PKK’NIN BÖLGESEL TERÖR AĞI YAPILANMASI BÖLÜM 7

PKK’NIN BÖLGESEL TERÖR AĞI YAPILANMASI BÖLÜM 7

SONUÇ

Suriye’nin kuzeyinde PKK saflarında savaşan batılı anarşist ve Marksistlerin 
Avrupa’ya dönmesiyle sağlanacak bağlantılarla PKK’nın suç ağı da 
genişleyecektir. PKK’nın örgütün şantaj, adam kaçırma ve uyuşturucu gibi 
suçlara bulaşmış bir suç ve terör ağı olduğunu unutulmamalıdır. PKK ve bölgedeki terör ağının Avrupa’ya istikrar getirmeyeceği, Almanya gibi ülkelerin 
Türkiye ve Suriye politikalarını rehin almaya doğru gittiği ve PKK’nın Avrupa 
içinde edindiği gücün özellikle Rusya’nın giderek güçlendiği ve Avrupa’da 
aşırı sol ve sağ akımların büyük alan kazandığı dönemde istismara açık 
olduğu görülmelidir. Mevcut uluslararası düzenin üzerinde kara bulutların 
gezdiği, popülizmin önlenemez yükselişte olduğu ve ‘orta yolun’ giderek seyreldiği bir dönemde, global düzlemde devletsiz bir toplum vizyonuna sahip 
totaliter bir örgütü desteklemenin doğru seçim olmadığı ortadadır.

DİPNOTLAR;

