SAFLARI SIKLAŞTIRALIM ARKADAŞLAR.,
Gökçe Fırat,
26.09.2005/Sayı:91
Safları Sıklaştırın,
Safları Sıklaştırın Çocuklar!
Uzaktan Duyduğunuz,
Çakalların Ulumasıdır!..
Türkiye'nin Çevresi çok kimlikliliğin yol açtığı bölünmelerle dolu,
Hain Erkekler, Namussuz kadınlar ”...
“İstanbul şehri bir yara. Burada büyük idealler ve ilhamlar yok. Burası kirli sokaklarda yaşayan bayağı insanların şehri. Burası entrika, rezalet, hile, korkaklık karargâhı. Hain erkekler ve namussuz kadınlar şehri.
“Üsküdar’a giderken akıntı bizi Yunan zırhlısı Averof ile hemşiresi Kılkış’ın yanından geçirdi. Bir nöbetçi baktı. Ben bu gemilerin burada emniyetle durabilmelerine şaşıyordum. Yunanlılar Osmanlı başkentini üs diye kullanmakta, buradan Karadeniz ve Marmara kıyılarına akın ederek Türk köylerini ateşe tutmakta idiler. Türklerin de bu gemileri batırmaya girişmediklerine şaşıyordum. Küçük bir çabayla batırılmaları mümkündü.”
Bu değerlendirmeler, mütareke döneminde İstanbul’a gelen İngiliz subay Armstrong’a ait.
PKK otobüsleri Gemlik’e doğru yola çıkınca, ister istemez bu sözler geldi aklımıza. PKK otobüsleri Gemlik yolundan geri dönerken Bursa’nın “ Hain Erkekler ve Namusuz kadınlar şehri ” olmadığını görüp sevindik.
Doğrusu provokasyon denilen, kışkırtma denilen tüm halk tepkilerini bu çerçevede değerlendirmek gerekir. PKK teröristlerinin her gün karakol bastığı, eşkıya destekçilerinin şehir merkezlerinde Apo posteri açıp gösteri düzenlediği, bilimsel kılıflı bölücü konferansların iktidar desteğinde düzenlendiği, ülkenin bölünmesi için imza kampanyalarının sokaklarda düzenlendiği bir ülkede, vatanına ve namusuna sahip çıkan her sıradan Türk’ün göstereceği en basit tepkilerdir bunlar.
Halkın bu doğal tepkisinin, tüm siyaset kurumu ve medya tarafından provokasyonla, “iç savaş çıkar ha!” korkutmalarıyla sindirilmeye çalışılması da doğal, çünkü ülkemizde hain erkekler ve namussuz kadınlar da var ve bunlar genellikle, sayıları bir avuç olmasına karşın sesi çok çıkan siyaset ve basın kurumlarında yuvalanmış durumda.
TÜRKSOLU’nun geçtiğimiz üç sayısında işlediği “Kürt istilası” temasına ve Türk çocuklarına yapılan uyarılara, bu hainlik namussuzluk cephesinden saldırı gelmesi gerekiyordu. Çünkü hainler ve namussuzlar, kendi ihanet ve namussuzluklarını, ancak böyle gizleyebilirler, daha doğrusu gizlemeye çalışırlar. Mütareke basını, her direnişçiye saldırmak, onu provokatörlükle, akılsızlıkla, ırkçılıkla suçlamak zorundadır ki, kendi hainlik ve namussuzluğunu dengeleyebilsin. Şimdi bizimkiler de öyle yapıyor.
Ancak bir tarafta TÜRKSOLU gibi bir Türk direniş odağı ile diğer tarafta mütareke basını gibi bir hainlik odağı arasında kurulacak terazide, TÜRKSOLU bu hain ve namussuzların kendi günahlarından arınmalarına yetmeyecek kadar küçük bir sestir. Bu da Türkiye’nin milli güçlerinin bir ayıbıdır. Örgütlü milli güçlerin yetersiz kaldığı yerde, her şeyi yaratan halk sokağa inmekte ve olaya el koymaktadır.
