29 Ekim 2019 Salı

Barış Pınarı Harekatının Hedefi Neresi olmalı?..

Barış Pınarı Harekatının Hedefi Neresi olmalı?.. 



Prof.Dr.Sait Yılmaz 
13 Ekim 2019 

 Giriş.. 

ABD başkanı Trump, son bir buçuk yılda üçüncü kez Suriyeden çekilme kararı verdi. 

Bu karar, ABD nin daha önemli jeopolitik çıkarları olduğunda Kürtler gibi vekil güçlerini her zaman gözden çıkarabileceğinin yeni bir göstergesi oldu. Bunu daha önce Tayvan ve Küba da da yaptılar. Trump a göre, YPG/PKK IŞİD ile mücadele zaten parası ödenmiş bir güçtü. 

Onlar için çok para ve malzeme harcanmış, yani alacak-verecek kalmamıştı. YPG/PKK.nın asıl derdi de zaten IŞİD değil, ABD sayesinde kendine en azından Barzani gibi özerk bir devlet kuracak, uluslararası tanınırlığı olan bir toprak parçası elde etmekti. Ama bu topraklar tarihte olmayan Suriye.ye ait değildi, Osmanlı.dan çalınmıştı. Zaten Orta Doğu.nun sorunun temel niteliği, Osmanlı mirası üzerine kurulmuş bu çakma devletlerin modernleşememesi kadar dış güçlerle mücadelede içlerinden Atatürk.ü örnek alan liderler çıkmamasıdır. 

ABD.de Trump.ın kararını destekleyenler bile, Türkiye.nin Kürtlerden daha önemli olduğunu söylüyorlar ama Suriye.nin kuzeyindeki Kürtlerin PKK.lı ve terörist olduğunu kabul etmiyorlar. YPG/PKK, Irak.ın kuzeyinde Barzani ye sağlanan yapının bir benzerini istiyor. Daha önce iki kez olduğu gibi ABD derin bürokrasisi gene işin peşini bırakmıyor. 

Üstelik hemen hemen tüm Avrupa da ellerinden kaçmak üzere olan Kürt kozunu kurtarmak için çırpınıyor. YPG/PKK, ABD.nin beş yıldır emek verdiği bir proje ve vekil güç gibi gözükse de; ABD ve bölücü Kürtlerin Irak, Suriye, İran ve Türkiye dörtgeninde uzun süredir devam eden işbirlikleri ve beklentileri var. ABD, artık Suriye.deki işlerini sadece karanlık güçleri de bırakmış değil, hesaplar devam ediyor. Bu makalede, hem ABD ile Kürt terör gruplarının ilişkilerini hem de Barış Pınarı Harekâtı.nın hedeflerini sorgulayacağız. 

 Suriye’de Neler oldu?.. 

 ABD ve müttefiklerinin başlangıçtaki hedefi rejimi değiştirmek, yani Esat.ı devirmekti. Diğer bir açık neden İran.ın bölgedeki etkisini ya da Suriye üzerinden Hizbullah kolunu kırmaktı. Suriye.deki iç savaşı ABD büyükelçisi Robert Ford, Haziran 2011 de Hama.da tetiklediğinde ortada IŞİD yoktu. İç savaşı körüklemek için isyancıları destekleme görevinin başında David Petraus.un direktörü olduğu CIA vardı. Beklentilere göre isyancılar savaşı hemen kazanacaktı ancak, İran örtülü savaşa Esat.ın yanında girdi ve asıl önemlisi 
Esat, sanıldığından güçlü çıktı. 2013 yılında durum değişmeye başladı, Batının adamları radikaller tarafından devşirildi ve durum kontrolden çıkmaya başladı. 2015 yılında Esat, Rusya.yı yardıma çağıdı ve Suriye.de inisiyatif el değiştirdi. 

Müttefiklerin Suriye.de askeri harekâta devam etme gerekçesi artık kendi ürünleri olan IŞİD ile mücadele oldu. Nitekim ABD, bu gerekçe ile, Suriye.ye resmen asker göndermeye Eylül 2014.de başladı ama bu askerler daha çok sahada vekil güç seçilen YPG/PKK.ya eğitim ve donatım desteği sağlamak için gönderilen özel kuvvetler elemanları idi. 2015 yılında YPG/PKK.nın ana güç olduğu şemsiye grubun adına Suriye Demokratik Güçleri (SDG) adı verildi. Bu dönemde, Türkiye.de seçimler yapılmış ve Ankara, PKK terör örgütü ile 
görüşmeler yoluyla bir yere varamayacağını anlamış ve terörle mücadeleye geri dönmüştü. Suriye.de durumu değiştirmek için yeni terörist ithaline ihtiyaç vardı. 2017 yılına kadar sahaya yeni savaşçı yetiştirmek için eğit-donat programlarına bir milyar dolardan fazla para harcandı 1. ABD kadar Avrupalılar da silah ve malzeme desteği, insani yardım kuruluşu görünümlü ajan NGO ları ile bölgede Kürt devleti.nin alt yapısını hazırlamaya başladılar. 

Eğitilen isyancılardan dört ya da beşte biri savaşıyordu, diğerleri kaçıyordu. Batının seçtiği (ılımlı) İslamcı savaşçılar bölünmüş ve artık radikallerin kontrolüne geçmişti. Kaosun çözülmesine Rusya da dâhil olunca; bu ülke ile karşı karşıya gelmeyi tehlikeli bulan Türkiye, İran ile birlikte diğer tarafa geçti ama Esat rejimini hedef almaya devam etti. ABD.ye ise sahada işbirliği yapabileceği Kürtlerden başka kimse kalmamıştı. ABD, Irak.ta romantizm yaşadığı ve 1960.lardan beri bağları devam eden Kürt kartına sarılmakta zorlanmadı. 
ABD.nin Türkiye.nin endişelerini görmezden gelişi Rusya.ya daha çok yaklaştırdı. Türk-Rus işbirliği, Astana Süreci.nde İran ile birlikte üç ülkenin biraraya gelmesini, Türkiye.nin Fırat Kalkanı ve Afrin harekâtına onay verilmesini sağladı. Türkiye.nin Rusya.dan S-400 hava savunma sistemi alımı NATO ittifakı içinde ciddi tepkiler doğurdu. Türkiye, ABD ve diğer Batılılar ülkeler ile olan müttefiklik safında artık eskisi kadar istekli değildi. Gelinen aşamada Batılıların PKK kozu bir sona gelebilir, Türkiye onlara Suriye.de yaşam sahası bırakmayabilir. 

ABD’nin İsyancı Kürtlerle dansı.. 

ABD belgelerinde Wahington.un tarihte üç kez Kürtlere ihanet ettiği not ediliyor. İlk gelişme 1973.te Nixon yönetiminin İran Şahı ile gizli bir anlaşma yaparak Irak.ta Kürtlere örtülü finansal ve askeri destek vermesi ile başlıyor. Amaç, çıkarılacak ayaklanma ile Irak.ın kuzeyinde bağımsız bir Kürt devleti yani Kürdistanı kurmaktır. Peki neden? Saddamın Moskova ile Dostluk ve İşbirliği Anlaşması imzalaması, ABD.yi kızdırmıştı. CIA, Iraklı Kürtlerle birlikte planlar yapar, silah ve malzeme desteği sağlar. Barzani, ABD desteği ile bağımsız bir Kürt Devleti kuracağına o kadar inanıyordu ki, Irak.taki CIA yetkilisine gönderdiği mesajda „ Şayet davamızda başarılı olursak ABD’nin 51. Eyaleti olmaya hazırım. demişti 2. 1970 yılında ABD, İsrail ve İran.ın baskısı ile Kürtlere azınlık hakları veren Irak hükümeti, Mart 1975 te Şah rejimi ile aniden barış anlaşması imzalar. İran gibi ABD.de de Kürt ayaklanmasına desteğini çeker. Önce İran a kaçan Barzani, 1979 da Washington da ölür. 

Körfez Savaşı, ABD.ye kendisine âşık olan Kürtlerle yeni bir ilişki fırsatı sağlar. 1975 yılından itibaren bitkisel hayatta olan Kürt gruplar (KDP, KYB), 1991.den itibaren fiili bir devleti kurma peşine düştüler. ABD, Irak.ın kuzeyinde insani yardım (Operation Provide Comfort) maskesi altında 1991 yılında de facto bir Kürt özerk bölgesi kurdu 3. 

Üstelik bu yardımın yapıldığı üs Türkiye.dedir (İncirlik). Bölgenin üstünde oluşturulan Uçuşa Yasak Bölge ile Saddam.ın müdahalesi de önlenmiş olur. 
ABD, 1993 yılından itibaren Amedya, Zaho, Dohuk ve Acre bölgelerinde kendilerine bağlı Kürt milisler için yerleşim birimleri kurdu. 

Kuzeyde Kürtler için seçilen bölge Türkmen yerleşimlerini dışarıda bırakan, Kürt kentlerini içine alan zikzaklı bir sınırdı. CIA 4, 1993 yılında Irakta Kürt istihbarat servisini (Asayesh) kurdu 5. Irakın kuzeyinde sadece CIA değil, MOSSAD, MI-16, SAVAK ve diğer birçok ülkenin istihbarat örgütü istihbarat ağı kurmuştu. CIA ajanları 4 müstakil ev kiralayarak kriptografik ve uydu haberleşme sistemi yerleştirdiler 6. 

CIA ajanları faaliyetlerini yürütürken, ABD nin uluslararası insani yardım çalışmalarını yürüten Dış Felaket Yardımları Ofisinden (OFDA) 7 yararlanmak taydı. Kürt ajan ve muhbirlerine maaşlarını bu ofisten sağladıkları gelir ile ödüyorlardı. 1996 yılında iki Kürt grup arasındaki çatışmaların şiddetlenmesi üzerine, ABD, OFDA.nın 1500 yerel görevlisi ve aileleri ile birlikte, Zaho daki Askeri Komite Merkezi.ndeki yaklaşık 1000 yerel görevli olmak üzere toplam 2500 kişi Türkiye üzerinden tahliye etti. 
Bunlar, daha sonra Iraka döndüler ve Kürtlere devlet kurma projesinin bürokrasisi olmaya devam ettiler. ABD, farklı diller bilen bu kişilerden 2003 deki harekât esnasında çeşitli şekillerde yararlandı. 

2003 yılında başlayan Irak Savaşı ile bölgeye Türkiye.nin girmesi engellenirken, 2005 yılında ABD askerlerinin yazdığı anayasa ile bir Kürt Yönetim Bölgesi kurulmakla kalmadı, Irak.ın egemenliğinde Kürtler %50 söz sahibi oldu. ABD-Kürt işbirliği ile Türkmen demografisi buharlaştırıldı. Suriye.deki iç savaşta belirgin hale gelen IŞİD, PKK gibi Barzani yönetimini de 2015 yılında „ barış savaşçısı. yapmış, ikisi de topraklarını genişletmeye başlamıştı. 2017 yılında Barzani, genişlettiği bölgenin „ de facto. bağımsızlığını uluslararası hukuki statüye dönüştürmek isteyince Washington koyduğu sınırın aşılmış olduğu için onay vermediğini açıkladı. Ancak, asıl sebep Irak, İran ve Türkiye.nin verdiği tepkinin durumu içinden çıkılmaz hale getirmesi yani zamanlamanın uygun olmaması idi. Nitekim bu ülkeler, Irakın kuzeyine hava ve kara koridorlarını kapattılar ve geniş ekonomik yaptırımlara başladılar. Bağdat yönetimi bununla da kalmadı, yapılan askeri harekâtla Kerkükü ele geçirince Barzani.nin Irak Savaşı esnasındaki kazanımları da buhar oldu. 

ABD.nin Çekiç Güç döneminde PKK terör örgütü ve Kürt grupları ile özel ilişkileri zaten bilinmekteydi. 1993 yılında Cudi Dağı.nda ABD helikopterlerinin PKK.ya yardım indirdiğinin tespit edilmesi ile birlikte askeri ilişkiler bozulmaya başladı. 2003 yılında Türkiye.nin ABD nin kuzeyden harekâtına izin vermemesinin kabahati askerlere yüklendi. Irakın kuzeyinde Türk askerlerinin kafasına çuval geçirilmesi yeni bir aşama oldu. ABD; TSK yı hedef seçmişti ve böylece Ergenekon-Balyoz vb. operasyonlar ile etkisiz hale getirilmeye çalışıldı. 1998 yılında Öcalan ın Türkiye.ye teslim edilmesinden sonra Batılılar, Kürt sorununa siyasi çözüm stratejisine geçmişti. 2006 yılında Türkiye, „ demokratik açılım. 
tuzağına düşürüldü. 2015 yılında bu hatadan dönen Türkiye için PKK tehdidi dönüşüm geçirmiş, Suriye.de güç boşluğu fırsatı kullanmak için devlet kurmaya yönelmişti. Türkiye,  YPG/PKK yanında IŞİD tehlikesini de karşısında bulmuştu. 

Arap Baharı başladığında Suriye.deki Kürtler hakkında en uzman geçinenlerin dahi fazla bilgisi yoktu. Suriye devletine göre ülkelerindeki Kürtlerin büyük bölümü Türkiye ve Irak taki isyanlardan kaçıp gelenlerdi. Kobani deki PKK güçlerine ilk yardım 19 Ekim 2014 de Amerikan C-130 uçakları ile atılan silahlar ile başladı 8. 1 Aralık 2015.de ABD Savunma Bakanı, Kürtleri desteklemek için özel bir sefer kuvveti gönderdiklerini açıkladı. ABD, Irak.ın kuzeyindeki yapının bir benzerini PKK için Suriye.nin kuzeyinde de oluşturacağını ve Türkiye.yi gene bir şekilde uyutacağını düşünüyordu. Kürt koridoru yavaş yavaş belirirken ABD, IŞİD ile mücadele maskesini takmıştı. ABD.ni desteğini arkasına alan SDG ya da gerçek silahlı omurgası ile YPG/PKK, kendine bir devlet kurmak için -sözde bölgeyi IŞİD.tan temizleyerek, kendine bölge genişletmeye başladı. 2016 yılından itibaren ABD ve Türkiye arasında YPG/PKK.nın işgal ettiği Suriye.nin yaklaşık üçte biri büyüklüğündeki topraklar ile ilgili sorunlar başladı. Başta Pentagon ve CIA olmak üzere ABD.nin derin bürokrasisini temsil eden adresler Kürt kartından vaz geçmek istemiyordu. 

 Trump’ın çekilme kararı öncesi gelişmeler.. 

ABD başkanı Trump, Suriye.den çekilme kararını daha önce iki kez daha verdi ama derin bürokrasi her seferinde kararı uygulatmadı. Trump.ın Mart 2018.deki “ABD, Suriye’den çok yakında çekilecektir” açıklamasına rağmen Ulusal Güvenlik Danışmanı John Bolton ve CIA Direktörü Mike Pompeo devreye girdi ve karar, „İran ülkeyi terk edene kadar’ şeklinde değiştirildi. 11 Ocak 2019 günü Trump, Suriye.den Amerikan kuvvetlerini çekeceğini sosyal medyada bit tweet ile ikinci kez açıkladığında Pentagon ve Dışişleri Bakanlığı.ndan sert tepkiler geldi. Trump.ın fikrini değiştiremeyen Savunma Bakanı Jim Mattis istifa etti. Ardından Trump.ın kararını değiştirmek için Ulusal Güvenlik Danışmanı John Bolton 
devreye girdi. Yeni bir oyalama süreci yaşanıyordu. Mart 2019.a gelindiğinde Türkiye, Fırat.ın Doğusunu “Fırat’ın Doğusunu işgal etmek” yerine “güvenli bölge” formülünü önerdi. Güvenlik bölge tartışmaları ile yaz aylarına gelindi. 

Temmuz 2019.da ABD.nin Suriye özel elçisi James Jeffrey Jeffrey, Ankara.yı ziyaret ederken, ABD Merkez Kuvvetler Komutanı (CENTCOM) General Kenneth McKenzie ve ABD.nin IŞİD ile Mücadele Koalisyonu temsilci yardımcısı William Roebuck, YPG/PKK.yı ziyaret etti ve ABD.nin Türk müdahalesini önleyeceği sözü verdiler. Jeffrey.in 22 Temmuz 2019.daki ziyaretinde YPG/PKK.nın tekliflerini Ankara.ya (MİT Müsteşarlığına) dolaylı yoldan iletti. Söz konusu tekliflerin ana esasları şu şekildeydi9; 

 “- Türkiye’nin istediği 30 km. derinliğe kadar güvenli bölge mümkün değil, 5 km.ye kadar izin verilebilir. 

 - YPG/PKK, Yerel Askeri Konseyin bulunduğu bölge ve kuvvetlerinde yer almayacak. 

 - YPG/PKK, bölgeden ağır silahlarını (20 km. menzile kadar olanlar dâhil) çekecek. 

 - Karşılığında Türkiye, taarruz etmeyecek. 

