Türkiye'nin temel sorunu nedir? Kararı siz verin

Türkiye'nin temel sorunu nedir?  Kararı siz verin 

Sadi Somuncuoğlu
Çarşamba, 26 Kasım 2008 02:54 

Önce Cumhurbaşkanı Gül?e ait üç haberi okuyalım. 

Birincisi, Almanya?da açılan kitap fuarındaki konuşması. Türkiye?nin doğu ve güneydoğusunu  Ermenistan ve Kürdistan olarak gösteren haritanın önünde şöyle konuşuyor: 

Anayasamıza göre her Türk vatandaşı eşit hakka sahiptir. Etnik kökeninden bağımsız her makamda görev yapabilir. Geçmişte bu konuda sorunlar vardı. Çok sayıda Kürt geçmişte kökenlerinden dolayı ayrımcılığa uğradılar. Kürtçe konuşma ve yazmalarına izin verilmedi. Bugün durum değişti.   
İkincisi, Taraf gazetesinin haberi: 

Hakkarili temsilciler, Cumhurbaşkanı Gül?e Kürt sorununun çözümü için diyalog yolunu açmasını ve özellikle DTP lilerle görüşülmesini isteyerek, bu sorun Kürt sorunudur ve adının konulması gerek görüşlerini ilettiler. Bu sözlere karşılık Gül?ün, Düne kadar adı yoktu. Bugün biz de biliyoruz. Çözülmesi gerekir. Bu da ülkenin demokratikleşmesiyle olur. Demokrasi gelişecektir. Burada söyleyemeyeceğim şeyleri de düşünüyorum. Hatta sizin de bana söylemek isteyip söylemediğiniz şeyleri biliyorum ve size katılıyorum. Bu sorunun çözümü süreç işidir? dediği öğrenildi. 

Üçüncüsü, 1993 yılında Refah Partisi Milletvekili iken bir sempozyumda söylediği, cumhurbaşkanlığına aday olduğu sırada  şiddetle inkâr ettiği, ama daha sonra pek çok belgeyle gerçek olduğu ispatlanan sözleri. 

Gül diyor ki; 

Şimdi ne gariptir ki, ..seyahat ederseniz, Doğu ve Orta Anadolu?ya doğru geldikçe  Önce Vatan yazdığını, batıya Ankaraya-İstanbul?a gittiğinizde ise hiç rastlamazsınız bunlara.  
Sonra Başbakan Erdoğan a ait iki habere bakalım. Birincisi, Hakkari konuşması. Erdoğan diyor ki; Biz ne dedik tek millet dedik. Ne dedik tek bayrak dedik. 

Ne dedik tek vatan dedik Buna kim karşı çıkabilir yahu Bundan daha normal şey ne olabilir Yani dünyanın neresine gidersen git, her ülkede bu böyledir. Başka türlü olamaz. Benim Kürt kökenli vatandaşım Kürtlüğüyle, Laz Lazlığıyla, Türk Türklüğüyle övünebilir. 

İkincisi, 1991 seçimlerinden önce, RP İl Başkanı iken hazırladığı  Kürt  raporu. Rapor diyor ki;  PKK ile devlet çatışmasında devlet safında görünmemeliyiz. Bunun için devletin PKK yı bölücü, terörist ve ayrılıkçı olarak nitelendiren söyleminden uzak durmalıyız. Yerel parlamentolar oluşturulmalı, merkezi devlet küçülmelidir.

 * * * 

Yukarıdaki 5 alıntıda olumlu tek husus, Erdoğan ın zaman zaman tekrarladığı tek lere ait ifadeleridir. Bunun da önemli bir noksanı var, o da, tek dediği milletin adının söylenmemesi. Zaten Erdoğan, Kürt Kürtlüğüyle, Türk Türklüğüyle... övünebilir. demekle Türk ü, bir millet olarak değil, diğerleri gibi etnik bir topluluk olarak kabul ettiğini açıklıyor. Böylece sosyolojik, siyasi ve hukuki bir varlık olan tek millet yerine, 36 parçadan oluşan Türkiye milleti veya Özalın ifadesiyle Anadolu milleti denilen, sadece hukuki bir topluluktan bahsetmiş oluyor. Tarih boyunca egemen olan büyük Türk milletinden değil.  Gül ün tehlikeli ifşa ve iftiralarına gelince. Açıktır ki, bu vatanda bin yıldır dil yasağı yoktur. 12 Eylül döneminde, 1983-1991 arasındaki 7 yıl hariç. Ayrımcılık ithamı ise, Türk milletine yapılmış koca bir hakarettir.  Bu ülkede herkes, daima eşit olmuştur, asli unsurdur. Eğer eşitlikten kasıt bireylerin değil de, ayrı bir millet iddiası ve eşitliği ise, devletler hukukunda buna isyan, başkaldırma denir. PKK nın da yaptığı budur. Şimdi soralım; PKK yanlısı olduğu anlaşılan heyete Gül?ün, burada söyleyemeyeceğim şeyleri de düşünüyorum?, düşündüklerinizi de biliyor ve katılıyorum demesinin, Kürt sorunu nun demokratikleşme sürecinde çözüleceğini ifade etmesinin manası ne olabilir PKK ve yandaşları, 1 / 2 Türkiye'nin temel sorunu nedir Kararı siz verin Çarşamba, 26 Kasım 2008 02:54 demokratikleşme, kültürel haklar ve federasyon yoluyla bu ülkeyi bölmek istiyor. Bunu herkes biliyor. Peki Gül ne istiyor Korktuğu bir yerler mi var Allah?tan mı, yoksa Türk milletinden mi korkuyor da, düşündüklerini söyleyemiyor?

 Açık konuşmalıdır. 

Doğu ya doğru gittikçe dağlara önce vatan yazılmasından ta 1993?te niçin rahatsız olmuştur Bu rahatsızlığı, bugünlerde söyledikleriyle birlikte ele alınınca, daha anlamlı hale gelmiyor mu Sonuç: Bu kısa bilgilerden sonra, Türkiye?nin temel sorunu, siyasi iktidar, AKP, oy verenleri ve dış mihraklar mı, yoksa Gül, Erdoğan ve  akıl hocaları mı diyeceğiz 

Buyurun cevabını siz verin. 


Sadi Somuncuoğlu

http://sadisomuncuoglu.net/index.php?option=com_content&view=article&id=12:tuerkiyenin-temel-sorunu-nedir-karar-siz-verin&catid=1:yenica-gazetesi&Itemid=3

Yasa İle Ülkemiz Bölünemez!

Yasa İle Ülkemiz Bölünemez! 

21. Yüzyıl Türkiye Enstitüsü
Milli Güvenlik ve Dış Politika Araştırmaları Merkezi
Yasa İle Ülkemiz Bölünemez!
Sadi Somuncuoğlu tarafından yazıldı.
sadisomuncuoglu@yahoo.com
06 Temmuz 2014 Pazar


“Terörün Sona Erdirilmesi ve Toplumsal Bütünleşmenin Güçlendirilmesi” başlıklı yasa tasarısı; ismi, madde gerekçeleri, sorunu açıkça tarif etmemesi, bölücü 
terör örgütüne daha neleri vereceği belli olmayan, devleti ülkesi ve milletiyle fiilen bölen ve ağır suç teşkil eden eylemleri yasal hale getiren, TBMM’de 
olmayan yetkileri Bakanlar Kurulu’na tanıyan hukuk dışı, tehlikeli ve karanlık unsurları taşımaktadır.

Konuya, yasanın adından başlayalım:  “Terörün sona erdirilmesi” nin bilinen iki yolu vardır. Birincisi yenerek; ikincisi teslim olarak... Bunları yaşayarak 
gördük. Bilindiği gibi; 1999’da yenilerek dağıtılan elebaşısı yakalanarak idama mahkum edilen bölücü örgüt dağılmış, 6 yıl, 2004’e kadar eylem yapamaz hale 
gelmişti. Ama, 2002’de iktidarla beraber, millet-devlet kavramı ve bölücü teröre bakış da değişmiş, yeni siyasetle terör hortlamıştı. Meselenin bam teli 
buradadır. İyi bilinmediği takdirde, doğruyu bulamayız. Bu konuda Erdoğan şöyle diyor: “Türkiye Cumhuriyetinde 27 etnik grup yaşamakta. Bu 27 etnik grubun varlıklarının tanınması gerekmektedir. Türkiye Türklerindir gibi  tezler yanlıştır. Burada yaşayan herkesindir.” (2. Cumhuriyet tartışmaları, Başak 
Yayınları, Ağustos 1993,s.422) Yine Erdoğan; “Bunlara ’millet’dediğiniz zaman zannediyor ki millet sadece Türk. Hayır, millet sadece Türk değildir. Milletin 
içinde Türk’ü de, Kürt’ü de, Laz’ı da, Çerkez’i de, Abaza’sı da vardır. Ne varsa bu ülkede etnik unsur olarak hepsi bu millet kavramının içindedir.” 
(19.01.2013’de Gaziantep)

Bu durumda devlet, etnisiteye göre ( “Kürt” etnisitesi adına terör örgütü ile) bölüşülecektir. Böylece terörün sebebi kalkacağı için, “Terör sona erecek, 
Toplumsal Bütünleşme Güçlendirilmiş” olacaktır. İşte, teröre teslim olarak bitirmek budur.

Yasa Maddeleri Ne Diyor?