1. “Combating al-Qaeda in Syria: A Strategy for Next Administration”, The Tahrir Institute for Middle East Policy, 11 January 2017, 
https://timep.org/special-reports/combating-al-qaeda-in-syria-a-strategy-for-the-next-administration/ 
2. “Combating al-Qaeda in Syria”, s.10. 
3. Kyle W. Orton, “ The West’s Kurdish Allies in Syria Can’t Escape Their Authoritarian Legacy”, The Syrian Intifada, 
https://kyleorton1991.wordpress.com/2016/08/13/the-wests-kurdish-allies-in-syria-cant-escape-their-authoritarian-legacy/ 
4. Elaine Sciolino and Eric Schmitt, “A Not Very Private Feud Over Terrorism”, New York Times, June 8, 2008, 
http://www.nytimes.com/2008/06/08/weekinreview/08sciolino.html 
5. Bruce Hoffman, “Combating Al Qaeda and the Militant Islamic Threat”, RAND, February 2006, 
http://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/testimonies/2006/RAND_CT255.pdf, s. 3 
6. Leah Farrall (March/April 2011), “How al Qaeda Works: What the Organization’s Subsidiaries 
Say About Its Strength”, Foreign Affairs, Vol. 90, No.2, s. 133. 
7. Bkz. Marc Sageman, Leaderless Jihad: Terror Networks In the Twenty-First Century; ayrıca bkz. 
Dipak Gupta, Understanding Terrorism And Political Violence: The Life Cycle Of Birth, Growth, Transformation and Demise, (New York, Routledge, 2008), ss.89-92 
8. Farrall, s. 128; ayrıca bkz. Jim Tankersley, “How Al Qaeda Works like the Boy Scouts,”, The Washington Post, December 4, 2014, 
https://www.washingtonpost.com/news/storyline/wp/2014/12/04/how-al-qaeda-works-like-the-boy-scouts/?utm_term=.0649f31068a4;David 
Martin Jones, “Dismantling Jemaah Islamiyah’s Southeast Asian Terror Franchise”, The National Interest, May 14, 2003, 
http://nationalinterest.org/article/dismantlingjemaah-islamiyahs-southeast-asian-terror-franchise-2342 
9. Farrall, s. 133 
10. Bruce Hoffman, “Leaderless Jihad’s Leader”, Foreign Affairs, May 13, 2011, 
https://www.foreignaffairs.com/articles/afghanistan/2011-05-13/leaderless-jihad-sleader 
11. Ben Hubbard, “The Franchising of Al Qaeda”, The New York Times, January 25, 2014, 
https://www.nytimes.com/2014/01/26/sunday-review/the-franchising-ofal-qaeda.html?_r=2 
12. Tricia Bacon, “Alliance Hubs: Focal Points in the International Terrorist Landscape”, Perspectives on Terrorism, 8 (4), (2014), 
http://www.terrorismanalysts.com/pt/index.php/pot/article/view/357/710 
13. Mahmut Bozarslan, “Who is TAK and why did it attack Ankara?” Al Monitor, February 29, 
2016. http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2016/02/turkeyoutlawed-tak-will-not-deviate-line-of-ocalan.html 
14. Ismet G. Imset, The PKK: A Report on Separatist Violence in Turkey (Turkish Daily News Publications: Ankara: 1992), ss. 359-360. 
15. Akkaya and Jongerden, ss. 147-150; ayrıca Aliza Marcus, “Turkey’s PKK, rise, fall, rise again?”, s.77-80 
16. Ahmet Hamdi Akkaya ve Joost Jongerden, “The PKK in the 2000s: Continuity through Breaks?” 
in Marlies Casier and Joost Jongerder (eds.) Nationalisms and politics in Turkey: political Islam, 
Kemalism, and the Kurdish Issue (ss.143-162) (Routledge, 2011), s. 154. 
17. Bruce Hoffman, “Four Lessons from Five Countries”. RAND. 
http://www.rand.org/pubs/periodicals/rand-review/issues/rr-08-02/fourlessons.html 
18. KCK (Koma Civaken Kurdistan) Sözleşmesi, https://docs.google.com/file/d/0B4HO5r4WOpdzQk1MZ2lYM1RKaE0/edit 
19. Akkaya ve Jongerden, ss. 147-149. 
20. Ragıp Soylu, Archives, testimonies confirm PYD/YPG’s organic link with PKK terror organisation”, Daily Sabah, February 20, 2016. 
21. Akkaya and Jongerden, s. 150 
22. Rana Marcel Khalaf, “Governing Rojava: Layers of Legitimacy in Syria”, Chatham House, 
https://www.chathamhouse.org/publication/governing-rojava-layerslegitimacy-Syria, s.10 
23. Akkaya and Jongerden, s. 147 
24. Wes Enzinna, “A Dream of Secular Utopia in ISIS’ Background”, New York Times, 24 November 
2015, https://www.nytimes.com/2015/11/29/magazine/a-dream-of-utopia-in-hell.html; “On 
the Frontlines with the Kurdish female fighters beating Back ISIS”, Huck,17 October 2016, 
http://www.huckmagazine.com/perspectives/reportage-2/kurdish-female-fighters/ 
25. Ahmet Hamdi Akkaya ve Joost Jongerden, s.146; Aliza Marcus, “Turkey’s PKK, Rise, Fall, Rise 
Again?”, World Policy Journal, Spring 2007, 75-84, s.83 
26. “Is al-Qaeda Still Relevant? The Washington Institute, 10 September 2012, 
http://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/is-al-qaeda-central-still-relevant 
27. Akkaya and Jongerden, s. 156. 
28. Jenna Krajeski, “What the Kurds Want: Syrian Kurds are trying to build a leftist revolution in 
the midst of a çivil war”, Virginia Qarterly Review, Vol. 91 (4), Fall 2015, ss. 90-92; Seth Harp, 
“The Anarchists vs. the Islamic State”, RollingStone, 14 February 2017. http://www.rollingstone. 
com/politics/features/american-anarchists-ypg-kurdish-militia-syria-isis-islamic-state-w466069 
29. Michael Radu, “The Rise and Fall of the PKK”, Foreign Policy Research Institute, January 1, 
2001. http://www.fpri.org/article/2001/01/rise-fallpkk/ 
30. Michiel Leezenberg, “The Ambiguities of Democratic Autonomy: the Kurdish movement in 
Turkey and Rojava”, Southeast European and Black Sea Studies, 16 (4) (2016):671-690, s. 683. 
31. Marcus, 2007, ss. 121-122. 
32. Can Acun ve Bünyamin Keskin, “PKK’nın Kuzey Suriye Örgütlenmesi” [Genişletilmiş 2. Baskı], 
SETA, 2016, http://setav.org/assets/uploads/2017/01/PYD_YPG_.pdf 
33. Jean Marie Guehenno, “Don’t Sacrifice Turkey to Save Syria”, International Crisis Group, 29 
February 2016. https://www.crisisgroup.org/europe-central-asia/ western-europemediterranean/ 
turkey/don-t-sacrifice-turkey-save-syria 
34. Hugh Pope, “Turkey, Syria and Saving the PKK Peace Process”, International Crisis Group, 10 
December 2014. https://www.crisisgroup.org/europe-centralasia/ western-europemediterranean/ 
turkey/turkey-syria-and-saving-pkk-peace-process 
35. “‘Ayn al ‘Arab: PYD supporters demonstrate for the release of Öcalan”, KurdWatch,
http://www.kurdwatch.org/?e3926 
36. Kurdwatch, “What does the Syrian-Kurdish opposition want? Politics between Erbil, Sulaymaniyah, 
Damascus and Qandil”, KurdWatch, Sep-tember 2013, s. 4. 
37. Omar Sheikhmous, “Difficult Options Facing the Kurds in Syria”, http://www.iraqstudies.com/ 
syria2.pdf, s.9; Vittoria Federici, “The Rise of Rojava: Kurdish Autonomy in the Syrian Conflict”, SAIS Review of International Affairs, 35 (2), Summer-Fall 2015, ss. 81-90, s. 83. 
38. Soylu, 2016. 
39. Leezenberg, s.682 
40. “PKK Suriye ve Irak’tan Bin Dolara Adam Topluyor”, Hürriyet, 15 September 1998. 
http://www.hurriyet.com.tr/pkk-suriye-ve-iraktan-bin-dolara-adamtopluyor-39038360 
41. Barak Barfi, “Ascent of the PYD and the SDF”, The Washington Institute for Near East Policy, 
No. 32, April 2016, s. 7, 
http://www.washingtoninstitute.org/policyanalysis/ view/ascent-of-thepyd-and-the-sdf 
42. Akkaya and Jorgerden, ss. 157-158. 
43. “The Forgotten Kurds”, Majalla, 2 August 2012, http://eng.majalla.com/2012/08/article55233338/
the-forgotten-kurds 
44. Jordi Tejel, Syria’s Kurds: History, Politics and Society, Terc. Emily Welle ve Jane Welle (New 
York: Routledge, 2009), s. 76 
45. Tejel, ss.104-105 
46. Tejel, s.93; Khalaf, s.8. 
47. Bente Scheller, The Wisdom Of Syria’s Waiting Game: Foreign Policy under the Assads (London: 
Hurst and Company, 2013), ss.100-101; ayrıca bkz. Soner Çağaptay, “Syria and Turkey: the 
PKK Dimension”, The Washington Institute, 5 April 2012. http:// www.washingtoninstitute.org/ 
policy-analysis/view/syria-and-turkey-the-pkk-dimension 
48. Ransom, D.M. (2006). Oral History Interview with Ambassador David Michael Ransom/Interviewer: 
Charles Stuart Kennedy. Foreign Affairs Oral History Collection, Association for 
Diplomatic Studies and Training, Arlington, VA, www.adst.org. Retrieved from http://www.adst. 
org/OH%20TOCs/Ransom,%20David%20Michael.toc%20ss.pdf, s.80; ayrıca bkz. Marjorie 
Ransom’s account, who was Public Affairs Officer/Deputy Chief of Mission from 1995 to 1997. 
Ransom, M. (2003). Interviewer: Charles Stuart Kennedy. Foreign Affairs Oral History Collection, 
Association for Diplomatic Studies and Training, Arlington, VA, www.adst.org, http://www. 
adst.org/OH%20TOCs/Ransom,%20Marjorie.toc.pdf, s.75; Suriye rejimlerinin PKK’nın Suriye’de 
militan kazanmasına yardımcı olmasına dair son dönemde ortaya çıkan bilgiler için bkz. 
“Assad Regime Facilitated PKK Recruitment for Kurds in Syria: security documents via Za-man 
al Wasl”, Yallasouriya, 9 March 2016. both https://yallasouriya.wordpress.com/2016/03/09/assad-
regime-facilitated-pkk-recruitment-for-kurds-in-syria-securitydocuments-via-zaman-al-wasl/ 
and https://www.zamanalwsl.net/news/68983.html 
49. Barkley, R. C. (2004). Oral History Interview with Richard C. Barkley/Interviewer: Charles 
Stuart Kennedy. Foreign Affairs Oral History Collec-tion, Association for Diplomatic Studies 
and Training, Arlington, VA, www.adst.org. Retrieved from http://www.adst.org/OH%20TOCs/ 
Barkley,%20Richard%20C.toc.pdf, ss. 197-198 
50. Radu, 2001. 
51. “Al-Qamishli: Turkish army advances on Syrian territory”, KurdWatch, www.kurdwatch.org/?e3711 
52. Tejel, s.79 
53. Federici, s. 83 
54. “Flight of Icarus? The PYD’s Precarious Rise in Syria”, International Crisis Group, 8 May 2014. 
https://www.crisisgroup.org/middle-east-north-africa/easternmediterranean/ syria/flight-icarus-pyd-s-precarious-rise-syria, s. 4. 
55. Soylu, 2016. 
56. Soylu, 2016. 
57. Soylu, 2016. 
58. Matt Bradley ve Joe Parkinson, “America’s Marxist Allies Against ISIS”, Wall Street Journal, 24.07.2015. 
59. Kurdwatch, “What does the Syrian-Kurdish opposition want? Politics between Erbil, Sulaymaniyah, 
Damascus and Qandil”, KurdWatch, September 2013, s. 16.
60. Leezenberg, ss. 682-683 
61. “Al-Qamishli: PYD members kill three people and severely injure one”, KurdWatch, www.kurdwatch.
org/?z=en&aid=2390 
62. “Flight of Icarus”, .2014, s. 17. 
63. Aaron Stein and Michelle Foley, “The YPG-PKK Connection”, Atlantic Council, 26 January 
2016. http://www.atlanticcouncil.org/blogs/menasource/the-ypgpkk- connection 
64. Güvenlik yetkilileriyle Ankara’da yapılan görüşme, 21 Mayıs 2014. 
65. Jason Fritz and Joseph Young, “Transnational “Volunteers”: America’s Anti-ISILFighters”, War 
on the Rocks, 13 September 2016. https://warontherocks.com/2016/09/transnational-volunteers-
americas-anti-isil-fighters/ 
66. Jeremy Bender, “2 US veterans traveled to Syria to fight alongside the Kurds against ISIS— 
here’s what it was like”. Business Insider, 4 September 2015, http://www.businessinsider.com/ 
us-veterans-fought-alongside-kurds-against-isis-2015-9 
67. Peter O’Connor, “Kurdish guerilla movement PKK recruits men, women to fight against Turkey”, 
News, 3 October 2015. http://www.abc.net.au/news/2015-10-03/kurdish-guerilla-movement-
does-not-discriminate-against-gender/6825222 
68. “On the Frontlines with Kurdish”, 2016. 
69. Khalaf, s.13 
70. Omar Sheikhmous, “Difficult Options Facing the Kurds in Syria”, 
http://www.iraqstudies.com/syria2.pdf, s.9; Vittoria Federici, “The Rise of Rojava: Kurdish Autonomy in the Syrian Conflict”, 
SAIS Review of International Affairs, 35 (2), Summer-Fall 2015, ss. 81-90, s. 83. 
71. Khalaf, s.13 
72. Khalaf, s.22 
73. Kurdwatch, “What does the Syrian-Kurdish opposition want? Politics between Erbil, Sulaymaniyah, 
Damascus and Qandil”, KurdWatch, September 2013 
74. Benjamin Freedman ve Matthew Levitt, “Contending with the PKK’s Narco-Terrorism”, The 
Washington Institute, 8 December 2009. http://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/ 
view/contending-with-the-pkks-narco-terrorism 
75. Soner Çağaptay ve Zeynep Eroğlu, “The PKK, PJAK, and Iran:Implications for U.S.-Turkish 
Relations”, The Washington Institute, June 13, 2007, http://www.washingtoninstitute.org/policy-
analysis/view/the-pkk-pjak-and-iran-implications-for-u.s.-turkish-relations 
76. “On the Frontlines with Kurdish”, 2016. 
77. Mona Mahmood, “‘We are so proud’ – the women who died defending Kobani against’ 
78. Isis”, the Guardian, 30 February 2015. https://www.theguardian.com/ world/2015/jan/30/kurdish-
women-died-kobani-isis-syria. 
79. “On the Frontlines with Kurdish”, 2016. 
80. O’Connor, 2015. 
81. “Çocuklarımız Kanlarıyla Sınırları Kaldırdı”, ANFNews, 13 November 2014. http://anfmobileun.
news/guncel/cocuklarimiz-kanlariyla-sinirlari-kaldirdi 
82. “PKK’s Fateful Choice”, s.3 
83. Andrew Self ve Jared Ferris, “Dead Men Tell No Lies: Killed-in-Action (KIA) Data to Expose 
the PKK’s Regional Shell Game”, Defence Against Terrorism Review, 26(8), 9-35. 
84. Barfi, April 2016, s. 8. 
85. “Rumaylan: PKK and Syrian regime cooperate in Rumaylan”, KurdWatch, 
www.kurdwatch.org/?aid=2849&z=en 
86. Marcus, s. 82 
87. Kyle Orton, “Analysis: ‘Turkey Continues to Protest the Coalitions’ Syrian KurdishA llies’”, The Henry Jackson 
Society, 22 November 2016, http://henryjacksonsociety.org/2016/11/22/analysis-turkey-continues-
to-protest-the-coalitions-syrian-kurdish-allies/ 
88. Orton, “Analysis: ‘Turkey Continues…” 
89. Joost Jongerden ve Ahmet Hamdi Akkaya, “Born from the Left: The Making of the PKK” in 
Marlies Casier ve Joost Jongerder (eds.) Nationalisms and politics in Turkey: political Islam, 
Kemalism, and the Kurdish Issue (ss.123-142) (Routledge, 2011). 
90. Jongerden veAkkaya, 2011, s. 124 
91. Jongerden ve Akkaya, 2011, s. 125. 
92. Marcus, 2007, s. 34 
93. Jongerden ve Akkaya, 2011, s.126. 
94. “Portre Abdullah Öcalan”, Aljazeera Turk, 20 January 2014. http://www.aljazeera.com.tr/portre/ 
portre-abdullah-ocalan 
95. Andrew Mango. Turkey and the War on Terror: For Forty Years We Fought Alone. New York: 
Routledge, 2005, s.23. 
96. “DHKP-C Terör Örgütü”, http://www.geocities.ws/janjakrouso29/DHKPc.htm 
97. Jongerden ve Ahmet Hamdi Akkaya. 
98. Bacon, 2014, s. 14 
99. “Anarchist Armed Struggle in Rojava and Beyond: An Interview with the IRPGF”, ItsGoing- 
Down, May 8, 2017, https://itsgoingdown.org/anarchist-armed-struggle-rojava-beyond-interview-irpgf/ 
100. Bruce Hoffman, “Combating Al Qaeda and the Militant Islamic Threat”, RAND, February2006. 
http://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/testimonies/2006/RAND_CT255.pdf, s.2 
101. Mohammed A. Salih, “Meet the Badass Women Fighting the Islamic State”, Foreign Policy, 12 
September 2014. http://foreignpolicy.com/2014/09/12/meet-the-badass-women-fighting-the-islamic-
state/; “Fransa’da Öğrencilere Terör Propagandası”, Hürriyet, 10 May 2016. http://www. 
hurriyet.com.tr/fransada-ogrencilere-teror-propagandasi-40101713. 
102. Bradley ve Parkinson, 2015 
103. Ragıp Soylu, “Pentagon Confirms It Delivered Armored Vehicles to YPG-Dominated Syrian 
Democratic Forces” Daily Sabah, 31 January 2017, 
https://www.dailysabah.com/war-on-terror/2017/01/31/pentagon-confirms-it-delivered-armored-vehicles-to-ypg-dominated-syrian-democratic-forces 
104. Bradley ve Parkinson, 2015. 
105. Bradley ve Parkinson, 2015. 
106. Pavol Kosnac, “Combat charities or when humanitarians go to war: Influence of nonstate actors on local order of partially governed spaces”, 
Brookings Local Orders Paper Series, Paper 6, April 2017, 
https://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2017/04/fp_201704_combat_charities.pdf, s.5. 
107. Kosnac, 2017, s.26 
108. Kosnac, 2017, s.24 
109. Kosnac, 2017, s.24 
110. “Syrian Kurds Inaugurate Representation Office in Sweden”, AraNews, 18 April 2016. 
111. http://aranews.net/2016/04/syrian-kurds-inaugurate-representation-office-sweden/ 
112. “Left-Wing Danish Party Backs Syrian Kurdish Rebels”, Socialist Resistance, 8 October 2014. 
http://socialistresistance.org/left-wing-danish-party-backs-syriankurdish-rebels/6817; 
113. Enzinna, 2015. 
114. “US Defense Chief admits PYD, YPG, PKK Link”, Wold Bulletin, 29 April 2016. http://www. 
worldbulletin.net/haber/172114/us-defense-chief-admits-pyd-ypg-pkk-linkOrton, 2016. 
115. Orton, 2016. 
116. Liz Sly, “U.S. military aid is fueling big ambitions for Syria’s leftist Kurdish militia”, The 
Washington Post, 7 January 2017. https://www.washingtonpost.com/world/middle_east/us-military-
aid-is-fueling-big-ambitions-for-syrias-leftist-kurdish-militia/2017/01/07/6e457866-c79f-11 
e6-acda-59924caa2450_story.html?utm_term=.b211ff141edd 
117. Harp, 2017. 
118. Thomas Laurent, “Meet One of the French Volunteers Fighting Against the Islamic State in Syria”, 
Vice News, 21 November 2015. https://news.vice.com/article/meet-one-of-the-french-volunteers-
fighting-against-the-islamic-state-in-syria 
119. Hisham Aidi, “Spanist Leftists Join Fight Against ISIL”, AlJazeera English, 17 April 
2015. http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2015/04/spanish-leftists-join-fight-isil-
150414115851880.html 
120. Alex MacDonald, “Christian Foreign Fighters Deserting YPG Because They’re ‘Damn Reds’”, 
Middle East Eye, 19 February 2015. http://www.middleeasteye.net/news/christian-foreign-fighters-
deserting-kurdish-ypg-syria-because-theyre-damned-reds-1976493133; http://bombsdollars. 
com/index/index.php/2017/05/09/warped-marxist-feminist-ideology-kurdish-ypg/ 
121. John Knefel, “A Hello to Arms: A New Generation of Steely-Gazed Anarchist Communists Head 
Off to Syria”, The Village Voice, 7 June 2016. 
http://www.villagevoice.com/news/a-hello-to-arms-a-new-generation-of-steely-gazed-anarcho-communists-head-off-to-syria-8705087 
122. Pato Rincon, ‘The Warped Marxist-Feminist Ideology of the Kurdish YPG’, Bombs and Dollars, May 9, 2017, 
http://bombsdollars.com/index/index.php/2017/05/09/warped-marxist-feminist-ideology-kurdish-ypg/ 
123. Knefel, 2016. 
124. Soner Çağaptay, “How Can Europe Address Its PKK Problem?” TransAtlantic Institute, December 
2006. https://www.washingtoninstitute.org/uploads/Documents/opeds/45783105c171b.pdf, s. 3 
125. Marlies Casier, “Designated Terrorists: The Kurdistan Workers’ Party and its Struggle to (Re) 
Gain Political Legitimacy”, Mediterranean Politics, 15 (3), 2010: 393-413, s. 399 
126. Peter Chalk, West European Terrorism an Counter-Terrorism: The Evolving Dynamic (London 
and New York: Macmillan, 1996), s.62. 
127. Shanaka Jayasekara, “Tamil Tigers Links with Islamists Groups”, International Institute for 
Counter-Terrorism, IDC Herzliya, February 3, 2009, https://www.ict.org.il/Article/1023/tamil-tiger-
links-with-islamist-terrorist-groups. 
128. Radu, 2001. 
129. Mitchel P. Roth ve Murat Sever, “The Kurdish Workers Party (PKK) as Criminal Syndicate:- 
Funding Terrorism through Organized Crime, A Case Study”. Studies in Conflict & Terrorism, 
30(10), 2007: 901-920, ss.906-913; ayrıca bkz. Radu, 2001. 
130. Abdülkadir Önay, ‘PKK Criminal Networks and Fronts in Europe’, The Washington Institute, February 21, 2008, 
http://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/pkk-criminalnetworks-and-fronts-in-europe.
 131. Freedman ve Levitt, 2009. 
132. Mircea Gheordenescu, “Terrorism and Organized Crime: The Romanian Perspective”, Terrorism and Political Violence, 11 (4), 1999: 24-29, s.24-25. 
133. Abdülkadir Önay, ‘PKK Criminal Networks and Fronts in Europe’. 
134. Paul White. The PKK: Coming Down from the Mountains. London Zed Books. 2015. s. 111. 
135. White, s.115. 
136. Michael Radu, “The PKK Strategy in Europe to Place Turkey on Trial”, Foreign Policy Research Institute, 1 February 1999. 
http://www.fpri.org/article/1999/02/the-pkk-strategy-in-europe-toplace-turkey-on-trial/ 
137. Europol, “TE-SAT 2008: EU Terrorism Situation and Trend Report”, 
https://www.europol.europa.eu/activities-services/main-reports/te-sat-2008-eu-terrorism-situation-trend-report, ss. 29-30. 
138. Europol, “TE-SAT 2008: EU Terrorism Situation and Trend Report”, s. 31 
139. Freedman ve Levitt, 2009. 
140. “TE-SAT 2014: EU Terrorism Situation and Trend Report”, https://www.europol.europa.eu/activities-
services/main-reports/te-sat-2014-eu-terrorism-situation-and-trend-report, s.10. 
141. Europol, “TE-SAT 2016: EU Terrorism Situation and Trend Report”, 
https://www.europol.europa.eu/activities-services/main-reports/european-union-terrorism-situation-and-trend-report-te-sat-2016, s.35 
142. Radu, 1999. 
143. “Syria: Us Ally’s Razing of Villages Amounts to War Crimes”, Amnesty International, 13 October 2015. 
https://www.amnesty.org/en/press-releases/2015/10/syria-us-allys-razing-of-villagesamounts-to-war-crimes/; “Under Kurdish Rule”, Human Rights Watch, 19 June 2014; https:// 
www.hrw.org/report/2014/06/19/under-kurdish-rule/abuses-pyd-run-enclaves-syria 
144. Peter W. Singer, Children at War (New York: Vintage Books, 2005). 
145. ‘Syria: Kurdish Forces Violating Child Soldier Ban’, Human Rights Watch, July 15, 2015, https://
www.hrw.org/news/2015/07/10/syria-kurdish-forces-violating-child-soldier-ban-0; ‘YPG 
Recruiting underage fighters in Efrin’, Northern Syria Observer, May 25, 2017, https://www. 
nso-sy.com/Details/439/YPG-recruiting-underage-fighters-in-Efrin/en; 
146. Khalaf’a göre (2016), “PYD’nin gücü tekeline alma isteği PYD’nin öne sürdüğü resmi demokratik 
ideolojiin önüne geçer”. Khalaf bu kez bölgedeki bir aktiviste dayandırarak “PYD’nin bir kült 
gibi hareket ettiğini, ya içinde olmanız gerektiğini ya da dışında kalan, farklı düşünen, sorgulayan 
veya onu hesaba çeken kimselere yer olmadığını” söyler. Khalaf, s. 11; “PYD human rights 
violations in Syria at ‘new heights’”, Anadolu Agency, 25 April 2016. http://aa.com.tr/en/world/ 
pyd-human-rights-violations-in-syria-at-new-heights/561316. Ayrıca bkz. Roy Gutman, “Have 
the Syrian Kurds Committed War Crimes?” The Nation, February 7, 2017, https://www.thenation.
com/article/have-the-syrian-kurds-committed-war-crimes/ 
147. Tejel, s. 156, n.17. 
148. Anthony Shadid, “Killing of Opposition Leader in Syria Provokes Kurds”, The New York Times, 
8 October 2011. http://www.nytimes.com/2011/10/09/world/middleeast/killing-of-opposition-leader-
in-syria-provokes-kurds.html?pagewanted=1&_r=1; Gutman, 2017. 
149. Khalaf, 2016, s. 22; Leezenberg, s.683 
150. Leezenberg, s.678 
151. Edwin Mora, “Manhattan ‘Anarcho-Communist’ Joins ‘Marxist’ Kurdish YPG Fighters in Syria”, 
Breitbart, 9 June 2016. http://www.breitbart.com/national-security/2016/06/09/manhattan-anarcho-
communist-joins-marxist-kurdish-ypg-fighters-backed-u-s/ 
152. Şener Aktürk, “The PKK and PYD’s Kurdish Soviet Experiment in Syria and Turkey”, Daily Sabah, 27 January 2016. 
https://www.dailysabah.com/op-ed/2016/01/27/the-pkk-and-pyds-kurdish-soviet-experiment-in-syria-and-turkey 
153. Leezenberg, ss. 675, 683 
154. Aktürk, 2016. 
155. Gutman, 2017; ayrıca bkz. Khalaf, s. 9 
156. Kyle W. Orton, ‘Analysis: Crackdown Continues in Syrian Kurdish Areas’, 12 May 2017, http:// 
henryjacksonsociety.org/2017/05/12/analysis-crackdown-continues-in-syrian-kurdish-areas/. 
157. Fabrice Balanche, ‘From Qamishli to Qamishlo: A Trip to Rojava’s New Capital’, The Washington 
Institute, May 8, 2017, http://www.washingtoninstitute.org/fikraforum/view/from-qamishlito-
qamishlo-a-trip-to-rojavas-new-capital. 
158. Muhammad Noor, ‘U.S. Arms Kurds Who Are ISIS Enemies, Turkey Enemies, Assad Friends’, 
Daily Beast, May 12, 2017, http://www.thedailybeast.com/articles/2017/05/12/u-s-arms-kurds-
who-are-isis-enemies-turkey-enemies-assad-friends 
159. Radu, 1999. 
160. Radu, 2001. 
161. Radu, 2001 
162. Radu, 2001 
163. KCK (Koma Civaken Kurdistan) Contract, s. 4. 
https://docs.google.com/file/d/0B4HO5r4WOpdzQk1MZ2lYM1RKaE0/edit adresinden erişim sağlanabilir. 
164. Knefel, 2016. 
165. Sly, 2017. 
166. Ankara’da güvenlik yetkilileriyle yapılan mülakat, 21 Mayıs 2016. 
167. Bu işbirliği halen devam etmektedir. ‘YPG allies in Syria hand 50 detainees to Assad regime: an ex-detainees told NSO’, Northern Syria Observer, 25 May 2017, 
https://www.nso-sy.com/Details/440/YPG-allies-in-Syria-hand-50-detainees-to-Assad-regime:an-ex-detainees-told-NSO/en168. Harp, 2017. 
169. Andy Greenberg, ‘How an Anarchist Bitcoin Coder Found Himsel Fighting ISIS in Syria’, The 
Wired, 29 March, 2017, https://www.wired.com/2017/03/anarchist-bitcoin-coder-found-fighting-isis-syria/ 
170. Alex de Jong, “The New-Old PKK”, Jacobin, 18 March 2016. 
https://www.jacobinmag.com/2016/03/pkk-ocalan-kurdistan-isis-murray-bookchin/ 
171. Hubbard, 2014. 
172. Sly, 2017. 
173. Sly, 2017; Orton, 2016. 
174. ‘Anarchist Armed Struggle in Rojava and Beyond: An Interview with the IRGPF’, Its Going- Down, May 8, 2017, 
https://itsgoingdown.org/anarchist-armed-struggle-rojava-beyond-interview-irpgf/ 
175. Clare Maxwell, ‘Anarchy in the YPG: Foreign Volunteers Vow Turkish ‘Revolution’’, Middle East Eye, May 10, 2017, 
http://www.middleeasteye.net/news/revolution-volunteers-form-anarchist-brigade-ypg-1459563614 
176. Maxwell, ‘Anarchy in the YPG’. 
177. İsmet G. Imset, The PKK: A Report on Separatist Violence in Turkey (Turkish Daily News Publications: Ankara: 1992), s.359.
178. ‘Anarchist Armed Struggle in Rojava and Beyond: An Interview with the IRGPF’, ItsGoing- Down, 
179. ‘Greek Anarchists Fighting ISIS in Kurdish Areas in Syria’, DailyHellas, May 25, 2017, http:// 
dailyhellas.com/2017/05/25/greek-anarchists-fighting-isis-in-kurdish-areas-in-syria/ 
180. Bu tür marjinal sol terör örgütlerinin son dönemdeki önemli terör eylemlerinden biri için bkz. 
Alex Christoforou, ‘Greek anarchist group ‘Conspiracy of Cells of Fire’, The Duran, March 
17, 2017, http://theduran.com/greek-anarchist-group-conspiracy-of-the-cells-of-fire-strikes-
twice-in-europe/; ayrıca Tommy Trenchard’, ‘Inside Greece’s Resurgent Anarchist Movement’, 
Al Jazeera, http://www.aljazeera.com/indepth/features/2015/11/anarchy-future-greece-
151122113214286.html 
181. Lizzie Dearden, ‘Anarchist Terror Threat Emerges across Europe after parcel bombs sent to French and German officials’, The Independent, 17 March 2017, http://www.independent.co.uk/news/world/europe/imf-france-paris-letter-parcel-bombing-german-finance-ministry-anarchists-terror-greece-conspiracy-a7636116.html 
182. Kyle Orton, ‘Analysis: ‘The West’s Inconsistent Approach to Foreign Fighters in Syria’, The Henry Jackson Society, April 10, 2017, 
http://henryjacksonsociety.org/2017/04/10/analysis-the-wests-inconsistent-approach-to-foreign-fighters-in-syria/