 - Bölgeye tarafsız uluslararası izleme görevi kuvveti yerleştirilecek ancak Türkiye, bu kuvvette yer almayacak. 

 - Afrin’den kaçanların evlerine dönmesi ve mülklerinin geri verilmesi halinde izin verilmesi halinde; Türkiye, uluslararası kuvvette yer alabilir. Bu süreç, Afrin Sivil Konseyi’nin kontrolü ve uluslararası garanti altında işlemelidir. Şayet bu sağlanırsa, Türk birlikleri güvenli bölgedeki devriyelerde yer alabilir. 

- Güvenli bölgede Türkiye yanlısı (Fırat Kalkanı bölgesinde desteklediği) militanlar yer almamalı ama bu bölgeden kaçmak zorunda kalan siviller varsa geri dönebilir.” 

 YPG/PKK, Afrin.den Türk birliklerinin çekilmesini şimdilik şart olarak öne sürmediklerini, bunu sonraki safhanın konusu olduğunu ve ABD.nin arabulucu olacağını iddia ediyordu. 

Ağustos 2019 da başlayan iki ülke arasında Suriye.nin kuzeyinde „ güvenlik mekanizması. kurulması dile ilgili görüşmeler de bir tür oyalama sürecine dönüşmüştü. 
ABD.nin Suriye ni kuzeyindeki askerlerinin asıl işlevi Türkiye.nin müdahalesini durdurmak için caydırıcılıktı10. Ankara.nın Suriye.nin kuzeyine sıraladığı tanklar, Washington ile uzun süredir devam eden pazarlıklar için bir baskı aracı olmuştu. Türkiye.nin terör koridoruna müdahale ısrarı sürüyordu. Fırat.ın Batısımdaki Münbiç.teki YPG/PKK varlığına yönelik yol haritası da çalışmıyordu. 

ABD içinde Suriye konusunda kırılmalar.. 

Trump, geçen hafta üçüncü kez Suriye.den çıkma kararını açıkladı. Tıpkı Afganistan ve Güney Kore.den çekilmek istediğinde olduğu gibi ABD derin bürokrasisinde bazı adresler gene buna engel olmaya çalışıyor. Nitekim ABD basınına göre de; Trump, bürokratik bir derin devlet tarafından soruşturmalar ve yüce divan yolu ile görevden uzaklaştırılmaya çalışılıyor 11. Bu derin devlet, önceki Suriye.den çekilme kararının da uygulanmamasını sağlamıştı. Trump a tepki veren gösteren Amerikalıların gerekçeleri şu şekilde özetlenebilir; 

- Kendilerine sadık olan Kürt güçlerine ihanet etmiş olmak, 
- Türkiye.nin bölgedeki tüm terörist grupları ve IŞİD i temizleyeceğine ilişkin güvensizlik, 
- ABD varlığı olmadan Suriye.de etkili olunmayacağı vb. 

 Amerikan Savunma Bakanlığı yetkilileri, Trump.ın kararının ani olduğunu ve geçen hafta bile Türkiye.ye “Bu harekatın yapılmasının iki ülke ilişkilerine ciddi hasar vereceği” uyarısını yaptıklarını söylediler. 

Trump.ın çekilme kararı üzerine Aralık ayında görevinden istifa eden eski İŞID.le mücadele özel temsilcisi Brett McGurk, yaşananlara tepkisini Çarşamba günü Twitter üzerinden gösterdi: “Türkiye, kendi topraklarından Suriye’ye 40 bin yabancı savaşçı geçmesine rağmen İŞID’le mücadelede ciddi bir işbirliğine yanaşmadı. SDG ile ortaklığımız ihtiyaç sonucunda doğdu ve kısa sürede Suriyeli Arap, Kürt, Hıristiyanlardan oluşan 60 bin kişilik bir güce dönüştü.” 

Amerikalılara göre, Türkiye.deki PKK da artık değişmişti; bölünmeyi değil; merkezi olmayan yönetimi ve demokratik konfederalizmi istiyorlardı 12. Hâlbuki Türkiye ile güvenli bölge görüşmelerinde ABD, zaman kazanmaya çalışırken, Eylül 2019.da Moskova da Ruslarla yapılan ve İranlıların da bulunduğu gizli görüşmelerde YPG/PKK.nın Esat yönetiminden talepleri şu şekilde oldu 13; 

 “- Federal bir Suriye içinde işgal ettikleri petrol bölgeleri de dâhil olmak üzere ülke topraklarının yaklaşık dörtte birini kontrollerinde tutmak, 

 - Türkiye sınırları da dâhil bölgenin tam kontrolünü almak ve bölgede Suriye Ordusundan herhangi birlik ve faaliyet olmaması.” 

ABD destekli YPG/PKK.nın işgal ettiği bölgeler Türkiye.nin güney sınırları boyunca terör örgütünün bir devlet ya da özerk bölge kurması için imkân sağlıyordu. YPG/PKK ise en azından Irak.takine benzer bir yapı istemeye devam ediyor. 

Trump ise kararını savunurken, PKK.dan vazgeçmediklerini, onların özel insanlar ve mükemmel savaşçılar olduğunu söylüyordu. Daha sonra ABD askerlerini bölgeden çekme kararını da değerlendiren Trump şunları itiraf etti 14; 

"- Kendi sınırımızı koruyamazken askerimizi Türkiye Suriye sınırında 50 yıl daha tutmamalıyız, 

- Kürtler (YPG/PKK) Türkiye sınırı boyunca 22 mil, 30 kilometrelik alandan çekilme eğilimdeler ve bu iyi bir şey. Bırakın onların (Türklerin) sınırları onların olsun 

- Umarım çekilirler çünkü uçağınız yoksa savaş uçağı olan bir gücü yenmek çok zor." 

 Suriye.de ABD için ne önemlidir sorusunu National Interest gazetesi editörü Paul R. Pillar şu şekilde cevaplıyor 15; “ABD’nin Suriye’deki beklentisi Rusya, Türkiye ve İran ile tarihi ve jeopolitik bağlarından daha önemli değil. Türkler, yüzyıldır Kürt sorunu ile uğraşıyor, Esat ailesi Suriye’de yarım yüzyıldır iktidarda, Rusya ve İran ise onlarca yıldır Suriye’nin müttefikidir. ABD’nin ise bu ortamda yapacak bir şeyi yoktur.” 

 Trump.ın kararının arkasında daha büyük jeopolitik amaçlar için Türkiye.nin tercih edilmesi olduğu düşünülüyor. Bunun yanında Trump.ın kararının kişisel nedenlerde dayandığını düşününler de oldukça çok. Kanaatimce içeride soruşturmalar ile oldukça sıkışan Trump.ın kararında kişisel korkular etkili oldu. Bunları daha önceki makalelerimde anlatmıştım. Ama gene de iki liderin kişisel ilişkileri konusuna ABD.nin nasıl baktığını özetleyelim. 

 Trump-Erdoğan Kişisel ilişkileri.. 

 Trump.ın Türkiye ile ilişkilerinde Amerikalıların canını çıkan husus, kişisel çıkarlarını ön plana alması ve ne yapacağının öngörülemez olması. Örneğin Trump.ın arabulucusunun Ukrayna da olması gerekirken Türkiye.de olmasına anlam veremiyorlar. Türkiye.nin NATO.ya üye olduğu 1952 yılından beri huysuz ve problemli bir müttefik olduğunu öne sürerek, son yıllarda müttefiklik çizgisini oldukça zorladığına dikkat çekiyorlar. YPG/PKK.nın Suriye.nin kuzeyinde IŞİD ile mücadele için kendilerine yardım ettiğini, ABD.ye sadık kaldıklarını ama şimdi Türkiye onları terörist gördüğü için yalnız bıraktıklarını düşünüyorlar. İlişkilerin düzelmesi sonrası ABD.nin en büyük beklentisi büyük mali ve teknik kriz içindeki F-35 projesine Türkiye.nin dönmesi. Avrupa.nın büyük ülkeleri bir bir F-35.den vaz geçerken, Türkiye hala önemli bir müşteri hatta ortak konumundadır. 

 Obama döneminde Dış İşleri Bakanlığı ve Ulusal Güvenlik Konseyi.nde çalışan CFR.den Phil Gordon.a göre, “Trump’ın politikaları ABD’den ziyade Rusların çıkarlarını koruyor.” Türkiye.nin Ruslardan S-400 satın almasına Kongre.deki onca tepkiye rağmen bir şekilde göz yumduğunu düşünüyorlar. ABD Başkanı Trump ve Cumhurbaşkanı Erdoğan.ın iç ve dış politikada zor durumda olduğu için birbiri ile kişisel dostluklarının politikalarına yön verdiğini düşünenler var. Örneğin Trump her ne kadar 100 adet F-35 satışını durdursa da Dış İşleri Bakanı Mike Pompeo.nun “Yasalara göre yaptırım da uygulamalısın” önerisine kulak asmadı 16. 

Özetle, Trump, Erdoğan ile kişisel dostluklarını bozmamak konusunda kararlılar. 
Öyle ki Trump, Türkiyeyi tehdit ederken, Erdoğan ın ismini kullanmıyor, onlara göre Erdoğan da Trumpı kızdırma endişesi taşımıyor. 

 Trump ve Erdoğan son bir yıl içinde üç defa telefon görüşmesi yaptılar. Geçen Aralık ayında Trump, kendi güvenlik ekibine rağmen ABD askerlerini Suriye.den çekme kararı vermişti. Son görüşme ise geçen Salı günü oldu ve Trump, aynı kararı tekrarladı. İkinci görüşme Haziran.da yapılmış Rus füze sistemi için Obama yönetimi suçlanmıştı. Şimdi iki lider, 13 Kasım.da Beyaz Saray.da yüz yüze görüşecek. Amerikan basınına göre, Trump özel iş çıkarları nedeni ile Türkiye.ye karşı tutarlı bir politika izleyemiyor. Trump.ın Türkiye.deki 
yatırımlarına dikkat çekiliyor ve bunların kamuoyuna açıklanmadığı belirtiliyor. Trump, siyasete atılmadan önce 2010 yılında Türkiye.de „Trump Towers. binalarını almıştı. 
İstanbul daki Trump Towers binalarının yılda 17 milyon dolar getirdiğinden bahsediliyor 17. Türk resmi heyetlerinin de ABD.ye ziyaretleri için Beyaz Saraya çok yakın olan Trump Otelini tercih ettiğine dikkat çekiliyor. 

 Barış Pınarı Harekatı’nın asıl hedefi ne olmalıdır?.. 

Ağustos 2019.a kadar olan güvenli bölge görüşmelerinde Ankara.nın 30-35 km. derinliğe kadar hava sahası dâhil güvenli bölge ısrarı sürüyordu. Cumhurbaşkanı Erdoğan, 24 Eylül deki BM Genel Kurulu.nda yaptığı konuşmada Türkiye sınırlarından Rakka ve Deyri Zora bir güvenlik bölgesi kurup, 3 milyon Suriyeli sığınmacıyı getirmeyi teklif etti. Erdoğan mültecileri bu alana yerleştirmekten söz ederken de Kürtler arasında etnik temizlik endişesine yol açacak şekilde “Buranın gerçek sahipleri büyük oranda, yüzde 85-90 gibi, Araplardır” 
iddiasını yineledi. Ancak, Dış İşleri Bakanı Çavuşoğlu, operasyonun 30 km.den daha derine gitmeyeceğini açıkladı. Çavuşoğlu.na göre, 30 km. derine gidildiğinde terör bölgeden çıkarılmış olacak 18. 

Savunma Bakan Hulusi Akar ise buna, Irak.ın kuzeyinde olduğu gibi Suriye.nin kuzeyinde de kalıcı üsler kurma hedefini ekledi; “Amacımız sınır boyunca 30-40 kilometrelik güvenli bölge oluşturmak. Ardından Suriyelilerin dönmelerini temin etmek. Bunlar Türkiye ile ABD’nin ortak üsleri olacak. Daimî olmasını istiyoruz. Kuzey Irak’takilere benzer olabilir.” Daha ilginci Rusya ve İran ile yapılan görüşmelerde Türkiye.nin İdlib karşılığında Haseki ve Kamışlı.nın kontrolünü istediği konuşuluyordu. 

IŞİD toplama kampları ve hapishaneleri dikkate alındığında 30 km. derinlik sınırı zorlanabilir. Suriye.nin kuzeyinde 50 kadar hapishanede 11 bin IŞİD militanı olduğu iddia ediliyor 19. El-Hol.da onbinlerce IŞİD militanının hapiste olduğu söyleniyor 20. Suriye.nin kuzeydoğusunda İŞID teröristlerinin ailelerinin ve çocuklarının tutulduğu kamplarda yaklaşık 60 bin kişi bulunuyor. Kampları koruyan Kürt militanların sayısı ise 500.ü geçmiyor 21. 

 Kanaatimce, Türkiye.nin harekâtı 30 km. derinlikte kalırsa geri kalan bölgede YPG/PKK kendi özerk devlet hayalini devam ettirecektir. Türkiye.nin eline Suriye.nin kuzeyinde önemli bir fırsat geçmiştir. Türkiye.nin bu harekât ile siyasi hedefi YPG/PKK.nın özerk yapı hayaline son vermektir. Bu hayale son verecek yani direnişi kıracak askeri hedef ise Rakka.dır. Rakka ve etrafındaki petrol kuyuları olmadan böyle bir yapı hayatta kalamaz. Aynı şekilde Barzani de Kerkük ve Musul.daki gelir kaynakları olmadan hayatta kalamaz. 

YPG/PKK.nın da asıl hedefinin 30 km.yi değil, daha geride Rakka.yı elde tutmak için kuvvetlerini büyük ölçüde buraya ayıracağı unutulmamalıdır. 30 km.den sonra Rakka istikametine yürümek muhtemelen Trump.ın bahsettiği kırmızı hat olabilir. Özetle, Türkiye için askeri hedef Rakka olmalı ve bu harekât Esat yönetimi ile koordine edilmelidir. 

Trump.ın koyduğu kırmızı hattın YPG/PKK.ya yapılacak harekâtın sınırları ve IŞİD militanlarının serbest bırakılmaması ile ilgili olduğu sanılıyor. ABD, 13 Kasım daki görüşmelerde Türkiye.nin harekâtını masaya yatıracak ve görüşmeler sonrası derin bürokrasi yaptırımlar için baskı yapacak. Şimdilik bu yaptırımlar bölgede ağır sivil kayıplar olmamasına bağlı gözüküyor. 

 Harekatın Muhtemel seyri.. 

Türkiye.nin Tel Abyad ve Res ül-Ayn arasında 100 km. uzunluğunda ve 300-400 km2.lik bir bölgeyi kontrol altına alması bekleniyor. Barış Pınarı Harekâtı, YPG/PKK.yı bölgeden elimine etmekten çok yeni Afrin ve Fırat Kalkanı.na benzer, Arap demografisi üzerine kurulu bit etki bölgesi oluşturmayı amaçlıyor. 

Bu yüzden, daha çok Arap nüfusun yoğun olduğu Tal Abyad ve Ras el-Ayn arasındaki bölgeyi hedefliyor. Bununla ilişkili amaç ise bu bölgeden dah önce sürülen Arapların evlerine geri dönmesini sağlamak. 


YPG/PKK, savaşı 600 km. cepheye yayma ve Suriye.de ikinci bir iç savaş başlatma tehdidinde bulunuyor. ABD, YPG/PKK.ya askeri araçlar, makineli tüfekler ve tanksavar silahları verdi. Terör örgütünün en büyük zafiyeti hava savunması olmaya devam ediyor. Şu an en tehlikeli güçleri tanksavar silahlarıdır. YPG/PKK.nın elinde ABD.nin verdiği TOW tanksavar silahları var. YPG/PKK.nın omuzdan atılan Stinger hava savunma füzesi isteğine cevap verip vermediği belli değil. Ancak, YPG/PKK.nın aynı tipte Rus SA-18 hava savunma 
füzesi edindiği ediliyor22. PKK, 1990.larda az sayıda SA-7 edinmişti. 

ABD Savunma Bakanlığı.ndan bir yetkili Al-Monitor.a ABD birliklerinin şu an Tel Abyad ve Ras el-Ayn arasındaki “güvenlik mekanizması” dışındaki bölgeye konuşlandıklarını bildirdi 23. 

Türkiye.nin IŞİD unsurlarının kontrolünü üslendiği henüz belli değil. Beyaz Saray Sözcüsü Stephanie Grisham, yabancı İŞID savaşçılarının sorumluluğunu Türkiye nin üstleneceğini söyledi. ABD.nin eski İŞID.le mücadele temsilcisi Brett McGurk, ani kararı eleştirerek Türkiye.nin kampların sorumluluğunu üstlenmekle ilgilenmediğini söyledi. Beyaz Saray, Fransa ve Almanya gibi ülkelerin vatandaşları olan İŞID savaşçılarının iadesine yanaşmadığını bildirdi. IŞİD militanlarının Suriye ve Irak içinde vur-kaç saldırıları yaptığı biliniyor. YPG/PKK kontrolündeki hapishaneden IŞİD militanlarının kaçmasını sağlayarak 24, kaosu artırmak ve ABD.nin eline çekilmemek için bir gerekçe sağlamak isteyebilirler. 