Yasa ile Hükûmet; Md. 2/a:  “Çözüm süreci kapsamında gerekli göreceği; siyasi, hukuki, sosyo-ekonomik, psikolojik, kültür, insan hakları, güvenlik ve 
silahsızlandırma alanlarında ve bunlarla bağlantılı konularda atılabilecek adımları belirler” denilmektedir. Metinde sayılan kavramların ne anlama 
geldiğini Oslo ve İmralı mutabakatına göre yorumlamak mümkündür. Yasadaki  “silahsızlanma”  ifadesi kamuoyuna dönüktür ve bölücü örgütün buna uyması asla mümkün değildir; Çünkü  “devlet!”  kurmanın peşindedir. Nitekim  “İmralı Mutabakatı”  4. Md.de: “Silah bırakma öyle kolay bir şey değil. Sonuçta 30 
yıldır silahla yaşamaya alışmış bölgesel bir örgüt PKK. Örgütün ikna edilmesi gerekir”  denilmektedir. Bu mutabakatlarda, bölücü örgüte  “özerklik”  adıyla 
perdelenen bağımsız bir devlet kurma ( savunma gücü adı altında ordusu olan yapıya, ilan edilmemiş bağımsız devlet denir. Barzani Devleti gibi) hakkı 
tanınmaktadır. (İmralı Mutabakatı Md.3) Mutabakattaki  “çatışmasızlık” şartına göre, özerk devletin inşasına, T.C. müdahale etmeyecektir.  “İmralı 
Mutabakatında” da yer verilen (8 Ocak 2013 Radikal)   “Çatışmasızlığın”  ne anlama geldiği Oslo mutabakatında şöyle açıklanmaktadır:  “Kürt sorununun nihai çözümünün, ancak çatışmasızlık zemininde gerçekleştirilebileceğinden hareketle, tüm askeri, siyasi ve diplomatik operasyonların ve eylemlerin durdurulması ve uygun tedbirlerin karşılıklı geliştirilmesi esastır.”  (18 Eylül 2012, Milliyet, Oslo Sonuç Tutanağı, “Hakem Devlet Temsilcileri tarafından taraflar adına imza altına alındığı ve aslının Hakem Devlet arşivinde saklandığı kaydedilen, 3 paragraflık giriş ve 9 maddeden oluşan tutanak.” ) 

Bu belgelere göre, ülkemizin paylaşılması için  “taraflar”  arasında anlaşmaya varılmıştır. Hem de uluslararası zemine taşınarak...

Md.2/b: “Yurt içindeki ve yurtdışındaki kişi, kurum ve kuruluşlarla temas, diyalog, görüşme ve benzeri çalışmalar yapılmasına karar verecek ve bu 
çalışmaları gerçekleştirecek kişi, kurum veya kuruluşları görevlendirecek”  demektedir. Ülke bütünlüğüne dönük, muhtevası ve sınırları belli olmayan, işlem ve eylemler, yasal hale getirilmektedir. Md.2/c  “Silah bırakan örgüt mensuplarının eve dönüşleri ile sosyal yaşama katılım ve uyumlarının temini için gerekli tedbirleri alacak.”  Bu husus çok önemlidir. Silah bırakma masalıyla, bütün katiller affedilecek, iş güç sahibi olacak ve bölünen yapıda etnik siyaset 
yapacaktır. Md.3/1 de;  “Bakanlar Kurulu, çözüm sürecine ilişkin gerekli kararları almaya yetkilidir” denilmekle Meclis, kendine ait bir yetkiyi, Anayasaya rağmen hükümete devretmektedir. Ayrıca kendisinde olmayan, Devletin Ülkesi ve Milletiyle Bölünmez Bütünlüğü’nü bozacak, sınırsız yetkiyi vererek, vatana karşı suç işlemektedir. Md.3/2’de;  “Koordinasyon ve sekretarya hizmetlerini Kamu Düzeni ve Güvenliği Müsteşarlığı yürütür” hükmü getirilmiştir. 

Bütünlüğümüze dönük işlemler, İçişleri Bakanlığı ve devletin kurumlarına güvensizliğin sonucu olarak kurulduğu anlaşılan ve bütün kadroları seçilerek 
atanan bu Müsteşarlığa verilmektedir. Md.4/2’de; Bu yasaya göre görev yapanların cezai sorumluluğu yok deniliyor. Görevin suç olduğu daha baştan belli. Biline ki, ihanetin kılıfı olmaz.Egemenlik bölünürse iç savaş çıkar. 

İşte Irak, Suriye, Libya ve Orta Çağ Avrupa’sı vb...


Uzman Hakkında
Sadi Somuncuoğlu
sadisomuncuoglu@yahoo.com

Uzmanın Diğer Yazıları

  Yasa İle Ülkemiz Bölünemez! 
  Haçlı Projesinde Türkmenler 
  “Çözüm Süreci”nin Tılsımı 
  Hak-Hukuk Tanımayan Batı Siyaseti! 
  Suriye Türkleri Ateşe Atılmamalı 
  PKK’dan sonra AB “ev ödevleri” 
  Elimizle Gelen Çifte Bela 
  Teröristbaşı’yla “mutabakat” meselesi 
  2023 ve 2071 Vizyonu Ne Demek? 
  Bir olan millet nasıl bölünür? 
  Oslo’da “Doğrudan müzakere”nin 5’incisi öyle mi? 
  AB’nin Güneydoğu Projesi 1 : Önce azınlık, sonra ayrı bir ulus... 
  AB’nin Güneydoğu Projesi 3 : Ayrı bir halkın hukuki altyapısı 
  AB’nin Güneydoğu Projesi 1 : Önce azınlık, sonra ayrı bir ulus... 
  Ölümsüzleşen dava adamı Elçibey 
  “Demokratikleşme”nin bedeli ve ürkek MGK 
  Erdoğan’ın Kıbrıs atağının arkası 
  Silivri başka, PKK-KCK-BDP-DTK bambaşka 
  Bir Eski MİT Müsteşar Yardımcısının Güneydoğu İçin Bir Yol Haritası 


http://www.21yyte.org/tr/arastirma/milli-guvenlik-ve-dis-politika-arastirmalari-merkezi/2014/07/06/7690/yasa-ile-ulkemiz-bolunemez

***

İktidarın Terörle mücadele Stratejisi neden yok?

İktidarın Terörle mücadele Stratejisi neden yok?

   

Sadi Somuncuoğlu,

Hedef ülkeyi çaresizmiş gibi göstererek, terörün şartlarını kabule zorlamaktır. Mücadeleyi "sivil" ve "askeri" diye ikiye ayırarak diyorlar ki; "Askeri çözüm netice vermedi. Sivil çözüme geçilmeli. Radikal adımlar atılmalı. Siyasi çözüm şart oldu."

Sömürgeci uşağı bölücü teröristler, Şemdinli Aktütün Karakolu'na yine ağır silahlarla saldırdı. Kahraman Mehmetçik hain saldırıyı yine püskürttü, ağır zayiat veren teröristler kurtuluşu kaçmakta buldu. Olayda 17 şehidimiz, 20 yaralımız var. İlk bilgilere göre ele geçen ölü terörist sayısı 23. Uçaklarımız kaçan hainleri, maalesef havadan bombalıyor.

Aktütün'ün özeti böyle. Ama bir de bölücü terörün iç cephe harekâtı var. Bu daha da önemli. Aktütün saldırısının ardından sömürgecilerin psikolojik harekât timi hemen devreye girdi. Bunlar kahramanca dövüşen askerlerimiz üzerinde şüphe yaratacak sorularla işe başladılar. PKK'nın hedefine ulaşıp ulaşmadığı, olayın cereyan şekli, bölgenin şartları ve ortaya çıkan sonuçlar hakkında yeterli bilgiye ihtiyaç duymadan, sureta devletimizi koruyormuş gibi görünerek, "Acaba bir zafiyet mi var? Niçin önceden haber alınmadı? Hatalı olanlar cezalandırılacak mı?" cinsinden sorularla askerimizi tartışmaya açtılar. Böylece, hem kanlı terör tartışılamaz, hem de ülkeyi yöneten hükümet nerede? Hâlâ, bölücü terörle topyekün mücadele için neden bir stratejisi yok gibi sorular sorulamaz hale getirildi. Terörle mücadele zordur, sıfır hatayla yapılamaz. Bunun için noksanlar, yanlışlar olacaktır. Bunlar iyi niyetle konuşulmalıdır. Ama karşımızda zihin karıştıran tam bir psikolojik saldırı var.

Bu psikolojik harekâtın hedefi, ülkeyi çaresizmiş gibi göstererek, bölücü terörün şartlarını kabule zorlamaktır. Bu maksatla mücadeleyi "sivil" ve "askeri" diye ikiye ayırarak diyorlar ki; "Artık yeter. Askeri çözüm netice vermedi. Sivil çözüme geçilmeli. Radikal adımlar atılmalı. Siyasi çözüm şart oldu."

"Radikal" veya "siyasi" çözümün ne olduğunu söylemiyorlar. Ama Türk kamuoyu biliyor. Bunu yıllardır; PKK, DTP, Barzani, ABD, AB resmen ifade ediyor. Yani, bebek katili dahil teröristlere af çıkarın. Ayrı bir kimlikle TBMM'de siyaset yapmalarını sağlayın. İki ortaklı, iki başlı rejim isteniyor.