Doç. Dr. Bayram Ali Soner 

Polis Akademisinde öğretim üyesidir. Lisans, Yüksek Lisans ve Doktora derecelerini Bilkent Üniversitesi Siyaset Bilimi bölümünden aldı. Makaleleri Middle Eastern Studies, Ethnic and Racial Studies, Journal of Balkan and Near 
Eastern Studies ve Turkish Studies gibi dergilerde yayınlandı. 

Yrd. Doç. Dr. Ömer Aslan 

Polis Akademisinde öğretim üyesidir. Lisans eğitimini Bilkent Üniversitesi Siyaset Bilimi bölümünde, yüksek lisansını uluslararası ilişkiler alanında London 
School of Economics’te ve doktorasını Bilkent Üniversitesi Siyaset Bilimi bölümünde tamamladı. Turkish Studies, British Journal of Middle Eastern 
Studies, Liberal Düşünce ve Middle East Critique gibi dergilerde makaleleri yayınlanmıştır. 

Hakan Kıyıcı 

Polis Akademisinde araştırma görevlisidir. Lisans derecesini Selçuk Üniversitesinden almış, yüksek lisansını ise uluslararası ilişkiler alanında Akdeniz Üniversitesinden almıştır. Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Uluslararası İlişkiler bölümünde doktor adayıdır. 


***

PKK’NIN BÖLGESEL TERÖR AĞI YAPILANMASI BÖLÜM 6

PKK’NIN BÖLGESEL TERÖR AĞI YAPILANMASI BÖLÜM 6

‘DEMOKRATİK ÖZ ERKLİĞİN’ GİZLEDİĞİ OTORİTERLİK

     Radu 1999 yılında, “PKK’lı Maocular açısından soğuk savaşın bitmediğini, Avrupa Yeni Solu’nun başaramadığını onların başarabileceğini PKK’lı Maocuların eski programlarını savunmak için yeni bir lügat geliştirdiklerini belirtir. PKK’lılar, [eskiden kabul edilemez bulunan] yöntemlerinin, hedeflerinin ve ideolojilerinin unutulabileceğini, hatta “kendi kaderini tayin etme” ve “insan hakları” gibi idealler adına yüceltilebileceğini keşfettiler.”142 2013 yılından bu yana geçen dönem de PKK’nın eski ve daha önce terör listesine konulması sonucu gerektiren şiddet içeren yöntemini ve baskıcı programını yeni bir terminolojiyle savunma ve meşrulaştırma fırsatı bulduğu ikinci zaman aralığı oldu. PKK bir kez daha baskıcı ve yukarıdan-aşağıya yöntemlerinin, hedeflerinin ve ideolojilerinin ‘demokratik konfederalizm’, “liberteryenizm” ve demokratik özerklik gibi kavramlarla yüceltilmesini sağlayabileceğini keşfetti. 

Ancak PKK’nın edindiği yeni terminoloji, PKK ve bölgedeki terör ağı uzantılarının savaş suçu işledikleri143, yıllarca Türkiye’de yaptıkları gibi144 
Suriye’de de çocukları militan yapıp silahlı eylemlerde kullandıkları,145 herhangi 
bir muhalefete karşı hoşgörüsüz oldukları ve totaliter bir ideolojiye 
sahip oldukları gerçeğini gizlememektedir ki bu suçlamaların herbirisi kanıtlanmış ve belgelenmiştir.146 PYD, Suriye’nin kuzeyindeki diğer Kürt grupları sistematik olarak hedef aldı. Bunun da Suriye’deki devrim hareketleriyle birlikte başladığını düşünmek yanlış olur. PKK tarafından kurulan PYD içerisinde yaşanan bir ayrışma neticesinde 2004 yılında kurulan Wifaq (Suriye Kürt Uzlaşı Partisi) Partisi liderleri ve üyeleri 2005 yılında PKK tarafından öldürüldü. Wifaq’ın kurucusu ve kendisi de eski bir PYD üyesi olan Kemal Şahin 17 Şubat 2005’te, Kamuran Muhammed 2005 yılı Ağustos ayında öldürüldüler. 
PKK yine Wifaq üyelerinden Nedim Yusuf’a ise 2005 Eylül ayında suikast teşebbüsünde bulunulmuştur.147 PKK’nın başka yerlerde olduğu gibi Suriye’deki Kürt mühaliflere yönelik bu tavrı son yıllarda hız kesmeden devam etmektedir. Suriye’deki Kürt İstikbal Hareketi lideri Meşal Temo 2011 yılında PYD tarafından suikastle öldürülmüştür. Temo, devrim taraftarı Kürt Cephesi liderlerinden biri olduğu için, rejim ve PYD için tehlikeli görülmüştür. Temo suikastinin ardından PYD, Esed rejimi muhalifi tüm Kürtleri bastırmış ve tüm muhalif grupları ezme yoluna gitmiştir.148 


Temmo suikasti sonrasında Kürt İstikbal Hareketinin Kürt Ulusal Konseyine 
katılmasına izin verilmemiş, ilerleyen dönemde Ulusal Konseye mali ve 
siyasal destek verilmesi de PKK tarafından engellenmiştir. PKK ve uzantılarının 
Suriye’nin kuzeyinde uyguladıkları otoriter yönetim, siyaset dışı alanlarda 
da kendini göstermektedir. Sanatçıların ancak partizan portreler yapmalarına 
ve zafer işaretleri yapmalarına izin verilmektedir. Bu, Suriye’nin kuzeyinde 
Öcalan’ın resimlerinin çocuk kitaplarında bile bulunması ve Esed’in resimlerinin 
kaldırılıp yerlerine Öcalan resimlerinin asılmış olmasından149 anlaşılabileceği 
gibi, sahadan gelen ve “Rojava laboratuarının Leninist tek parti devletçiğini andıran birşeye dönüştüğüne” dair raporlardan da anlaşılabilir.150 
PYD’nin faaliyetlerini sahada tecrübe etmiş Lübnanlı-Amerikalı film yapımcısı 
Malik Rasamni’nin de dikkat çektiği gibi “PYD’yi idealleştiremeyiz… 

Sonuçta PYD [Suriye’de] vegan kurabiye fırını işletmiyor.”151 Batı’da çok 
farklı kesimlerin sorgusuz övgüler yağdırdığı ‘Rojava devrimi’ “özünde bir 
tek-parti devletinin kurulmasından” ibarettir.152 Genelde PKK’ya karşı daha 
olumlu bakan bir yabancı gözlemciye göre bile “PKK’nın demokrasi, özerklik 
ve aşağıdan-yukarı, tabandan gelen öz yönetim söylemi ile uygulamada 
görülen hiyerarşik, merkeziyetçi ve yukarıdan aşağıya yönetim arasında garip 
bir uyuşmazlık bulunmaktadır.”153 

Bu bakımdan PKK’nın Suriye’de uygulamaya koyduğu ‘demokratik özerklik’ programı, Türkiye’deki baskıcı, hoşgörüsüz ve tekçi uygulamalarıyla 
bire bir örtüşmektedir. PKK Suriye’de de bu programını planlı ve sistematik 
adam öldürme ve korkutma ile muhaliflerini susturarak uygulamaya 
çalıştı.154 Bu bakımdan, Obama yönetiminde üst düzey bir yetkilinin YPG 
idaresi altındaki bölgeleri “mini-totaliter devlet” olarak tanımlandırmış olmalı 
şaşırtıcı değildir.155 PYD’nin muhalefete tahammülsüz otoriter tavrı kesintisiz 
devam etmektedir.156 Uzun yıllar sonra Kamışlı’yı ziyaret eden bir 

Batılı gözlemci, şehirde devam eden Kürtleştirme politikasını, şehrin isminin 
‘Kamışlo’ya çevrilmesini ve şehirde yaşayan Arap ve Hristiyanların PYD’nin 
otoriter yönetimi altında bölgeden kaçmaya çalışmasını not etmektedir.157 Bir 
yerel gazetecinin de söylediği gibi, DEAŞ’tan kurtarılarak aceleyle önce ‘Suriye 
dışından gelen Kürtlere, yani PKK’ya verilen, PKK tarafından da Esed 
rejimin geri dönmesine izin verilen Menbic’te, PKK’nın, Kürtler Menbic nüfusunun yalnızca %10’unu oluşturmasına rağmen etnik ayrımcılık yaptığı ve 
Arap nüfusa yönelik baskıcı bir politika izlediği not edilmektedir.158 PKK’nın, 
Khmer Rouge ve Aydınlık Yol’u andıran ideolojisiyle ve uygulamarı açısından 
gerçekte demokrasiyle taban tabana zıt, Türkiye ve Avrupa’daki özgür 
toplumlara tehdit oluşturan bir terör örgütü olarak tanımlandığı zamanlardan 
bu güne PKK’nın fikirlerinde ve pratiğinde değişen pek az şey bulunmaktadır.159

ULUS-AŞIRI ANARŞİST TERÖR TEHDİDİ ve PKK

     PKK’nın ‘Rojava devrimi’ne yüklediği ideolojik tonun şimdilik bölgesel 
olmasına da aldanılmamalıdır. PKK stratejik bir tercih eseri, saldırgan bir tavırla henüz Avrupa’yı hedef almamış olabilir ancak PKK’nın ideolojik donanımı ile plan ve projeleri asla Kürtlerle ve Türklerle sınırlı kalmamıştır. PKK Marksist –Leninist bir çizgiye sahip olduğu dönemde kendisini “her ne kadar parti iktidarı hiç eline geçirememiş de olsa, küresel sosyalizm hareketinin öncüsü” olarak gördü ve küresel sosyalizmin ilerlemesindeki rolünü vurguladı.160 Bu amaca yönelik, 1995 Ocak ayında yapılan “Beşinci Zafer Kongresi” , PKK’nın en başından beri, diğer ülkelerde de destek bulmaya çalıştığını; “yeni bir sosyalizm evresinin başladığını; PKK’nın bu evrede en kaydadeğer sosyalist faaliyetlerden birinin somut örneği olduğunu ifade etmiştir.161 Keza, Radu, “bir Kürt devletinin kurulması [PKK için] asla nihai bir hedef değildi; daha çok sosyalizmi yaymak için bir araçtı” demektedir.162 

Şu an da buna benzer ama üstü kapalı bir niyetin varlığı söz konusudur. 
PKK, bugün Suriye’de uygulamaya koyduğu anarko-sosyalist siyasi projesini 
hakim güç oluşumlarına ve devlet formlarına karşı, “ilk başta Ortadoğu’ya, 
ardından tüm dünyaya genişletilecek bir başlangıç noktası” olarak görmektedir.
163 Tam da bu nedenle PKK Batılı anarko-komünistlerin katılımına büyük 
önem vermektedir. “Rojava devrimi’nin evrenselliği hedefine ulaşmak için 
Amerikalıları Kürtlerin yanında görmek çok önemlidir.” PKK’nın terör ağı ve 
Suriye’deki projeleri Batı’da övüldükçe, Rojava modelinin insanlığın geleceği 
için bir model olabileceğine dair hayalleri gelişmektedir.164 Bölgeyi ziyaret 
eden bir muhabir, Amerikan askeri desteğinin, Kürt nüfusunun yoğun olduğu 
bölgelerin ötesine ilerlemek ve gözlerini Suriye’nin dışına dikmek hususunda 
YPG’nin güvenini artırdığına dikkat çekmektedir. Bunun da ilk planda 
Suriye ancak daha geniş ölçekte tüm komşu devletler bakımından devasa sonuçları olacaktır.165 Türkiye’de tutuklanan YPG miltanlarından ele geçirilen 
belgeler, PKK’nın Kobani olayları ve Rojava’daki gelişmelerden büyük ka- 
zanımlar elde etmeyi umduklarını ortaya koymaktadır. KCK’ya göre “Kobani 
Devrimi amacına ulaşırsa bu Şanlıurfa’yı etkileyecektir; eskiden Şanlıurfa ve 
Suruç’tan yükselen dalgalar Kobani’yi etkilerken, şimdi bunun aksini gerçekleştirme şansı bulunmaktadır. Ve Kobani’de olanlar Urfa ve Suruç’a ulaşmış durumdadır.166 Uzun vadeli ve öngörülü bir bakış açısı Kobani ve Suriye kuzeyinin yakından etkileyebileceği şehirler listesine Berlin’i, Londra’yı ve Viyana’yı da eklemeyi uygun bulacaktır. PKK, anarko-sosyalist düşüncesiyle, 
dünya çapında radikal solcu eylemlere esin kaynağı olacak bir potansiyele ve 
bağlantıları sahiptir. Esed yönetiminin taktik desteği, PKK ve Esed yönetimi 
arasındaki işbirliği167 ve ABD ve AB’nin PKK’ya stratejik desteği sayesinde 
“İspanyol İç Savaşından bu yana ilk defa anarşistler bir ulus-büyüklüğünde 
bir toprak parçasını kontrol etme şansı buldular ve Rojava çok yakında uluslararası solun meşhur davası haline gelebilir.”168 Anarşist bir bitcoin kodlayıcısını da Suriye’nin kuzeyine getirip YPG’nin yanında savaşmasını sağlayan ‘anarşist tarihte İspanyol Sivil Savaşından bu yana böylesine bir olayın olmamış olmasıydı’.169 