 Harekâtın uzun bir zamana yayılarak, çözümün siyasi ayağına ağırlık vermek, hatta PKK ile görüşerek de siyasi çözümüne gitmek niyeti olarak değerlendirili yor. YPG/PKK.nın ise bu durumda ne tamamen dağılmayı ne de özerlikten vazgeçeceği ancak bir geçici anlaşmaya razı olacağı düşünülüyor25. YPG/PKK, Türkiye.ye karşı kendine müttefik arıyor ve ilk adres olarak Esat görülüyor. Onları Esat.ın müttefikleri Rusya ve İran izliyor. 

Suriye Dışişleri Bakanlığı.nın SDG.yi “ABD’nin taşeronluğunu yapan ayrılıkçı terörist milisler” olarak niteleyip gasp, zorbalık ve tehcirle suçlayan bir mektubu BM Güvenlik Konseyi.ne göndermişti. Suriye Dış İşleri Bakan Yardımcısı Faysal Maqdadi, bölücükle suçladığı YPG/PKK ile görüşmeyeceklerini söylerken, Türkiye.yi de ülkesinin egemenliğini ihlal etmekle suçladı. Esat güçlerinin Münbiç ve Deyrizor bölgesinde toplandığı biliniyor ve muhtemelen fırsat buldukları yerleri işgal edecekler. 

Rus Dış İşleri Bakanı Sergei Lavrov ise ABD.yi Fırat.ın doğusundaki güçleri desteklemekle suçlarken, Esat ve Kürtler arasında aracılık teklifi yaptı ve Suriye politikasında Kürtlerin rolü için açık kapı bıraktı. Rusların asıl endişesi İdlip te görevini yerine getirmeyen Türkiye nin Afrin ve Fırat Kalkanı.nda olduğu gibi bölgeden çıkmaya direnmesi. Bu durumda, Ruslar çaresiz YPG/PKK üzerinden Kürt kozunu tekrar edinmeyi hesaplıyorlar. 

İran devlet başkanı Hasan Ruhani ise Suriye.de asıl problemin Fırat.ın doğusu değil İdlib.te olduğunu söyledi. İran.ın endişelerinden birisi Türkiye.nin getireceği göçmenlerle bölgenin demografisini değiştirerek İran ve Esat için dengeleri değiştirecek olması. Bu endişe için Afrin.de olanlar örnek gösteriliyor. 

 Sonuç.. 

Hep söylediğim gibi; zor, oyunu bozar. Postalımızla olmadığımız yerde sonuç alamayız, kimse bizim teröristimizi yok etmez. Ancak, saha üzerinde işler iyi gibi gidiyor gözükse de doğru bir siyasi ve buna uygun askeri stratejimiz olmalıdır. Türkiye şu anda Tel Abyad ve Ras el-Ayn arasında 100 km. genişiliğinde ve 30 km. derinliğinde bir güvenli bölge oluşturuyor ama; 

- Bu bölgenin Batısında Rusların desteğinde Esat güçleri Münbiç.i ele geçirmeye hazırlanırken, ABD askerleri Doğusunda Kobani.de devriye gezmeye devam ediyor. 
- Daha da önemlisi YPG/PKK, 30 km. gerisindeki asıl bölgede yaşamaya ve devlet kurma hayalini sürdürmeye devam edecek. Zaten asıl savunmasını 30 km nin gerisine kurduğu belli oluyor. 

Bugün, YPG/PKK bölgesi içinde bulunan Rakka.daki petrol yatakları Suriye petrol rezervlerinin üçte birinden fazlasını temsil ediyor. ABD, Rakka.daki petrol yataklarının YPG/PKK nın elinde kalacağını ve gerisini siyasi yoldan ve karanlık güçleri ile halledeceğini hesaplıyor. Bu ise, Suriye.deki ABD garantisinin asla bitmemesi ve sorunların devamı anlamına gelir. Bu yüzden, eğer Türkiye.nin harekatı 30 km.de biter ve YPG/PKK yok edilmezse yapılan harekat bir iç politika malzemesi olmaktan ileri gitmez. Hâlbuki YPG/PKK, Fırat.ın doğusundan çıkarılırsa bu ülkede sığınacağı yer kalmıyor. Bu tarihi fırsat kaçmaz. Türkiye, bir an önce Suriye.nin toprak bütünlüğünü garanti eden bir siyasi çözüm üzerinde ABD, Rusya, İran ve Türkiye, Esat ile anlaşmalı, askeri olarak gerekirse Rakka için Esat yönetimi ile koordineli bir harekât düşünmelidir. 


DİPNOTLAR;

1 Seth Frantzman, America Never Had a Syria Solution, Middle East Forum (Oct 9, 2019). 
2 Tuncay Özkan, Bir Gizli Servisin Tarihi-MİT, Milliyet Yayınları, (İstanbul, 1996), 87. 
3 Ted Galen Carpenter, Yes, Donald Trump Dumped the Kurds (And We Should Not Be Shocked), Cato Institute, (October 09, 2019). 
4 Joel Brinkley, Ex-C.I.A. Aides Say Iraq Leader Helped Agency in 90’s Attacks, New York Times, (June 09, 2009). 
5 David Wurmser, Iraq Needs a Revolution, Wall Street Journal, (December 11, 1997). 
6 Sait Yılmaz, CIA ve Orta Doğu, Kripto Yayınları, (Ankara, 2017), 143. 
7 OFDA: Office of US Foreign Disaster Assistance (Dış Felaket Yardımları Ofisi). 
8 Amberin Zaman, Kurdish Victory in Kobani Defeat for Turkish Policy, Al Monitor, (January 28, 2015). 
9 Fehim Taştekin, Can Syrian Kurds’ offer unlock door to compromise with Turkey? Al Monitor, (July 31, 2019). 
10 Daniel R. DePetris, Sorry, Lindsey Graham: America Can't Kick Turkey Out of NATO Unilaterally, Defense Priorities, (October 7, 2019). 
11 Michael Crowley and Carlotta Gall, In Trump, Turkey’s Erdogan Keeps Finding a Sympathetic Ear, New York Times, (Oct. 8, 2019). 
12 Michael Rubin, It's Time to Acknowledge the PKK's Evolution, National Interest, (January 25, 2019). 
13 Elijah J. Magnier, US Forces Will Not Likely Withdraw from Syria this Year. The Kurds Remain the Biggest Losers, Global Research, (October 9, 2019). 
14 Hürriyet, Trump'tan YPG/PKK'ya çekilme çağrısı, (13 Ekim 2019). 
15 Raul R. Pillar, Donald Trump's Syria Withdrawal: Are We Asking the Right Questions? National Interest, (09 Oct 2019). 
16 Crowley and Gall, ibid, (Oct. 8, 2019). 
17 Laura Kings, Turkey-U.S. relationship was fraught even before flap over America’s Kurdish allies, Los Angeles Times, (Oct 9, 2019). 
18 Reuters, Turkish offensive will not go beyond 30 km into Syria: foreign minister, (October 10, 2019). 
19 Elijah J. Magnier, US Forces Will Not Likely Withdraw from Syria this Year. The Kurds Remain the Biggest Losers, Global Research, (October 9, 2019). 
20 Matthew Petti, Will the Syrian Kurds Ally With Iran and Russia Against Turkey? National Interest, (October 9, 2019). 
21 Jack Detsch, ABD’li yetkililer: Türk harekâtı IŞİD militanlarının serbest kalmasına yol açabilir, Al Monitor, (7 Ekim, 2019). 
22 David Axe, Kurdish Troops Are Defenseless Against Turkish Air Strikes, National Interest, (October 10, 2019). 
23 Jack Detsch, İD'le mücadele Türkiye'nin harekâtıyla durdu, Al Monitor, (9 Ekim, 2019). 
24 Peter Harris, Trump's Foreign Policy 'Restraint' In Syria Could Be a Train Wreck, (October 9, 2019). 
25 Soner Cagaptay, Turkey’s Syria Incursion: What Spurred It, and What’s Next? Washington Institute, (October 11, 2019). 


***

Amerikada Gölge Hükümet ve Trump..

Amerikada Gölge Hükümet ve Trump.. 




Prof.Dr. Sait Yılmaz 

30 Ekim 2018 

 ABD’de seçilmiş başkan Donald Trump’ı dikkate almayan hatta devirmeye çalışan bir mekanizma olduğu iddiaları uzun süredir gündemdedir. Aslında ABD dâhilinde üç devlet bulunmaktadır. Birincisi en derin olan Wall Street merkezli, tek dünya hükümeti hedefi peşindeki Küresel Sermaye diye adlandırdığımız küresel akıl’dır. Bu derin devleti size ‘Dünyayı Kim Yönetiyor?’ başlıklı makalede anlatmıştık. İkinci derin devlet birincisinin devlet bürokrasisi içindeki uzantısı yani ‘gölge hükümet’tir. Gölge hükümet, iktidarda kimin olduğuna bakmaksızın kendi pusulasını takip eden “devlet içinde devlet” diye de anılır. 

Üçüncü ve açıkta olan hükümet ise Beyaz Saray ve ABD Kongresi’nin de dâhil olduğu resmi hükümettir1. Trump ile birlikte derin devlet tartışmaları ABD’yi sardı. Bazılarına göre sorun derin devlet değil, Trump’ın seçtiği danışmanlarının Soğuk Savaş sonrası dünya öncelikleri konusunda aynı görüşte olmamasıdır1. Bazı Amerikalılar ülkede bir derin devletin olduğunu ama bunun derin değil sığ olduğunu düşünüyor2. İşte bu kastettikleri gölge hükümet’tir. Bu makalede ise size ‘gölge hükümeti’ ve nelerle uğraştığını açıklayacağız. 

 Derin Devlet Konsepti ve ABD.. 

 Dünya genelinde “derin devlet” konsepti genellikle Türkiye ve Pakistan gibi ülkelere ait bir paranoya konsepti olarak takdim edilir. Bu konsepte göre, derin-devlet ülke içinde perde arkası şebekeler kullanarak, yetkilerini aşan veya yasadışı faaliyetler ile kendi çıkar ve rejimlerini korumaya çalışan örtülü bir ağdır. Derin devletin kaynağı bürokrasinin politize olmasıdır. Derin devlet, her ülkede farklı ve belirli kurgulara sahiptir, özellikle zayıf demokrasilerde en iyi şekilde ve değişik formlarda ortaya çıkar. Cezayir’de üst düzey askerler 
ve onlarla bağlar kuran siviller (le pouvoir) ülke politikaları konusunda başkandan daha çok söz sahibi idiler. Arap ülkelerinin istihbarat servisleri (muhaberat), resmi görevlerinin ötesinde kontrolü olmayan bir güç ile korku salarlar. Rusya’da Putin’in etrafında toplanan ve onun gibi düşünen KGB emeklileri ve diğer güvenlik unsurlarının bir araya geldiği Siloviki, derin devlet işlevlerine sahiptir. 

Amerikan gölge hükümetinin işlevlerini anlamak için önce biraz Amerikan devlet yönetimi sistemi ile bilgiler verelim. Amerikan sistemi bir demokrasi değil azınlık bir zengin sınıfın çıkarlarını korumak için kurgulanmış plütokrasidir. Noam Chomsky, "1787'de ABD Anayasa Konferansı'nda James Madison'ın vurguladığı şekilde ABD, zengin azınlığı çoğunluktan korumak ilkesi üzerine kurulmuştur” demektedir3. Ülkedeki değişimler güç, zenginlik ve imtiyaz peşinde koşan plütokratlar tarafından belirlenmektedir. İki büyük parti özellikle ikincil konular da farklı görüşlere sahip gibi gözüküyor olsa da ikisinin de mevcut plütokrasiyi değiştirmeye niyeti yoktur. Amerikan sistemindeki problemin temelinde para,  güç ve etki döngüsü yatmaktadır. Temsilciler tüm nüfusu değil onlara en çok çalışan zenginleri öncelikle ve en iyi şekilde temsil eder. Ülkedeki yoksulluk, suç, şiddet, sağlık güvencesi olmamak, işsizlik, evsizlik, hırsızlık, fazla çalışma, boşanma, göç, uyuşturucu kullanımı, fahişelik, yalnızlık, rüşvet, ahlaksızlık gibi aklınıza gelebilecek tüm sosyal hastalıkların nedeni plütokrasinin sonuçlarıdır. 

Amerika’da çoğunluğun fikri ne olursa olsun elit tabaka bildiğini okur, gerekirse medyayı kendi görüşlerini yayacak propaganda için kullanır. Bu aslında Amerika’nın ülke dışındaki müdahaleleri için gerekçe olarak kullandığı tiranlık düzenidir. Bu tiranlık da tüm imparatorluk gibi yayılmacı amaçlar için vardır. Amerikan anayasası ise bu imparatorluğun vicdanı değil, vasıtasıdır. Amerikan anlayışına göre; derin devlet, ülke dış politikasını kontrolünü ele geçirmek için daimi (atanmış) ulusal güvenlik bürokrasisi içinde en doğru yerlere yerleşmiş ve ülke sanayisi ve düşünce merkezleri ile sıkı sıkıya irtibatlı bir kurgu kast edilmektedir. Bu kurgu, çeşitli mekanizmalar yolu ile içeride ve dışarıda baskı yapmakta, ülkenin geniş kaynaklarını ve kabiliyetlerini kontrol etmekte, bilgi asimetrisini kendi menfaatleri için kullanmakta, tehdit enflasyonu yaratmakta ve seçilmişlerin sistemlerine sızıntılar yapmakta; kendi anlayışını anahtar kurumlar içinde yaymak için düşünce ve kültürünü yaymakta, takviye etmekte ve politika haline getirmektedir 4. 

 Amerikan Derin Devleti.. 

 (Derin devlet içinde) derin devleti, Roosevelt Komünistlere karşı iç işleri için, Truman ise uluslararası amaçlar için kurmuştu. Nixon, 1969’da başkan olduğunda partisi Kongre’nin iki kanadında da çoğunlukta değildi. Vietnam ve diğer konularda gizliliği koruması için amatör kadrosu ona tavsiyelerde bulunmuş ve fakat Watergate ortaya çıkınca yargılanmamak için istifa etmişti. Böylece derin devlet kazandı; Kongre, Güney Vietnam’a yardımı kesti, milyonlarca kişinin öldüğü ülkeyi Komünistlere bıraktı. Asıl derin devlet 
Sanayi Devrimi ile belirginleşmeye başlarken, gölge devlet Reagan dönemi ile kemikleşmeye başladı. Derin-devlet teorisyenlerine göre; seçilmiş yetkililer ve atanmış siyasilerin tercihleri, halkın istekleri ve hükümetin şekli göz ardı edilmektedir. Buna kanıt olarak, değişim önermelerine rağmen seçilen yeni liderlerin dış politikada devamlılık sağlamaları gösterilmektedir. Bu sadece Trump yönetimi için getirilmiş bir iddia değil. 

Obama döneminde de kamu ve özel kurumlar içindeki melez bir yapının ülkeyi sürekli eğilimleri içinde yönettikleri ve bu yapıdaki kişilerin seçilen liderlerin sürekli kontrolünde olmadığı iddia edildi. ABD’nin en büyük sorunlarından birisi yasama-yargı-yürütme arasındaki dengenin uzun yıllardır erimeye devam etmesidir. Hükümet ve yargı gerçek bir bağımsızlığa sahip değildir. Nitekim Obama’nın ilk dönemi içinde şu eleştiriler yapılmıştı 5; 

- Büyük kapsamlı yasalar halk içeriğini anlamadan hızla geçirildi. 
- Başkanın icra emirleri ile çok geniş yetkilerle donatılmış ve Senato tarafından denetlemeyen özel yetkili kişiler ortaya çıktı. 
- Kongre yerine BM ve Arap Ligi kararlarına göre askeri harekât kararları alındı. 
- Seçimle işbaşına gelmemiş kişilerce yönetilen Federal Rezerv Sistemi tarafından finansal tahsisler yapıldı. 

Anayasa Mahkemesi ise tüm bunlara suskun kaldı. Tufts Üniversitesi’nden Prof. Michael Glennon, Obama döneminde “çifte hükümet” olduğunu söylemektedir. Glennon, Obama’nın Bush’un tersine politikalar izleyeceğini söylemiş olmasına rağmen, benzer politikalar izlediğini, bunun nedeninin ise bir düzine kadar askeri, diplomatik ve kolluk kurumunda oturan birkaç yüz kadar yöneticinin oluşturduğu ‘de facto’ yönetim olduğunu açıkladı6. 

Amerikan Gölge Hükümeti.. 