Malum, terör bölücülüğün aracıdır. Bölücülük ise, Türk milletine mensubiyete itirazdan, etnik topluluğu millet zannetmekten kaynaklanıyor. Bu, zihinlere Haçlıların yüz yıllık sinsi çalışmasıyla sokulmuş zehirli bir virüstür. İlme, dine ve dünya uygulamasına aykırıdır. Zihinlerden kovulmadan, terör yok olmaz. Bu dönemde terörün zirve yapması ise, Erdoğan'ın hepimizi bir milletin mensubu saymayan, Türk milletini de, 36 etnik gruptan biri olarak niteleyen ısrarlı tutumundan kaynaklanıyor. Gariptir, bebek katili bile, Türk ve Kürt milleti derken, Başbakan Erdoğan'ın Türk milletini inkâr edip, tarihin bu en eski milletini etnik bir topluluk sayması, bölücülerin tezlerini çok güçlendiriyor.

Başbakan Erdoğan 24 Eylül'de Harran Üniversitesi'nin açılışında diyor ki; "Bizim ülkemizde Kürdüyle, Türküyle, Lazıyla, Çerkeziyle, Gürcüsüyle, Abhazasıyla aklınıza ne gelirse. Bunların hepsi bizim için birer alt kimliktir. Anayasal kimliğimiz ise Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmak. Türkiyelilik bilincini yakalamalıyız."

Başka bir konuşmasında da; "Resmi ideoloji ırkçı bir kişilik taşıyor. (Halbuki, 1924 ve 1982 Anayasası din ve ırk farkı gözetmeksizin vatandaş olan herkesi Türk sayıyor. S.S.) Türkiye Türklerindir gibi tezler yanlıştır" diyor.

Bebek Katiliyse; 

"Başbakan'ın kullandığı kavramlar bana aittir. T.C. vatandaşlığını anayasal üst kimlik olarak kabul ediyoruz. Alt kültürlere engeller kaldırılmalı" 
diyerek mutabakatını bildiriyor. Hasan Celal Güzel ne güzel yazmış. 

"İnsanımızın "kimlik sorunu" yoktur. Kimlik sorunu, jakoben dayatmaların baskılarıyla bölücülerin karşılıklı çatışmasından cahil aydınlarımıza ve tecrübesiz politikacılarımıza intikal eden ve dış tesirlerle filizlenen sunî bir sorundur. "Türkiyelilik bilinci'değil, Türklük şuuru lazım. Çok kültürlü toplum modeli kulağa hoş gelse de, böyle bir devlet modeli düşünülemez. Bunu inşa etmeye çalışanlar, sonunda o devletin parçalanmasına sebep olurlar."

"Türklüğün" yerine "Türkiyeliliği" geçirirseniz, içi boşaltılmış kuru bir pasaport ve ırkçılık peşindeki milyonlarla karşı karşıya kalırsınız. "Ortak coğrafya" kimliğin sadece bir parçasıdır. Kimliği meydana getiren asıl harç; din, dil, kültür, tarih, tasa ve kıvanç birliğidir."


İktidarın terörle mücadele stratejisi neden yok, anlatabildik mi?


Sadi Somuncuoğlu

http://www.transanatolie.com/turkce/turkiye/turkiye%20gercekleri/iktidar-ve-teror.htm

"Kendim ettim, 'kendim' buldum, kime ne?"

Sadi SOMUNCUOĞLU, 

19 Ağustos 2017

Halimize bakıp soruyoruz; "Kendim ettim, 'kendim 'buldum kime ne?" deyip işin içinden sıyrılabilir miyiz? Eğer kendimizle ilgiliyse, belki mümkün; ama milletimiz ve milyonlar söz konusuysa, hayır... Bizim derdimiz beka meselesi... Bıçak kemiğe dayanmış; sıyrılmak öyle kolay değil. Bu defa da, "Bir musibet bin nasihatten yeğdir" deyip ümide kapılabilir miyiz? Ne mümkün; bir değil bin musibet olmuş da "yola devam" inadı değişmemiş! Hani, "Nuh der de peygamber demez" sözü var ya, işte öyle. Bir de, "senden büyük yok" çığlıkları atan, şakşakçı, mürai güruh var; insanı dinden imandan eder. Neyse konumuza dönelim.
Buradan biraz geçmişe gidelim,

AB, 17 Aralık 2004 zirvesinde Türkiye'den ne istemişti?

1)            MGK'ya ulusal güvenliği koruma ve psikolojik savunma ile TSK'nın Cumhuriyetini koruma ve kollama yetkisinin kaldırılması. (Yapıldı.)
2)            Anadillerde yayınlarda süre sınırı ile devletin bölünmez bütünlüğüne saygı gibi kesin sınırların kaldırılması. (Yapıldı.)
3)            Öcalan'ın yeniden yargılanması. (Yapıldı.)
4)            Dini topluluklara tüzel kişilik verilmesi. (Beklemede.)
5)            Katolik ve Protestan topluluklara vakıf kurma hakkının tanınması. (Yapıldı.)
6)            Ekümenlik sıfatının aleni kullanılması. (Yapıldı.)
7)            Alevilerin Müslüman azınlık olarak kabul edilip korunması. (Beklemede.)
8)            Anadillerde bölgesel yayın ve eğitim yapılması.(Yapıldı.)
9)            Siyasi partilerin Türkçe dışında dil kullanabilmeleri.(Yapıldı.)
10)         Kürt azınlıkların diğer azınlıkların hak ve özgürlüklerinden yararlanması. (Böyle bir azınlığımız yoktur. Ama yine de yapıldı.)
11)         AB ile ilişkilerde, Türkiye'de ve diğer bölge ülkelerinde bulunan kayda değer Kürt azınlıklar ile AB'deki mevcut Kürt diasporasının dikkate alınması. (Kısmen yapıldı.)
Tamamı 53 maddedir. Bu örneklere dikkat edilirse; hepsinin de Devletin egemenliği, Milletin birliği ve Vatanın bütünlüğünü hedef aldığı görülmektedir. Bu bakımdan da AB yetki alanına girmemekte ve müktesebatına da aykırıdır. Ortak olacağınız AB'nin böyle bir yetkisi olabilir mi? Asla. Zirveden sonra, Dışişleri Bakanımız bakın ne diyor: "Bunların hepsi de gerçekçi istekler. Az bile yazılmış, hepsinin gereğini yapacağız." Aynı sözleri Başbakan da, bir şekilde tekrarlıyor. AB Genişlemeden Sorumlu Komiseri Gunter Verheugen ise; "Tam üyeliğe inanmıyorum. Bunu Türkler de biliyor tabii. Buna rağmen Türkler, 'İhtiyacımız var, bize bu perspektifi sunmalısınız" diyor. Buna tiyatro diyebilir miyiz? Ama hedefsiz değil.

İnanarak söylüyoruz ki Türkiye'nin beka noktasına sürüklenmesinde AB'nin payı diğerlerinden çok fazladır.

Uçurulma ve kıskanılma

Resmi rakamlar elinizde ise karşılaştırma çok kolay. Bazı göstergelere bakalım:
Ortalama yıllık büyüme hızı: 1946-2002 yüzde 5,1; 2003-2016 yüzde 4,6; 2007-2016 yüzde 3,3; 2016 yüzde 2.9 büyüdük.
Millî Gelir (GSMH) 2002 yılı 280 milyar dolar; 20016 yılı 520 milyar dolar.
Kişi başına millî gelir: 2002 yılı 4.261; 20016 yılı 6,600 dolar.
Toplam borç durumu 2002 yılı 201 milyar dolar; 2016 yılı 733 milyar dolar.
Yatırımların GSMH'ye oranı: 2002 yılı toplam yüzde 17,3; 2016 yılı toplam yüzde 20,6. İşsizlik: 2002 yılı toplam yüzde 10; genç 19,2; 2016 yılı toplam yüzde 12,1, genç yüzde 20,7 (Kaynak İlhan Kesici).
Ekonomist Hakan Özyıldız, başka bir noktaya dikkat çekerek; ekonominin en önemli göstergesi işsizliktir; İş yaratmayan bir model ne kadar büyüme sağlarsa sağlasın başarılı sayılamaz; Buna bir de iş yaratmayan büyümenin borçla finanse edilmesi saçmalığını eklenmektedir.
Ekonomiden hiç anlamayan, ama bakkal hesabını bilen biri bu tabloya bakınca; Türkiye'nin uçamadığını, ekonominin büyüyemediğini, aksine borç batağına ve işsizlik felaketine düştüğünü görecektir. Bunun kıskanılacak bir tarafı olamaz.

Referandumda ne denildi, ne oldu?

Referandumdan sonra hızlı kararla terör ve ekonomi başta her sıkıntı halledilecekti. Ne oldu? Aksine yıkım hızlandı. Her gün şehit cenazeleri geliyor. Ocaklar yanıyor. Kaçırılan muhtarların, Güvenlik/Köy Korucularının, öğretmenlerin, vatandaşların cesetleri yollarda. Terör Maçka'ya sıçramış. Terörün amacı ve ideolojisi hedef alınınca sonuç böyle oluyor. Bela yurt dışında da kol geziyor. Irak'ta, PKK yuvaları ve Barzani küstahlığı, Suriye'de, İsrail ve ABD'ye yaslanan PKK/PYD terör örgütü kantonlar kurmuş; güneyden ve Hatay'ın doğusundan kuşatılmışız. Hedef, İskenderun üzerinden Akdeniz'e inmek. Ege'de adalarımız açıkça işgal ediliyor, Kıbrıs cephesi tehlikede. Hasılı tam bir beka meselesi.
Kurtarıcı Cumhurbaşkanın Başdanışmanları da bir alem. Biri çıkmış, "1924'teki Kuruluş Felsefesi, yani, dışlayıcı ve baskıcı Türk Milletinden kapsayıcı ve özgürleştirici Türkiye Milletine geçiş sürecinde Kürt sorununun kalıcı çözümünün gerçekleşeceği bir siyasal realite söz konusudur. İkinci kuruluş dönemi diyebileceğimiz bu sürecin felsefesi, kapsayıcı ve özgürlükçü millet yaklaşımıdır. Türkiye Toplumunun bugün oluşturmaya çalıştığı millet, artık Türkiye Milletidir. ... Sessiz değil halkımız gümbür gümbür bir devrim yapıyor farkında mısınız? Halk kendi devletini kurmak için adım atıyor, 16 Nisan Kutlu Olsun". Öteki biri de "federasyona geçilmeli" fetvası veriyor.
Cumhurbaşkanı bu yıkıcılara ne yaptı? Kendisi de böyle düşündüğünden, hiçbir şey. Anlayana sivrisinek saz, gerisine davul zurna az...

http://www.yenicaggazetesi.com.tr/kendim-ettim-kendim-buldum-kime-ne-43938yy.htm

SELÇUKLU, OSMANLI VE TÜRKİYE CUMHURİYETİ HANGİ MİLLETİN DEVLETİ?