PKK’nın Suriye’deki siyasi projesi bugun özgürlük mücadelelerinin bir laboratuarı olarak sunulmaktadır.170 Peki ya PKK’nın bu yeni ideolojisi, El-Kaide ideolojisi için söylendiği gibi “farklı coğrafyalara taşınabilir mobil bir 
ideoloji” 171 haline gelirse? “Halkların kendi kendilerini yönetmelerini sağlayarak hükümetlere olan ihtiyacı bertaraf etmeyi ve devletleri ortadan kaldırmayı” hedefleyen “müteveffa bir Amerikalı solcunun ütopik hayallerinin ve 
Marksizm’in bir karışımı” olan Rojava ve demokratik konfederalizm,172 Avrupa’yı da karıştıracak ve istikrarsızlaştırıcı fikirlerin yaygınlaşmasını sağlayacak bir ideoloji haline gelirse? YPG’ye katılan Arap militanların ideolojik 
eğitimlerinden sorumlu bir YPG mensubu tam da bu endişeleri körükleyecek 
şekilde “Biz konfederalizmi sadece Kürtler için değil, tüm Suriye, hatta tüm 
Ortadoğu için istiyoruz. Bu topraklarla diğer coğrafi alanlar arasındaki sınırları, 
farkları tanımıyoruz” demektedir. 173 

Buna ek olarak, hâlihazırda PKK’nın yanında savaşan her çizgiden anarşistin 
ve Marksist devrimcilerin er ya da geç muhtemel suç bağlantılarıyla ve 
kafalarında tehlikeli fikirleriyle Avrupa’ya dönecekleri gerçeğini unutmamak 
gerekir. Aşırı sol ve sağ akımların iktidardaki fikirler haline geldiği ve popülizmin güçlendiği Avrupa’ya dönecek olan Müslüman olmayan bu anarşist veya Marksist devrimci yabancı savaşçıların diğer radikal yabancı savaşçılardan daha az tehlike arz ettiğini düşünmek büyük hata olur. YPG bünyesinde DEAŞ’ a karşı savaşan Batılı anarko-sosyalistler son olarak Suriye’de, daha önce bahsedilen ‘Entasyonelist Özgürlük Taburu’na ek ama şu anda onunla birlikte çalışan ‘Enternasyonelist Devrimci Halk Gerilla Güçleri’ (International Revolutionary People’s Guerilla Forces, IRPGF) isminde bir örgüt kurdular. IRPGF kuruluş amaçlarını ‘Rojava’da anarşist bir yapının eksikliğini gidermek’ ve ‘hareketin bu ana kadar sahip olmadığı bir şeyi, yani anarşistlerin devletten kaçabilecekleri, kendi ülkelerine döndüklerinde mücadele için gerilla ve kovansiyonel savaş tekniklerinde eğitim alabilecekleri bir mekana sahip olmak’ göstermektedir. Ayrıca devrimin sosyal seviyede nasıl işlediğini tecrübe etmeyi de önemli görmektedirler.174 IRPGF militanları YPG’nin birçok uygulamasının Maocu kökenlere dayandığını itiraf etmekte ve şu an Suriye’de PKK uzantısı YPG bayrağı altında savaşıyor olsalar da “siyasetimiz ve devrimci mücadelemiz Rojava ile sınırlı değildir” demektedirler.175 Aynı militanlar, YPG’nin DEAŞ’a karşı savaşında başarısının önemli ölçüde ABD hava desteği sayesinde olduğunu kabul etmekte, tam da bu yüzden ABD’ye güvenmemeleri ne rağmen ABD ile işbirliği yaptıklarını kabul etmektedir. ‘Suriye’deki Apocular ABD’nin çıkarlarının ne olduğunu bilmektedirler ve uzun vadede düşmanları ABD’dir.’176 ABD’nin ve Batı’nın uzun vadede düşman olarak kabul edilmesinin PKK söylemiyle de örtüştüğünü görmek gerekir. PKK kendisini ‘anti-emperyalist’ olarak tanımladığı 1990’larda da hedeflerinin önce Ortadoğu devrimi, ardından bölge dışında devrim olduğunu belirtmiş, o süreçte de hedeflerinin başta ABD olmak üzere tüm emperyalist devletler olduğunu belirtmişti.177 

Bu açıdan DEAŞ’e karşı savaşan Batılı anarko-sosyalist, marksist veya 
farklı çizgilerden devrimci yabancı savaşçılar da en az DEAŞ’a veya El-Kaide’ye 
katılan yabancı savaşçılar kadar Batı’ya ve Batı demokrasilerine tehdit 
oluşturmaktadır. IRPGF Suriye’nin kuzeyinde DEAŞ’a karşı savaşan Batılı 
yabancı savaşçılarla kendileri arasındaki en büyük farkın da anarşistlerin bu 
bölgede dünyanın her tarafından anarşistlerin gelip eğitim alabilecekleri, öğrenebilecekleri bir anarşist tesis kurmuş olduklarını, varlıklarının daha uzun soluklu olacağını belirtmektedir. 

Kendilerinin devrim hedefinin ‘Rojava’dan çok daha geniş perspektifli olduğunu söylemektedir.178 Tam da bu nedenle, Yunanistan’da terör faaliyetlerinde bulunan, son olarak Yunanistan eski Başbakanı’na bombalı saldırı düzenleyen, Yunanistan’a döndüklerinde Suriye’de öğrendikleri şehir savaşını uygulayacaklarını söyleyen179 ve Avrupa’nın diğer yerlerinde de eylem alanlarını genişletmek isteyen bu tür marjinal terör gruplarına da açık destek belirten anarşist hareketlere Suriye’nin kuzeyinde alan tanınması ve eylem kabiliyetlerinin bu şekilde artmasına imkan tanınması orta ve uzun vadede Avrupa güvenliği açısından büyük riskler barındırmaktadır.

180 Yunanistan’da faaliyet gösteren ve Suriye’deki anarko-sosyalistlerin de 
destek belirttiği anarşist terör örgütü ‘Ateş Hücreleri Komplosu’ (Conspiracy 
of Cells of Fire) 2017 yılı içerisinde Alman Finans Bakanlığı ve Fransa’da 
IMF ofisine bombalı saldırıda bulunan ve daha fazla terör eylemi tehdidinde 
bulunan gruptur.181 Suriye’nin kuzeyinde YPG/PKK’nın yanında savaşan bu 
Batılı, Marksist veya anarko-sosyalist, yabancı terörist savaşçılardan bir kısmının bile ülkelerine dönmeyerek doğrudan Türkiye’ye karşı savaşmaları ise 
bir başka krize neden olabilir. ABD eski Şam Büyükelçisi Robert Ford’un da 
dikkati çektiği gibi, önemli bir kısmı NATO üyesi ülkelerden gelen bu yabancı 
terörist savaşçıların bir başka NATO üyesi ülkeye karşı savaşan ulusaşırı 
bir terör örgütünün yanında o NATO üyesi ülkeye karşı savaşmaları NATO ve 
Batı ittifakı için de bir kriz anlamına gelecektir.182

ABD ve AB tarafından uluslararası terör örgütü olarak kabul edilen PKK 2000’li yılların başlarından bu yana ciddi bir örgütsel yeniden yapılanmaya gitmiş, Türkiye, Irak, Suriye ve İran ayakları olan şimdilik-bölgesel bir terör ağı yapılanması sistemini kurmuştur. PKK, YPG, PJAK, TAK, DHKP-C ve MLKP militanları arasındaki geçişlilik ve ortak hareket edebilme yeteneği bu örgütlerin tek bir şemsiye altında toplandıklarına işaret etmektedir. Özellikle de Suriye’deki PYD/YPG varlığı 2003 yılında PKK merkezince kurulduğu ve o dönemden bu yana PKK talimatları doğrultusunda hareket ettiği düşünüldüğünde, PYD varlığının PKK tarafından, PKK için ve PKK sayesinde olduğu anlaşılmaktadır. 

Türkiye’nin Batılı müttefikleri ise DEAŞ terör örgütüyle mücadele için 
‘seküler’ ama bir başka terör örgütü olan PKK’nin bölgesel terör ağını desteklemektedir. 

Batılı başkentler ‘demokratik özerklik’ ve ‘Rojava devrimi’ adına PKK’ya siyasi, askeri, diplomatik, ekonomik ve insani sermaye yardımı yaparken, örgütün bilinen baskıcı, otoriter, tek-tipçi tarzını Suriye Kürtleri arasında uygulamasına ve bunu yaparken de çeşitli savaş suçları işlemesi gözardı edilmektedir. Çok sayıda gözlemci Rojava deneyiminin uygulamada tamamen ‘Sovyet-dönemi bir tek parti devletçiği’ kurulmasından ibaret olduğunu belirtmektedir. PKK’nın bölgesel terör ağı yapılanması stratejisine yönelik Batı desteği YPG’ye katılan Marksist, komünist, anarşist ve anarko-sosyalist batılı yabancı savaşçılar olması vesilesiyle de yeni ulus-aşırı suç ve terör bağlarının kurulmasına yol açmaktadır. 

Bu da özellikle Avrupa güvenliğinin orta ve uzun vadede tehlikeye girmesi 
anlamına gelmektedir. Suriye’de PKK’nın yanında savaşan anarko-sosyalistlerin 
bir kısmı, Yunanistan’da terör saldırılarında bulunan anarşist kardeşlerine 
destek vermekte, Yunanistan’a döndüklerinde Suriye’de öğrendikleri şehir 
savaşı yöntemlerini kullanacaklarını vaat etmektedirler. Destek belirttikleri 
anarşistler 2017 yılı içerisinde Alman ve Fransız yetkililere mektup içerisinde 
bomba yollamış teröristlerdir. 


7 Cİ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR.,

***

PKK’NIN BÖLGESEL TERÖR AĞI YAPILANMASI BÖLÜM 5

PKK’NIN BÖLGESEL TERÖR AĞI YAPILANMASI BÖLÜM 5

PKK YAPILANMASINA BATI DESTEĞİ

    Bruce Hoffman, El-Kaide’yi yenmenin, örgütün ideolojik söylemleriyle mücadeleden geçtiğini ve örgütün uyguladığı stratejinin üç temel unsuruyla mücadele etmeye dayandığını belirtmiştir: “örgütün verdiği mesajlarının yankı bulmaya devam etmesi”; “örgüte yeni üye çekmekte süregelen kabiliyetleri; “sürekli yeniden doğuş ve kendini yenileme kapasitesidir.”100 PKK’nın ideolojik söylemine, özellikle de öne sürülen “cinsiyet eşitliği”ne ve şaşırtıcı şekilde on sekiz yaşın altındaki çocuk militanlara yönelik Batı desteği, PKK’nın yaymaya çalıştığı mesajlarının çok daha geniş yankı bulmasını sağlamakta ve örgüte yeni militan bulmadaki yeteneğini katlamaktadır.101 Suriye’de YPG’ye yönelik Batı desteği (finansal/mali, propaganda ve askeri manada) hep DEAŞ’a karşı savaş öne sürülerek yapılmaktadır. 

Özellikle de DEAŞ’ın 2014’te Kobani’ye yönelik saldırısından itibaren ABD’nin PKK’nın Suriye’deki uzantılarıyla birlikte hareket ettiği daha gözle görülür hale gelmiştir.102 ABD, DEAŞ’a karşı mücadeleyi öne sürerek YPG’ye ağır silahlar da dahil olmak üzere çok sayıda silah teslimatı yaptı.103 Obama Yönetimi, PKK’nın uzantılarını DEAŞ’a karşı mücadelede etkili ve faydalı olarak nitelendirirken,104 “ABD, [bu süreçte] YPG’nin hava kuvvetleri, YPG ise ABD’nin kara kuvvetleri haline geldi”105 

ABD hükümetleri şu ana dek YPG’yi hem askeri, ekonomik ve diplomatik olarak doğrudan hem de ‘Enterasyonel Kurtuluş Evlatları (Sons of Liberty International, SOLI) ve Yurtdışında İnsancıl Savunma (Humanitarian Defense Abroad, HDA) adlı, ABD merkezli bazı ‘savaş vakıflarıyla’ desteklemektedir. 
Bu iki vakıftan HDA, ABD Hazine Bakanlığının İç Gelir İdaresi’ne ‘kamusal vakıf’ olarak kayıtlıyken, SOLI kar amacı gütmeyen bir limited şirket olarak 
geçmektedir.106 Bu iki ‘vakıf’ da PKK’nın Suriye kolu YPG’yi Suriye’de desteklemektedir. “HDA bir YPG komutanı için sahadan elde edilen istihbaratın nasıl daha iyi kullanılabileceği ve online sosyal medya platform analiziyle nasıl birleştirilebileceğine dair bir araştırma raporu hazırladı… 

HDA ayrıca Kürt gruplara operasyonel güvenliklerini nasıl sağlayacaklarını öğretti. Örneğin, DEAŞ topraklarında bulunan Kürt casuslara ve gözlemcilere 
raporlarını Facebook aracılığıyla göndermemelerini söyleyen HDA idi. Bunun yerine olarak Telegram, SureSpot ve diğer ileri şifreleme yöntemlerini kullanan 
araçların kullanımını onlara öğretti. 

HDA Kürt gruplara istihbarat toplamak veya güvenli bir savaş karakolu edinmek için kullanabilecekleri aplikasyonları gösterdi. Yerel ve HDA’nın sağladığı maddi kaynakların yetersiz kaldığı durumlarda ise, HDA yerel [yine muhtemelen Kürt] gruplara ve komutanlara Kickstarter ve Go- FundMe gibi kitle fonlaması websitelerinin kullanımını öğretti.107 HDA’nın “eski ABD askerleri” ve “ABD’li olmayan eski askerler ve orduda daha önce hiç görev almamış ancak tıbbi bilgi gibi savaş meydanında çok değerli olabilecek yeteneklere sahip siviller” arasından bulduğu ‘gönüllüler’ ile desteklediğini söylediği ‘DEAŞ karşıtı Kürt birimler’ muğlak bırakılsa da, YPG’nin de bu birimler arasında olduğunu varsayabiliriz.108 Yine HDA’nın Kürt birimlere sağladığını iddia ettiği “keskin nişancılar, sıhhiyeci, istihbarat görevlileri gibi kuvvet çarpanı olarak fayda sağlayacak gönüllülerin” YPG’ye de ulaştığını varsaymak yanlış olmayacaktır.109 