 Gölge hükümetin omurgasını istihbarat örgütleri ve kariyer peşindeki bürokrasi oluşturmaktadır. Bunlar resmi düzen içinde kendi bataklık alanlarını oluşturmaktadır. Bu alana çektikleri kişilere ise “biz kazanacağız” demektedirler. Özel amaçları ülkenin gündemini kendilerine göre değiştirmek, konumlarını korumak ve güçlendirmektir. Eğer yükselmek isteyen bir Amerikalı devlet adamı varsa gölge hükümet ile birlikte ikinci kariyer yaparak hayallerine kavuşabilir7. 

 ABD’de derin devletin 15 Bakanlık ve 7-15 kadar devlet kuruluşu içinde olabileceği değerlendirilmektedir. Derin devletin vasıtaları; askeri-sanayi kompleksi, istihbarat toplumu, plütokratlar, büyük petrol, ana akım medya, ulusal güvenlik bürokrasisi ve Silicon Vadisi’dir8. Toplam sayıları 2-3 bin kişi olabilir9. Gölge hükümetin ana unsurları şunlardır; 

 (1) Resmi devletin içinde konumlanmış özellikle CIA ve NSA gibi istihbarat örgütlerinde yer alan ağ, özel istihbarat teşkilleri (Booz Allen Hamilton). 
 (2) Asıl derin devletin kaynağı olan Wall Street’in uzantısı güçlü bankalar ve hukuk firmaları (örneğin Sullivan and Cromwell). 

 Özellikle güvenlik ve istihbarat kurumları sadece Kongre’yi değil, mahkemelerin ve başkanlığın yerini de alarak ulusal güvenliği yönlendirmektedir. Bu yüzden, yaklaşık 25 yıldır ABD dış politikası otomatik pilotta gidiyor. Amerikan gölge hükümetinin işlevleri şu şekilde sıralanabilir10; 

- ABD plütokrasisinin çıkarlarını en iyi şekilde korumak; Amerikan toplumunun %1 ve %99 olarak ikiye ayrılması. 
- Küresel elitin varlıklarını garanti altında tutmak; onların şirket ve bankalarının resmi hükümet tarafından iflası istenmeyecek kadar büyük kabul edilmesi. 
- Ekonominin içeride halkı sınırlama ve vergilere mahkûm ederken, ülke dışında denetimden uzak olması 11, 
- Ülke içi krizleri yönlendirmek; 2009 krizi gibi önlemeyen darbeler ile gelirlerini düzene sokmak. 
- Küresel casusluk (NSA). 
- Amerikan örtülü operasyonlarını çıkarlarına göre yönlendirmek, küresel operasyonlar için fonlar sunmak, yerel ayaklanma ve terör örgütleri oluşturmak. 
- Bitmeyen dış savaşlar. 
- Silah satışları sözleşmeleri yapmak. 
- Amerika’nın müttefikleri ve adamlarını organize etmek. 
- İstihbarat teşkillerinin asıl bütçesi olan uyuşturucu ve insan kaçakçılığı, kara para işlerini organize etmek. 
- Diğer ülkelerde darbeler, rejim değişiklikleri. 

Yıllık sadece 600 milyarlık savunma bütçesine göre; Amerikan imparatorluğunu sürdürmenin bedeli ayda 15 milyar, bir saatte 20 milyon dolara geliyor. 

Sonuç; Trump ve gölge hükümet.. 

 Trump dönemi, gölge hükümetin yükselişi olarak adlandırılmaktadır12. Trump’ı derin devletin hedef aldığını savunanlar, adres olarak FBI ve CIA çalışanları ile onların müttefikleri ve sızıntı yapan muhbirleri gösteriyorlar. Ancak, derin devlet için bunlar yetmez, farklı bir gündemleri de olmalıdır. Gölge hükümet, kendisini kurumlardan soyutlamış elit tabaka da değildir. Gölge hükümet, güç ve çıkar peşinde koşan, yönetici sınıf içine entegre olmuş oligarşik bir gruptur. Trump ise şu anda; iki partideki muhalifleri, bürokrasi, ulusal medya, lobiciler, Hollywood ve Wall Street ile mücadele halindedir. Ona göre tüm sistem çürümüş durumda ve binlerce ölü bırakarak ve trilyonlarca doları boşa harcayarak ülkeyi sonuçsuz 
savaşlar ile başarısız hale getirdiler. İran’ın etkisi arttı, insani kriz yükseldi, ekonomi kötü, iş gücü azaldı, yoksulluk ve suç arttı, borçlar çoğaldı. 

ABD içinde birkaç yüz kişilik askeri, istihbarat, diplomatik ve kolluk gücü yöneticisi politika yapıcısı ve dış politikayı yürütüyor. ABD Başkanı, ülke güvenliğinin yönlendirilmesinde bu grup üzerinde çok az kontrol uygulayabiliyor. Amerikan gölge hükümetinin hâlihazırda ülke içinde uğraştığı işleri sıralayalım 13; 

(1) Ülke içi gözetleme ve takip (NSA). 
(2) Ulaştırma merkezlerinin sıkı kontrolü için yeni güvenlik düzenlemeleri, 
(3) Vatandaşlık Kanunu (Patriotic Act) ile hukukun üstünlüğünün ortadan kalkması. 
(4) Askerileşmiş polis devleti (polisin askeri silah ve malzemeler ile güçlendirilmesi). 
(5) SWAT (Özel Silah ve Taktik) timlerinin yaygınlaşması. 
(6) Ülke içi drone kullanımı. 
(7) Üniversite ve liselerde polis varlığının artması. 
(8) Suç oranı ile birlikte kolluk güçlerinin yetkilerinin de artması. 
(9) Hapishanelerin özelleştirilmesi (hapishanelerde doluluk %90 oranında). 

Güvenlik güçleri ve iktidar vatandaşı evcilleştirirken, dışarıdaki kötülerden korkmayı sağlar. Amerikan vatandaşı; işini kaybetmek, terörizm tehdidi ile korkutulur, devlet ve ordunun desteklenmesi için güdülenir. Özel hayat üstünde devlet kontrolü her gün daha da artarken vatandaştan sadece koyun gibi itaat etmesi istenir. Liberaller, sosyalistler, sendikalar, bağımsız muhabirler hedef haline gelir, sesleri yok edilir. Onların yerini şirket kontrollü akademisyenler, medya ve hükümet görevlileri alır. Tek taraflı görüşler milliyetçilik ve 
yurtseverlik duyguları ile işlenir. Bazı sembollerin ve mitlerin arkasına saklanarak kolektif kimlik korunmaya çalışılır, bu aslında gerçekte olmayan Amerika illüzyonudur. Kısaca, Amerika’da demokrasi sadece bir masaldır ve gerçekten demokratik olarak adlandırılabilecek tek bir kurum dahi yoktur. Amerika, anayasası nedeni ile daha doğarken edindiği hayati bir hastalığa sahiptir ve bu yüzeysel bazı tedavilerle iyileşemez yani hastanın hayatını kurtaracak derin bir ameliyata ihtiyaç bulunmaktadır. 


DİPNOTLAR;

1 Emma M. Ashford, The Deep State Isn't What You Think, Cato Institute, (February 11, 2018). 
2 Paul R. Pillar, America Has No Deep State, National Interest, (February 15, 2018). 
3 Noam, Chomsky: America is not a Democracy, By, America is Not a Democracy, Nor was It Intended to Be. (June 16, 2007), 
   http://www.trinicenter.com/articles/2007/160607.html 
4 William Ruger, Groupthink, Not the Deep State, Is the Real Culprit, Charles Koch Institute (February 18, 2018). 
5 Thomas Sowell: Waiving Freedom, Hoover Institution, (Nov 7, 2012). 
6 Michael Glennon, National Security and Double Government, Oxford University Press, (2014), 35. 
7 Mike Lofgren, A Shadow Government Controls America, Reader Supported News, (February 22, 2014). 
8 Peter Dale Scott, Donald J. Trump and The Deep State, WhoWhatWhy, (Jan 25, 2018). 
9 Gary Hart, The 'Deep State' Conspiracy Is a Joke, American Security Project, (February 13, 2018). 
10 Peter Dale Scott, The State, the Deep State, and the Wall Street Overworld, Global Research, (February 11, 2018). 
11 Dana Priest and William Arkin, Top Secret America: The Rise of the New American Security State, Little Brown, (New York, 2011), 52. 
12 Mike Lofgren, The Deep State: The Fall of the Constitution and the Rise of a Shadow Government, Penguin Books, (New York, 2016). 
13 John W. Whitehead, No Doubt About It: The Deep State Is Real and Trump Is Its Latest Tool, Rutherford Institute, (23 July, 2018). 


***

AKLIN YOLU.. BÖLÜM 2

AKLIN YOLU.. BÖLÜM 2




 Binlerce yıl felsefecilerin benimsediği Plato.nun idealizmindeki bilgi kuramı, 1963 yılında Edmund Gettier tarafından altüst edildi. Gettier şu soruyu sorar; “Gerekçelendirilmiş doğru inanç” bilgi midir? Gettier, “herhangi bir kimsenin inancı gerekçelendirilmiş ve doğru olabilir ama bilgi olması için yeterli değildir” der. Gettier.e göre, bilginin gerekçelendirilmesi, doğruluğu ve kabul edilmesi; bilginin mutlak tanımı için yeterli olmayabilir. 



Tablo 2: Bilimsel Paradigmanın Temel Bileşenleri 


 Eleştirel felsefe (Kritisizm) akımının kurucusu ve temsilcisi Immanuel Kant, empirizm ile rasyonalizm.i uzlaştırmaya çalışmıştır. 
Kant a göre akıl ve deney tek başına mutlak varlığı kavramada yetersizdir. İnsan bilgisi, duyu verileri ile aklın kategorilerinin birleşmesiyle oluşur. 
Kant a göre; bilgimiz deneyle başlar akılla son bulur. Çünkü bilginin oluşabilmesi için deney kadar zihne de ihtiyaç vardır. 
Bilginin hammaddesini duyular (deney) bize verir. Bu ham madde zihnin kategorileri (a priori) içine girer. 
Bu kategorilerde form (şekil) alarak akıl tarafından işlenir ve böylece bilgi      oluşur. 

 Pozitivizm.in (Olguculuk) kurucusu Auguste Comte.ye göre; doğru bilgi ancak bilimsel (pozitivist) bilgidir. Bilimsel bilgi olgulara dayanan, deney ve gözlem yoluyla elde edilen bilgidir. 
Comte olgulara dayanmayan, deneyle ispatlanamayan, denetlenemeyen şeylerin felsefeden atılması gerektiğini söyler. Çünkü bunlar bilimsel değildir, anlamsızdır ve metafizikseldir. 

 Post-modernizm.de bilgi, özünde anlatıdır ve dolayısıyla geçicidir; belli bir temeli olduğu söylenemez. Post-modernlere göre; tek bir doğru yoktur, her bir kişinin anlamlandırmasına bağlıdır. Modernist bilginin amacı açıklamadır; post-modern yaklaşımların temel sorusu ise „ nasıldır 20. 

 Günümüz felsefesi, klasik ya da geleneksel felsefeden önemli ölçüde ayrışmıştır. 20. yüzyılın ikinci yarısında sibernetiğin bir bilim olarak ortaya çıkışı, canlılığı ve zekâyı taklit etmeye girişmesi yeni ve tuhaf bir dönemin başlamasına neden oldu. Bu dönemde önemli bilimsel çalışmalardan bir kısmı sibernetik ve mantık alanında gerçekleştirildi. Sibernetik ve mantık alanındaki her bir eseri, büyük bir keşif ve devrim niteliğinde olanlardan biri de Lütfü Zade dir. 

 Artık, insanın en önemli niteliği olan düşünme yeteneği ve bu yeteneğin bir sonucu olan iş görme becerisi, sibernetik makineler tarafından taklit edilmeye başlandı. Zekânın davranış olarak makinelerde kullanılması, düşünmenin hesaplama olarak mantık şebekeli elektronik cihazlarda uygulanması, insan zekâsı hakkında daha ayrıntılı çalışmaları ateşlemiş, eldeki bilgilerin geometrik artışını sağlamıştır. 

Rasyonel Akıl ve Muğlak Mantık 

Önce bu bölümde anlatmak istediğimizi kısaca özetleyelim sonra detaylara girelim. 
Giriş bölümünde de belirttiğimiz gibi Rasyonel akılda ikili (binary; 1,0)) sistem vardır; bir elaman ya A.ya ya da B.ye aittir. Yani rasyonel mantık için kesinlik vardır yani ya 0, ya da 1.dir. Muğlâk mantık ise çoklu (multi) sistem kullanır yani bir eleman hem A hem de B.nin üyesi olabilir. Bunun anlamı, doğru içinde görelilik olması, doğrunun 0 ile 1 arasında bir yerde olabileceğidir. 

 Klasik mantık anlayışı açısından bir eleman A kümesine ait değilse, onun olmadığı B kümesine ait olacaktır. Mesela bir elma kırmızı değilse (yani kırmızı elmalar kümesine ait değilse) B kümesinin bir elemanı olacaktır. Fakat puslu mantığa göre kırmızı olmayan bir elmayı, eğer tam olarak yeşil de değilse, belli bir yüzdeyle kırmızı olarak kabul edebiliriz. Bu durumda, tam kırmızı elmanın değeri 1 ise tam kırmızı olmayan (yeşil elmanın) değeri 0 olacaktır. Diğer bütün elmaları kızarıklık derecelerine göre, mesela „%40, %60, %90 vb. oranında kırmızıdır. gibi değerlerle nitelemek mümkün olacaktır. 

Bu durumda, klasik mantığın (bir „ a. nesnesi eğer A kümesine ait değilse B kümesinin bir elemanıdır veya) “bir şey hem A hem de B olamaz” şeklinde bilinen çelişmezlik ilkesinin dışına da çıkılmış olmaktadır; çünkü bir „ a. nesnesi mesela %40 oranında „ A özelliğini. ve aynı zamanda %60 oranında „ A olmama. özelliğini birlikte taşımak durumundadır. 

 Bu düşünüşün teknoloji alanındaki uygulamaları dışında diğer önemli yanı, dilin, düşünce ve fizik nesneler dünyasının farklı bir açıdan yorumunu mümkün kılmasıdır. Çünkü puslu mantık açısından klasik küme, fizik dünyayı ikiye yapay bir şekilde ayırmaktadır. 
Hâlbuki fizik dünyayı bu keskin sınırlar dışında, yani puslu kümeler aracılığıyla yorumlamak mümkündür; hatta bu tür bir yorum fizik nesneler için daha uygundur. Çünkü duyumlarımız, konuşma dili ve dolayısıyla düşüncemiz aslında „puslu. bir yapıdadır. Dolayısıyla, belirsizlik, bulanıklık ve puslu olma durumu fizik nesneler için de geçerli bir özellik olarak karşımıza çıkacaktır. 

 Aslen Azerbaycan Türkü olan Amerikalı sibernetikçi Lütfi Zade tarafından geliştirilen bulanık (fuzzy) mantık kuramı, iki değerli mantık kuramlarına bir alternatif oluşturmuştur. 
Lütfü Zade, felsefenin bazı problemlerini ele almış, „Makineler düşünebilir mi (?). sorusuna ve dolayısıyla yapay zekâ sorunlarına tatminkâr cevaplar vermiş; Aristoteles.ten beri süregelen ve halen sembolik mantık şeklinde varlığını sürdüren mantık ve dilbilimsel sorunlara yeni çözümler getirmiş; iki değerli mantığa, teknoloji üreten ve teknoloji ile desteklenen kuvvetli bir alternatif sunmuştur. 

 Lütfi Zade, bulanık mantık ve bulanık kümeler kuramı özetle şunu söyler; kesinlik diye bir şey yoktur. Mutlak kesin olan hiçbir şey yoktur. Her şey, matematiksel olarak ifade edersek, 0 ile 1 arasındaki sınırda değişmektedir.21 Nesnesine tam uygun bir uslamlamada "A, uzundur" diyemeyiz. "Uzunluk" kesin bir tanımlama olarak alt ve üst sınırlar arasında gidip gelmektedir. Alt sınır 0 ile, üst sınır 1 ile gösterilir. Felsefede çok iyi bilinir ki, düşünceler, temeldeki tanımlara dayanır; filozofların tanımları farklı olduğu ölçüde görüşleri de değişiklik gösterir. Bulanık mantık ve bulanık kümeler kuramı yalnızca „tanıma göre işleyen bir tür görelilik kuramıdır; göreliliği, kendi tanımladığı kümelere yükler. Bir bulanık kümenin bulanık kuralı, tanımı tam yapılmamış bir küme veya bulanık bir önermedir. 

   Lütfi Zade, nesnelerin ve süreçlerin sonlu değerli mantıkla açıklanamayacağını fikrindeydi. Buradan hareketle, 1961.de yayımladığı bir makalesinde olasılık dağılımıyla tanımlanamayan bulanık ya da belirsiz nicelikler için farklı bir matematiğe ihtiyaç olduğu tezini ortaya attı. Bu fikri, Amerika'da bilim çevreleri tarafından yadırgandı. Hatta kendisi, maddi kaynakları boşa tüketmekle itham edildi. Lütfi Zade.nin çalışmaları, “Bilimde Kesinlik” tanımından ve arayışından asla vazgeçemeyen bilim çevreleri tarafından önce kabul görmedi ve çok eleştirildi. 