SELÇUKLU, OSMANLI VE TÜRKİYE CUMHURİYETİ HANGİ MİLLETİN DEVLETİ? 

Böyle garip bir soru olur mu demeyiniz. Lütfen son 10 yılda yapılanları ve tartışılanları hatırlayınız. Sıfırdan “yeni ve sivil” anayasa yapacağız iddiasıyla, Türk Milleti’nin 1000 yıllık egemenliğini temelden sarsacak nitelikte düzenlemelerin yapıldığını göreceksiniz. 

Bakınız, anayasamız bireylerin eşitliği temelinde, Türk Devleti üniter ve milli, dili Türkçe, dediği halde neler yapılmış; 

. Devlet televizyonunda 24 saat Kürtçe yayın yapılması 
. Kürtçenin devlet okullarında seçmeli ders olması 
. Üniversitelerde Kürtçe bölümlerin açılıp, öğretmen yetiştirilmesi 
. Partilere etnik dillerde propaganda imkânı tanınması 
. Etnik örgütlenmelerin ve bölücülük propagandasının serbest bırakılması 
. Etnik partilere fiilen (defakto) izin verilmesi 
. Yerel belediyelerin “Kürtçe” yazışma yapmaları 


Bu şekilde pek çok düzenleme yapıldı. Etnik gruplar siyasallaştırıldı, tüzel kişilik kazandırılarak egemenliğe ortaklığı başlatıldı. Altyapı hazırlığı tamamlandı, sıra devletin üniter-milli yapısına geldi. Millî (bir millete ait) devlet ortak kabul etmez. 
Bunun için anayasadan egemenliğin Türk Milletine ait olduğunu gösteren hükümlerin kaldırılıp, egemenliğin etnik grupların ortaklığına müsait hale getirilmesi gerekiyor. 

Bütün bunlar; Türk Milleti de etnik gruplardan biridir, tek başına egemenliğe sahip olamaz iddiasına dayandırılıyor. 

Esasen, “yeni ve sivil” anayasa ihtiyacı da bu anlayıştan, yani Türk’ün hepimizin milletinin adı olduğu gerçeğinin inkârından kaynaklanıyor. “Türkiye’yi dönüştürme” dedikleri de budur. Haçlılar da işbirlikçi iç mihraklar da, anayasa değişikliğini aynen böyle anlıyorlar. 

Büyük Ortadoğu Projesi’ne (BOP) göre; çok ortaklı devlet kurulunca, önce Irak’ın kuzeyindeki “özerk yönetimin”, sonra yetişebilirse Suriye’deki benzer bir “özerk yönetimin”, bu ortaklığa katılmasına sıra gelecektir. Bu eski bir ABD projesidir. 
Buna göre önce Türkiye toprakları büyüyecek ve bu durum toplumda büyük bir memnuniyet uyandıracaktır. Ancak güneydoğu ile entegrasyon tamamlanınca, “Büyük Kürdistan” kurulacak, yani “ikinci İsrail” doğmuş olacaktır. 

Görüldüğü kadarıyla haçlıların ve işbirlikçilerin anayasa konusunda acelesi vardır. Türkiye, İran, Irak ve Suriye’nin gerginliğini, ABD’nin bölgedeki diplomatik atağını ve Erdoğan, Barzani, PKK, Genel Kurmay Başkanı Özel gibi aktörlerle yürütülen kapalı görüşmeleri bu açıdan yorumlamak mümkündür. 

Anayasanın müsait hale getirilmesi için de, bölücü teröre “demokratik ve siyasi bir çözüm” bulunması gerekiyor. Bunun için şunların yapılması isteniyor: 


1) Ya Türk adı anayasadan çıkmalı veya diğer etnik adlar da girmeli 
2) “Türk etnik” grubu ile diğerleri devlete ortaklıkta eşit konumda olmalı 
3) Ana dillerde eğitim kabul edilmeli 
4) Etnik özerk bölgeler kurulmalı 


Evet, Türkiye’ye dayatılanlar bu kadar sade ve açıktır. Yani, 1923 öncesine dönmemiz, haçlılar, işbirlikçiler ve PKK ile anlaşarak devleti ortaklık temelinde yeniden kurmamız istenmektedir. 

STK’LARIN “ YENİ VE SİVİL ” ANAYASA GÖRÜŞÜ 

Şimdi de “yeni ve sivil” anayasa için yapılan çalışmalara değinelim. Öncelikle TBMM uyum komisyonuna sunulan önerilere bakalım. Sonra da tarihimize yönelerek, “millet, devletin dili ve egemenlik” gibi hususları ağırlıklı olarak ele alalım. 

Meclise görüş bildiren STK’lardan bazıları şunlar: 

Hak-İş, 
Müsiad, 
Tüsiad, 
Tesev, 
Memur-Sen, 
Mazlum-Der,
Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı, 
Abant Platformu, 
İnsan Hakları Derneği (PKK’nın yan kuruluşu), 
Kesk, 
İmam Hatip Liseleri Mezunları ve Mensupları Derneği, 
Ehlibeyt Vakfı vb. 

Bunlara, henüz ne olduğu açıklanmayan “yeni ve sivil” anayasayı şimdiden kurtuluş reçetesi gibi tanıtan ve bunun için Türkiye’yi dolaşıp kamuoyu oluşturmaya çalışan TEPAV’ı da ilave etmeliyiz. 

Bunların görüşlerindeki ortak noktalar ise, anayasadan Türk adı çıkarılmalı, egemenlik açısından bütün etnik gruplar (Türk de dâhil) eşit konuma getirilmeli, ana dilde eğitim ve öğretim yapılmalı, etnik özerklik tanınmalı şeklinde özetleyebiliriz. 

Bilindiği gibi bu görüşleri; 

AKP, CHP, BDP, ABD, AB, Barzani, PKK, İslamcı Kürtçü Partiler ve Yazarlar, İkinci cumhuriyetçiler gibi işbirlikçiler de hararetle savunmakta dırlar. 

Bu önerileri biraz daha yakından görelim. 

Devlet memurlarının sendikası Memur-Sen adına hazırlanan raporda; 

“Vatandaşlık etnik bir kimliği (Türk’ü) esas aldığından, diğer etnik grupları yok saymaktadır… Bütün etnik grupları referans almak için Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığını esas almalıdır… Türkiye Cumhuriyeti’ne vatandaşlık bağı bulunan 
herkes, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşıdır denilmelidir.” (Akyüz, s. 41) 

Abant Platformu sonuç bildirisinden okuyalım; 

Dil konusu; “Anayasa'da farklı anadillerde eğitim yapılma hakkı tanınmalıdır. Veya “Resmi dilin öğrenilmesi ve öğretilmesi şartı ile herkes eğitimde anadilini kullanma hakkına sahiptir.” 

Özerklik konusu; “Türkiye'nin idari yapısı, yerinden yönetim (âdem-i merkeziyet) esasına dayanır. Yerel yönetimler üzerindeki her türlü idari vesayet kaldırılma lıdır. Veya Merkezden yönetim istisna, yerinden yönetim esastır.” 
( 26. Abant Bildirgesi ) 

Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı’nın teklifi: 

“Anayasanın başlangıç bölümü kaldırılmalı. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığı ortak paydası, yeni anayasanın temel felsefesi olmalı. İlk ve ortaöğretim kurumlarında eğitim dili Türkçe olup yeterli sayıda velinin talebi halinde 
diğer bir dilin de eğitim dili olarak kullanılması ve ayrıca anadillerin öğretilmesi için gereken düzenlemeler yapılır.” 

TEPAV’ın ülkeyi tarayan konferansları da oldukça ilginçtir. Başta TBMM Başkanı Cemil Çiçek (yetkisizliğini ve tarafsızlığını unutup), TOBB Başkanı Hisarcıklıoğlu ve parti temsilcileri ile birlikte il il dolaşarak, bol bol “yeni ve sivil” anayasa reklamı yapıyorlar. Şu ana kadar 12 ilde toplantı yapılmış. Konuşmalarda; mevcut anayasayı ve 1987’den 2010’a kadar TBMM tarafından yapılan 136 
değişikliği aşağılayan, kamuoyunu meçhul bir anayasa için şartlandırmaya çalışan telkinler ve propagandalar yapılıyor. Özellikle, devletimizin milli ve üniter kimliğini savunanlar eleştiriliyor, içeriği açıklanmayan “yeni ve sivil” anayasanın her derdimize deva olacağı reklam ediliyor. 