Avrupa ülkelerinin PKK’nın bölgede terör ağı yapılanmasına tepkisi ABD 
yönetimlerinin politikalarıyla farklılık göstermedi. PKK’nın kolları Avrupa’da 
da zaten yıllardır operasyonel haldeydi ancak son dönemde çok daha 
faal hale geldiler. Örneğin, PYD’nin Avrupa’da bürolar açmasına110, eylemleri 
için para toplamasına111, açık bir biçimde propaganda yapmasına ve Suriye’de 
savaşacak yabancı militant toplamasına izin verildi.112 İngiltere Lordlar 
Kamarası’nin bir üyesi, Raymond Joliffee, Hollandalı Jan Best de Vries isimli 
bir profesör, Occupy Wall Street kurucusu David Graeber PKK ve bölge yapılanmasına övgüler yağdıran Batılılardan yalnızca bazılarıydı.113 
Şunu söylemek gerekir ki Batı’nın Suriye İç Savaşından bu yana PKK’ya 
yönelik tavrı adeta şizofrenik bir tavır oldu. Obama yönetimi YPG ve 
PYD’nin, ABD’nin uzun süredir terör örgütleri listesinde yer alan PKK ile 
aynı şeyler olduğunu çok iyi bilmekte ama ‘daha şer olarak nitelendirdiği 
DEAŞ tehdidiyle savaşmak bahanesiyle PKK uzantılarıyla birlikte hareket 
etmektedir.114 ABD böyle yaparak ironik biçimde kendisine Marksist müttefikler edinmekte ve Marksist devrimcileri güçlendirmektedir. “Suriye’de 
ABD, PYD gibi ayrılıkçılığı veya devleti kabul etmeyen ütopik bir vizyon 
olarak sunduğu ‘Demokratik Konfederalizm’ iddialarına rağmen, uygulamada, 
Suriye’nin bölünmesine hizmet eden ve ulus-aşırı tasarı ve planlara sahip 
bir yapıyla işbirliği yapmaktadır.”115 “ABD’nin sözlü olarak savunduğu politikayla hiç bağdaşmayan bir ideolojiye bağlı olan Kürt Hareketi, radikallere 
karşı Amerika’nın en yakın müttefiki haline geldi. Halk Savunma Birlikleri, 
ya da YPG bu siyasi hareketin silahlı kanadını oluşturmakta... savaş sırasında 
Suriye hükümeti tarafından başlatılan Kürt çoğunluğun olduğu bölgelerde 
Öcalan’ın Marksizm ilhamlı vizyonlarını uygulamaya koymaya uğraşmaktadır.”
116 Batı’nın PKK’nın bölgedeki yeni yapılanmasına yönelik aktif desteği 
bazı durumlarda YPG saflarında savaşan Batılı Uluslararası Marksist devrimcileri 
ve “henüz organize olamamış uluslararası bir solcu lejyonunu”117 
desteklemek anlamına gelmektedir.118 Örneğin, YPG’nin İspanyol yabancı 
savaşçıları Komünist Yeniden İnşa Örgütü (Marksist-Leninist bir grup) adlı 
aşırı sol bir grupa mensuplar.119 

YPG’ye katılan bazı Batılı yabancı savaşçılar PYD’nin radikal sol ideolojisini 
öylesine katı ve itici buldular ki, bazıları bu yüzden YPG’yi terk ettiler.120 YPG’nin DEAŞ’a karşı savaşı gerekçe göstererek karşı savaşmak amacıyla “sempati uyandırma atağından” etkilenen bir batılı yabancı “bir sürü aşağılık kızıl “olarak adlandırmıştır. 121 YPG’ye katılan eski bir Amerikan donanması mensubu, PKK’nın tüm enternasyonalist söyleminin altında arkaik bir ulusçuluğun yattığını, 13-14 yaşındaki çocukların silahlandırılıp savaşa gönderildiğini ve zorunlu ideolojik eğitimin verildiğini not eder.122 
Diğer yandan, YPG’nin yanında savaşan bazı Amerikalı yabancı savaşçılara 
göre, PKK ve uzantılarının karşı konulmaz çekiciliği tam da YPG’nin 
kızıllığından gelmektedir. Onlar için “ne kadar kızıl olursa o kadar iyi.” Bir 
anarşist- komünist kendisiyle konuşan muhabire “Onlar [PYD/YPG] bizim 
yoldaşlarımızdır” demiştir.123 

Batı ve önde gelen Avrupa ülkeleri, böyle yaparak, PKK’nın ağını mümkün 
olduğunca geniş bir yelpazede genişletmesi riskini ortaya çıkarmaktadırlar. 
Bu suç örgütü/terör ağının ne kadar tehlikeli boyutlara gelebileceği bugün 
için kullanışlı biçimde unutulabilir ancak daha önce defalarca kanıtlanmıştır. 
“PKK Avrupa düzen ve hukukuna karşı bir tehlikeyi simgelemektedir. Örgütün 
daha önceden bahsedilen Avrupa-aşırı ağı, Kuzey Irak’tan Paris’e, Berlin’e ve 
Londra’ya kolay erişimi sağlayan bir “PKK otobanı” olarak işlev görmektedir. 
Bu PKK otobanı Avrupa’da asayişi tehdit ederken, bir taraftan da şiddeti 
körüklemektedir. İngiliz güvenlik birimleri, değeri BM Narkotik ve Suç Ofisi 
tarafından beş milyar dolar olarak hesaplanan, her yıl doğudan Avrupa Birliği 
ülkelerine giren eroinin %40’ının ticaretinin PKK tarafından yapıldığını 
tahmin etmektedir. Paris’te Çağdaş Suç Tehditleri Araştırma Bölümü direktörü 
François Haut, Paris’in varoşlarında yapılan uyuşturucu kaçakçılığının 
% 80’lere varan kısmından PKK’nın sorumlu olduğunu ifade etmektedir. Avrupa’da istihbarat uzmanları, PKK’nın suç otobanındaki para toplama faaliyetlerinin göçmen kaçakçılığını da içerdiğini ve bunun Avrupa için bir başka 
önemli endişe kaynağı olduğunu eklemektedirler.”124 

Avrupa Birliği bu terör/suç ağına desteği tam da Avrupa’nın birçok yerinde 
radikal sol ve sağ grupların güçlendiği ve bu tür radikal akımların Avrupa’da 
artışa geçtiği bir dönemde vermektedir. Batı’nın PKK’nın bölgesel terör ağına 
yönelik desteği, radikal solun Avrupa’daki operasyon sahalarının PKK ve 
onun Avrupadaki yardımcıları için son derece aşina olmasına rağmen devam 
etmektedir. Casier’e göre, Avrupa’da 1980’lerin ortalarından başlayarak, ideolojik açıdan PKK’ya yakın, küçük, radikal solcu örgütlerle PKK arasında 
“dayanışma ağları” kurulmuştu.125 Chalk, Avrupa’da 1970 ve 80’li yıllarda 
faaliyet gösteren terör örgütlerinin sayısı ve terör eylemlerinin yoğunluğunu 
‘terör makinesi’ olarak adlandırır. Bunun da terör örgütleri arasındaki işbirliğinden kaynaklandığını belirtir. ‘Geçici İrlanda Kurtuluş Ordusu’ (Provisional Irish Republican Army, PIRA), Kızıl Ordu Fraksiyonu gibi Avrupa merkezli terör örgütlerinin kendilerine verilen eğitim desteğinin karşılığı olarak 
El-Fetih, Filistin Halk Kurtuluş Cephesi ve Filistin Halk Kurtuluş Cephesi 
Genel Komutanlığına eylem altyapısı sağladıklarını not eder. Bu ortamda 
PKK da önemli bir oyuncu olmuştur. Chalk’a göre, hem Lübnan Silahlı 
Devrimci Fraksiyon (LARF) hem de PKK Kızıl Tugaylar, Doğrudan Eylem 
ve Kızıl Ordu Fraksiyonuyla örgütler arası işbirliği için bağlar kurdular.126 
PKK’nın diğer terör örgütleriyle işbirliği yapma pratiği 1990’larda da devam 
etti. Tamil Kaplanları bu örgütlerden bir tanesiydi. Jayasekara’ya göre “LTTE 
[Tamil Kaplanları] 1990’larda Fransa’daki Kürt Destek Grubuyla yakın ilişkide 
oldu. LTTE’nin Avrupa yapılanması Kürt gruplar tarafından yürütülen 
diyaspora destek ağlarından ilham alıyordu. LTTE uluslararası bürosunun 
eski lideri Lawrence Thilagar 12 Nisan 1995’te Lahey’de toplanan Sürgündeki 
Kürt Parlamentosunun açılışında konuşma daveti aldı. LTTE ve PKK 
arasındaki yakın ilişkinin Tamil Kaplanlarının Yunanistan orijinli, PKK’ya ait 
karadan havaya 11 füzeyi elde etmesiyle sonuçlandığı söylenir.”127 
Yine Radu, 2001’de “Öcalan’ın İtalya, Fransa ve Yunanistan’daki solcu 
partilerin desteğini aldığını belirtmekteydi. Şaşırtıcı olmasa da en sinsi destek, 
PKK’nın eylemlerini destekleyen ve hatta zaman zaman PKK’nın yanında 
savaşan Alman ve İtalyan Marksist teröristlerinden geldi.”128 PKK’nın da 
Avrupa’da faaliyet gösteren bir ‘suç şebekesi’ olması ve farklı suç örgütleriyle 
işbirliği tecrübesi, Avrupa’daki bu tür radikal akımlarla ve örgütlerle yakınlık 
kurmasına yardımcı olmuştur. Bu bakımdan birçok Avrupa ülkesinin 
PKK’nın konsolide bir suç şebekesi olduğunu çok çabuk unuttukları görülmektedir. 

“PKK uyuşturucu ticareti, silah kaçakçılığı, soygun, haraç toplama, 
yasadışı işçi kaçakçılığı, çeşitli ürün kaçakçılığı ve kara para aklamayı da 
içeren uzun bir organize listesinden sorumlu bir örgüttür.”129 ABD Dışişleri 
Bakanlığında eski kontr-terör koordinatör yardımcısı Frank Urbancic’e göre, 
“PKK Avrupa’yı sarmış bir mafya örgütüdür”. PKK, Avrupa’daki terör varlığına 
ek olarak, finansman sağlamak amacıyla “uyuşturucu ve insan kaçakçılığı 
da dahil olmak üzere çeşitli suç eylemlerine bulaşmış ahtapot-vari bir 
yapıya” ve “örgütün suç ve terör eylemlerini gizleyecek paravanlara sahip” 
bir örgüttür.130 ‘2005 yılı itibariyle Avrupa uyuşturucu pazarının %80’inin 
PKK’nın kontrolünde olduğu rapor edilmiştir. Interpol, PKK’nın 1992 yılı 
Avrupa uyuşturucu pazarının %80’ini, 1994’te ise %60 ile %70’lik kısmını 
elinde tutuğunu bildirmektedir.’131 Gheordunescu, uyuşturucu ticareti, kara 
para aklama, yasadışı göçmen ticareti, haraç toplama ve şantaj, sahte seyahat 
belgesi üretimi ve silah tedariği gibi faaliyetleri bulunan PKK’nın Romanya 
milli güvenliğine yönelik tehdidinden bahseder.132 PKK’nın en büyük yasadışı 
gelir kaynağı uyuşturucu ticareti iken, insan kaçakçılığı ikinci sırada gelmektedir.133 

PKK’nın ne kadar istikrarsızlaştırıcı bir unsur olabileceği daha önce de 
belirtildiği üzere geçmiş tecrübelerle sabittir. PKK, 1990 yılı Nisan ayında 
on bin sempatizanını, Batı’nın Türkiye’nin PKK’ya karşı mücadelesine verdiği 
desteği protesto ettirmek amacıyla Köln’de mobilize etmeyi başarmıştır. 
Yaklaşık sekiz bin 9 Aralık 1991’de Bremen’de PKK’nın on üçüncü kuruluş 
yıldönümü kutlamaları için toplanmıştır. 1990’ların başlarında 120 PKK 
sempatizanı Hamburg ve Kiel’de eşzamanlı olarak açlık grevi başlatırken, 

Brüksel’de de 700 kişi açlık grevine başlamıştır.134 24 Haziran 1993’te bir kısmı ağır silahlı, PKK sempatizanları Münih, Marsilya ve Berlin’deki Türk 
Konsolosluklarına saldırmışlar, hatta elçilik çalışanlarını rehin almışlardır. Yine aynı dönemlerde Almanya’nın en büyük şehirlerindeki Türk bankaları 
ve seyahat acentalarına PKK sempatizanları tarafından saldırılar gerçekleştirildi. Öcalan, 24 Mart 1996 tarihinde Med Tv’ye verdiği röportajda, eğer 
Türk hükümeti ateşkese olumlu yaklaşmazsa, Avrupa’da – özellikle de Almanya’da- ciddi karışıklıklar ve olaylar çıkabileceği tehdidinde bulunmuştu. 
Öcalan, Türkiye’de Alman turistlerin uğrak yeri olan tatil köylerine ve otellere saldırıbilecekleri tehdidini savurmuştu. Öcalan, Almanya’nın PKK’ya karşı 
savaş ilan ettiğini iddia ederken, ‘eğer Almanya bu şekilde devam ederse, biz de bunu onun yanına bırakmayız, ona bedel ödetiriz. Her bir Kürt canlı 
bomba olabilir’ demişti.135 ‘Alman istihbaratının hazırladığı bir raporda yerel PKK kadrolarının 10,000’e ulaştığı, 40,000 civarında da PKK destekçisi olduğu 
ve bu rakamlarla birlikte PKK’nın Almanya’da asayiş açısından ciddi bir tehdit oluşturduğu dile getirildi’.136 

PKK bugün hala Avrupa’da şiddet eylemleri gerçekleştirmek üzere harekete geçirebileceği çok sayıda sempatizana sahiptir. EUROPOL’ün her yıl 
yayınladığı ‘Avrupa’da Terörizm Durum ve Eğilim Raporları’nın 2008 yılı raporuna göre, Almanya’da o yıl gerçekleştirilen on beş terör saldırısının on 
dördünü PKK/Kongra-Gel üstlenmiştir. Diğer saldırıyı PKK üstlenmese de Alman yetkililer o saldırının da PKK’nın işi olduğunu düşündüler.137 2007 
yılı Şubat ayında Belçika makamları PKK’nın Avrupa’daki liderlerinden birisini uyuşturucu kaçaklığı yoluyla terör eylemlerini finanse etmek suçundan 
tutukladılar.138 2009 yılı Avrupa Terörizm Durum ve Eğilim Raporuna göre, 2008 yılında Avusturya’da gerçekleşen beş kundaklama eyleminin de faili 
Kongra-Gel’di. Kongra-Gel liderleri ve militanlarının Almanya, İtalya, Slovakya’da yakalanması PKK’nın Avrupa suç yapılanmasının ne kadar genişlediğini göstermektedir. 2009 yılı Ekim ayında Fransa’da dokuz Kongra-Gel militanı şantaj suçlamasıyla tutuklandı. Böylece 2008 yılı Haziran ayından 
sonra 2009’a kadar Fransa’da yakalanan Kongra-Gel üyelerinin sayısı kırka ulaştı.139 Bu durum son yıllarda da değişmedi. EUROPOL’ün 2014 yılına 
ait Terörizm Durum ve Eğilim Raporu “Avrupa Birliği, eylemlerini Avrupa dışında sürdüren PKK, DHKP-C, Kuzey Kafkasya’daki bazı terör örgütleri 
ve Hizbullah gibi terör örgütleri için finansman, lojistik, sığınma ve tedarik üssü haline gelmiştir” tespitinde bulunmaktadır.140 EUROPOL’ün 2016 raporu 
‘PKK’nın Avrupa topraklarında yasadışı yollarla topladığı fonların HPG, 
PYD ve YPG’nin finansmanına gittiğini’ belirtmektedir.141

6 CI BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR.,

***

PKK’NIN BÖLGESEL TERÖR AĞI YAPILANMASI BÖLÜM 4

PKK’NIN BÖLGESEL TERÖR AĞI YAPILANMASI BÖLÜM 4

KOLLAR ARASI GEÇİŞKENLİK

Örgütün alt kademeleri ve sıradan militanlar arasında da geçişkenlik söz konusudur. Özellikle PKK’nın İran kolu PJAK, 2011 yılında İran, Suriye Rejimi ve PKK’nın yaptığı bir anlaşma neticesinde İran’da yürüttüğü askeri operasyonları bir kenara bırakıp, güçlerini Suriye’ye yönlendirmiştir. ikiyüzden fazla PKK militanının YPG saflarında savaşmaları amacıyla Suriye’ye aktarıldığı belirtilmektedir.73 “ABD Hazine Bakanlığı PJAK’ın 2004 yılında aleni bir şekilde KONGRA-GEL tarafından, grubu İranlı Kürtlere daha cazip göstermek amacıyla kurulduğunu belirtmiştir. Raporda ayrıca Nisan 2008 itibarı ile KONGRA-GEL’in hala PJAK’ın üst düzey liderlerini ve 40 kişilik merkez komitesini seçtiği ve atadığı ifade edilmiştir.74 

PYD/YPG varlığında olduğu gibi, PJAK içerisinde görev alan kişilerin profilleri yakından incelendiğinde de PJAK’ın bir PKK uzantısı olduğu açıkça görülür. 
Abdül Rahman Haci Ahmedi PJAK’ın başına geçmeden önce PKK ile çalıştığı bilinmektedir. PJAK’ın koordinasyon komitesi başkanı İhsan Varya da daha önce PKK’nin bölge sorumlularındandı. Mayıs 2006 yılında ölene dek PJAK’ın başındaki isim olan Akif Zagros önemli bir PKK militanıydı. 