TÜRKSOLU’na saldıran Mütareke basını, aslında TÜRKSOLU nezdinde halka uyarıda bulunmaktadır: Sus, evinde otur, sokağa çıkma! Sen harekete geçersen ben de geçerim ve tüm medya olanakları ile sana saldırırım.
Düzenin Milli Sol korkusu
Geçtiğimiz onbeş gün boyunca süren Mütareke basınının saldırılarını nasıl değerlendirmek gerekir?
Bilindiği gibi Doğan medyanın, TÜRKSOLU’nu her ne şekilde olursa olsun gündemden saklamak gibi bir kararı vardır. TÜRKSOLU’ndan hiçbir yazarlarının hiçbir şekilde bahsetmesine, eleştirmek için dahi olsa, izin vermezler. Sonuçta TÜRKSOLU’nun eleştirilmesi bile, aslında bizi güçlendirmektedir. Ancak alınan bu kararın, yani kendi yayın organlarında TÜRKSOLU yokmuş gibi davranmalarının, TÜRKSOLU’nu yok etmediğini çok iyi bilmektedirler. Bu noktada köşeye sıkışmaktadırlar.
TÜRKSOLU’nun son üç kapağı ve yazıları ise, bu grubun eski kararlarını gözden geçirmelerine neden oldu. Böyle olması da çok doğaldı, çünkü son yazılar, Türkiye’de birşeylerin artık değişeceğinin çok açık sinyallerini veriyordu.
Aslında olay çok basittir. Türkiye, dışarda AB ve ABD, içerde ise AKP ve PKK tarafından kuşatılır ve bölünürken, ülkenin çıkış noktası da en baştan yok edilmiştir. Bir yanda doğrudan Amerikancı sağ parti ve örgütlerin, diğer tarafta Kürtçülüğe taşeronluk yapan sol parti ve örgütlerin oluşturduğu, sağlı sollu siyaset arenasında, Türkiye için bir çıkış noktası yoktur.
Sağın milliyetçiliği Amerikancılıkla, Avrupacılıkla sınırlıdır, solun solculuğunun sınırı ise bir “halkların kardeşliği” sloganı ile PKK kuyrukçuluğuna dolanmaktadır. Her koşulda, bu ülke insanının, yani Türk milletinin, bu ülkede kendi kuralları ve namusu ile yaşama olanağı, bir kısım dış güçlere teslim edilmektedir. “Hakimiyet kayıtsız şartsız milletindir” dense de, bu ülkede bir tek Türk’ün hakkı tanınmamaktadır.
TÜRKSOLU böylesi kapalı devre bir siyaset arenasında tam anlamıyla düzen bozucu ve tasfiye edici harekettir. Çünkü TÜRKSOLU kendisini sadece işçi sınıfı ile ve emekçilerle sınırlayan bir teorik referansla davranmamaktadır. TÜRKSOLU doğrudan Türk milletinin sözcüsü olarak ortaya çıkmaktadır. Bu ise, kendi milletinden kopuk sol hareketlerle karşılaştırıldığında ciddi bir tehlikedir. Çünkü ilk defa bir sol hareket aynı zamanda milli bir hareket olma yolundadır.
Sol: Kürtçülük ve Alevicilikten Türk milliyetçiliğine
Oysa Türkiye’nin Batıcı siyaset rejiminde millilik, ancak faşist partilere bırakılmış dar bir alanda oynanan oyundur. Bu noktada TÜRKSOLU’nun milliyetçiliği, en başta sağ güçleri, yani sahte milliyetçi partileri dağıtan bir güçtür. O nedenle mütareke basını, TÜRKSOLU’na saldırırken, “Bu gazetenin önerdiklerini MHP bile önermiyor” demektedir. Aslında burada gizli bir üzüntü sezilmektedir, çünkü TÜRKSOLU’nun dediklerini MHP türü harekatler söyleme cesaretine sahip olsalardı, bu tür bir milliyetçi çıkış sol güçlere kalmazdı!