   1970 lerde ise özellikle Japon bilim adamlarının bu konuda artan araştırmaları ve mühendislik uygulamaları sayesinde bulanık mantık ve bulanık kümeler kuramı artan hızla gelişti. Günümüzde ise birçok teknolojik cihazın temelinde, Lütfi Zade'nin kurduğu bu bulanık mantık yer almaktadır. Metrolar, yapay zekâ, son teknoloji bulaşık makineleri, kontrol sistemleri ve çeşitli alanlardaki algoritmalar hep Lütfi Zade'nin temellerini attığı bu fikir üzerine inşa edildi. 

  1980 li yıllardan itibaren, Lütfi Zade.nin Bulanık Mantık (Fuzzy Logic) ve Bulanık Kümeler (Fuzzy Sets) kuramından, Japonya.nın Mitsubishi, Toshiba, Sony, Canon, Sanyo, Nissan ve Honda gibi dünya devi şirketleri geniş şekilde faydalandılar. Amerikan bilim ve sanayi çevreleri bu kuramın değeri anlamaya başladılar ve kuram Amerikan sanayisinde de (başta General Motors, General Electric, Motorola, Dupont, Kodak olmak üzere) üretim süreçlerinde kullanılmaya başlandı. Hali hazırda, bu kuramdan, ekonomide, psikolojide, dil biliminde, siyaset bilimde, sosyolojide de yararlanılmaktadır. 

 Günümüzde bulanık mantık otomobillerin vites kutularından bulaşık makinelerine, elektronik devrelerin ve yapay zekânın karar verme algoritmalarına kadar oldukça kapsamlı teknik uygulamalara sahiptir. 

Bulanık mantık temelli sibernetik sistemler, yapay zekâ kuramlarını ve uygulamalarını hızlandırmıştır. İlerleyen yapay zekâ çalışmaları bilgisayar ların sanal hafıza, işlemci, bellek ve ekranlarıyla sanal dünyanın etkinlik alanını hızlı bir şekilde genişletmesini sağlamıştır. 

 Lütfü Zade, bulanık mantık kuramının sosyal bilimler, ekonomi, ruhbilim, dilbilim, siyaset, sosyoloji ve felsefe, hatta din bilim gibi birçok alanda kullanılabileceğini ileri sürmüştü 22. 

Kuram bugün, insan yeteneklerini taklit etmede, bilişsel ruhbilimde, düşünce-davranış modellerinde, risk almada, planlama optimizasyonu ve sigorta dizgeleri gibi birçok alanda kullanılmaktadır. 

Akıl Yürütme.. 

  Mantık, doğru akıl yürütme biçimlerini inceleyen formel bir bilimdir. 
  Mantıklı düşünüşün temel prensiplerine "aklın prensipleri" denir. 
  Bu prensiplerin varlığından bir an bile şüphe etmek, düşünme imkânından ve bütün ilimlerden şüphe etmek demektir. 

 Aklın Prensipleri şunlardır; 

(1) Aynılık prensibi: Bir şey ne ise odur. 
(2) Çelişkisizlik prensibi: Bir şey, aynı zamanda hem kendisi, hem başkası olamaz veya bir şey aynı zamanda hem var, hem yok olamaz. 
(3) Sebeplilik (determinizm): her şeyin bir sebebi vardır. 

 İlkel düşünüşü, mantıklı düşünüşten ayırmayı sağlayan prensipler bunlardır. 

 Akli hayatta biri diğerini tamamlayan üç çeşit faaliyet vardır; fikirler, hükümler ve akıl yürütme. Masa, kedi, taş gibi zihinde hayal meydana getiren canlı, cansız her şey fikirdir, terimdir. Fikirler, kavramlar arasındaki alâkaya ve bunun söz ile ifadesine hüküm (önerme) denir. Bilinen fikir ve hükümler yardımıyla bilinmeyenlere ulaşmaya da „ akıl yürütme. denir. 

 Akıl yürütme, iki ana dala ayrılır; tümdengelim (genelden özele) ve tümevarım (özelden genele). Tümdengelim mantığının kurucusu M.Ö. IV. yüzyılda yaşayan Aristoteles olarak bilinir. Mantık biliminin asıl konusu mantık doğrusunun taşıyıcısı olan tümdengelim.dir. Ancak, kesin sonuç vermeyen tümevarım ile analoji biçimindeki çıkarımlar da mantığın konusu olmuştur. 

 Metodoloji ve özel mantık ise zihnin düşündüğü şeyleri inceler. Zihnin dış varlıklardan, türlü olaylarda, gerçeğe arama yollarını gösterir. Mantığın en verimli koludur. 

 Klasik Newton mekaniği, her yönüyle klasik akıl yürütmeye dayanır. Klasik mekaniğinin matematiği klasik kümeler kuramına ve lineer geometriye, ortaya koyduğu mekanik dünya görüşü ise iki değerli mantığa temellenir. Ne var ki klasik akıl yürüme artık yeterince ilgi görmüyor. İlginin bu kaybedilişinin geçerli ve makul gerekçeleri var. Örnek olarak Newton kuramında, geçen zaman içinde birçok sapma yaşanmıştır. Maxwell.in elektromanyetik kuramıyla başlamış olan klasik paradigmadan sapmalar, Planck.ın kuantum kuramı ve Einstein.ın görelilik kuramı ile devam etmiştir. Von Berthalanffy ve Lütfü Zade nin Sistemler Kuramı ve Bulanık Mantık Kuramı, bu sapmayı bir yandan derinleştirirken diğer yandan pratiğe başarılı bir şekilde aktararak yeni ve ana bir yol haline getirmiştir. 

Bu kavramlar, Newtoncu dünya görüşüyle birlikte Aristoteles mantığının da altını oymuştur. 

 Aristoteles felsefesi ve bu çizgide gelişmiş olan felsefi anlayış için çıkış noktası ve öncelikli problem, fizik nesnelerin (ontolojik) varlıklarıdır. Basit bir anlatımla, “kar beyazdır” gibi bir önermede özne ve yüklem konumundaki nesnelerin varlıkları, varoluş biçimleri ve onların bizim tarafımızdan ne şekilde algılandıkları birer tartışma konusudur. Ayrıca bu tür nesnelerin hem varlık özellikleri ve mahiyetleri hem de fizik nesnelerin algılarımızla olan ilişkisi de sorgulanabilir. Dolayısıyla sonuçta, fizik nesnelere ve algılarla ilişkili olarak, en genel ifadesiyle bir “hakikat” problemi karşımıza çıkmaktadır. 

 Aristo mantığı mantık iki değerlidir. Bir önerme ya doğrudur, ya da yanlıştır. Lütfü Zade, bulanık mantık kavramını; “Matematik dünyasında her şey keskin sınırlara sahiptir, ya dairedir ya da değildir. Ya çizgiler birbirine paralel ya da değildir. Fakat gerçek dünyada „ Bu kişi dürüst müdür, ya da güzel midir?. diye sorduğumuzda sınırlar oldukça bulanıktır.” diyerek açıklamıştır. 

 Geleneksel felsefenin çok temel bir problemi olan “ Doğru nedir? ” sorusu, Bart Kosko ya göre; klasik düşüncenin çözemeyeceği bir problemdir.23 Çünkü puslu mantık için mutlak bir doğru değil, 1 ve 0 değerlerinin arasındaki bölgede ve bir süreklilik içinde düşünülmesi gereken, gri, kısmi, kesirli, bulanık bir „ doğru. söz konusudur; işte bu bakış, bize problemin çözümünü verebilir. 

 „Doğru. kavramının dil açısından nasıl ele alındığını ortaya koyabilmek için ise Alfred Tarski.yi bir çıkış noktası olarak kullanabiliriz. Tarski.ye göre „doğru., dilsel bir olguya işaret eder. Mesela “kar beyazdır” önermesinin hakkında bilgi verdiği olgu, fizik nesneler dünyasına aittir. Fakat “kar beyazdır” önermesinin doğruluğundan söz etmek istersek dilsel alana geçeriz. Çünkü doğru olmak, olgunun kendisine değil, o olguyu dile getiren önermeye aittir24. 

Diğer bir ifadeyle söz konusu türden bir önerme, olgusal bir duruma işaret eder ve eğer gözlemlerimiz bu olguyla uyuşuyorsa, önerme doğrudur. Bu durumda “doğru olan” şey önermedir; bir önermenin tasdik edilmesidir, yani dilsel bir özelliktir. 

 Özetle, hem algılarımız hem de kelimelerin anlamları klasik düşüncenin kabul ettiği gibi değildir; çünkü onlar puslu özelliktedir. Klasik düşüncenin “doğru” kavramı, zengin geçmişi ve birikimine rağmen gerek dil içinde gerek mantıktaki kullanımı açısından, “daha doğru”, “çok daha doğru” gibi parçalara ayrılmaya elverişli bir özellikte değildir; hatta böyle bir ayrıma gerek bile yoktur. Gerçi çok-değerli mantıkta üçüncü bir değer olarak mesela belirsizlik söz konusudur. Fakat neticede bir önerme, belirli, keskin sınırları olan “doğru” kavramı çerçevesinde anlamlandırılır. 

 19. yüzyıl ve modernizmle örtüşen “ya-ya da” içinde ideal bir hakikat ön kabulü taşır, “ya-ya da” ile verilen ikiliğin bir tarafı hakikati imlerken, diğer taraf mutlak yanlıştır.25 
Wassily Kandinsky.nin 19. yüzyıla damga vuran kelime olarak “ya-ya da”, 20. yüzyıl içinse “ve”yi öne çıkarır26. Ulrich Beck.e göre,27 19. yüzyıl, ayırma, uzmanlaşma, tek anlamlılık ve dünyanın hesaplanabilir olmasına çabalamadır; oysa 20. yüzyıl yan yanalık, çokluk, belli belirsizlik, çift değerlilik gibi temalara sahiptir. 

 Akıl ve Laiklik.. 

 Tarih boyunca insanlığın önündeki en büyük engellerden biri, üstesinden gelemeyeceği kadar büyük güçlerin varlığına ve kaderi alt etmenin imkânsızlığı na kanaat getirmesi olmuştur. Ancak, böyle engellerin zaman zaman etrafından dolaşmak mümkün olabilmektedir. Dinler böyle bir yolculuğa hizmet etmekteler. William P. Alston, bir dinin yedi unsurunu şu şekilde belirlemektedir:28 

(1) Doğaüstü bir güce inanmak, 
(2) Doğaüstü güç ile iletişim kabiliyeti, 
(3) Başka bir gerçek olduğuna inanmak, 
(4) Dini olmayan ve kutsal olan ayırımı, 
(5) Dünyada insanın rolüne ilişkin düşünceler, 
(6) Davranış şekli, 
(7) Yukarıdaki düşüncelere bağlı bir toplum. 

Psikolojik araştırmalara göre dinin yoğun yaşanması genellikle insanüstü yapılara olan ilgi ile bağlantılıdır. İnsanlar tek ve büyük bir karar vererek sorunlarını çözebileceklerine inanmak istemişlerdir ama bu onları her gün vermeleri gereken yığınla küçük karardan kurtaramamıştır. İtaat otobüsüyle çıktıkları yolculuk her zaman bol molalı olmuş, otobüs inip gitmenin ayartıcı çağrısı her zaman onlara eşlik etmiştir. 

Dinler ise ortaya çıktıktan kısa bir süre sonra içinde kendi içinde anlaşmazlığa düşmüş, düşünce ayrılıklarına katlanamaz olmuş, zora başvurarak saygı kazanmaya çalışmış, birbirilerine eziyet etmiş, menfaat aracı olmuş ve bu yolda iktidar sahiplerinin müttefiki ve taklitçisi olmuşlardır. Dinler veya din simsarı iktidar sahipleri ne zaman güç hırslarına kendilerini kaptırıp, keyfi yönetim ve zorbalığa başvurdularsa, insanlar da eninde sonunda inançlarına sırt çevirip yeni avuntuların, yeni ideallerin peşine düşmüşlerdir. İnananların pek çoğu tek gözlü olmayı ve kendi hakikatleri dışında hiçbir şeyi görmemeyi tercih etmişlerdir. 

 Her dinin bin bir ayrıntı etrafında çekişmelere sahne olması şaşırtıcı değildir. Zaman zaman eften püften veya akademik gözükse de, ayrıntılar her dinde önemlidir. Bu yüzden dinler, pek çok kilise, mezhep ya da tarikata bölünmüştür, bunun tek nedeni inatlaşma değildir. 

Modalara ve görgü kurallarına hitap etmeyi, başkalarının onayını kazanmayı, herkes ne kadar yapıyorsa aynısını yapmayı vaaz eden bir dinin ne kadar müridi varsa, bir o kadar da bu cemaattenmiş gibi görünmeye çalışan mürit heveslisi vardır. Başkalarının neler yaptığını, eğilimlere ayak uydurma kisvesinin ardında hangi yalanların gizlendiğini tamı tamına anlamak ve neye ayak uydurulacağına karar vermek giderek güçleşmektedir. 

 Katolik felsefesinin kurucusu Thomas Aquinas a göre, insanın tabiî olarak bildiği veya bu bilgilerden çıkarım yaparak elde ettiği şeyler gibi, bazı aklî hakikatlerin bilgisi için, insan fıtratına yerleştirilen tabiî ışık yeterli olup ilave bir ışığa ihtiyaç yoktur. Bununla birlikte Thomas, tabiî aklın sınırları içinde kalan hakikatler için ilave bir ışık değilse de ilâhî etkinin gerekli olduğunu vurgular.29 İlâhî hakikatler kendi tabiatları açısından bakıldığında, özleri itibariyle en akıl edilebilir şeyler olup, her ne kadar insanın bilme şekliyle bilinemeseler de onlar, Tanrı tarafından kendi bilme şekline uygun olarak bilinirler. 

 Martin Luther.e göre; “akıl, şeytanın aşüftesi” idi. Bilime tapan Çinliler arasında bile bilginin mutluluğu öldürdüğünü söyleyen Taocular çıkmıştır. Çinliler hiçbir zaman tek felsefeye mahkûm olmadılar. 
Konfüçyüs çülük, Taoculuk ve Budacılık kişiliğin farklı cephelerine hitap ediyordu ve Çinliler bunları birbirine harmanlamayı biliyorlardı. 

 Siyaset felsefecisi Montesquieu.ya göre; aklın keşfedebileceği ve ardından ortak yarar için biçimlendirebileceği, altta yatan bir neden her zaman vardı. Dünyayı kader yönetmezdi. 
Her monarşide yükselişe, mevcudu korumaya ve düşüşe yol açan fiziksel olduğu kadar, entelektüel genel nedenler vardır. İnsanlar arasındaki ilişkiler, toplum düzeni ve hukuk kuralları ya inanç sistemlerine göre düzenlenecek, ya da akıl esasına göre, akıl temel alınarak düzenlenecektir. 

 İslam dininin dünya ve ahiretle ilgili işleri dört (bilgi) kaynaktan elde edilir. Bunlara şeri deliller denir. Bu dört kaynak sırasıyla şöyledir; 

(1) Kitap; Hz. Muhammed.e vahiy yolu ile indirilen Kur.an.ı Kerim. 
(2) Sünnet, Peygamberin sözleri, işleri ve hatta sükût etmeleridir. 
(3) İcma, Müslüman din âlimlerinin dini bir konuda fikir birliğine varmaları demektir. 
(4) Kıyas; dini manada, hakkında ayet ve hadis bulunmayan bir konuyu, benzerliklerinden hareket ederek, başka bir konu ile karşılaştırmaktır. 

Kuran akıl yürütmeye, düşünmeye, akletmeye, tefekkür etmeye, akıl erdirmeye ve ibret almaya çok sık atıflarda bulunur30. 

Hz. Muhammet, bir saat akletmeyi ve düşünmeyi bir sene nâfile ibâdetten hayırlı saymıştır. 

Ancak, İslam dünyası ilk zamanlarından beri İslam ile ilgisi bulunmayan çok ciddi bir cehalet ortamındadır ve İslâm hakkındaki yorumlar bazen birbirine tamamen zıt akımlara ayrılmıştır. Bunlar, referanslarını eski toplumların ihtiyaçlarına cevap veren, pek çok konuda artık yetersiz kalmış fıkıh ve tasavvuf kaynaklarıdır. Müslüman toplum irrasyoneldir ve birçok yönüyle hala Orta Çağların geleneksel Müslüman toplumudur ve asıl mesele de budur.31 

Sadece Türkiye.de değil tüm dünyada Müslüman Orta Çağ.da kalmıştır. 