PJAK’ın kadın kolu olan Doğu Kürdistan Kadın Birliği’nin (YJRK) başındaki isim olan Gülistan Doğan eski bir PKK üyesiydi. PJAK lideri Ahmedi PKK ve PJAK bağlantısı kendisine sorulduğunda bu yakınlığı gizlememektedir. 

2006 yılı Haziran ayında Yunan Eleftherotypia gazetesine konuşan Ahmedi “aynı çekirdeğe sahip… kardeş partileriz. Birbirimizi destekliyoruz” dedi. PJAK’ın PKK tarafından kurulduğunu örgüt liderlerinden Cemil Bayık da açıkça söylemiştir.”75 

Daha önce de ifade edildiği gibi kollar arasındaki bu geçişkenlik bugün de devam etmektedir. 31 yaşındaki kadın bir militan rahatlıkla Kandil’den Suriye’nin 
kuzeydoğusuna gelebilmekte, PYD saflarında savaşırken PKK ideolojisine bağlılığını ifade edebilmektedir.76 Suriye’nin kuzeyinde bazı Kürt gençleri 
“… 29 yaşında, PKK savaşçısı kadın Kürtçe öğretmeni Vian’dan ilham aldılar” ve örgüte yakınlaştılar.77 Suriye’de kızı PKK’ya katılan bir anne kızını örgüte 
götüren kişinin bir YPG militanı olduğunu belirtmektedir.78 2015 yılında PKK kamplarını ziyaret eden Batılı bir gazeteci “Buraya gelince daha net anlaşılıyor ki YPG ve PKK arasında isimleri dışında neredeyse hiçbir fark yok. Suriyeli bir savaşçı olan Brusk, Irak’taki PKK’ya katılmadan önce YPG saflarında savaşmış ve kısa süre içerisnde de Suriye’ye geri gönderilecek. [Brusk] Suriye’deki Kürt güçlerinin PKK lideri Öcalan’ın izinden gittiklerini söylüyor.”79 Tekrar etmek gerekir ki buradaki durum aynı kişiden ilham alan fakat farklı amaçlara sahip olan farklı grupların var olması değildir. Bir YPG militanı, YPG, PYD ve PKK ilişkilerine dair “hepsi PKK, fakat farklı kolları. Bazen PKK’lıyım, bazen PJAK’lıyım ve bazen de YPG’liyim. Pek fark etmiyor. Hepsi de PKK üyesi” ifadelerini kullanmaktadır.80 PYD, YPG ve PKK bir ve aynı görüldüğü için Ayn el-Arab’da öldürülen bir teröristin ailesi çocuklarını Öcalan’ın ideolojisi ile, sadece Suriye Kürtlerine değil bütün Kürtlere faydalı olsun diye yetiştirdiklerini söylemektedir.81 

Militanların stratejik ve operasyonel önceliklere göre PKK kolları arasında bu şekilde aktarılması militanların kendi iradeleri ile olmamaktadır. Bu daha çok tek merkezden, yani Kandil Dağları’ndaki PKK karargahlarından yönetilen, örgütün terör ağı yapılanmasına dayanarak yürüttüğü yeni bir silahlı mücadele stratejisidir.82 Bu gerçek Self ve Ferris’in PKK’nın uzantıları tarafından çatışmalar esnasındaki can kayıplarına dair bildirilen verilere dayalı 
olarak yapmış oldukları çalışmadan da anlaşılmaktadır: 

…PKK ve ona bağlı kadrolar arasında oldukça az farklılık vardır çünkü bir savaşçı sürekli bir birimden diğerine aktarılır ve bu şekilde örgütün stratejik 
ihtiyaçları karşılanır. PKK’nın kendisine bağlı örgütler ile olan ilişkisi yalnızca bölgedeki bu kardeş örgütlerin doğuşuna destek vermiş olması değil, birbirinden 
güçlükle ayırt edilebilen bu birimleri doğrudan yöneten ve kontrol eden ayrılmaz bir stratejik liderlik organı olmasıdır. Suriye ve İran çatışmaları farklı çatışmalar olmayıp, PKK’nın da açık bir şekilde içinde yer aldığı, Kürtlerin özerklik kazanmasına yönelik ortak bir bölgesel kampanya içerisindeki farklı askeri cepheleri temsil etmektedirler. Aldatmacalı üç kabuk oyunu gibi, PKK’nın Kandil’deki lideri örgütün gerçek mahiyetini gizlemek ve uluslarası arenada terörist damgası yememek için üyelerinin yerini, bağlı örgütler ve cepheler içinde değiştirmektedir. Bu bağlamda, gerçek anlamda PKK’nın uzantıları 
yoktur; aynı kişiler, aynı lider, aynı ideoloji ve aynı terör geçmişine sahip üç cephe ve bu cephelere verilmiş üç farklı isim vardır.83 

Bu kollara ayrılmış sistemi bir arada tutan ve PKK adına militanların cepheler arasındaki hareketini düzenleyen, daha önce de belirtildiği gibi, Kandil’deki 
PKK liderinin temsil ettiği gizli örgütsel ve operasyonel birliktir. Siyasi, stratejik ve operasyonel kararlar Kandil veya İmralı’daki lider tarafından alınmakta ve bu kararlar PKK’nın saha kadroları tarafından Suriye veya başka yerlerde uygulanmaktadır.84 Kuzey Irak’taki petrol yataklarının korunması görevinin Esad rejiminin elinden PYD’nin eline geçmesi, PKK’nın PYD girişimleri üzerinde söz sahibi olduğunun en önemli kanıtlarından biridir. Eylül 2012’de, PKK ile Suriye Ham Petrol ve Doğal Kaynaklar Bakanlığı’nın bir araya gelerek yaptığı toplantıda PKK, Kürt Bölgesindeki petrol yataklarını koruma yetkisinin kendisine devredilmesini talep etmiştir. Koruma ve kontrol yetkisi PKK/PYD’ye verilmiştir çünkü PKK, rejimi, kontol hakkı kendisine verilmezse, Kürt Bölgesindeki petrol yataklarına saldırmakla tehdit etmiştir.85 

Böylelikle PKK, topraklarında Kürt nüfus barındıran Irak, İran, Suriye ve Türkiye gibi ülkelerde hakimiyeti elinde tutmak için terör ağı yapılanma sistemi 
yaratmıştır. Bu model PKK’nın, Öcalan’ın 1999’da yakalanmasından sonra benimsediği bir stratejidir. Yeni ideolojik fikirleri ve politika hedefleri 
doğrultusunda, PKK Türkiye sınırlarını aşarak bölgedeki Kürt halkın tamamının içinde yer aldığı birleşik/konfedere bir mücadele oluşturmak için kolları 
sıvamıştır. PKK’nın bu bölgesel kaygısının bir sonucu olarak PYD, PKK ile örtüşen organik, stratejik ve operasyonel bağlantıları ile Suriye kolu olarak 
ortaya çıkmıştır. PKK ve radikal Türk solunun bölgedeki silahlı mücadele konusunda giderek artan birliktelik ve işbirliği, PKK’nın yeni terör yapılanması 
stratejisinin bir diğer yüzüdür.

PKK’NIN TÜRKİYE KOLLARI

Bu durum, PKK’nın yeni terör yapılanması stratejisinde Türkiye’yi unuttuğu anlamına gelmez. Türkiye’deki en önemli uzantısı 2016 yılındaki Ankara ve İstanbul saldırıları da dahil olmak üzere çok sayıda terör eylemine imza atan TAK’tır (Teyrebazen Azadiya Kurdistan). Normalde PKK’yı terör örgütü olarak kabul etmeyen bir gözlemciye göre bile TAK “görünüşte bağımsız, fakat aslında PKK bağlantılı bir Kürt gruptur.”86 

PKK’yı TAK’ın sivillere yönelik eylemlerinden aklamak amacıyla ikisi arasındaki bağ inkar edilmeye çalışılsa da, yabancı gözlemciler açık bir şekilde 
“PKK’nın, kendi hakimiyet alanı içinde hiçbir rakip örgütün faaliyet göstermesine izin vermediğini, yurt dışına kaçmış olsalar dahi örgütten ayrılanları 
öldürdüğünü, [bu durumda] TAK’ın kesinlikle PKK’dan bağımsız olmadığını ve büyük olasılıkla doğrudan (Fehman) Hüseyin (Bahoz Erdal) tarafından 
yönetildiğini”87 öne sürmektedir. En önemlisi, Ankara’da 17 Şubat 2016’da gerçekleştirilen terör saldırısından da anlaşılacağı gibi TAK, Türkiye’de gerçekleştirdiği eylemlerde PKK’nın Suriye kökenli elemanlarını kullanmaktadır. 

“…PKK’nın farklı kollarında –Suriye’de PYD/YPG, İran’da Kürdistan Özgür Yaşam Partisi (PJAK)- görev verdiği elemanlar aslında farklı flamalar altında faaliyet gösteren aynı kişilerdir.” 88 

Ancak, PKK’nın Türkiye uzantısı yalnızca TAK değildir. PKK şu an sadece kendisine organik olarak bağlı olan kolları PYD, TAK, YPG ve PJAK için 
değil, DHKP-C ve MLKP gibi tür radikal sol terör grupları için de bir şemsiye örgüt konumundadır. PKK ve bu aşırı sol grupların zaman zaman çatışmalı 
ve uzun süredir devam eden fırtınalı bir yol arkadaşlıkları vardır. PKK militanlarını (özellikle Ankara’da) devrimci sol gruplardan sağlamakla kalmayıp 
Türk devrimci solunun söyleminden de büyük ölçüde yararlanmıştır; bu etkileşim, grupların oluşturulması sürecinde önemli bir rol oynamıştır.89 
1970’lerden beri PKK ve birçok radikal sol grup Kürdistan’ın özgürleşmesi, Türkiye’de kapitalizmin yıkılması, işçilerin, köylülerin ve entelektüellerin 
ittifakıyla Marksist-Leninist ilkelere dayalı bir rejim kurulması fikirlerini içeren ideolojik bir program sunmuş ve destek görmüştür.90 1970-1980 arasındaki 
ilk dönemde Kürdistan İşçi Partisi (KİP), Kürdistan Ulusal Kurtuluşları (KUK), Rizgarî ve ondan ayrılanların oluşturduğu Ala Rizgarî gibi sol fraksiyonlar 
ile Türkiye Kürdistan Sosyalist Partisi (TKSP) ve PKK da Türkiye Kürdistan Demokratik Partisi’nin (TKDP) yönetimini ele geçirmek için yarışıyorlardı.
91 PKK, diğer sol ve Kürt fraksiyonlara karşı savaş ilan etti ve 1980’lerde başarıya ulaştı.92 Adı geçen diğer grupların siyasi alanda yasal zeminleri 
olmasına karşın, PKK’nın çekirdek kadrosu bu tarz Kürt oluşumlarda yer almadığı gibi kendilerine ait yasal bir oluşum kurma çabasına da girmedi. 

PKK, daha çok, Türkiye’deki devrimci sol gruplar ile yakın bağlantı içinde olan Ankara Yüksek Öğretim Derneği’nde (ADYÖD) etkin rol oynadı. Başka 
bir deyişle, PKK Kürt siyasi akımından doğmadı; başından beri kendini uç noktalara konumlandırdı.93 

PKK’nın ADYÖD içindeki çekirdek yapısı, Türkiye Halk Kurtuluş Ordusu (THKO) ve Türkiye Halk Kurtuluş Cephesi (THKP-C) benzeri siyasi-askeri bir yapıydı. ADYÖD lideri Öcalan biliçli bir şekilde THKP-C ve THKP-C liderleri ile yakınlaştı.94 PKK ve diğer radikal sol gruplar 1980’lerde bazı birleşik siyasi ve askeri cepheler oluşturarak işbirliğine gittiler. Örneğin, PKK, Devrimci Yol (Dev Yol), Türkiye Komünist Emek Partisi (TKEP), Türkiye Emekçi Partisi (TEP), Devrimci Savaş, THKP-C/Acilciler, Sosyalist Vatan Partisi (SVP) ve Türkiye Komünist Partisi/İşçinin Sesi (TKP/İS) 1982 yılında biraraya gelerek Faşizme Karşı Birleşik Direniş Cephesini oluşturdular. Bu girişimlerinden sonra PKK Türkiye’de 1990’larda yeni yeni ortaya çıkmakta olan radikal laik sol gruplara yöneldi. 1990’ların ortasında Devrimci Halk Kurtuluş Partisi Cephesi (DHKP-C) ve Marksist Leninist Komunist Parti (MLKP) ile ittifak kurdu. Temsilcisi yakın zamanlara kadar Türkiye dışında bulunan ve Türkiye’deki tüm şiddet eğilimli Marksist grupların şemsiye örgütü 
olan DHKP-C ‘nin geçmişi, İngiliz ve Kanadalı radar teknisyenlerinin Sinop’ta denetleme görevlerini ifa ederken kaçırılmasına kadar uzanmaktadır.
95 1996 yılında, PKK ve DHKP-C Karadeniz Bölgesi’ndeki hakimiyetlerini artırmak için askeri ve siyasi bir cephe oluşturmak üzere bir işbirliği protokolü 
imzaladı. Protokole göre, DHKP-C, kendisinin de silahlanması şartıyla, PKK’nın Karadeniz Bölgesi’nde yeni üsler kurmasına izin veriyordu.96

Ancak, DHKP-C, PKK’yı ÖDP [Özgürlük ve Dayanışma Partisi] gibi sözde “yenilikçi partilerle” işbirliği yapmakla suçluyordu.97 1998 yılında PKK, 
DHKP-C ile imzaladığı protokolü feshetti. O günlerde Marksist ve Leninist askeri cepheden Devrimci Halk Partisi (DHP) ve Türkiye Devrim Partisi 
(TDP) PKK ile yakın bir işbirliğine girdi. Bu yeni ittifak platformuna Devrimci Birleşik Güçler (DBG) ismi verildi; platformun askeri kanadını ise 
Ordu, Giresun ve Tokat illerinin güneyinde yer alan dağlık bölge de dahil olmak üzere Karadeniz sahil şeridinde faaliyet gösteren Birleşik Kuvvetler 
oluşturuyordu. 

PKK ve sol ortakları arasındaki ittifak sadece siyasi amaçlara dayanmıyordu; bir çok radikal sol grup gerilla taktiğini PKK’nın askeri kanadından öğreniyordu. DHKP-C‘nin de, ADYÖD/PKK’nın da yetkilileri 1974 yılında Filistin Bekaa Vadisi’ndeki kamplarda beraber eğitim almıştı. DHKP-C’nin ve MLKP’nin mevcut operasyonel seviyesi büyük ölçüde PKK’nın doktrininden etkilenmiştir. 1984 yılında kökeni THKO’ya dayanan Mücadele Birlik/ Emeğin Birliği Platformu’na PKK’ya katıldı ve bu oluşum ile birlikle SVP dahil olmak üzere Türk solunun silahlı kanadından PKK’ya katılım arttı. 