Evet, Batıcı siyaset rejimi sarsılmaktadır. On yıllardır MHP türü hareketlere sahte milliyetçilik yaptırıp Türk milletinin tepkisini dizginleyen siyaset kurumu TÜRKSOLU’nun milliyetçiliği karşısında çaresizdir. Ancak sağdan yapacağı saldırının imkânı yoktur. O nedenle sağ güçler, TÜRKSOLU’na saldırırken soldan vurmaktadırlar. Sanmaktadırlar ki, TÜRKSOLU’nun solcu olmadığını ispatlarlarsa, bu milli sol akım durdurulacaktır.
Burada ayrı bir aymazlık sözkonusudur, çünkü TÜRKSOLU’nun solculuğu, düzenin bunca yıldır el altında tuttuğu, kökü dışarda sol hareketlerden tümüyle farklı bir halk hareketidir. Farkındaysanız eğer, TÜRKSOLU dogmalarla, şablonlarla değil, halk diliyle konuşur.
Burada düzenin hiç hoşuna gitmeyen iki nokta vardır ki, bu, solun gerçekten milli bir harekete dönüşeceğini göstermektedir. TÜRKSOLU birincisi Kürtçülük yapmamaktadır, ikincisi Alevicilik yapmamaktadır. Bu ise sağ güçleri hepten çileden çıkartmaktadır, çünkü Türkiye’de solu, kendi içine hapsedenin ve bir türlü ketleseleşememesinin temel sebebinin, sola bırakılan Kürtçülük ve Alevicilik politikasından kaynaklandığını çok iyi bilmektedirler.
Kürtçülük ve Alevicilik yerine Türk milliyetçiliğini tercih eden sol, eski tür düzen solunun sınırlarını hemen aşar ve milli bir harekete dönüşür. Bu tür bir açılım, sahte milliyetçi hareketi de dağıtırsa, gerçekten düzen güçleri ile karşılarında bir tek TÜRKSOLU kalacaktır ki, o zaman tüm denge değişecektir.
Sokağın sesi
Peki TÜRKSOLU tüm dengeleri değiştirecek ne yapmaktadır?
TÜRKSOLU Türkiye’de bir Kürt istilası olduğunu savunmakta ve bunu rakamları ile, haritaları ile kamuoyuna duyurmaktadır. Gerçekten mütareke basınının dediği gibi, bunlar ırkçı, faşist sloganlar olsa, üzerinde çok fazla durmamaları gerekirdi. Öyle değil mi, hiçbir gerçekliğe dayanmayan bir yazıyı neden önemsiyesiniz!
Ama mütareke basını, Türkiye’de gerçekten de bir Kürt istilasının olduğunu gayet iyi bilmektedir. Onlar, bu olgunun, bu kadar açıklıkla ifade edilebileceğine pek ihtimal vermiyorlardı sadece. Şimdi birileri çıkıp bunu haykırdığı andan itibaren, ülkenin siyasi statükosunun hızla değişeceğini görmektedirler. Feryatları ondandır.
Evet, Türkiye’de bir Kürt istilası vardır. Bunu TÜRKSOLU ifade etsede böyledir, etmese de. Çünkü mütareke basını da çok iyi bilmektedir ki, bu istila, Türk toplumunun gündelik yaşamını artık iyice rahatsız atmektedir. Bunca zaman, iyi komşuluk gösteren Türkler, artık oynanan oyunun farkına varmıştır. Sokakta yaşanan gerçeklik, sıradan Türk’ün, kendi ülkesini, mahallesini, sosyal yaşantısını, kültürel değerlerini, ahlaki değerlerini, kısacası yaşamının her alanını Kürtlerin istila ettiğini görmesidir. Bu gerçeklik, bir sol hareket tarafından formülize edilip teorileştirildiğinde, gerçekten sokaktaki Türk kendi hareketine kavuşmuş olacaktır. Medya bu kaçınılmaz gidişatı görmüş ve bunu engellemek için çırpınmaktadır.