 Burada din ve dogma ilişkisine de yer vermeliyiz. Dogmatizm; bir dogmaya, inanca soruşturmadan, araştırmadan inanan ve bu dogma veya inancı körü körüne savunan, sonrada başkalarına buyurmayı doğru bulan önyargılı insanın zihinsel tavrını ve ondan kaynaklanan belli bir dayatma ve buyurgan davranış formunu ifade etmektedir32. 

Aklın eleştirisi yaparak onu dogmatizmden kurtarmak isteyen Kanta göre dogmatik inanç, inanca bilgi kisvesi giydirip, onu salt aklın bir ürünü saymaktır 33. 

 Akılcılığın seküler versiyonunun doğuşu, modernite ile tarihlenir. Hümanizma temelinde, yeni toplumun ve bireyin tarih sahnesinde belirmesiyle, geleneksel kozmik referansları ortadan kalkar. Modernitede. seküler akıl dışındaki kılavuzlara ihtiyaç yoktur. 

Sekülerlik, toplum hayatında metafizik ve dini dogmatizmi bir kenara iterek aklı öne çıkaran Modernizmin bir sonucudur. 

 Din ve modernleşme arasında birbirinin etkisini azaltan bir ilişki olduğu görülmekte dir. Sekülerliğin işlevi toplumun dini olarak farklı kesimlerini bir arada huzur içinde tutmak kadar, devlet ve dünya işlerinde Tanrının kitabını değil, aklın esaslarını uygulamaktır. Liberal demokrasilerde sekülerizm, çok kültürlülük probleminin çözümü iken İslam ülkelerinde bu zayıflık olarak görülebilmektedir. 

 Sekülerlik, modern ve evrensel bakış gerektirir. Pek çok dinin yaptığı gibi geçmişin altın çağlarına ve kutsal yükümlülüklere değil, akıl ve mantık yolu ile bilimi sevdirmeye çalışır. Daha çok evrensel prensipleri ve değerleri savunduğundan kültürel kapsamdadır. 

 Akıl, normal zekâya sahip olan bütün insanlar için geçerli ortak bir iletişim ve uzlaşma aracıdır. Oysa inançlar, kişiden kişiye, toplumdan topluma değişirler. Aynı inanç sistemine ait kişilerin algılaması ve yorumlaması da kişiden kişiye değişebilir. Kendi inanç sisteminin mükemmel olduğuna inanan sistem, akla dayalı eleştirileri devre dışı bırakmakta, kendi inanç sisteminin kapsadığı her şeyi doğru, dışındakileri yanlış kabul etmektedir. 

Eleştirilemeyen ve değiştirilemeyen sistemler zamanla toplumun gelişmesini önler hale gelmiş, yozlaşmışlardır. 

Laiklik, toplum ve devletin temel referansının inanç değil, akıl olması anlamına gelmektedir. Devletin inanç yerine akıl temeline dayanması, Laikliktir. 
Devletin akıl temeline dayanması ve din temeline dayanmaması için, devletin din tarafından kontrol edilmemesi, dini kurallara bağlı olarak 
yönetilmemesi gerekir. 

Sonuç; Aklın Yolu Tıkalıdır.. 

Bilim, insanın geliştirdiği pek çok düşünme biçiminden biridir ama en iyisi olduğunu kimse iddia edemez. Bilim adamlarının en büyük sorunları kendi üzerlerine attıkları düğümlerdir. Başlangıçta hikmet bilgisinin peşine düşülmüş ve „gerçeğin ne olduğu. ve „gerçek bilgisine nasıl ulaşılabileceği. ile ilgili tartışmalar binlerce yıl sürmüştür. Ancak, Rönesans ile birlikte bir hedef kayması oldu; gerçeğin peşindeki ilimlerin tecrübeye verdikleri önem yanlışlıkla deneysel ilimlerin doğmasına sebebiyet verdi. Rasyonalist gelişmeler gittikçe hız kazandı. Hermes.in ruhta gerçekleştirmeyi düşündüğü devrim (dönüşüm), Rönesans aydınlarınca dışta yapılmaya çalışıldı. İlk dönemlerin kutsal ve bütüncül simya 
anlayışı, modern kimyaya; astroloji anlayışı, modern astronomiye; maji anlayışı, modern bilime dönüşecektir. Okült (gizli) bilimler, maji, astroloji, simya farklı doğrultuda çatışmaya başladı ve cadılar ya da büyücüler gibi şarlatanların ellerinde kaldı. 

Dünyanın en etkili bilim adamı olduğu açık ara kabul gören İsaac Newton (1642-1727), Tanrı.nın başlangıçta Nuh.a ilettiği, sonra Musa ve Pisagor.a geçen ve sonunda doğadaki ve İncil.deki gizli kodları okuyabilen peygamberlere ve kendisi gibi az sayıda seçilmiş kişiye sözlü olarak indirilmiş dinsel ve bilimsel konularla ilgili gizli ve bozulmamış bilgilerin var olduğuna inanıyordu. Gizli bilgiler ararken, 1670.lerin ortalarından 1680.lerin ortalarına kadar Newton zamanının ve çalışmalarının önemli bir bölümünü simya doldurmuştu. Pozitif düşünce ve bilimin giderek daha da ağırlık kazandığı bir dünyada okült ya da gizli bilimler, görünmez dünyaya hala bizden saklı başka bir gerçekliğe erişim sunabilir. 
Ancak, bilgi, yeni olgular halinde ayrıştırılarak incelenmek yerine genellikle, eski inançları doğrulamakta kullanılmıştır. Pek çok kurumun eninde sonunda yerini aldığı kurumdan farksız hale gelmiş olması bu yüzdendir. 

 Eskiden bilim dallarını birbirinden ayıran sınırlar, birbirlerini anlamayan uzmanlar üretiyordu. Bugün ise bilgi, büyük ölçüde bu sınırlarda delikler açma yoluyla ilerleme kaydetmektedir. Bilginin peşinde son derece zevkli bir yolculuk yapabilirsiniz ancak bindiğiniz trenin kısacık bir yan yola sapması, daha ileriye gitmeyi reddetmesi, hedefini unutması ihtimali de vardır. Bilgi yolculuğu sık sık zihni uyuşturan bir tekrarcılığa yuvarlanmıştır. Uzmanlığın ve esrarın halesiyle çevrili bu ezoterik miras, bugün, her mesleğin kendini korumak için icat ettiği jargonda varlığını sürdürmektedir. Bilgi hala kendi kuyruğunu yiyen bir yılandır. Bilgiyi kendi içinde bir amaç haline getirmek, onu ne için kullanacağınıza karar vermenin sıkıntısından kendinizi kurtarmanın bir başka yoludur. 

Tüm profesyonel bilgi tacirleri, bilginin tek başına yeterli olmadığını bilir. 
Özetle Aklın Yolu tıkalıdır. 

 Peki, ne yapmalıyız? 

- Öncelikle akıl edemediğimizi bulmak için yeni bilgi edinme (epistomoloji) yöntemleri geliştirmeliyiz. 
- Bilime bakışımızı gözden geçirmeli, metafiziği yeniden ele almalıyız. 
- Çağımızın bilgi edinme bolluğundan yararlanmalıyız. 

Ne demek istiyoruz? Son yıllarda bazı bilim insanları, insanların duyu ötesi algı (extra sensory perception) ile metafizik alana ulaşabileceklerini iddia etmeye başladılar. 
Beyninizdeki ayna nöronlarının potansiyeli iyi kullanıldığı takdirde metafizik yani normal bir insanın akledemeyeceği şeyleri düşünme olasılığınız ortaya çıkıyor. Ayna nöronları yeterince araştırılmamıştır ve metafizik olgulara dair yeni anlamalar sağlama potansiyeli değerlendirilmelidir. Uzay-mekan bükülebildiğine göre metafizik için çok uzaklara gitmeye gerek yoktur. 

 Bilime bakışımız değişmelidir. Sadece gizli bilimleri bir kenara itmedik, yaşadığımız pragmatik teknoloji çağında temel bilimler de büyük bir gerileme içindedir. Çünkü bilimin yerini ticari amaçlı teknoloji almaktadır. Ancak, bilim alanına bugün hala bildiklerimiz bilmediklerimiz yanında engin bir okyanustaki küçük adacıklar gibidir. Bilimin entelektüel geleceği için biyoloji, fizik, kozmoloji ya da henüz bilmediğimiz disiplinlerde bizi kökten yeni formülasyonlara yönlendirecek problem alanlarını keşfetmeliyiz. Tekrar edecek olursak, 
modern bilimler aslında gerçek bilimin kırıntılarıdır. Kendilerini bütünlemek ihtiyacı duyduklarında, bunun esaslarını okült ve ezoterik bilimlerde aramak zorunda kalacaklardır. 

Özetle, Newton un kaldığı yerden yeniden başlamalıyız. 

 Önümüze çıkan bugünün devasa bilgi hacmi karşısında ilk yapılması gereken onu tasnif etmekti. Sonra bağlantıları kurmak için “yapay zekâ” ihtiyacı ortaya çıktı. Olasılık teorileri de, şartlı olasılık yöntemleri ile hesaplayarak öngörülerde bulunmaya yardımcı olmaktadır. Bilgi - Hafıza - Arşivleme; network ile bilgiyi sevk ve idare (elektronik bilgi alt yapısı) büyük bilgi baş etmenin formülüdür. Ancak, bunlar yetmez; zekâ, sezgi ve algı önemlidir. Bunlar Feyenard ve Lacanc terminolojisinde yer alan „bilinen bilinmeyen. olgusu bilinçdışı ile „bilinmeyen bilinmeyen. ise travmalarla ilgilidir. Bu konu yapay zekâ çalışmaları ile birlikte ele alınmalı, insan beynine eklemlenmesi ile oluşacak sezgi kapasitesi 
geliştirilmelidir. 

 Sizlere dönecek olursak; ne yapmalısınız? Birçoğumuz yansıtamıyor, bağlantı kuramıyor çünkü beyin boş, bilgi olmayınca bağlantı kuramıyor, üstelik beyin yavaşlamış, gördüğünü de algılayamıyor. Bol bol okumalı, Uğur Mumcunun dediği gibi Önce bilgi sahibi., Sonra Fikir sahibi olmalıyız. Beynimizi yanlış ve boş bilgilerle doldurmamalıyız. Ortaçağda ana teması dindi; Aydınlanmanın ise Akıl.dı. 19. ve 20. yüzyıllarda ise, tarihi harekete geçirici bir güç olarak gören bakış açısıyla bir araya gelmiş milliyetçilikti. Bizim çağımızın egemen kavramları „bilim ve teknoloji. olsa da çağımız hala Akıl Çağı dır. İnsanoğlu öğrenerek doğayı ve doğa güçlerini anlayabilir, kâinata hatta insanın geleceğine ancak akıcılık ile yön verebilir. Ben, Newton.un bıraktığı yerden devam ediyorum. 

DİPNOTLAR;

1 Ahmet Cevizci, Paradigma Felsefe Sözlüğü, Paradigma Yayınları, (İstanbul, 2005), 55. 
2 Viktor E. Krankl, İnsanın Anlam Arayışı, Okyanus Yayınları, (İstanbul, 2010), 9. 
3 Webster.s Third New International Dictionary, Merriam-Webster, Springfield MA, 1981. 
4 Ikujiro Nonaka and Hirotaka Takeuchi, The Knowledge Creating Company, Oxford, (New York, 1995), 37. 
5 Brian P. Copenhaver, Hermetica: The Greek Corpus Hermeticum and the Latin Asclepius in a New English  Translation, Cambridge University, (1995). A.N. Dock, A.J. Festugiere, Corpus Hermeticum, Paris, (1954).  Corpus Hermeticum.un Türkçe metni için bakınız; Mahmud Erol Kılıç, Hermeslerin Hermesi, Sufi Kitap,  (İstanbul, 2018), 70-98. 
6 Ruhun bu aslına doğru yükselişine Latinler Ortaçağ.da “Itinerarium mentis in Deum “Aklın Tanrı.ya doğru yolculuğu” derlerdi. 
7 Andre-Leroi-Gourhan, Gesture and Speech, MIT Press, (Cambridge, 1993), 19-36. 
8 Sedat Şenermen, Tarihsel Uygulamalarla Akıl Tutulması Kitlenme, Nergiz Yayınları, (İstanbul, 2017), 38. 
9 Şenermen, a.g.e., (2017), 38-40. 
10 New Scientist, Akıllı İnsanlar Niçin Aptalca Şeyler Yapar? Der.: R.Oksay, (19 Nisan 2013). 
    http://www.yeniyaklasimlar.org/m.aspx?id=4672 
11 Gerald Crabtree, Trends in Genetics, Our Fragile Intellect, Trends in Genetics, Jan 2013, Vol. 29, No.1, 1. 
12 Aristoteles, Metafizik, Çev. A.Arslan, İstanbul: Sosyal Yayınlar, (İstanbul, 1996), 21. 
13 Aristoteles, Fizik, Çev.S.Babür, YKY, (İstanbul, 2014), 1. 
14 Aristoteles, Nikomakhos’a Etik, Çev. S Babür, Hacettepe Üniversitesi Yayınları, (Ankara, 1998), 76. 
15 René Descartes, Metot üzerine Konuşma, Çev: A.Altınörs, Bilge Kültür-Sanat Yayınları, (İstanbul, 2017), 15. 
16 G.W. Friedrich Hegel, La raison dans l’Histoire, Plon10/18, (Paris, 1965), 47. 
17 Immanuel Kant, Crituque of Pure Reason, Cambridge University Press, (1998), 45. 
18 Cristopher Falzon, Foucault ve Sosyal Diyalog, Çev.: H.Arslan, Paradigma Yayınları, (İstanbul, 2001), 2. 
19 Paul Feyerabend, Akla Veda, Çev.: E. Başer, Ayrıntı Yayınları, (İstanbul, 1995), 43. 
20 Mark Neufeld, Reflexivity and International Relations Theory, Millienium: Journal of International Studies, C.22 No.1, (1993), 73. 
21 Lothi .A. Zadeh, “Calculus of Fuzzy Restrictions”, Fuzzy Sets and Their Applications to Cognive and Decision Processes, Eds. L.A.Zade, King-Sun Fu, K.Tanaka, M. Shimura, Academic Press, (1975). 
22 George J. Klir & Yuan, Bo, Fuzzy Sets and Fuzzy Logic. Theory and Applications, Prentice Hall, (1995). 
23 Bart Kosko, Fuzzy Thinking, Flamingo Kasko, (1994), 80. 
24 Alfred Tarski, Life and Logic, Cambridge University Press, (2008), 45. 
25 Necati Erbil Ertürk, Dijital ve Varoluş: Dijitalin Soykütüğüne Doğru, Doğu Batı Düşünce Dergisi, Dijital Çağ, Yıl: 21, Sayı: 86, Eylül-Ekim 2018, 165. 
26 Wassily Kandinsky, Sanatta Ruhsallık Üzerine, Çev. G.Ekinci, Altıkırkbeş Yayınları, (İstanbul, 2005). 93. 
27 Ulrich Beck, Siyasallığın İcadı, İletişim Yayınları, (İstanbul, 1999), 9. 
28 William P. Alston, Perceiving God: The Epistemology of Religious Experience, Cornell University Press, (1993), 86. 
29 Aquinas, Faith, Reason and Theolog:, Questions I-IV of his Commentary on the De Trinitate of Boethius (Trin.),  Çev. Armand Maurer, Pontifical Instit-te of Medieval Studies, (Toronto 1987), 73. 
30 Bakınız; Âl-i İmrân Sûresi: 7; Ankebût Sûresi: 43; Mü.min Sûresi: 54; Ra.d Sûresi: 19; İbrâhim Sûresi: 52;  Enbiyâ Sûresi: 67; Zümer Sûresi: 9; Mâide Sûresi: 103; Kasas Sûresi: 60; Talak Sûresi: 10; Zuhruf Sûresi: 3; Ankebût Sûresi: 63; Sâd Sûresi: 29; En.am Sûresi: 32; A.râf Sûresi: 169; Enfâl Sûresi: 22; Yûsuf Sûresi: 109; Nûr Sûresi: 61; Yûsuf Sûresi: 111; Tâhâ Sûresi: 128; Haşr Sûresi: 2. 
31 Ahmet Yaşar Ocak, Türkler, Türkiye ve İslam, İletişim Yayınları, 10. Baskı, (İstanbul, 2009), 169. 
32 Karl Heinz Hillmann, Wörterbuch der Soziologie. Kröner Verlag, (Stuttgart, 1994), 158. 
33 Theodor Reik, Dogma und Zwangsidee, Internationaler Psycho-analytischer Verlag, (Leipzig, 1927), 81. 