TBMM Başkanı Çiçek, acelesi olmalı ki, üstüne vazifeymiş gibi, bu anayasanın yazımına 1 Mayıs'ta başlanacağını, yılsonuna da hazır olacağını açıklıyor. (12 Mart 2012) 

CUMHURİYET ÖNCESİNDE ANAYASA TARTIŞMALARI 

Hayati derecede önem arz eden bu tespit ve iddialarımızı daha da geniş ve derin bir çerçevede ele almak isteriz. Bunun için Cumhuriyet öncesi döneme, dünyanın genel durumuna ve uluslararası hukuka bakmaya çalışacağız. Bilindiği gibi; 1876, 1921, 1924, 1961 ve 1982 anayasaları da sıfırdan yapılmıştır, ama devletin Türk Milleti’ne ait olduğunu gösteren kurucu hükümler hep 
aynı kalmıştır. Aynı kalması da zaruri idi. Zira kurucu irade Türk Milleti’ne aitti. Beylikler, Anadolu Selçukluları ve Osmanlı gibi Türkiye Cumhuriyeti de Türk Milleti’nin devletiydi ve ortağı da yoktu. 

Evet, aslında egemenliğimiz ve Türk Milleti üzerinde yürütülmek istenen operasyonlar yeni değildir. Bu sahneler Osmanlı Devleti’nin son döneminde de, bire bir yaşanmıştır. Devletin kimliği ve dili açısından bugün iddia edilenler, o dönemin kopyası gibidir. Demek ki biz bu filmi daha önce de aynen görmüşüz. Ama ders almadığımız ve tarih şuurundan mahrum olduğumuz için tekrar 
ciddi tehlikelerle karşı karşıya bulunuyoruz. 

Meşrutiyet dönemini hatırlayalım. Sultan Abdülhamit Han Padişah. 1876 Kanunu Esasi tartışılıyor. Entrikalar birbirini kovalıyor. Örnekler verelim: 

Anayasa için üç ayrı komisyon kurulmuş. Mithat Paşa’nın başkanlık ettiği komisyonun devletin diliyle ilgili teklifi, “yeni ve sivil” anayasa diyenlerle aynı nitelikte. Okuyalım: “Osmanlı halkının her biri, kendi lisanı üzere talimi tekellümde serbesttir.” 

Yani Osmanlı halkının her biri kendi lisanı üzere eğitim, öğretim ve konuşmada serbesttir. (Pekdemir, s. 39) 

İlginçtir, anayasa çalışmalarının arkasında o gün de batılı güçler var. Basın yoluyla kamuoyunu yönlendirmek, çıkarlarına uygun bir anayasa yapılmasını sağlamak için işbirlikçi devlet adamlarını desteklemekteler. Birkaç misal verelim. 

İngiltere’de yayımlanan 15.11.1876 günlü Westminster Gazette’nin haberine bakalım: 

“İstanbul’daki Rum ve Ermeni Patrikhanelerinin anayasa hazırlıklarında verdikleri destek, Türkleri bir kere daha medeniyet kapısından içeri sokacaktır. 

Anayasanın, üzerinde müzakereler yapılan bir maddesine göre, Osmanlı 
Devleti’nin çeşitli milliyetleri bundan sonra artık kendi dilleri ile okuyacaklar, yazacaklar ve devlete başvuruda bulunacaklardır. Böylece çok yakın zamanda, her milliyetin kendi muhtar idaresine kavuşması da imkân dâhiline girecektir. Türk asıllı olmayanlar, geri kalmış bir kültür olan Türkçenin engellerinden kurtulacaktır.” 

Bu yazının sonundaki imzanın sahibi ise, “Evangelos Petridis, Heybeliada Ruhban Okulu Müdürü ve Patrik yardımcısıdır.” (Pekdemir, s. 39) 

Bugün Ruhban Okulunu açmaya çalışanlar, PKK’nın siyasi ve demokratik çözüm(!) talebini savunanlar, meselenin kökünün nerelere kadar gittiğini anlamak için bu haberi iyice okumalıdırlar. 

Anayasa, ortak komisyonda müzakere edilirken de, Trablusşamlı Bahattin Dai Efendi şu teklifi yapar: 

“Peygamber efendimiz Arapça konuşur. Her padişah Türkçenin kısırlığının kurbanı olmamak için, Arapça öğrenir. 

Anayasayı bu çeşitli halklara nasıl Türkçe olarak anlatabilirsiniz? O halde her unsurun kendi mektebi, kendi gazetesi, kendi kâtibi ve kendi dairesi olması gerekir.” (Sevinç, s. 434) 

Görülen o ki, o zaman da, günümüzde olduğu gibi, devletin kurucusu olan Türk Milleti’ne karşı, Müslim Gayrimüslim aynı safta yer alabilmişler. Oldukça anlamlı değil mi? 


Mithat Paşa, Nafıa Müsteşarı Ermeni Odyan efendiyi, İngiliz Dışişleri Bakanı Lord Derby’ye gönderip desteğini ister. Odyan efendi; “Bu anayasa Hıristiyan ve diğer uyrukluların hukuklarını daha fazla temin edecektir. Bu konuda istediğiniz güvenceyi hükümetim kabul edecektir. Anayasayı Avrupa hükümetleri tarafından garanti altına almanızı teklif ediyorum…“ der. Bu talep Osmanlı’nın içişlerine açıktan karışmak olarak görüldüğünden kabul edilmez. (Bardakçı) 

136 yıl önce yaşanan bu ibret verici acı gerçekler, bugün de aynen
tekrarlanmıyor  mu? İçerisi ve dışarısı işbirliği yaparak devletimizin 
temellerini oymaya ve milletimizi aldatmaya çalışmıyor mu? 

Devam edelim. Anayasa hazırlama komisyonu uzun tartışmalardan sonra orta yolu bulur. Taslağın 18. Maddesi şöyle olur: “Osmanlı ülkesinde yaşayan unsurların her biri kendilerine ait dil ile eğitim ve öğretimde muhtardır. Fakat devlet hizmetinde bulunmak için devletin resmi dili olan Türkçeyi bilmek şarttır.” (Gencer, s. 186) Yani resmi dil Türkçe, ama unsurların diliyle eğitim ve öğretim serbest olabilecektir. 

Bu öneriler bugün de önümüze konuyor. Koca Osmanlı’yı halletmişler, demek ki şimdi sıra bugünkü devletimize gelmiş oluyor. Tarih tekerrür ettirilmek isteniyor. 

Bu metne sadece Eğinli Sait Paşa itiraz eder ve Sultan Abdülhamit Han’a bir layiha (rapor) verir. 

Durumu yakından takip eden Sultan Abdülhamit Han, Mithat Paşayı çağırtıp, şu uyarıda bulunur: 

“Bilmeliydiler ki Paşa, nasıl Kur’an-ı Kerimi Arapça okumaktan vazgeçmezsem, devletimin toprakları üzerinde de, Türkçe konuşulmasından ve Türk lisanından başkasını kabul edemem. Böyle bir maddenin yer alacağı Kanun-u Esasi’yi bana getirmeyin.” (Sevinç, s. 435) 

Padişahın kararlı tutumu üzerine madde düzeltilir. Ama dil tartışmaları mecliste devam eder. 12. oturumda Suriye Milletvekili Nevfel, Erzurum Milletvekili Ermeni Hanazap ve İstanbul Milletvekili Vasiliki Efendi, devletin dilinin değiştirilmesi amacıyla ortak bir teklif hazırlar. Buna göre; “Osmanlı Devleti’nin resmi dilinin Türkçe olduğunu belirten madde değiştirilmeli ve resmi dil olarak Türkçe ile beraber Rusça ve Ermenice de kabul edilmelidir.” (Pekdemir, s. 46) 

Önergeyi gören Meclis Başkanı Ahmet Vefik Paşa öfkeyle; 

“Bu ne vicdansızlık ve bu ne vefasızlıktır!.. Sizler hala evinizde, okullarınızda, kitaplarınızda kendi dilinizle yazıyor ve konuşuyorsanız, bu imkânı bu devletin alicenaplığına borçlusunuz. Teklifinizi vermemiş olun. Ben de duymamış 
olayım” diyerek işleme koymaz. (Pekdemir, s. 47) 

Bugün de, Mithat paşalar, Odyan efendiler, Nevfel efendiler, Hanazap efendiler, Vasiliki efendiler görev başındadırlar. Ancak Sultan Abdülhamit Han gibi bir devlet başkanımız, Ahmet Vefik Paşa gibi bir Meclis başkanımız var mıdır? İşte Abdullah Gül, işte Cemil Çiçek ve işte R. T. Erdoğan… Neler neler yapıyorlar ortada… 

*** 

Bölücü ve yıkıcılarla böylesine bir mücadeleden sonra, büyük devlet adamı Sultan Abdülhamit Han ve milli şuur sahibi devlet kadroları sayesinde Anayasa Mecliste onaylanır. Şer cephesinin hevesi kursağında kalır. Devletin ve egemenliğin Türk Milletine ait olduğunu gösteren esaslar kesinleşir. 1921, 1924, 1961 ve 1982 anayasalarında da aynen devam eden Kanuni Esasi’deki bu esaslar şöyledir: 

Madde 1. Osmanlı devleti, ülkesiyle bir bütündür, hiçbir gerekçeyle bölünemez. 

Madde 2. Osmanlı Devletinin başşehri İstanbul’dur. 

Madde 8. Osmanlı Devleti’nin uyruğunda bulunanlara “Osmanlı” denir. 

Madde 17. Yasa önünde bütün Osmanlılar eşittir. Kişilerin, din ve mezhebine bakılmaksızın vatana karşı aynı hak ve ödevleri vardır. 