Ancak TÜRKSOLU’nu sustursalar bile sokakta yaşanan gerçekliği ortadan kaldıramayacakları için, bu tür bir milli cereyanı durduramazlar. TÜRKSOLU burada sadece bir simgedir, tarihin akışının bu ülkeye dayattığı siyasal öznedir. Bu özne, boğulacak olursa, sanılmasın ki sokak kendi sesini kısacaktır. Olgunlaşan fikirler artık halka malolmuştur. Halk, bir yolunu bulup, yine aynı fikirlerle, doğru bildiğini yapacaktır.
Peki bu durumdan kimler rahatsız olmaktadır?
Böyle bir gidişattan en başta Türkiye’nin solcu geçinen, Atatürkçü geçinen, milliyetçi geçinen bir kısım aydınları rahatsız olmaktadır. Rahatsızlıklarının sebebi, rahatlarının bozulacağını bilmelerindendir.
Gerçekten de sokağın sözcülügünü üstlenmek cesaret ister. Böyle bir sözcülüğün, bu sözcülüğü üsteleneceklere çok ağır yükler getireceğini, hatta ağır bedellerinin de olacağını bilmektedirler. Ülkenin bir uçuruma gittiğini, bölünmeye gittiğini görmekte ama buna karşı bir şeyler yapmanın kendi konumlarını da sarsacağını görmektedirler.
Bunlar, mütareke dönemi deyişiyle tatlı su frenkleridir. Tatlı su frenginin ağzından tek bir açıklama duyarsınız: Tamam hepsi doğru ama, hani, şey, sanki daha yumuşak bir üslup kullansak biraz daha kazanıcı olmazmıydık? Aslında üslup sorunları yoktur. Çünkü her sağlam duruşun bir üslubu vardır. Bu üslupsuzluk çağrısı, sağlam duramayacaklarının ifadesinden başka bir şey değildir.
Kebap savaşı mı Kürt savaş ağaları mı?
İkinci bir kesim ise, son derece sessizdir. Daha doğrusu bunlar kendileri konuşmazlar, başkalarını konuştururlar. TÜRKSOLU’nun geçtiğimiz sayılarda yayınlanan haritaları, Kürt mafyasının ekonomik gücünü ortaya koymuştur. Şimdi bu ekonomik rant üzerine çöreklenen Kürt mafyası bir kısım taşeronu üzerimize salmaktadır.
Türkiye’de Türk milliyetçiliğinin en önemli düşmanı baştan itibaren Kürt ağalığı olmuştur. Cumhuriyet idaresi boyunca ayaklanan Kürtler aslında ağalık düzenini istemişlerdir. Kapalı aşiret yapısını ise, şehre geldiklerinde bile bozmamışlardır. Şehre hakim olan aşiret rejimi ise ekonomide başka bir olguyu ortaya çıkarmıştır: Kürt savaş ağaları. Kürt savaş ağaları, iki yölü bir iktisadi çark kurmuştur. Bir yandan Türk milletinin kaynaklarını kurdukları iktisadi ağ ile ele geçirip PKK’ya aktarma, diğer yandansa PKK desteğini arkasına alarak, tüm Türk ekonomisinde hakim olma. Bugün için Kürt bölücülüğü ile mücadelenin en önemli halkası, kendilerine Kürt işadamları denilen, ama gerçekte savaş ağası olan bu grubun çökertilmesidir.
TÜRKSOLU’nun bu kesimi deşifre etmesini kemileri “Kürtten alışveriş etmeyin demek açık faşizmdir” “Ne yani Kebap yemiycek miyiz? Bu kadarı da komik olmuyor mu” şeklinde laubalilikle ele almıştır. Örneğin Doğan Medya da bu noktadan bize saldırmaya kalkmıştır. Ancak onların laubaliliklerinin tersine bizler son derece ciddiyiz. Tüm ülkeyi saran bir kebapçı ağının, aslında aynı zamanda bir teröre maddi kaynak aktarma şebekesi olduğunu çok iyi biliyoruz. Bu noktada savaşın “ulusal kebap savaşı” olarak konması belki de çok doğrudur. Bugünün kebapçı zinciri, yarın iç savaş çıktığında Kürt bölücülerinin örgütlenme ağıdır.