***

AKLIN YOLU.. BÖLÜM 1

AKLIN YOLU.. BÖLÜM 1




Prof.Dr.Sait Yılmaz 
24 Mayıs 2019 


“Yalnızca iki şey sonsuzdur; evren ve insanların aptallığı. Ancak ilki hakkında kuşkularım var.” 
Einstein 


Giriş 

 Bir insanın beyninin düzgün çalışıp çalışmadığını anlamak için istihbarat örgütleri iki aksiyomu çeşitli şekillerde test ederler. Birincisi “ayna (mirror)” aksiyomu olup, beynin görünen şeyin aynısını algılayıp-algılamadığına bakılır. Örneğin bir kümede (mesela bir çiftlikte) gördüğü tüm elemanları sağlıklı bir şekilde yansıtabiliyor mu? Beynin taşıyıcı ayna nöronları yetersiz olanların zihin kurgusu ve empati yeteneklerinde sorunlar vardır. Bu yetersizliğin ileri safhası ise otizme varmaktadır. İkincisi ise “geçiş (transitive) farkındalığı” aksiyomudur ve burada beynin bağlantı kurma işlevi kontrol edilir. Örneğin A, B.den büyükse; B.de C.den büyükse, A.nın C.den büyük olduğunu kurma bağlantısını algılaya bilmeli dir. 
Ya da farklı renkleri algılama yeteneği de bu aksiyom kapsamında dır. 

Beyni doğru çalışmayan bir insan ehil değildir, yani bırakın bir işte çalışmayı, mahkemede bile yargılanamaz; çünkü akli işlevleri yerinde değildir. Ama bu tür insanların çoğu kontrolsüz bir biçimde içimizde yaşar hatta devlet adamı ya da şirket yöneticisi olmuşlardır. Bu akılsız ve psikopat insanlar, belki de müdür ya da profesör olarak başınızdadır ve kendi algılama sorunları nedeni ile size hayatı yaşanmaz hale getirebilirler. Özetle bir insana akıllı diyebilmemiz için iki aksiyomu yerine getirebilmelidir; ayna ve geçiş farkındalığı. 

 Son yıllarda bazı bilim insanları akıl ve beyin işlevleri ile ilgili çalışmalardan yola çıkarak kişilik modelleri tanımladılar ve hatta bu modellerden suça eğilimli insanları analiz ettiler. Bilim dünyasında aklın kullanılması ile ilgili iki projeksiyon söz konusudur; 

- Batının kullandığı “ Rasyonel Akıl ”, 
- Doğunun kullandığı “ Muğlâk Mantık”. 

Rasyonel akılda ikili (binary) sistem vardır; bir elaman ya A.ya ya da B.ye aittir. Batı felsefesinin temeli olan rasyonel akıl, „kesinlik. üzerine dayalıdır. 

Muğlâk mantık ise çoklu (multi) sistem kullanır yani bir eleman hem A hem de B.nin üyesidir. Burada görelilik söz konusudur, tam kesinlik yoktur. Örneğin bir suyun sıcaklığı soğuk ve sıcak arasında bir yerdedir. 

Rasyonel aklın mantığı Sokrates ve Aristoteles.e kadar uzanırken, muğlâk mantığın tanımı ancak 1961 yılında ABD.de yaşayan bir Azerbaycanlı Türk tarafından yapıldı. Bu mantıktan yararlanarak yapay zekâ çalışmaları başlatıldı. Bizim hayatımız da, tercihlerimiz de genellikle muğlâk mantığa dayalıdır. Çünkü hayatımız da pek çok karar veya olgu varsayıma dayalıdır. “Allah vardır ve tek.tir” demek bir varsayımdır, bunu ispat ile uğraşmayız. 
Yönetmek işi de böyledir; varsayımlara göre idare etmek. Bu makalede, akıl üzerinden uzun bir yolculuğa çıkarak tarihten bugüne aklın, bilimin ve dinin, en önemlisi aklın yolunun nereden nereye vardığını ya da varamadığını sorgulayacağız. 

 Akıl, Zeka, Mantık ve Ruh.. 

 Felsefe Sözlüğü.ne göre; akıl, genel olarak, insanda var olan soyutlama yapma, kavrama, bağıntı kurma, düşünme, benzerliklerin ve farklılıkların bilincine varma kapasitesi, çıkarsama yapabilme yetisidir.1 Ünlü Alman filozof Gottfried Wilhelm Leibniz için akıl; aynılık, çelişmezlik, üçüncü hâlin imkânsızlığı ve yeter-sebep gibi evrensel ilkelerle işleyen bir melekedir. 

Basit bir tanımla; akıl, olaylar ve olgular arasında gerçekçi bir şekilde sebep-sonuç ilişkisi kurabilme becerisidir. Ancak, akıl somut olarak ölçülemez. Akıl herkese eşit olarak paylaştırılmış gibi görünse de herkes „akıllı. sıfatıyla anılmaz. Akıllı bir insan doğru ve yanlışı, yalan ve gerçeği ayırt edebilme yetisine sahiptir. Yaşımız ilerledikçe, olgunlaştıkça, aklımız da gelişir. 

 Zekâ; bir olayı önce anlama, ilişkileri kavrama, yargıda bulunma, daha sonra açıklayarak çözme yeteneğidir. 
Zekâ, bilgi değil, değişen durumlara göre hareket etmek için yaratılıştan gelen bir kapasitedir. 
Zekâ, beynin algılama hızıdır. 
Bilindiği üzere IQ testi ile ölçülebilir ve her insanda eşit bulunmaz. Zekâ sadece analitik değil, duygusal ya da sosyal de olabilir. 

 Zekâ, etik bir anlam taşımaz, nötrdür. Bu durumda zekânın daha teknik, akılın ise daha etik bir boyutu olduğunu söyleyebiliriz. Zeki bir insan çözüm üretebilir, akıllı olan ise ürettiğini olumlu yönde uygulama kabiliyetine sahiptir. Bir besteci müzik yapıtını aklı ile değil, zekâsıyla yaratır. Aynı besteci, en basit matematik denklemini çözemeyebilir. Burada devreye zekânın, algı ve hafıza yeteneğine göre farklılık göstermesi girer. 

 Peki "Akıllı kişi, doğru olanı seçen ve doğru olanı yapan kişidir" diyebilir miyiz? Burada da devreye „mantık. girer. Doğru düşünme, kendini akıl yürütmede gösterir. Akıl yürütme, verilen ilk yargılardan sonuç olarak yeni bir yargı çıkarma işlemidir. Gerçeğe uygun olan yargı (önerme) doğru, uygun olmayanı da yanlıştır. Doğru ile yanlış arasındaki yer “doğruluk değeri” olarak ifade edilir. Aklı yürütmede tümden gelim ve tümevarım metotlarına daha sonra döneceğiz. 

 İnsan dehası ve zekâsı söz konusu olduğunda, aklımıza çoğunlukla en zeki ve en yetenekliler gelir. Ancak, en zeki insanların bile aptalca kararlar aldıkları, zekâları ile bağdaşmayan davranışlarda bulunduğu gözleniyor. Aptallık, büyük ölçüde gereksiz detayları elimine ederek kısa yoldan çözüme ulaşmaya çalışan zihnin, mantığı tümüyle rayından çıkarmasına bağlanıyor. Beynin bu eğilimine “höristik strateji-zihinsel kısa yollar” adı veriliyor. 

 Mantıksız, saçma, budalaca fikirlerin peşinden gidenlerin hepsi düşük IQ lu değildir. 

IQ testlerinden yüksek bir puan almanız sizin aptallık yapmayacağınız anlamına gelmez. 

IQ derecesini belirleyen çeşitli faktörler vardır. Zekâ farklılığının % 30.u, içinde yetiştiğiniz koşullardan, örneğin beslenme ve eğitimden kaynaklanır. 

 Akıl ile ilişkili diğer başlıca kavramlar, “ruh”, “akıllı ruh” ve “anlama yetisi”dir. Ruh, din ve felsefede, insan varlığının maddi olmayan tarafı ya da özü olarak dinlerin ve ruhçu felsefelerin insanın vücudunda bulunduğunu kabul ettikleri, yaşamın özü saydıkları, canlılığı sağlayan, maddesel olmayan varlık, ölümsüz sayılan töz, ilkedir. İnsan ruh ve bedenden oluşan bir canlıdır. 

 İnsan ruhtan öte bir şeydir, bir nesne de değildir. İnsan nihai anlamda kendini belirleyen bir varlıktır2. Aslında çoğunluk tarafından dini bir motifle ele alınan ruh, bu anlamda insanın öldükten sonra da yaşamını devam ettiren tarafı ve bedeni ayakta tutan enerji olarak bilinir. Bu anlayışa göre, ölümün tanımı ruhun bedeni terk etmesidir. Ruhun ölümsüzlüğü düşüncesi sonlu bedenimizin bir ömre sığdıramadığımız arzularının bir ürünüdür. 

 İnsan ruhunun düşünmek, akıl etmek, tasavvur etmek, bir hükme varmak gibi faal/aktif yansımaları ise „akıllı ruh. kavramında toplanır. İnsan ruhunun akli yanı kadar öyle olmayan yanları da vardır. Onun faal/etkin olmadığı edilgin/pasif hâllerini belirtmede “duygu etkisi (passion)” terimi işlevseldir. Duygular, ruhun maruz kaldığı, tesir altında kaldığı, etkilendiği korku, hiddet, elem, aşk, vb. hâllerdir. Aklımıza gelen her şeyi isteyebilir (düşünebilir) olup, aklımıza gelen her şeyi bilemememiz, istediklerimiz ve bilebildiklerimiz arasında belli türden bir uyumsuzluğa yol açmaktadır. 

 Anlama, bir şeyi tecrübe, ilgi veya temas kurmak yolu ile belirli bir ölçüde aşina olarak bilme durumudur.3 Bu aynı zamanda gerçeğe ulaşmak için insan beyninin dinamik gerekçelendirme sürecidir.4 Anlam (logos), mantıktan (logic) daha derindir. Orta Çağ.da bazı papazlar, her şeyi insanlar için yarattıklarını düşündüklerini Tanrı.nın sivrisineği neden yarattığını anlayamadıkları için dinden çıkmışlardı. 

 Anlama yetisi (sezgi) ile akıl arasındaki anlamsal nüansı meydana getiren şey, ilkinin aklı kullanmaya yönelik (discursive) işleyiş tarzıdır. Anlama yetisi bu itibarla aslında sadece aklın özel bir çalışma biçiminin adıdır. “A, A.dır”, “düşünüyorum”, “varım”, vb. dolaysız hakikatleri sezen aklın yanında anlama yetisi bazı ilk yargılardan hareketle çıkarılan sonuçlar olarak dolaylı hakikatler sunar. Yani denebilir ki anlama yetisi; sezgisel (içgörüsel, intuitive) hakikatlerin kendisinden kaynaklandığı meleke olarak aklın, sezgiye tabi hakikatlere varmak 
üzere işleyen hâlidir. 

 Özetle, sorunumuz doğru bilginin ne olduğu ve nasıl elde edileceğidir. Bu bilgi her ne ise gerçeğin farkındalığını yaratacaktır. Doğru bilgiye sahipsem, bir gerçeğin de farkındayım demektir. Bu bilgiyi elde etmek için uygun yöntem mantığı kullanmaktır. Yani mantığı kullanma kapasitem „akıl.dır. Gerçeği bulmak için aklı yürüttüğüm zaman yeni bilgiye ulaşırım. Mantık, gerçekle uyumlu düşünme yöntemidir. 

 Bilgi, şeylerin nasıl olduğuna bakarak akıl yürütme ile sağlanır. Kimlik aksiyomuna göre; „şeyler ne ise o.dur. Yani sandalye, sandalyedir, masa değildir. Şeyler, varlıkları ve özellikleri ile benzerdir. Bilgi gerçektir ve insanın aklı ve mantığı kullanma kapasitesi ile elde edilir. Ancak, görecelilik (relativity) teorisi ve kuantum mekaniği kimlik prensibinden sapmaktadır. Görecelilik teorisi bilginin gerçek olduğuna karşı çıkarken, kuantum mekaniği ise parçacıkların mutlak özellikleri olmadığını söyleyerek ters düşer. 

 Öte yandan farklı insanlar farklı duyu bilgilerine sahiptir. Örneğin bir anıta bakan insanlar durdukları yere göre farklı izlenimlere sahip olabilirler. Her biri anıt için farklı bir görüntüye sahiptir. Bu yüzden insanların aynı şey hakkında farklı açıklamaları olabilir ya da aynı sandalyeye bakıp, farklı akıl yürütmelerle farklı sonuçlara ulaşabilirler. Bazen de sonuçlara farklı yöntemlerle ulaşılabilir. 

Yaratılış ve Akıl.. 

 Peki, akıl neden insana verildi? Tanrı.nın verdiği aklın sınırları neler? Akıl ile ne yapmamız isteniyor? Bu konu ile ilgili analize din ve laiklik bölümünde de gireceğiz. Önce Hermetik bilgilerle başlayıp, sonra felsefe ve akıl konusuna odaklanacağız. 

Hermes.in hikâyesi Âdem.in yedinci kuşak torunu olarak Nuh Tufanı öncesinde başlar. Daha sonra Mısır.a uzanır ve antik Grek inancından İslam.ın söylemine (İdris Peygamber olarak) aktarılır. Hermes.i binlerce yıldır cazip kılan Tanrı bilgisine (hikmet) ulaşmak için öngördüğü akıl yolculuğu ve yaratılış kozmolojisi oldu. Şimdi Hermes.e atfedilen Corpus Hermeticum.dan (CH) seçtiğimiz cümlelere bakalım.5 

“Yüce Akıl (Tanrı), kendisine benzeyen bir yaratık olan (gayr-i cismani) insanı yaratır. Bu insandan her biri (CH I; 16-17); 

1. Toprak ve sudan mamul bir kesif beden, 
2. Ateş ve havadan mamul bir hayati ruh (pneuma), 
3. Cismani olmayan bir nefs ve akıldan mürekkeptir. 

Ruh (nefs) bedendedir, akıl ruhtadır, Tanrı akıldadır. Akıl, ruhun üzerinde faaldir. 
Ruh, havanın üzerinde faaldir. Hava da kesif maddeler üzerinde faaldir. ( CH XI; 13b, 14a). 

Kâinat, Ruhlarla (nefslerle) doludur. İnsan ruhu, külli ruhun (Tanrı) parçasıdır. Ruh, kısa bir zaman için yeryüzüne inecek, maddeyle birleşecek ama maddeye boyun eğmeyecektir. 
İmtihanı kazanamazsa o ruhta bulunan ilahi nur sönecek ve ruhu yalnız başına karanlık içerisinde bırakıp yukarıya doğru gidecektir. Ruh da ışıksız kalınca, karanlığın içinde eriyip tükenecektir 6. 

Bilginin her parçasında hakikat nüvesini taşıyan bu şarta bağlı olmayan ve değişmeyen unsur, saf Ruh ya da Akıl’dır. Varlıklar içerisinde yalnızca insan, İlahi Aklı tam manasıyla yansıtabilen dir. 

Böylece her şey Tanrı’ya bağımlıdır, akıl tarafından idare edilir ki, Tanrı ezeli ve ebedidir, düşüncelerle anlaşılmaz. Akledilebilir âlemi yalnızca akıl gözüyle görülebilir. (Hermetica, C.II, s.28). 

Her şey Tanrı’nın düşündüğü düşüncelerdedir (CH XI; 17b-20a). 

“.. Akıl, Tanrı’nın en temel cevheridir. Nasıl ışık, güneş tarafından saçılırsa, akıl da Tanrı tarafından saçılır. O, insana girer ve bazılarını ilah yapar. İnsan ruhu, cisimlenme ile birlikte hazların kötü etkileri nedeniyle (ahlakı) bozulur. Akıl, kaderden üstündür ve içinde bulunduğu ruhu kaderin ellerinin ulaşamayacağı yere yükselmeye muktedirdir (CH XI; 5-8). 

İnsanlık arasında her ne kadar dillerde farklılık varsa da her millette konuşma bir ve aynıdır. Konuşma, aklın bir suretidir. Akıl da Tanrı’nın bir suretidir (CH XI; 12, 13a).” 

 Görüldüğü gibi bütün semavi dinlerin kitaplarında adı geçen Hermes.in öğretisine göre; Tanrı, Akıl.da olduğu gibi insan ruhu da külli ruhun (Tanrı.nın) bir parçasıdır. Akıl, kaderden üstündür ve içinde bulunduğu ruhu kaderin ellerinin ulaşamayacağı yere yükselmeye muktedirdir. 

Bilim insanları ise insanın evrimi konusunda başka açıklamalar getirmişlerdir. Antropoloji, insanda beynin gelişmesini şu şekilde açıklar: Dört ayaklıdan iki ayaklıya geçiş ile birlikte dik duruş ve alet kullanma becerisinin belirleyici oldu, yürüme görevinden kurtulan elin manipüle ve kavrama yetisi kazanarak aynı zamanda bir önceki işlevinden boşa çıkan ağın da konuşmaya elverişli hale geldi7. Burada beyine atfedilen rol ikincildir. El ve alet kullanımı ile dik duruş, beynin gelişim sürecinde kortikal alanın açılması ile beyine kalan 
alanın ve böylece aklın gelişmesini de sağlamıştır. 