Madde 18. Devlet memuru olabilmek için “devletin resmi dili” Türkçeyi bilmek şarttır. 

Madde 57. Mecliste müzakerelerin dili Türkçedir. 

Madde 68. Türkçe bilmeyen milletvekili olamaz. 

Madde 71. Milletvekilleri, seçim bölgesinin ayrıca vekili olmayıp, Osmanlı vekilidir. 

(Kili - Gözübüyük, s. 31, 32, 33, 37, 38, 39) 

Tekrar edecek olursak, bu esaslar Osmanlı Devletinin milli ve üniter yapıda olduğunu göstermeye, sanırız yeter. Cumhuriyet dönemi de aynıdır. Zira devlet Türk Milleti’nindir. 

Ancak unutmayalım ki anayasa yapılırken, Osmanlı Cihan Devleti son nefeslerini almaktaydı. Türkçe bilenler, Arapça bilenlerden daha azdı. Medreselerde eğitim Arapçaydı ve Padişah aynı zamanda Halife sıfatını taşıyordu. 

Bu şartlarda devletin resmi dili Türkçe yerine, Türkçe ve Arapça denilebilirdi. Bu da çok normal görülebilirdi. Ama Türkçe denilmiştir. Acaba neden? Hiç şüphe yok ki, Devlet Türk Milleti’ne aittir de ondan. 

SULTAN HAMİD’İN MİLLİYETÇİLİĞİ VE DEVLET ADAMLIĞI 

Sultan Abdülhamit Han egemenlik konusunda da son derce hassastı. Şu örnek, sanırız fikir vermeye yetecektir: 

Piriştina Belediye Meclisi, “hutbelerin Arnavutça” okunmasına dair aldığı kararı, izin için İstanbul’a gönderiyor. Bu duruma karşı Sultan Abdülhamit Han’ın verdiği ret cevabı şöyledir: 

“Bu benim Hükümranlık (egemenlik) hakkımdır. Hala dilimizi öğrenmemişler mi?” (Sezgin) 

Bilindiği gibi Müslümanlar, devletleri bağımsız ise cuma namazı kılabilirler. Çünkü Cuma hem din, hem de egemenlikle ilgili olan bir ibadettir. Bunun içindir ki hutbe hükümdar adına okunmaktadır. Bugün bu gerçeği unutmuş görünen bazı Diyanet yetkililerinin, “etnik dilde” ezan, Kur’an, Hutbe, Mevlit gibi siyasi söylemlerde bulunması ne kadar sorumsuzca ve endişe vericidir. 

Bir düne, bir de bugüne bakalım. Dün tarihimizin en bunalımlı döneminde bile egemenliğimizi temsil eden kadroların, milletimize ve devletimize sahip çıkma konusunda ne kadar kararlı ve şuurlu olduklarını göreceğiz. Bu haysiyetli duruşla gurur duymamak ve bundan ibret almamak nasıl mümkün olabilir? 


Milli kimliğimizin en önemli unsurlarının başında dilin geldiği malumdur. Türk Dili konusunda Sultan Abdülhamit Han’ın gayretleri, hayranlık uyandıracak kadar çok ve muhteşemdir. Özetlersek; dilin sadeleştirilmesi, yabancı sözcüklerden 
arındırılması ve geliştirilmesi için, Sultan iki tamim, bir tebliğ yayımlatmıştır. İlki Fuat Köprülü’nün açıkladığı 18 Mart 1894 tarihli vesika, ikincisi de Nihat Sami Banarlı tarafından tam metni yayımlanan vesikadır. Bu vesikalarda sözün, güzel ve doğru söyleme kurallarına uygun olması, mümkün olduğu kadar Arapça ve Farsça kelimeler yerine Türkçesinin kullanılması, Türkçeye sokulmaya çalışılan bu tür sözlerin bilhassa okullarımızda kullanılmaması; dil işinin ancak ilim
cemiyetleri kurmak suretiyle yürütülebileceği, yazı dili ile konuşma dilinin yaklaştırılması ve İstanbul ağzının yaygınlaştırılmasının esas tutulması gibi hususlar belirtiliyor. (Banarlı, s. 6) 

Padişah bu çerçevede Milli Eğitim Bakanı Zühtü Paşaya, Babıali vasıtasıyla gönderdiği tebliğ ile yaz tatilinde öğretmenlerin, halkın dilindeki Türkçe kelimeleri araştırmasını ve yazarak toplamasını emretmiştir. (Banarlı, s. 8) 

Sultan Abdülhamit Han’ın devlet adamlığı anlayışını, Başkâtip Tahsin Paşaya söylediği, kulaklara küpe olacak nitelikteki şu sözlerinde buluyoruz: 

“Bir hükümdar için lazım olan şey, memleketin yararıdır. Eğer bu yarar anayasanın ilanında ise, o da yapılıyor. Fakat iyi uygulanır mı, Türk’ün yararı saklı kalır mı, burasını kestiremiyorum.” (Danişmend, s. 201) 
Bu bakımdan Meşrutiyetin ilanında, Padişah’ı en çok unsurlar meselesi düşündürüyordu. Mesele, devlette Türk’ün diğer unsurlar toplamına oranla azlıkta kalmasıydı. Ali Paşa gibi, o da meclisin unsurlar çekişmesine sahne olacağı endişesini taşıyordu. Bu sebeple 2. Meşrutiyetin ilanından önce, Türk Milliyetini koruyacak bir anayasa yapmak için, Avrupa anayasalarını tercüme ettirip incelemiştir. 

Sultan Abdülhamit Han şuurlu bir milliyetçiydi. Ona göre Türkçe çok önemliydi. Türk sadece Osmanlı sınırları içinde yaşayanlardan ibaret değildi. Bunun en güzel örneğini, Azerbaycan Türkçesini kurtaran şu gayretinde görüyoruz: 

“İran Şahı Muzaffereddin Kaçar’ın İstanbul’a gelmesinden yararlan Abdülhamit Han, o zamana kadar Azerbaycan okullarında okutulması yasak olan, Türk diline ait yasağın kaldırılmasını sağlamak suretiyle, milliyetçiliğinin büyük bir 
delilini daha göstermiştir. Şahın, memleketine dönerken yolda İran Milli Eğitim Bakanlığı’na telgrafla emir vermiş olduğundan bahsedilir. İstanbul gazeteleri bu millî müjdeyi, 1900 yılının 29 Ekim Pazartesi günü yayımlamışlardır. 

O zamanki ‘Tercüman’ı Hakikat’ gazetesinin ifadesine göre; Muzaffereddin Şah, “Azerbaycan’da bulunan okullarda, bundan böyle Farsça ile beraber Türkçenin de birlikte okutulmasına ve özellikle Türkçenin gereği gibi öğretilmesine dikkat edilmesini” emretmiştir. 

Her halde Sultan Abdülhamit Han’ın bu başarısı Türk Milliyetçiliği tarihinin hiçbir zaman unutamayacağı bir hizmettir.” (Danişmend, s. 201, 202) 

Hatırlamalıyız ki, Anadolu’da olduğu gibi İran coğrafyasında da, Türkler 1000 yıl (1924’e kadar) egemen olmuşlardır. Bugün bu geçmişe ve İran nüfusunun, en az yarısının Türk olmasına rağmen, üzücüdür okullarda Türkçe yasaktır. 


OSMANLI’DA TÜRKÇE VE TÜRKLÜK 

Türkçeye sahip çıkılması ve zenginleştirilmesi, elbette Abdülhamit Han dönemiyle sınırlı değildir. 1839’da tahta çıkan Abdülmecit döneminde de önemli çalışmalar yapılmıştır. 1848’de Muallim Okulu, 1850’de ilk Türk Akademisi olan Encümeni Daniş kurulmuştur. Cevdet Paşa’nın hazırladığı beyannamede, “Akademi, Türk dilini geliştirmeye çalışacaktır. Bu dil ihmal edilmiştir. Eskiler eserlerinde Arapça ve Farsça kelimelere o kadar yer vermişlerdir ki, bir sayfada birkaç Türkçe sözcüğe rastlanmaktadır.” (Sevinç, s. 506) 

Akademinin ilk kararı, Türkçe gramerin, Türkçe sözlüğün, sade bir dille Türk tarihinin hazırlanması ve basılmasıdır. Encümeni Daniş’in yayımladığı ilk eser, Fuat ve Cevdet Paşaların birlikte yazdıkları Osmanlı Dilinin Kuralları adlı gramerdir. Arkasından Cevdet Paşa’nın ünlü Tarihi Cevdet isimli eseri yayımlanmıştır. 

Söz buraya gelmişken, Osmanlı kavramı üzerinde de durmak isteriz. Çünkü o dönemde bile bu kavram, çok farklı anlaşılmıştır. Bu bakımdan zihni karışıklığa ışık tutacağı düşüncesiyle, ünlü bilim adamımız Fuat Köprülü’nün “Osmanlı Telakkisi” başlıklı makalesinden bir bölümü aktaralım. 

Köprülü diyor ki; “Osmanlı kelimesi bir devlet, yani bir siyasi heyet adıdır; yoksa bu kelime Tanzimatçıların zannettiği gibi ‘dinde, lisanda ve netice olarak hissiyatta’ müşterek bir millet unvanı değildir. Binaenaleyh Osmanlılık demek, 
Türklüğün, Araplığın, Rumluğun, Ermeniliğin, vs. toplu heyeti demektir. 