O nedenle ister kebapçı olsun, ister simitçi olsun, ister kasetçi olsun, her türlü Kürt iş sahası dikkatle incelenmelidir. Ekonomi savaşın can damarıdır. Şeriatçı hareket nasıl, cami-yeşil sermaye etrafında hızla güçlendi ise, Kürtçü hareketin de benzer bir yol tututğunu görmeliyiz.
Bu noktada Kürtçülüğe para aktarmaktan kaçınmak elbette her Türk’ün görevidir. Geçtiğimiz dönemlerde, Genel Kurmay’ın ve Emniyet’in, Yeşil Sermayeye yönelik bilgilendirme ve önünü kesme politikasını biliyoruz. Türkiye’de Şeriat tehlikesi biraz da bu şekilde önlenmiştir. Şimdi acil ihtiyaç, aynı şekilde bir çalışmanın bu defa Kürt işadamlarına yönelik yapılması gerekmektedir. Bu ise halkın yapacağı bir iş değildir. Genel Kurmay’ın, MİT’in, Emniyet’in bu iş üzerinde çalışması ve devletin tedbir alması gerekir.
Alevi Baronlar
Bir üçüncü kesim ise Alevi Baronlardır. Bunlar Anadolu’nun yoksul ve ezilmiş Alevi kitlesi üzerinde dinsel bir sömürü mekanizması kurmuşlardır. Sünni şeriatına karşı çıkarlar ama aslında kendileri de Alevi şeriatını savunurlar. Nedeni ise basittir, Alevi cemaati olmasa kendileri de olamayacaklardır.
O nedenle Alevi Baronlar, Alevilerin Türk toplumu içinde kaynaşmasını değil, Alevi kimliğini korumak ve yaşatmak sloganı arkasında bağımsız bir cemaat olarak kalmasını isterler. Böyle bir cemaat toplumu her zaman için korunmaya muhtaç olacaktır. Bu korumayı ise bu Baronlar sağlayacaktır.
Bugün Aleviler üzerinden rant sağlayan bu Baronların, Ermeni ya da Rum Patriklerinden pek farkları yoktur. Aslında güttükleri politika ile Alevileri toplumdan soyutlamakta, dışlamakta, tecrit etmekte kısacası azınlıklaştırmaktadırlar. Böyle bir politika Alevilere büyük zarar vermektedir ama tıpkı tarikat şeyhleri gibi Alevi Baronları da bunu pek önemsemezler.
TÜRKSOLU, önemli bir tespit yapmıştır. Alevilik üzerinde büyük bir oyun oynanmaktadır. PKK, Alevi kitlesini, doğal lojistik alan ilan etmiştir. Peki bunun sebebi nedir? Yıllardır Alevilere Türk devletine düşmanlığı aşılayan Alevici ideoloji, ister istemez Türk devletine düşman PKK ile ittifak kurmaktadır. Kimileri itiraz edebiler ama kimi Alevi dermekleri, neredeyse tümüyle PKK’lı ve benzeri terörist grupların egemenliğindedir.
Kaldı ki PKK’nın genişleme güzergahında Alevi bölgesi önceliklidir. Şimdi bunun nedenini de birilerinin açıklıkla ortaya koyması gerekir. Bunun suçu, elbette Alevilerde değildir. Ama Alevileri cemaatleştiren Alevi Baronları Alevi kitlesini PKK’ya yem etmiştir.
Bu noktada hemşehri dayanışması, köy örgütlenmesinin ve yaşantısının şehre taşınması, şehir içinde bile ayrı özerk cemaat alanları oluşturmaktadır. Bu tür toplumdan soyut, içe kapalı, hemşehri mahalleleri, her türlü devlet düşmanı ve PKK yandaşı akımların güçleneceği sosyal zemini yaratmaktadır.