DEAŞ’ın Kobani’ye düzenlediği saldırı, PKK ile onun radikal solcu yoldaşları arasındaki bağlantıyı yepyeni bir seviyeye taşıdı. Yüzlerce MLKP ve DHKP-C militanı Kobani’ye akın ettiler ve bölgeden DEAŞ’ı çıkardıktan sonra PKK ile eğitime başladılar. Radikal sol örgütlere ait bazı eylemlerden uzantı pozisyonunu gönüllü olarak kabul ettikleri kolaylıkla anlaşılabilir. Örneğin, MLKP’nin halihazırdaki genel sekreteri Kerim Gökdeniz, örgüte yakın olan Markist Teori isimli derginin 2016 yılına ait son sayısında, MLKP ve onun askeri kanadı, ‘Fakir ve Ezilenlerin Silahlı Kuvvetleri’nin (FESK) Suriye’de YPG ile Rojava savaşına dahil olduklarını söylemiştir. Gökdeniz ayrıca, MLKP’nin hem Türk hem de Kürt emekçi sınıfının/proletaryanın partisi olduğunu vurgulamıştır. MLKP Türkiye ve Suriye topraklarında PKK’nın önemli bir ortağıdır. MLKP’nin Beşinci Kongresinde örgütün özellikle Rojova olaylarıyla ilgilenen Kürdistan Şehir Yapılanması yeniden düzenlendi. Karadeniz’e göre, MLKP ve silahlı kanadı olan FESK Rojava ve Sincar Dağlarında devrimci bir misyon gütmektedir. Öte yandan, Mart 2016’da, yaklaşık on kadar yasadışı Marksist ve Leninist solcu örgüt, Türkiye’ye karşı Halkların Birleşik Devrimci Hareketi (PURM) adı altında ittifaklar kurdular. Bu Birleşik Cephe, PKK’lı Duran Kalkan tarafından ilan edildi. Halkların Birleşik Devrimci Hareketi (PURM) Türk Hükümetini devirmeyi amaçlamakta ve Türkiye Komünist Emek Partisi/Leninist (TKEP/L), Türkiye Komünist Partisi/ Marksist-Leninist (TKP/ML) , Devrimci Karargah (DK), Kürt İşçi Partisi (PKK), Maocu Komünist Party (MKP), Marksist-Leninist Komünist Parti (MLKP), Türkiye Halk Kurtuluş Cephesi/Marksist Leninist Silahlı Propaganda Birimi (THKP-C/ MLSPB), Devrimci Komünist Parti (DKP), Devrimci Komünist Birliği (TİKB) ve Devrimci 
Emekçi Sınıfları/Proletaryası Koordinasyonu’ndan oluşmaktadır. Devrimci Karargah (DK) ise 2005 yılında Orhan Yılmazkaya tarafından Marksist- Leninist fikirler üzerine faaliyete geçirildi. Orhan Yılmazkaya radikal solcu bir geçmişe sahipti ve siyasi hayatına 1994’te kapatılan Sosyalist İşçi Partisi (SİP)’nde başlamıştı. Ardından da komünizm taraftarı ve milliyetçi Kürt Siyasi platformu olan Bedrettin Hareketi’ne katıldı. Yılmazkaya, 2002 yılından 2009’a kadar PKK’nın Irak ve İran’daki askeri kamplarında eğitim aldı. Yılmazkaya’nın 2009 yılında öldürülmesinin ardından DK ‘Orhan Yılmazkaya Taburu’’nun partinin askeri kanadını oluşturacağını ilan etti. Bu tabur günümüzde BÖG/PURM çatısı altında Suriye’de savaşmaktadır. Tüm bu, PKK’ya göre daha küçük gruplar için özellikle ‘Rojava devrimi’ söyleminin ortaya çıkmasına neden olan DEAŞ’ın Kobani saldırısı sonrası PKK’nın yanında yer almak ve Suriye’de birlikte hareket etmek önem kazanmıştır. 

Bacon’un da söylediği gibi, terör örgütleri arasında ittifaklar zor olsa da, özellikle 1970 ve 80’lerde Filistin Halk Kurtuluş Cephesinde veya 11 Eylül Saldırıları sonrası El-Kaide’de olduğu gibi, ender durumlarda bu tür büyük terör örgütleriyle ittifak kurmak çok avantajlı olabilir. Bu tür büyük bir dalga (ulusaşırı bir söylem, bir ideoloji ve başarı) yakalamış terör örgütlerine katılım daha küçük örgütlere ‘itibar’ ve ‘prestij’ sağlar, örgütsel yeteneklerini arttırır.98  ‘Rojava devrimi’ söylemiyle böyle bir havaya sokulan PKK da kendisine aynı ideolojik havuzdan gelen daha küçük ölçekli terör örgütleri kendisine çekebilmiş, yeni uzantılar edinebilmiştir. Yukarıda bahsedilen Kobani’deki aşırı-sol gruplar, Enternasyonalist Özgürlük Taburu (IFB) adı altında da görünürlük kazanmıştır. Radikal solcu IFB, PKK’nın Suriye uzantısı YPG ile birlikte DEAŞ’a karşı savaşan Suriyeli olmayan silahlı bir yapıdır. IFB’nin yapısına baktığımızda, Türkiye kökenli solcu terör gruplarının örgüt içinde baskın bir rol oynamak için mücadele içerisinde oldukları görülmektedir. IFB, Marksist Leninist Komünist Parti (MLKP), Türkiye Komünist Partisi/ Marksist-Leninist (TKP/ML) ve onun askeri kanadı Türkiye İşçi ve Köylü Kurtuluş Ordusu (TİKKO), Devrimci Komünist Parti (DKP), Marksist–Leninist Silahlı Propaganda Birimi –Devrimci Cephe (MLSBP-DC), Türkiye Devrim Partisi(TDP), Sosyal İsyan (SI) (Social Insurrection), ve (Emekçi Sınıfı/Proletaryanın Devrimci Kurtuluş Örgütü (PDKÖ) gibi solcu Türk örgütlerden oluşan Birleşik Özgürlük Kuvvetleri/Gücü (BÖG) gibi çeşitli sol gruplardan oluşmaktadır. Ayrıca Türkiye Komünist Emek Partisi/Leninist (TKEP/L) ve Devrimci Karargahlar (DK) da bu listeye eklenebilir. Bu gruplar DEAŞ’a karşı savaşmak adına batılı ülkelerden yabancı savaşçılar toplamaktadırlar. 1936 İspanyol İç Savaşı ve partizan/ gerilla söylemi stratejik olarak sıklıkla BÖG tarafından kullanılmış ve halen de kullanılmaktadır. Bu söylemin etkisiyle bugün ‘İspanyol Komünizmi Yapılandırma Örgütü’, ‘Yunan Devrimci Dayanışma Birliği’, ‘İngiliz ve İrlanda Bob Crowe Köprü/Dayanışma Örgütü’ ve ‘Fransız Krasucki Köprü/Dayanışma 

Örgütü’ ve son olarak da ‘İtalyan Enternasyonalist Antifaşizm Örgütü’ IFB’ye katılmıştır. Enternasyonalist Özgürlük Taburunda yer alan ‘Enternasyonalist 
Dayanışma için Devrimci Birlik’ (Revolutionary Union for International Solidarity, RUIS) isimli örgüt bir grup militan Yunan anarşistlerden 
oluşmaktadır.99

5 Cİ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR.,

***

PKK’NIN BÖLGESEL TERÖR AĞI YAPILANMASI BÖLÜM 3

PKK’NIN BÖLGESEL TERÖR AĞI YAPILANMASI BÖLÜM 3

SURİYE VE ESED BAĞLANTISI

    PKK’nın bölgede kurduğunu iddia ettiğimiz terör ağı yapılanması sisteminin bu denli etkin olmasını sağlayan Suriye’de devrim hareketleriyle birlikte ortaya çık(arıl)an siyasi boşluk, DEAŞ’ın ortaya çıkması ve ardından Batı’nın PKK’nın Suriye franchise’larına desteği iken, bu franchise sisteminin kurulabilmesini sağlayan ise en başta Suriye olmak üzere bölge ülkelerinin PKK’ya geçmiş yıllarda aktif destek vermeleri oldu. 
Bu raporda Suriye örneği kadar detaylı bir şekilde incelenmeyecek olsa da, İran’ın PKK’ya verdiği destek bunlardan birisidir. Marcus’a göre, 1980’lerin 
sonlarından itibaren Türkiye’den çıkan ve İran topraklarına giren PKK militanları en yakın karakola gidip İran güvenliğik birimlerini varlıklarından haberdar ederdi. “Tahran da PKK’nın İran topraklarında kamp kurmasına göz yummasının bedeli olarak PKK militanlarından Türk ve ABD askeri tesisleri hakkında bilgi alırdı. Bu bilgiyi de en başta PKK’ya katılmak üzere İran’a geçen örgüte katılacak yeni militan adaylarından alırdı. Örgüte katılmak üzere gelenler önce tecrübeli PKK militanları tarafından sorgulanır, PKK için de faydalı olan bu bilgiler ilgili İran istihbarat birimlerine ulaştırılırdı. İran ve Türkiye toprakları arasında gidip gelen tecrübeli militanların da aynı bilgileri sağladığını varsayabiliriz.”31 Bu açıdan bakılıdğında bölge ülkeleriyle kurulan bu ilişki geçmişi ve farklı ülkelerin topraklarında belirli şartlarla hareket etmesine izin verilmesi, PKK’nın terör ağı yapılanması stratejisini mümkün kılan en önemli faktörler arasındadır. 

PKK’nın Suriye uzantısı olarak PYD ve onun askeri kanadı YPG’ye baktığımızda 
ise, son dönemde Batı’da çıkan birçok analiz, rapor ve yorumda PYD’nin PKK ile yakın bir ilişki içerisinde olduğunu söyledikleri görülür.32 
Bu rapor ve analizlerde YPG’nin çeşitli şekillerde PKK’nın güdümünde olduğu 
söylenir PYD PKK’nın ve “tamamıyla elinde tuttuğu yan oluşum”33, 
PKK’nın “Suriye uzantısı”, “kardeş partisi”34 ya da “Suriye kolu”35 olarak 
ifade edilir. Bugüne kadar neredeyse hiç bir yazıda veya dosyada PYD’nin 
Suriye’deki Kürtlerin taleplerini temsil eden bağımsız bir siyasi örgütlenme 
olduğu vurgusu yapılmamıştır. Kürt nüfusun yoğun olduğu bölgelere terör 
ağı yapılanması sistemiyle ulaşmayı hedefleyen PKK’nın örgütsel olarak 
yeniden yapılanmasının bir sonucu olarak ortaya çıkan PYD, doğrudan 
“PKK’nın Suriye kolu” 36 olarak tasvir edilmeye başlamıştır. 
PYD 2003 yılında PKK tarafından Suriye’de kuruldu. Kendisi de eski 
bir militan olan Suriyeli bir Kürt lider, “Suriye’de Kürt Bölgesi’nde iki 
yeni hareket ortaya çıktı. Bunlardan birisi Abdullah Öcalan’ın 1998’de Suriye 
tarafından sınırdışı edilmesinden sonra Esed rejimi ile sorun yaşayan 
PKK’yla bağlantılı olan kişilerce 2003 yılında kurulan “Demokratik Birlik 
Partisi-PYD” idi”.37 PKK’nın yönetici kadrosunda yer alan Cemil Bayık ve 
Bese Hozat’ın eşbaşkanlığında toplanan KCK Yürütme Konseyi 2006 yılında 
bir bildiri yayımlayarak PYD’nin Batı Kürdistan (Rojava) olarak adlandırılan 
Kuzey Suriye’de KCK’nın bir kolu olarak kurulduğunu kabul etmiştir. 38 Her 
ne kadar bugün Salih Müslim PYD’nin iki eş başkanından biri olarak görülse 
de, örgütün aslında PKK’nın en üst düzey isimlerinden biri olan Cemil Bayık 
tarafından yönetildiği düşünülmektedir.39 

Bu organik bağ şaşırtıcı gelmemelidir çünkü militanlarının önemli bir kısmını 
Esed ailesinin bilgisi ve rızası dahilinde büyük ölçüde Suriye’de kazanmış 
olan PKK için Suriye, çok aşina olduğu bir alandır.40 Günümüze kadar 
PKK’ya katılan Suriyelilerin 7000-10000 civarında olduğu tahmin edilmekte, 
bu sayı PKK militanlarının %20’sini teşkil etmektedir.41 Bir başka kaynağa 
göre 2004 yılına kadar PKK militanlarının %17’sini Suriyeliydi . 2004-2008 
yılları arasında öldürülen PKK’lılar arasında Suriyelilerin oranı %10-%20 
arasındadır.42 Washington merkezli Amerikan Kürt Haberleşme Ağı yöneticisi 
Kani Xulam, “Geçtiğimiz 30 yıl içerisinde PKK saflarında savaşan 5.000 
Suriyeli’nin öldüğünü” belirterek “yaklaşık 20 yıldır Suriye Kürtlerinin PKK 
kadrolarında önemli görevler aldıklarını”43 ifade etmiştir. Suriye’nin kuzeyinin 
Esed rejimin işbirliği sayesinde PKK militanları için çoğalma yeri haline 
geldiğini söyleyen bir başka kaynağa göre, PKK bünyesindeyken öldürülen 
veya kaybolan Suriyeli PKK militanı sayısı 7,000 ile 10,000 arasındadır.44 
Suriye rejiminin ülkenin kuzeyinde PKK’ya alan açmasına başka örnekler 
de verilebilir. Örneğin, Ayn al-Arab’ta Nevruz kutlaması 1960 yılından önce 
görülmüş şey değilken, 1960 ile 1970 yılları arasında gizli gizli kutlanır oldu. 