 Beynimiz; 

(1) Yaşamın ve türün sürdürülmesine, 
(2) Tehlikeyi yakalamaya, 
(3) Denge (bozulduğunda) sistemi tekrar dengeye döndürmeye ( Stres Tepkisi ) programlanmıştır.8 

 Beynimizin katmanları şu şekildedir:9 

(1) Beyin sapı ya da alt beyin. 
(2) Orta beyin ya da Limbik sistem (duygusal beyin). 
(3) Üst beyin ya da neokorteks (mantıklı düşünen beyin). 

 - Alt beyin; yaşamsal fonksiyonlardan ( Kalp atışı, Soluk alıp-verme, uyanıklık ve uyku hali gibi) ve tehlikelere tepki vermekten sorumlu bölgedir. 

 - Limbik sistem, vücut ısısı gibi dengeler yanında korku, öfke, haz ve üzüntü gibi en temel duygulardan sorumludur. 
Alt beyin ana karnında gelişirken, orta beyin özellikle ilk beş-altı yılımızda tutulan kayıtlarla kişiliğimizin temelini oluşturur. 

- Üst beyin güçlü olduğunda güç ve güvenlik düşkünü alt ve orta beyini yönetebilir, güçlü olmadığında ise kolaylıkla devre dışı kalabilir. 

Beyindeki sinir bağları, kullanım sıklığı arttıkça güçlenir yani bilgi hatırlanır. Sevgiye, saygıya ve şefkate dayalı bir yaşam sürmemiş olanlarda orta beyin sorunlu olduğundan alt ve üst beyin bağlantısı zayıf olabilir. Bağlantı sorunları algılama hatalarına yol açar, örneğin ihtiyaçlarımızı ve isteklerimizi karıştırırız. Üst beyini daha çok kullandıkça daha az savunmacı, daha az duygusal ve daha çok mantıklı olur, stresimiz de azalır. 

 İnsan beyninde bulunan her biri beş bin bağlantı kurma yeteneğine sahip milyarlarca hücre olmasına rağmen, pek çok bağlantı asla kurulamamakta, mesajlar, duygular, görüntüler ve düşünceler gereğince algılanamamakta, beyinlerimizin içinde sonuçsuz bir biçimde birbirleriyle çarpışıp durmaktadırlar. Tarihin fark edilmemiş fırsatlarla dolu olmasının nedeni budur. Bunca duygu ve düşünce döllenmeden kalmıştır. İnsanlar kendilerine söylenenlerin çoğunu hiç duymamaktadır, gözlerinin önünde apaçık duran şeyleri fark edememektedir. 

Diğer yandan, genler, iki insan arasındaki zekâ farkının % 40.ından sorumludur.10 

Bu farklılıklar beynimizdeki bağlantılarda kendini gösterir. Daha zeki beyinlerde nöronların arasında daha verimli bir ağ bağlantısı olduğu izlenir. Nöral bağlantılar, verimli zihinsel bağlantıların kurulmasında biyolojik bir temel oluşturur. Stanford Üniversitesi.nden Gerald Crabtree, zekâmızın sürekli olarak mutasyon geçiren 2000-5000 gene bağlı olduğunu ileri sürer.11 

 Felsefe ve Akıl.. 

 Akılcılık/rasyonalizm akımının kökleri Sokrates.e ve onun öğrencisi Platon.a uzanır. Sokratesin gerçeği soruşturma yöntemi; diyalog, aklı ve mantığı esas alır. Sokrates.in başlıca kılavuzu, müzakere edilen konu hakkındaki rakip varsayımları sınama ve geçersiz kılınanları da adım adım aşarak daha dayanıklı varsayımlara yol almakta kullandığı akıl.dır. Platon, doğru bilgi kaynağının duyusal tecrübe değil, akıl olduğunu söyler. 

   Batı felsefesi tarihine bakıldığında, insanın doğadaki ayırt edici vasfın akıl olduğu fikrinin temellerinin Aristoteles.e dayandığı görülür. Aristoteles meşhur tanımında insanın “akıllı hayvan” olduğunu söyler. Aristoteles e göre her varlığı o varlık yapan değişmez bir öz vardır. 
İnsanı insan yapan bu öz, onun düşünebilmesidir. 

  Aristoteles, Metafizik adlı eserine “bütün insanlar, doğal olarak bilmek isterler”12 önermesiyle başlar. Aristoteles.in metafizik bahsinde varlık ile varolanları bilmek, kavramak ve bunları anlamak için Fizik.te temellendirdiği ilkeler, her zaman bir şeyin oluşan olarak taşıyıcı olması gerektiğini öngörüyordu.13 Akıl (reason) ise bu imkânı kendi içerisinde kendi 
kendisinde taşımaya ehildir keza akıl, akıl yürütme (reasoning) esnasında kendinden başkasına ihtiyaç duymayacaktır. 

Aristoteles.e göre; insan aklının üç temel işlemi bulunmaktadır. Bunlar; 

(1) Bilmek (theorein), 
(2) Yapmak (prattein) ve 
(3) Yaratmak.tır (poiein). 

 Bütün bilimler aklın bu üç işleminden doğmaktadır. Bilmek işleminden; teorik bilimler (matematik, fizik), yapmak işleminden uygulamalı bilimler (ahlak, ekonomi, politika) ve yaratmak işleminden şiirsel (söz söyleme/belagat, mantık) bilimler doğarlar. 

 Aristoteles, ayrımına gittiği bu üç etkinliğe üç değer atfeder. Teorik bilimler.in değeri ve amacı “doğruluk” ve “hakikat”, Poiesis.inki “fayda”, Praxis.inki ise “iyi”dir. 

 Aristoteles.e göre eylemin kaynağı yalnızca arzu değildir çünkü arzu seçim veya tercih yapamaz. Yalnız başına akıl da olamaz çünkü akıl kendi başına hiçbir şeyi hareket ettirmez. 
Eylemin kaynağı arzu ile birlikte bir amaç peşinde koşan akıldır. (Akıllı arzu) 

 Aristoteles ruh, akıl ve arzu ayrımından yola çıkarak erdemleri de ikiye ayırır; ruhun akıllı kısmından kaynaklanan düşünce (entelektüel) erdemleri ve ruhun akıllı olmamakla beraber aklı dinleyen kısmına dayanan karakter (ahlaki) erdemleri14. 

 Duyuların yanıltıcı olduğu fikri ile yola çıkan modern felsefenin kurucusu Fransız filozof Rene Descartes, “Akıl” anlamında kullandığı ve “iyi hüküm verme ve doğruyu yanlıştan ayırt etme kudreti” olarak tanımladığı sağduyunun bütün insanlarda fıtraten eşit olduğunu savunur.15 Descartes duyuların yanıltıcılığını, değindiği birçok örnekle eleştirmesinin ardından, kendisinden kuşku duyulamayacak ilk akli hakikat olarak „cogito ergo sum’a ulaşır; “Düşünüyorum, o hâlde varım”. 

 Hollandalı filozof Baruch Spinoza.daki aklın ezelî-ebedî olanı da kavrayabileceği yönündeki “mutlak akılcılık” ile Alman G. W. F. Hegel.in metafiziksel bir olgu olarak büyük “Akıl” vurgusundaki akılcılık, yelpazenin iki ucudur. Spinoza, akla dair minimalist bir anlayış ile bir akıl yürütme zincirinin, bir ispatlamanın geçerli olabilmesi için asgari akli şartlarını ima eder. Hegel.in maksimalist akıl anlayışına göre ise “Akıl dünyaya hükmeder ve dolayısıyla, bizzat evrensel tarih de akli biçimde açılıp serilmiştir.”16 

Kant, aklın sormaktan kaçınamadığı bazı sorular yüzünden insanı yanılsamalara düşürdüğünü belirtir. 
Aklı bu kadar meşgul edip bir türlü bilgisine ulaşamadığımız nosyonlar aklın yanlış kullanımından türerler. 
Bahsi geçen yanılsamaların üç çeşit olduğunu belirtmektedir; ampirik, mantıksal ve transandantal. İlkinin yanlış duyumsamadan kaynaklı olduğu ve kısa bir odaklanma ile ortadan kalkacağını; ikincisinin mantığın formel kullanımındaki hatadan kaynaklı olduğunu ve buradaki doğru kullanımla üstesinden gelineceği ni ifade eder. Üçüncüsünde ise farkına varmanın zorluğunun yanı sıra üstesinden gelmenin imkânsızlığı söz konusudur; düşünürüz bilemeyeceğimizi bildiğimiz halde. 

 Kant ın “transandantal diyalektik”i doğal ve kaçınılmazdır; öznel olanı nesnelmiş gibi yutturur. 
 Tözler: ruh, evren ve tanrıdır. Bunlara yer açan; sonlu varlığımızın ardında sonsuz bir kaynak; sınırlı doğamızın ardında sınırsız bir evren; ve gerçeklerin ardındaki idealdir 17. 
 Kant; Descartes, Leibniz veya Spinoza gibi teknik felsefi manada tam bir rasyonalist olmadığı hâlde (daha çok rasyonalizm ile ampirizmin bir sentezini savunmuştur) seküler manada bir akılcıdır. 

 Seküler akılcılığın 19. yüzyıldaki büyük temsilcisi ise Auguste Comte tur. Meşhur üç hâl yasasıyla Comte, teolojik ve metafizik dönemlerin ardından gelen pozitif ve bilimsel bir dönemin öncüsüdür. Comte.un mirasının 20. yüzyılın ilk yarısında hüküm sürmüş versiyonu olarak neo-pozitivizm de metafizik eleştirisiyle seküler akılcılığı bünyesinde taşımıştır. 

 20. yüzyılın ikinci yarısı, Batı düşüncesinde büyük bir değişime, “öznenin ölümü” ya da “insanın ölümü” fikri olarak anılan bir değişime tanıklık etmiştir. Bu fikir öncelikle, düşünce ve eylem için nihai bir zemin sağlayan modern transandantal ben, zaman dışı ve evrensel insan doğası varsayımlarına dönük bir kuşkuculuğu ihtiva eder.18 Bu çağdaş kuşkuculuk, Falzon.a göre postmodern felsefi pozisyonun veya düşünme tarzının asgari müşterek özelliğidir. 

 Postmodern pozisyonun tipik bir örneği olarak Feyerabend.a göre “akıl-dışı” diye mahkûm edilen usullerin bizi başarıya götürdüğü ve buna mukabil akılcı usullerin muazzam sorunlara yol açtığı vakidir. Neticede ona göre akla elveda demenin zamanıdır.19 Feyerabend.a göre; özgür bir toplum ancak, akılcılığın yerine kültürel rölativizmin ikame edilmesiyle kurulabilir. 

  Bilim Felsefesi ve Akıl.. 

Bilim felsefesini anlamamız için neyin nasıl düşündüğü ile ilgili genel bir çerçeve çizelim (Şekil 1). 


Şekil 1: Bilim Felsefesinin Ana Dalları 


Felsefenin temel konularından biri olan „varlık. konusu hakkında konuşmak, „Ontoloji. yani varlık bilimi yapmak demektir. Ontoloji bilimi bizim düşünsel üretimimiz olmayan alanla ilgilenir. Bizim düşünsel üretimimizle ilgilenen bilime ise „Epistemoloji. denir. Yani ontoloji, varlık bilimi ise epistemoloji „ bilgi bilimi dir. Ancak, ontoloji ve epistemoloji birbirlerinden bağımsız değildirler. Birbirlerini etkilerler ve dönüştürürler. Yani, insan kendi dışında olanı sadece algılamakla kalmaz, aynı zamanda yorumlar. 

 İlk çağlarda Thales gibi filozoflar geniş konuları kapsayan metafizik (epistemoloji ve Ontoloji) ile ilgileniyorlardı. Evreni oluşturan temel, öz maddenin bulunması amaçtı. 
Felsefecilerin bu konuda farklı fikirleri (ateş, su, toprak, hava) akıl ve bilgiye yönelmelerine, elde edilen bilgilerinin sorgulanmasına sebep oldu ve epistemoloji (bilgi felsefesi) bugün bile felsefe dalı olarak güncellenip devam ediyor. 

Bilginin yapısını inceleyen, doğru ile yanlış akıl yürütmenin ayrımını yapmaya çalışan „mantık. disiplini ise önceleri geniş felsefe konularından biri olarak görülürken günümüz felsefesinde „kanıt teorisi. kapsamında incelenmeye başlanmıştır. Günümüz felsefesinde mantık artık tamamen kaos dahil modern matematiğe dönüşmüştür. 

Felsefenin epistemoloji ve ontoloji.yi inceleyen bir dalı olarak yüzyıllarca devam etmesine rağmen, metafizik; günümüz felsefesinde sürekli değişim sonucu ölüm, yaşam, tanrı vb. konulara hapsolmuş ve alanı daralmıştır. Metafiziğin içinde olan din felsefesi, dil felsefesi ve bilim felsefesi gibi konular kendi dallarına ayrılıp metafizik.ten kopmuşlardır. Önce, epistemoloji ve teoloji metafizik.ten ayrılmış ardından bilimin gelişmesi ve ontolojik bakış.a dönüşmesi ile ontoloji de metafizik dışına itilmiştir. 

Varlık bilimi olan ontoloji; din, dil, bilim ve felsefenin diğer uğraşı alanlarında benzer kavramların “gerçek mi sahte mi?” sorusu ile ilgilenir ve yüzyıllar boyu metafiziğin bir dalı olarak süregelmesine karşı günümüz felsefesinde tamamen bilime dönüşmüştür. 


Tablo 1: Varlık Felsefesi (Ontoloji) 

Bilgi bilimi olan epistomoloji ise günümüz felsefesinde metafizikten ayrıdır ve bilginin doğruluğu ya da yanlışlığı dört ana grup çerçevesinde irdelenir; 

- Rasyonalist (us, akıl), 
- Ampirist (deneyci), 
- Sensüalist (duyular) ve 
- Sezgiciler. 

   Rasyonalizmde bilginin kaynağı akıldır, Empirizmde ise deneyidir. Pragmatizmde faydalı olan bilgi doğrudur. Entüisyonizmde ise bilginin kaynağı sezgidir. 

   Rasyonalizmin (Akılcılık), en önemli temsilcileri arasında Sokrates (Diyalektik Konuşma), Platon (İdealar kuramı), Aristoteles (madde-form ilişkisi), Descartes (Metodik şüphe), Hegel (Diyalektik idealizm: tez-antitez-sentez), Farabi ve Leibniz sayılabilir. 

   Empirizmin (Deneycilik), önde gelen isimleri ise Epiküros, Gassendi, John Locke, David Hume, George Berkeley, Condillac ve Herbert Spencer.dir. Empirizm akımı, bilgilerimizin kaynağının duyu ve algılar olduğunu, doğuştan aklımızda hiçbir bilginin bulunmadığını ileri sürer. Ayrıca doğru bilginin ve dolayısıyla genel-geçer bilginin mümkün olduğunu savunur. John Locke.a göre; göre insan zihninde doğuştan hiçbir bilgi yoktur. Ona göre zihin başlangıçta üzeri yazılmayı bekleyen boş bir levhadır (Tabula Rasa). Her şey sonradan bu levhaya duyum ve deneyler aracılığıyla yazılır. 
Tüm bilgiler deney sonrasıdır (a posteriori). 

 Sensualizmde (Duyumculuk) ise Fransız aydınlamacı Étienne Bonnot de Condillac, empirizmi tümüyle duyumculuğa indirger. Condillac.a göre, tüm bilgilerin kaynağı duyulardır. Duyu verilerinin dışında hiçbir sonuç bilgi değildir. Düşünceyi duyuma ek bir bilgi kaynağı olarak görmez. 

 Entüisyonizm de (Sezgicilik); sezgi aklın doğrudan doğruya, yani araçsız olarak bir şeyin algısını elde etmesi manasına gelir. Yani aklın bir hamlede, birden biri yani aniden algılaması bir sezgidir. Sezgicilik, akıl ve duyumu gerçeği bulma ve bilme aracı olarak kabul etmez. Çünkü bunlar, bulmak ve bilmek için araçlara muhtaçtırlar. Oysa gerçek ve öz biliş, hiçbir araç olmaksızın, doğrudan doğruya sezgi gücüyle bilmekle mümkündür. En önemli temsilcileri Gazali ve Henri Bergson.dur. 

 Pragmatizm e (Faydacılık) göre bir şey yararlı olduğu sürece değerli, önemli ve doğrudur. Gerçeklik ve doğruluk insanın eylemlerinin sonuçları, başarıları ve yararlarıyla değerlendirilmektedir. 

Güzellik bilimi olan „ Estetik ise „ Değer teorisi ya da aksiyoloji adı verilen felsefenin bir dalıdır. Duygu ve beğeninin yargılanması olarak da tanımlanan “ Duyusal- Duygusal ” değerleri inceler. Sanat felsefesi ile yakından ilişkilidir. 

2. Cİ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR..,,

***