Sıradan Atatürkçü Alevi insanlarımız bu durumdan elbette büyük rahatsızlık duymaktadır. Ancak duyulan rahatsızlığın da bir şekilde ortaya konulması gerekmektedir. TÜRKSOLU laik bir harekettir. Alevicilik yapmanın bu ülkede bölücülük olduğunu düşünmekte, solun öteden beri düştüğü hataya düşerek Alevilik üzerinden varolma stratejisi izlememektedir. Aleviler en çok bu tür bir stratejinin kurbanı olmuştur.
Bizim için aslolan herkesin kendisini milliyetiyle ifade etmesidir. Eğer birileri Alevi kimliğini Türk kimliği yerine geçirmeye çalışırsa, burada bir yanlış vardır ki bu yanlış bölücülüğe kapı açmaktadır. 21. yüzyılda insanların kendilerini dinsel kimlikleri ile değil, milliyetleri ile tanımlaması doğaldır. Ama “ben Aleviyim”in artık bir etnik kimlikmiş gibi kullanıldığı bir ortamda, birilerinin de çıkıp uyanıklık çağrısı yapması gerekmektedir.
Perinçek’e Sadece Üzülüyoruz
TÜRKSOLU’na yöneltilen saldırılardan belki tek eğlenceli olanı Perinçek grubununkidir. Aslında Perinçek grubu, Türkiye’nin sağcı düzen güçlerinin tam da aradığı sol harekettir. Öyle sol harekettir ki, büyüme ihtimali sıfır, kırk yıldır aldığı oy oranı ise binde birdir! E böylesi sol hareketi her düzen elbette ister.
Tabi düzen böylesi bir grubu istediği zaman kullanır. Örneğin TÜRKSOLU’na karşı saldıracağı zaman hemen Perinçek’i kullanırlar. Tabi bizim gibi bir halk hareketi açısından Perinçek’in saldırısı olsa olsa olumlu bir referanstır. Ne de olsa Perinçek’e oy vermeyen Türkiye’nin %99,9’unun sempatisini kazanmış olursunuz!
Ama bizim için eğlenceli olanın bu grup ve lideri açısından çok da sıkıcı olduğunu sanıyoruz. Çünkü bir siyasi parti düşünün ki TÜRKSOLU ve Gökçe Fırat olmasa ne basına çıkabilecek ne de siyaset yapabilecek. Sanırız zor bir durumdur. Gökçe Fırat olmasa bizim misyonumuz ne olacak, ne yapacağız diye düşünür herhalde insan...
Ama üzülmemek gerekir: Çünkü TÜRKSOLU ve Gökçe Fırat, Türk siyasetinin yükselen güçleridir. Bu yükselen güçler oldukça, sanırız Perinçek de siyasette kalıp boy gösterecektir. Bizim de ona böylesi bir katkımız olsun artık.
İç savaşın zeminini hazırlayanlar sizlersiniz
TÜRKSOLU’na yönelik saldırıların temelinde bir iç savaş kışkırtma suçlaması yatıyor. Ancak iç savaş korkusu yayanların aynı zamanda iç savaş için zemini hazırlayanlar olduğu da ayrı bir durum.
Bu hassas nokta üzerinde çok önemle durmak istiyoruz.
1- 18 Nisan 2005 tarihinde, bu sütunda, “Sol’un tarihi seçimi” başlıklı yazımızda, gelişecek olayları önceden görerek bazı oyarılar yaptık. Mersin’de Türk bayrağının yakılmasının hemen ardından, sokak hareketinin gelişeceğini, burada ABD’nin bu sokak eylemlerini manüple etmek isteyeceğini ilk kez yazarak kamuoyunu uyardık. Ancak yine bu yazımızda Türklere susmayı değil sokağa hakim olmayı önerdik.
2- 23 Mayıs 2005 tarihinde, yine bu sütunda, ABD’nin darbe senaryosunu açıkladık. Bu senaryonun önemli bir ayağını, Türk-Kürt çatışması çıkartarak olası bir darbeye zemin hazırlamak olduğunu ilk kez burada biz açıkladık.