Devletimizi büyük bir içtimai daireye benzetecek olursak; merkezi daireyi Türklük, onun etrafındaki birinci daireyi, ilkine sıkı bir surette merbut (bağlamış) olarak İslamlık, son daireyi de Türk ve İslam cazibe kuvvetine tabiatıyla boyun 
eğmeye mecbur olan Hıristiyan unsurlar teşkil eder. Osmanlı Devletinin şimdiye kadar vatanın parçalarından birçoğunu kaybetmesi, Türk merkezi kuvvetinin zaafından ileri gelmektedir.” (Köprülü, s. 33) 

Köprülü pek tabiidir ki, Osmanlı bir Türk Devletidir diyor. 

Geçtiğimiz aylarda vefat eden Neslişah Sultan’ın hayatını yazan Murat Bardakçı, merhumun annesi Sabiha Sultan’ın şu sözlerini aktarıyor: “Bugün Cumhuriyet kurulmuş, ailemiz vazifesini yapıp geçmiştir. İmparatorluk ayrı bir devirdi, fakat o da Türk’ündü, bugünkü Cumhuriyet de Türk’ün malıdır. Devlet aynıdır. Rejim değiştiği için isim değişmiştir.” (Hürriyet, 23.10.2011) 

Hanedanın içinden gelen bu çığlıkta da aynı mesaj yüklü değil mi? 

Bir de TBMM’nin 1922’de aldığı 308 numaralı karara bakalım. Karar şöyledir: “Osmanlı Devleti’nin kurucusu ve gerçek sahibi olan Türk Milleti… düşmanlarına karşı kıyam etmiş… bu günkü kurtuluş gününe vasıl olmuştur.” 
( Kili Gözübüyük,s.96) 

Evet, Selçuklu da, Osmanlı da Cumhuriyet de Türk Milleti’nindir. Sultan Alparslan, “Biz bidat nedir bilmeyen temiz Müslümanlarız. Bu sebeple Allah halis Türkleri aziz kıldı” diyerek devleti bu iki temel üzerine kurmuş ve Anadolu’nun 
kapısını bizlere açmıştır. 

Hala şüphesi olanlar varsa, gece ve gündüz kadar hakikat olan bu gerçeği artık kabul etmelidirler. İşte haçlıların “yeni ve sivil” anayasa ile yıkılmasını istedikleri, bu tarihi gerçektir. Yani, bir olan milletimizin ve milli devletimizin bölünmesidir. 

Abdülhamit Han’ın meclisi kapatması üzerine Alman birliğini kuran ünlü devlet adamı Bismarck diyor ki; “İyi ettiniz de meclisi 
feshettiniz. Bir devlet tek bir milletten mürekkep olmadıkça, meclis faydadan ziyade zarar verir.” (Bardakçı, (b), s. 135) 

Bu meselede ünlü İslam düşünürü Şeyh Cemalettin Afgani’ye de bakalım: “Milliyetçilik dışında saadet yoktur. Fertleri dil, yani ırk (millet) ile din birbirine bağlar. Fakat dil birliği daha önemlidir. Çünkü dil ve ırk (millet) değişmez, ama insan isterse dinini değiştirebilir.” (Sevinç, s. 507) 

Böylesine sağlam ve güçlü deliller karşısında uyanmak, tarihe ve dünyaya bakıp ders almak gerekmez mi? 

Dünya dedik, ona da kısaca bakalım. Görüyoruz ki; ülkelerin tamamına yakını egemenliği, bir millet, bir devlet, eşit birey esasına göre inşa etmiştir. Uluslararası hukuk da aynen böyledir. Devlet, millet çoğunluğunun ortak değerleri üzerine kurulur. Mesela, çoğunluğun dili, devletin dili olur. Yerel dil ve özelliklere, devletin hukukunda yer verilmez. Ama bunlar toplum içinde hür bir 
şekilde yaşanıyor. Buna, devlet bir dilli, millet birden çok dilli olur diyebiliriz. 

Konjonktürün sonucu olarak veya emperyalist güçlerin çıkarlarına göre kurulan; SSCB, Yugoslavya, Çekoslovakya, (bölünerek milli devlet oldular) Belçika, (fiilen bölündü) Kanada ve Irak gibi yapay ülkeler istisna teşkil ettiğinden, emsal yapılamazlar. (Diğer taraftan bölünen Doğu ve Batı Almanya, bir millete ait olduğu için, 45 yıl sonra birleşmiştir.) Ayrıca sosyolojiye ve dünya hukukuna göre, 


etnik gruplar milletin rakibi değil, bir bölümü olduğundan, bunlar üzerine devlet kurulamaz. Milli egemenlik milletin bütününe aittir ve ortağı olamaz. Türk’ün devlet felsefesi buna, “egemenlik tecezzi (bölünme) kabul etmez. Aynen iffet ve namus gibidir, bölüşülemez” demektedir. 

İşte, sıfırdan “yeni ve sivil” anayasa yapmak isteyenlerle anlaşmanın imkânsızlığı buradadır. Bunlar Cumhuriyet dönemini kabul etmediği için, biz çözümü milletimizin en büyük eseri olan Osmanlı’da, tarihi kültürümüzde ve dünyanın genel durumunda aramaya çalıştık. 

SON SÖZ 

Bu gerçekler ışığında, samimi ve namuslu düşünenlere seslenerek diyoruz ki: 

Asırlar ötesinden gelen ve bedeli fazlasıyla ödenmiş bulunan muhteşem medeniyetimiz, egemenliğimiz ve devam eden sarsılmaz birliğimiz karşısında, sizleri yeniden düşünmeye davet ediyoruz. 

1000 yıllık tarihî tecrübemizi inkâr ederek; bir ve bütün olan milletimizi, milli devletimizi ve egemenliğimizi ayrıştırıp, siyasallaştırılmış etnik gruplara dayalı “çok ortaklı devlet” düzeni kurma siyaseti, ülkeyi felakete sürükler. İç çatışmayı 
ve kardeş kavgasını kaçınılmaz hale getirir. 

Dünyada bunun en yeni örneği, işgalci emperyalist batının kurduğu “Irak Federal Cumhuriyeti”dir. Bu sebeple de akan kan durmamaktadır. 


Gelinen noktada; bütün bunların haçlının etnik fitne tuzağı olduğu görülmelidir. Bunca acıdan sonra artık, batıl üzerine devlet inşa edilemeyeceği kabul edilmelidir. 

“Yeni ve sivil” Anayasa yapacağız şaşırtmacasıyla, Türk’ün devletinin elinden alınamayacağı bilinmelidir. 

Bu vesile ile ana fikri egemenliğimizin teslimi olan “yeni ve sivil” anayasaya bugüne kadar doğrudan veya dolaylı, bilerek veya bilmeyerek destek veren bazı Türk Milliyetçilerini, tarihe ve aynı ülküyü taşıyan gelecek nesillere karşı olan sorumluluklarının bilincinde olarak, Türk Milleti’ne ve onun devletine sahip çıkmaya çağırıyoruz. 

ÖZETİN ÖZETİ 

Ya 1000 yıllık egemenliğe son ve “çok ortaklı etnik devlete” evet; 
Ya da devleti ebet müddete devam… 
Ya bu aldatmacaya, evet; 
Ya da tarihin hakkınızdaki hükmünü düşünerek, hayır diyeceksiniz! 
Buyurun! Karar sizin! 


KAYNAKLAR 

1. Hüseyin Rahmi Akyüz (Ed.), Yeni Anayasa Raporu II, Ankara, Memur-Sen (Memur Sendikaları Konfederasyonu), Aralık 2011. 
2. 26. Abant Toplantısı Sonuç Bildirgesi http://www.samanyoluhaber.com/gundem/Iste-Abant-Toplantisi-sonuc-bildirgesi/739126 (06.05.2012) 
3. Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı, http://www.haber3.com/iste-gulenin-anayasa-onerisi-1121607h.htm (06.05.2012) 
4. M. Kemal Pekdemir, Tarihin En Tartışmalı Padişahı Abdülhamid, 2008 
5. Pekdemirli, a.g.e. 
6. Necdet Sevinç. Osmanlı’nın Yükselişi ve Çöküşü, 2008 
7. İlhan Bardakçı Zaman Gazetesi, (a) 7 Temmuz 1995 
8. İlhan Bardakçı, “İmparatorluğa Veda”, Hülbe Yayınları, (b) İstanbul 1985 
9. Dr. Ali İhsan Gencer, İlk Osmanlı Anayasasında Türkçenin Resmi Dil Olarak Kabulü Meselesi. A.Ü. Siyasal Bilgiler Fak. Yayınları no:423, Armağan, Kanunu Esasi’nin 100. Yılı 
10. Prof. Dr. Suna Kili, Prof. Dr. A. Şeref Gözübüyük, Türk Anayasa Metinleri, Türkiye İş Bankası Yayınları, Ankara 1985 
11. Nihat Sami Banarlı, Sultan Hamit’in Türkçeciliği, Hayat Tarih Mecmuası, yıl 3, c. 2, sayı 11, 1 Aralık 1967 
12. İsmail Hami Danişmend, Tarihi Hakikatler, Tercüman Tarih ve Kültür Yayınları I, Birinci Cilt, İstanbul 2002 
13. Fuat Köprülü, Akşam, 28 Teşrinievvel, 1334 (1918) 
14. http://www.hurriyet.com.tr/gundem/20260959.asp 
15. Dr. Abdülkadir Sezgin, Türk Milliyetçileri ve Aşağılanan Kadınlar Aleviler Çingeneler Makalesi 


MİLLİ DÜŞÜNCE MERKEZİ HAKKINDA 
SELÇUKLU, OSMANLI VE TÜRKİYE CUMHURİYETİ HANGİ MİLLETİN DEVLETİ? 
Sadi SOMUNCUOĞLU 
Milli Düşünce Merkezi Genel Başkanı 
Haziran 2012, Ankara 
Açıklama: mdmlogo.png 
Yayın Numarası: 4 
1. Baskı 
Cantekin Matbaası 
Haziran 2012

Merkezimiz ilk olarak Temmuz 2008 tarihinde, Eski Devlet Bakanı Sadi SOMUNCUOĞLU başkanlığında, faaliyetlerine Ankara Balgat adresinde 
başlamıştır. Yaklaşık iki buçuk yıl burada çalışmalarını sürdürdükten sonra faaliyetlerinin genişlemesi üzerine Ocak 2011’de şimdi bulunduğu 
Kızılay’daki yerine taşınmıştır. Kuruluşundan bu yana önceden belirlenmiş programı çerçevesinde ilgi duyan herkese açık olan 
hizmetlerine kesintisiz olarak devam etmektedir. 