İlerleyen yıllarda ise ‘PKK’nın ortaya çıkmasından sonra’ örgütün organize 
ettiği Nevruz kutlamaları rejimin müdahalesi olmadan yapılırken, diğer Kürt 
grupların Nevruz kutlamaları Esed rejimi tarafından engelleniyordu.45 “Suriye 
rejiminin PKK’ya verdiği üstü kapalı desteğin mantığını rejimin örgütü 
Türkiye’ye karşı mücadelesi üzerinden değerlendirmesinde ve PKK’nın Türkiye’ye karşı mücadele ederken Suriye meselelerine müdahil olmamasında 
aramak gerekir. Suriye rejimi ülkede bulunan ve birçoğu Suriye Kürdistan 
Demokrasi Partisi’nden ayrılan kişilerce kurulmuş olan diğer partilere aynı 
manevra alanı tanımamıştır.”46 Suriye Kürtlerinin PKK içerisindeki yerini Scheller şu şekilde ifade etmektedir: 

“Suriye rejimi, PKK’nın bölgedeki etkinliğine göz yummakla kalmayıp; Suriyeli 
Kürtler arasından örgüte üye temin etmiştir. Suriye’nin Kürt politikasını 
uzun yıllar gözlemlemiş olan araştırmacı Ömer Şeyhmuz’a göre; “PKK’nın 
Suriye’de, özellikle öğrenciler ve kadınlar arasında, ikna kabiliyeti yüksek 
elemanları vardı. Gençleri örgüte kazandırma konusunda çok başarılıydılar; 
örgüte kazandırılan bu gençler önce Lübnan’a, oradan da Türkiye’ye yollanırdı. 
Suriye güvenlik güçleri Suriye’deki Kürt topluluk içerisine de sızmıştı… 
Örgüte Suriye’den katılan militanların %30-35’i Suriye devleti eliyle örgüte 
kazandırılmıştı. Özellikle devletin güvenlik teşkilatı “amn ad-dawle” (devlet 
güvenlik birimi) örgütlenmenin başlamasında ve düzenlenmesinde önemli rol 
oynuyordu. Afrin, Şam, Kamışlı ve Halep başta olmak üzere bir çok yerde 
Kürtler ile temasları vardı. Örgüte katılacak militanlarla oldukça açık bir anlaşma yapmışlardı: “Biz seni savaşman için Türkiye’ye yollayacağız, bunun 
karşılığında sen de askerlik yapmaktan kurtulacaksın, birkaç yıl sonra ülkene 
geri dönebilirsin.” Bu sistem Kürt toplumunda saygın yeri olan doktorlar vb. 
profesyonel kişiler vasıtasıyla yürüyordu. Örgüte alınanlar Suriye’yi terk ettiklerinde güvenlik güçleri kimliklerine el koyuyordu. Bunun ardında yatan 
iki temel düşünce vardı: Güvenlik güçlerinin izni olmadan ülkeye geri dönemesinler ve Türkiye’de öldürülürler veya yakalanırlarsa bunun Suriye’ye bir 
yansıması olmasın.” Bu strateji Suriye rejimi açısından ayrıca kullanışlıydı 
çünkü böylece hem ülkedeki Kürt aktivistlerden kurtulmuş oluyorlardı, hem 
de dolaylı yoldan Türkiye ile savaşıyorlardı. 47 

Özellikle de Sovyetler Birliği’nin dağılmasından sonraki dönemde olmak üzere, Suriye dış politikasının en belirgin özelliği farklı ülkelerdeki muhalifleri 
desteklemek ve ülkenin geri kalmış yönlerini örtmek amacıyla diğer ülkelerin güçlenmesini engellemeyi amaçlamamasıdır. İki Amerikalı diplomat, Esed Ailesi’nin diğer muhalif gruplar gibi PKK’yı da Türkiye’ye karşı kullanılabilecek bir piyon olarak gördüğünü ve örgütün rejim tarafından nasıl desteklendiğini ifade eder. 1985-1988 yılları arasında Suriye’de maslahatgüzar olarak görev yapmış Amerikalı diplomat David Michael Ransom’a göre “Türkler, Suriye’nin PKK’yı desteklediğine inanıyordu. Bu doğruydu. Fakat Suriye bunu kendisine özgü bir yöntem ile yapıyordu. Suriye’nin sınır komşusu ülkeler içerisindeki bu tür eylemlere bakış açısı “Biz zayıfız, siz güçlüsünüz, bu yüzden hayatınızı cehenneme çevirip sonunda sizi yardım için kapımıza gelmeye zorlayacağız. O zaman kendi payımızı alacağız, fakat terörist unsurların sınırdışı edilmesi vb. isteklerinizi yerine getirmeyeceğiz”48 şeklindeydi. 
Türkiye’nin eski ABD Büyükelçisi Richard Barkley (1991-1994) de Suriye’nin PKK’yı desteklediğini belirtmektedir.49 PKK da Suriye’den yardım aldığını bir çok kez itiraf etmiştir.50 

Bu anlatılanlardan da anlaşılmaktadır ki PKK uzantılarının Suriye’de yeşermesi için gereken zemin Suriye’de zaten mevcuttu. PYD, 2003 yılında kurulduğunda, PKK’nın kendisine bıraktığı, demografik, sosyal ve siyasal olarak hazır zeminde hareket etti. Diğer bir deyişle, PYD bölgede ayrı bir parti veya siyasi bir örgüt olarak PKK’nın yerini almadı; Sadece PKK’nın ismini kullanmadan PKK’nın kadrolarını, militanlarını, ideolojisini ve hedeflerini benimsedi ve kullandı. Belki de bu yüzden bölge halkı genellikle PKK ve PYD kısaltmalarını birbirinin yerine kullanmaktadır. Örneğin, Türkiye’nin Suriye sınırındaki operasyonlarını değerlendiren bir Kürt muhalif, Suriye topraklarından sadece Türkiye’nin değil PKK’nın da çekilmesi gerektiğini, çünkü Türkiye’nin yaptığı operasyonların nedeni olarak PYD’nin Suriye’deki varlığı olduğunu söylemiştir.51 PKK’nın PYD/YPG varlığı açısından arzettiği hayati önemi ortaya çıkarması bakımından şunu da söylemek gerekir ki PYD, PKK tarafından ve PKK’nin Suriye’deki hareket sahasının bakiyesi üzerine kurulmuş olmasına rağmen, 2009 yılına kadar Suriye’deki Kürt siyasal arenasında etkin bir parti olamamıştır.52 PYD’nin Suriye’de güçlenmesi ve ilerleyen aşamalarda silahlı bir birlik kurabilmesi ancak PKK’nın sağladığı destek ve Suriye’de oluşan boşluk ve Batı desteğinden faydalanıp muhaliflerini sindirmesiyle gerçekleşebildi. “YPG, PKK ile olan yakın ilişkisi sayesinde mevcut konumunu güçlendirmek için gerekli olan eğitim imkanlarını, insan gücünü ve silahları elde etmiştir.”53 

PKK’NIN PYD VE YPG’Sİ

    PYD ve YPG’nin PKK’nın Suriye uzantıları olduğuna dair kanıtlar reddedilemeyecek noktaya gelmiş durumdadır. Daha önce de belirtildiği 
gibi, PKK PYD’yi Suriye’deki kolu olarak 2003 yılında kurmuştur.54 
PKK’nın PYD’nin kurulmasında oynadığı rol partinin orijinal tüzüğünde de kendini göstermektedir. Tüzüğün ikinci maddesine göre “PYD Abdullah Öcalan’ı önder; KONGRA-GEL’i Kürdistan halkının yüksek yasama organı; KCK-Rojava yapılanmasını ise Suriye’deki Kürtler için bir demokrasi sistemi olarak kabul eder.”55 PYD Abdullah Öcalan’ı hareketin önderi, onun fikirlerini ise partinin ideolojisi olarak benimsemektedir. PYD’nin PKK lideri Öcalan ile ilgili bu ideolojik düşüncesi ve bakış açısı bugüne kadar değişmemiştir. Tüzükte KONGRA-GEL’den partinin yüksek yasama organı/ karar verme mercii olarak bahsedilmesi, PKK ve PYD arasındaki örgütsel bağları gözler önüne sermesi açısından önemli bir husustur. PYD bu şekilde PKK’nın terör ağı yapılanması sistemine uygun bir şekilde kendisini KCK’nın alt kolu olarak konumlandırdı. Ancak PYD güçlenip özellikle DEAŞ’a karşı ABD ile işbirliği yapmaya başladığında, ABD ve AB’nin terör örgütleri listesinde yer alan PKK ile bağlantıları olduğuna dair suçlamaları şeklen de olsa ortadan kaldırtıp meşruiyet kazanmaya ihtiyacı vardı. Bu sebeple PYD gerçek amacını saklamak için 2015 yılında yeni bir tüzük çıkararak resmi belgelerindeki bütün KCK ve KONGRA-GEL ifadelerini çıkarmıştır. 

YPG’nin, PKK ile olan bağlantısını inkar etmesi taktiksel bir manevra olarak değerlendirilmelidir. Çünkü partinin bütün bilinen kurucu üyeleri aynı zamanda PKK’nın silahlı kanadı olan HPG üyesidir ve bu durum PKK’nın, Suriye’deki silahlı kolu olarak görevlendirdiği YPG vasıtasıyla örgütsel olarak Suriye’ye kadar uzanmasına yol açmıştır. Bu isimler arasında PYD’nin kurucularından, PKK/HPG militanları Şilan Kobani (Meysa Baqi), Zekeriya (Zekeriya İbrahim), Fuat (Hikmet Tokmak), Cemil (Nebo Ali) ve Ciwan (Hacı Cuma Ali) sayılabilir ki bu kişiler 2004 yılında Musul’da öldürülmeleri neticesinde PKK/HPG tarafından şehit ilan edilmişlerdir56. 

Bu isimler arasında adı geçmese de, Abdullah Öcalan’ın kardeşi Osman Öcalan verdiği bir röportajda kendisinin PYD’nin kurulmasına öncülük ettiğini 
belirtmiş ve açıkça “PJAK’ı kurduğum gibi PYD’yi de ben kurdum…” demiştir. PYD’nin PKK ile bağlantısı vardır ve PKK’nın talimatları doğrultusunda hareket 
etmektedir.57 

Bir başka kaynağa göre PYD, kurucularının özgür iradesi ile değil, 2005 yılında Öcalan’ın hapishaneden gönderdiği talimat üzerine kurulmuş olan 
YPG, HPG ve PJAK örneklerinde olduğu gibi PKK’nın kollarının iradesi ile kurulmuştur.58 

PKK merkezde ve tepede yer almak üzere henüz bölgesel olan bu terör ağı yapılanması terör sisteminde kollar arasında birlikte hareket edebilirlik ve geçişkenlik bulunmaktadır. Kurucu kadro ve PYD içerisindeki yönetici kadronun profillerine de bakıldığında, PKK ve PYD arasında halen sürmekte olan 
organik bir bağın varlığından rahatlıkla söz edilebilir. Kandil’e sığınan ve yıllarca Kandil’de örgüte hizmet eden eşbaşkan Salih Müslim, PKK’nın terör 
eylemlerini Suriye topraklarından yönetmeye başlamasından beri PKK üyesi olarak bilinmektedir. Kandil’den Suriye’ye gönderilen PKK üyeleri, YPG 
içinde ve YPG’nin silahlı kanadında siyasi ve askeri kararlar alma yetkisini de ellerinde bulundurmaktadır. PYD ve PKK’nın ortak kadrolarını oluşturan 
isimlerden öne çıkanlar arasında Cezire bölge sorumlusu Nazir Hajji Mansur, Cezire askeri sorumlusu İranlı Kürt Jamshid Uthman ve Tall Abyad; Afrin 
askeri sorumlusu Haval Kemal, Avrupa ile diplomatik ilişkiler sorumlusu Zuhat Kobani, Brüksel Avrupa temsilcisi Nawaf Khalil, bir süre PKK Avrupa 
sorumlusu ve PKK Merkez Komitesi üyesi olarak görev yapmış olan ve şu an PYD’nin kontrolü altında bulunan bütün askeri birimlerin yüksek komutanlığını 
yapmakta olan Şahin Cilo; Ayn al-Arab siyasi sorumlusu Umar Husayn Aluş’un isimleri vardır. Askeri makamların çoğu Türkiye kökenli PKK’lıların 
elindedir. 

Ayrıca, Aldar Khalil ve PKK militanı, eski KCK üyesi İlhan Ahmed de PYD örgütü içerisinde yüksek mevkilerde bulunmaktadır. O zamanlarda ayrıca YPG’nin sözcüsü olan Rhedur Khalil’in de yıllarca PKK kademelerinde savaştığı belirtilmiştir.59 YPG daha önce Karwan takma adıyla PKK içinde faaliyet gösteren Nuri Mahmud’u (2017 yılı) Mayıs ayı içerisinde sözcü olarak atamıştır. Nuri Mahmud’dan önceki YPG sözcüsü olan Polat Can’ın da 

PKK üyesi olduğu bilinmektedir. PYD’nin etkin olduğu bölgelerdeki askeri ve ideolojik eğitimlerin bazı durumlarda Kürtçe veya Arapça değil Türkçe 
yapılması da öğreticidir. Buradan anlaşılıyor ki, Türkiye’deki PKK sempatizanları gibi, PYD ideolojisinin oluşumu ve aktarılması da büyük ölçüde Öcalan 
merkezlidir ve PYD kadrolarının ve YPG birliklerinin önemli bir kısmı Suriyeli değil Türkiye kökenlidir.60 

Suriye’nin kuzeyindeki yerel haber kaynaklarının geçtiği sıradan haberlerde dahi PKK ve PYD/YPG bağlantısını açıkça görmek mümkündür. Örneğin Kamışlı’da bir sokak kavgasında ölen PYD militanının “yakın zamana kadar PKK saflarında savaşmış, Derik’li bir PYD üyesi” olduğu dile edilmiştir.61 

Benzer şekilde, eski YPG üyesi bir tanık 2014 yılında İran ve Türkiye’den örgüte 400’den fazla yeni teröristin katıldığını iddia etmiştir.62 Atlantik Konseyi’nin 
yayınladığı bir rapora göre YPG’nin zayiatına ilişkin veriler, Türkiye doğumlu Kürtlerin, Ocak 2015-Ocak 2016 arasında YPG tarafından bildirilen 
zayiatların neredeyse %50’sini teşkil ettiğini doğrulamaktadır. 63 

Türk güvenlik yetkilileri de PKK’ya üye olmak suçlamasıyla gözaltına alınan bazı örgüt mensuplarının, YPG’ye asker, militan ve lojistik destek verildiğine 
dair itiraflarını dile getirmiştir.64 Yani, militanlar PYD’ye katıldıklarında aslında PKK’nın parçası olan bir gruba katıldıklarını bilmektedirler. PKK’nın Suriye kollarında savaşan Batılı ve Türk savaşçılar ve YPG ve YPJ’nin Batılı olmayan militanları PKK’nın parçası olduklarını, PKK’lı olduklarını ve PKK için savaştıklarını açıkça kabul etmişlerdir. “Bu savaşçıların çoğunlukla Kürdistan İşçi Partisi (PKK) yerine YPG’ye katılmalarının nedeni, PKK’ya katılmaları halinde ABD yasalarını ihlal edecek olmalarıdır.”65 Bazı Batılı yabancı savaşçılar bu durumu “‘terörist’ PKK ile Amerika’nın YPG’li dostlarını ayırt etmek zaman zaman çok da kolay olmuyordu” ve “PKK militanları askeri kıyafetlerini değiştirerek bir anda YPG militanı olabiliyordu” diyerek dile getirmiştir.66 

PKK militanları da örgütlerinin, YPG’nin Suriye’deki kazanımları sayesinde daha da güçlendiğinin farkındadır.67 PKK militanları ve terörist kadrolar da bunun karşılığında YPG’nin bu kazanımları elde etmesine imkan tanımıştır. Ayn el-Arab’ta DEAŞ’a karşı girişilen savaşın ardından binlerce Kürt erkek ve kadın örgütün askeri birimlerine kaydını yaptırdı. Yeni üyelere eğitim veren komutanlar PKK üyesiydiler ve yıllarca Kuzey Irak’ta, örgütün ana üssü Kandil Dağı’nda Türkiye’ye karşı savaşmış tecrübeli militanlardı. Örgüte sadakatle bağlı birer ideolog da olan bu teröristler, Suriye’ye gelirken Rojava’ya güvenlik ve istikrar getirecekleri sözüyle tanıttıkları radikal düşüncelerini yanlarında getirdiler.68 PKK ve PYD arasındaki farkı ortaya koymak açısından TEV-DEM’li Aldar Xelil’in şu sözleri de önemlidir: ‘Biz [PKK’dan] askeri destek almıyoruz, ama bazılarımız PKK kadrosunda yer alır veya PKK saflarında savaşırken Rojava’da verilen mücadeleye katılmak için buraya geldik, dolayısıyla çok fazla askeri tecrübemiz var’.69 Şeyhmuz’a göre ilk aşamada “Suriye’deki PYD güçlerine katılmak ve örgütü güçlendirmek üzere Kandil Dağları’ndan 2.500 PKK militanı gelmiştir”.70 Bu PYD’nin de gizleme gereği duymadığı bir gerçektir.71 PYD Batılı başkentler nezdinde de propaganda yapabilmek için PKK’nın askeri, ekonomik ve medya altyapılarının yanısıra siyasi bağlantılarını da kullanmaktadır. Örneğin, “Rojava, PKK’nın mevcut medya kuruluşlarından faydalanmaktadır; Med TV 1995’te 
yayına başlamıştır. Daha sonra ismi Roj TV olarak değişmiştir ve sonrasında kurulan farklı TV kanalları günümüzde varlığını sürdürmektedir.”72

4 CÜ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR.,

***