3- 1 Ağustos 2005 tarihinde, bu sütunda, “PKK sınırın ötesinde mi?” başlıklı yazımızda PKK’nın Apo’ya özgürlük için sokağa inme kararı aldığını ve bunun bir iç savaş ilanı olduğunu yazdık.
Görüleceği gibi Türkiye’nin bugünkü gündemini işgal eden iç savaş olgusu, ilk kez TÜRKSOLU tarafından ele alınmış, bunun Amerikancı bir darbe tezgahı çerçevesinde değerlendirilmesi yapılmıştır. Türk milletine de, Amerikancı darbe tuzağına düşülmemesi noktasında uyarı yapılmıştır. Bu bakımdan TÜRKSOLU’nu iç savaş kışkırtıcılığı ile suçlayanlar bizimle yanlış zeminde kapışmaktadırlar.
Türkiye’ye Irak modeli: Türk, Alevi, Kürt Federasyonu
Ancak TÜRKSOLU olarak burada yine geleceğe ışık tutma görevi ile karşı karşıyayız. Türkiye üzerinde esas oynanan oyun, Türkiye’ye Irak modelinin dayatılmasıdır. Bugünkü Irak nasıl, Sünni(Arap), Şii ve Kürt olmak üzere üç parçalı bir etnik boğazlaşma sahası ise, Türkiye için de benzer bir senaryo hazırdır. Senaryoya göre Türkiye Sünni(Türk), Alevi ve Kürt olmak üzere üç parçaya bölünecektir. Bu nedenle ABD ve genel olarak Batı, Alevi kimliğine ve Kürt kimliğine özgürlük istemektedir.
İşte Türkiye’de iç savaş olacaksa bu şekilde olacaktır. Etnik ve mezhepsel parçalanma, kaçınılmaz olarak iç savaşı getirir. İç savaşı önlemeninse tek bir yolu vardır, etnik ve mezhepsel özgürlük alanı yaratmamak, ulus tanımını korumak. Bu noktada Türkiye bir ulus devlettir. Türkiye Cumhuriyeti, tek dilli ve tek milliyetli bir ulus devlettir. Eğer siz bu ulus devlet içindeki Türk milli kimliğini, alt kimliklere ayrıştırırsanız ve ayrıştırdığınız her bir kimliğe de özgürlük tanırsanız, kaçınılmaz bir şekilde alt kimliklerin birbiri ile çatışmasının yolunu açarsınız. İç savaşa yol açmayacak tek çözüm, Türk kimliğinin tek milli kimlik olarak tanınması ve Türk’ün bir etnik kimlik değil milli kimlik olduğunun kabulüdür. Türk’ü milli kimlikten etnik kimliğe dönüştürürseniz, Türkiye’yi de bir etnik federasyona mahkum edersiniz.
Bu gerçeklik karşısında kimileri bunun bir inkar ve dayatma politikası olduğunu savunmakta, özgürlüğün daha bağlayıcı olduğunu iddia etmektedir. Bu gibilere Irak’tan ders almalarını öneririz. Irak, uzun yıllar boyunca hem Kürtlere hem de Şiiilere farklı bir kimlik tanıdı, bu kimliklere de her tür özgürlüğü verdi. Ama görüldüğü gibi bu özgürlükler ne Irak’ın parçalanmasına ne de iç savaşa engel olabildi. Hatta bugünkü parçalanmışlığın ve iç savaşın nedeni tanınan bu özgürlüklerdir.
Türkiye açısından bu işin sağlamasını yapalım. Bugün bu tür etnik ve mezhepsel kimliklere özgürlüğü kim istiyor? ABD, AB ve PKK. O halde soralım, ABD, AB ve PKK, Türkiye’yi bölmek için mi istiyorlar bu özgürlükleri, yoksa Türkiye daha güçlü bir ülke olsun diye mi!