Bilgi Şölenleri ismi ile her hafta Çarşamba günü gerçekleştirilen sistematik toplantılarda, ülkemizin temel meseleleri, alanında uzman 
kişiler tarafından sunum ve tartışmalar eşliğinde incelenmektedir. Bu çalışmaların amacı Türkiye ve Türk-İslam Dünyasının ana meseleleri 
üzerinde kapsamlı bir bilgi birikimi ve görüş birliği sağlamaktır. Bugüne kadar 163 Bilgi Şöleni yapılmıştır. 

Yine bu amaçlar doğrultusunda serbest sohbet imkânı sağlayan Cumartesi toplantıları da aralıksız olarak sürdürülmektedir. 
Bilgilendirici ve kaynaştırıcı nitelikte olan bu sohbetlerde gündemin önemli olayları beyin fırtınası şeklinde değerlendirilmektedir. 

Geniş katılım ile yapılan bu çalışmalar, ülkemiz içinden ve dışından, her yerden takip edilebilmesi için video şeklinde internet sitelerimizden 
yayınlanmaktadır. 

(www.millidusunce.org ve www.iktidarmuhalefet.com) 

Sadi SOMUNCUOĞLU 



****

303 MADDELİ EYLEM PLANI NE DİYOR?

30 Ocak 2016 

Sadi Somuncuoğlu

 30 OCAK 2016

Hükümet sözcüsü Kurtulmuş açıklıyor; Terörü bitirmek için 303 maddeden oluşan bir eylem planı hazırlanmış. Terörle mücadele “arızi” imiş, terörün bitirilmesi için, “milli birlik ve kardeşlik” içerisinde hareket edilecekmiş…

303 maddelik eylem planı “terörü önlemek” içinmiş. Açıklamada, terörün sebebi olan, vatanımızın ve milletimizin bölünmesinden bahis yok. Bu 303 maddede, başka neler var, belli değil.

Geçmişte hep gördük, “Millî birlik ve kardeşlik”ten söz edilir, tam tersi yapılırdı. Kafalar karıştırılmaya devam ettiği için hala, terörle mücadele ve bölücülük konusu birlikte ele alınamıyor; esas olanın ülkemizin birlik be bütünlüğü olduğu düşünülemiyor.

Bölücülüğün kabul gördüğü, 5’inci Oslo mutabakatında iki paragraf, 9 madde vardı…

2013, İmralı mutabakatında ise, teröristbaşıyla dört basamaklı bir yol haritasında anlaşılmıştı. Adına “çözüm süreci” [ne güzel değil mi?] de denilen bu mutabakatı hatırlayarak, 303 maddenin şifrelerini çözmeye çalışalım:

Mutabakatın 4 basamaklı yol haritası şöyleydi:

Birinci basamakta: 

“ Çatışmasızlık ” ilan edilecek. Bölücü örgüt terör yapmayacak, devlet de bütün unsurlarıyla, yasaya aykırı gibi gerekçelerle de olsa, PKK’nın bölgedeki “özerkleşme” faaliyetlerine müdahale etmeyecek.

Bu konuda Öcalan; BDP, Kandil, Avrupa ayağı ve Türkiye kamuoyuna 4 mektup yazarak; “demokratik özerklik yerine yerel yönetimlerin güçlendirildiği, gerçek anlamda bir demokratikleşmeye ihtiyaç olduğunu [demokratik özerkliğin, dolaylı ifadesi]” ve devletle mutabakata vardığını bildirecek; [Mektupların dağıtımı yapıldı. Çatışmasızlığa AKP iktidarı uydu, ama, azgınlaşan PKK/KCK uymadı… HDP Eş başkanının kışkırtması ile 6-10 Ekim 2014”de 54 kişi öldürüldü.]

İkinci basamakta: 

Demokratikleşme adımları hızla atılarak, “ Yeni Anayasada ” uzlaşılan maddeler değiştirilecek,  4. Yargı paketi ile terör suçlarına “şiddet kriteri” getirilip binlerce KCK’lı serbest kalacak [tamamı serbest kaldı], PKK Türkiye’deki 4 bin civarındaki silahlı militanını sınır dışına çekeceğini açıklayacak [sadece açıklayacaktı, bunu bile yapmadı.]

Üçüncü basamakta: 

PKK ile silahları bırakma görüşmeleri başlayacak; “Kürt sorununun demokratikleşme çerçevesinde çözümünde en kritik 3 konu; 1. “Nötr vatandaş, Türk ve Kürt adının olmadığı, Türkiye vatandaşı tanımı”, 2. Ana dilin önündeki engellerin kaldırılması, 3. Yerel yönetimlerin güçlendirilmesi [Özerk yönetim], Türkiye, Yerel Yönetimler Özerklik Şartına koyduğu çekinceleri kaldıracak,”

Dördüncü basamakta: 

“ Silahların bırakılması, öyle kolay bir süreç değil. 30 yıldır silahla yaşamaya alışmış, bölgesel bir örgüt PKK. ” Bu konuda, günü geldiğinde Öcalan ağırlığını koyacak.

Bu bilgilerin ışığında 303 maddelik eylem planına dönelim:

Söylendiğine göre, “ Milli birlik ve Kardeşlik! ” için iki temel düzenleme yapılacakmış; bunlar: “ Yeni bir Anayasa ” ile “Ana dilde eğitimin önündeki engellerin kaldırılması ve etnik unsurlara statü kazandırarak kendilerini ifade etmelerini sağlamakmış.”

Düz okunduğunda ne kadar masum ifadeler değil mi?

Buradaki “Statü” ve “Kendini ifade etme”, egemenlik alanıyla ilgilidir; sosyal ve kültürel alanla ilgili değildir.

Egemenlik alanı, bölünmeyi ve ortağı kabul etmez. Türkiye Cumhuriyeti, Fransa, Almanya, ABD ve Yunanistan gibi, bir millete ait millî/ulusal bir devlettir. Ama siz, bu bir ve bütün olan milleti, içinde var olan sosyal gruplara (dil, etnisite, inanç, vs.) göre ayrıştırır da, bunların her birini ayrı milletlermiş gibi, devletin inşasını düzenleyen anayasaya yazıp statü sahibi yaparsanız kıyamet kopar. Buna egemenliğin paylaşılması denir ki; tarih boyunca olduğu, günümüzde görüldüğü gibi; Afganistan, Libya, Irak ve Suriye’de yaşanan kanlı iç çatışmalar kaçınılmaz hale gelir. Devletin dili de egemenliği belirleyen kurum olduğundan, değiştirilemez.

Anayasalarımıza bakalım:

1876 Kanunu Esasi

Md.1: Osmanlı devleti ülkesiyle bir bütündür, hiçbir gerekçeyle bölünemez.

Md.8. Osmanlı Devleti’nin uyruğunda bulunanlara “Osmanlı” denir.

Md.17. Yasa önünde bütün Osmanlılar eşittir.

Md.18. Devlet memuru olabilmek için “devletin resmi dili” Türkçeyi bilmek şarttır.

1921 Anayasası

Md.1. Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir.

1924 Teşkilatı Esasi

Md.2. Devletin resmi dili Türkçedir.

Md.3. Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir.

1982 Anayasası

Md. 42/9. Türkçeden başka hiçbir dil, eğitim ve öğretim kurumlarında Türk vatandaşlarına anadilleri olarak okutulamaz ve öğretilemez, demektedir.

AİHM içtihatlarına bakalım:

• Resmi dil, egemenlik haklarındandır,
• Kamu kurumlarında devlet dili esastır,
• Bir dilin siyasi, kamusal ve resmi kullanım alanı ile özel, kültürel ve günlük kullanım alanları farklıdır,
• İdari konularda isteyen istediği dili kullanma özgürlüğüne sahip değildir,
• AİHS, hiçbir maddesinde azınlıkların dil hürriyetinden söz etmemekte ve dil hürriyetini güvence kapsamına almamaktadır,
• AİHS, milletvekillerinin mecliste istediği dilde konuşma yapmasını teminat altına almaz ,
• Düşünceyi açıklama hürriyeti, dil hürriyetini içerir şekilde yorumlanamaz,
• Devletin bir dil birliği politikası olması, haklı ve mantıklıdır.

Tarihimiz ve dünya hukuku böyle diyor. Buna rağmen, “teröre hayır, bölünmeye evet!” diyemeyiz. PKK/KCK’yı muhatap almayacağız, ama bölünmeye devam mı edeceğiz?

ASLA…!

http://millidusunce.org/303-maddeli-eylem-plani-ne-diyor-2/

..