İnsan bilimde ve teoride çuvalladı mı, ABD onun başına hemen bir çuval geçiriverir. Başına çuval geçirilen insana ise her şey yapılabilir! Türk aydınının başına bugün bir çuval geçirilmiştir. Çuvalın içindeki aydın, bilimsel, tarihsel, sosyolojik gerçekleri bir yana bırakarak, iç savaşın yolunu açacak bir rotaya girmiştir. İç savaşın yolunu açanlar bugün iç savaş provaları karşısında, aman yeter ki iç savaş çıkmasın, PKK’nın istediklerini yapalım noktasına kadar gelmişlerdir!
Türk oğlu, Türk kızı! Yalnız olmaktan değil, hain ve namussuz olmaktan kork!
Bu oyuna bir tek TÜRKSOLU gelmemektedir. O nedenle oyunları bozulmuştur.
1- Biz çok açık bir şekilde Türkiye’yi bir iç savaşa götürecek her tür etnik kimliğe karşıyız. Yok bu yaptığınız iç savaş çıkarır diyorsanız, Türkiye’de zaten 20 yıldır PKK’nın ilan ettiği bir savaş var deriz. Hem iç savaş çıkmasın diye savaşmadan bölünmeyi kabul etmek aptallık olur. Böyle bir tercihte, iç savaşsız bölüneceğimize, iç savaş çıksın öyle bölünelimi tercih ederiz!
2- İç savaş çıkmasın ki rahatımız bozulmasın diyenlere ise şunu söyliyelim, biz Türküz, ne ABD’nin ne de Kürdün işgali altında yaşarız! ABD ve Kürt işgali bizim için zaten bir savaş nedenidir, o halde savaşmaktan kaçınmayız!
3- Bizim bu fikirlerimizi “savcılar göreve” korkutması ile değiştirebileceğinizi sanıyorsanız yine yanılıyorsunuz, bu fikirler için hapis yatmak bize ancak onur verir, şan verir. Ama bu fikirlerimizin de Anayasal çerçeve içinde kaldığını ve suçlanamayacağını başvurduğunuz mahkemelerde hepiniz göreceksiniz!
4- Bu fikirlerin yazıldığı bir gazetede yazı yazmak sadece onurdur. TÜRKSOLU sadece kendi kafası ile düşünen insanlara sütunlarını açar. Mütareke basınının saldırıları karşısında kalemini bırakacak karakterde olanları TÜRKSOLU yazarları arasında boşuna aramayın, bulamazsınız!
5- “Türk oğlu, Türk kızı Türklüğünü koru” çağrımız, sadece Türk çocuklarınaydı. Mütareke kalemlerinin ne çocuğu olduklarını bilemeyiz; annelerine sorsunlar. Ama bizim Türk çocuklarına yaptığımız çağrıyı üzerlerine alınıp, bu yazı üzerinden kıyamet koparmasınlar.
6- Mütareke basını TÜRKSOLU’na saldırarak açık kışkırtıcılık yapmakta ve hedef göstermektedir. Bu hedef göstermelerin hemen ardından bazı Kürt terör örgütleri tarafından tehditler almaya başladık. TÜRKSOLU’na, başyazarına ya da herhangi bir yazarına gelecek herhangi bir zarardan sizi sorumlu tutarız! Hesabını da sorarız...
Türk Oğlu Türk kızı!
Görüyorsun ki: “İstanbul şehri bir yara. Burada büyük idealler ve ilhamlar yok. Burası kirli sokaklarda yaşayan bayağı insanların şehri. Burası entrika, rezalet, hile, korkaklık karargâhı. Hain erkekler ve namussuz kadınlar şehri.”
Görüyorsun ki, bu ülkede, bu şehirde yalnızsın.
Yalnız olmaktan değil, hain ve namussuz olmaktan kork!
Safları Sıklaştırın, safları sıklaştırın çocuklar
Uzaktan duyduğunuz çakalların ulumasıdır...
http://www.turksolu.com.tr/91/basyazi91.htm
..
