ULUSAL GÜVENLİK., BÖLÜM 6

ULUSAL GÜVENLİK.,  BÖLÜM 6

Dr. Ali Bilgin VARLIK,Ulusal güvenlik, Aile, vakıf, şirket, devlet,Sun Tzu,Eleştirel Kuram, Uluslararası Politik Ekonomi Yaklaşımı, Liberal Realizm, İngiliz Okulu, Kopenhag Okulu, Feminist Akım,


Ulusal Güç Unsurları,

Robert Davro 1950’de yayımlanan “Güç” adlı eserinde gücü; “olmaması halinde diğerlerinin yapmayacakları şeyleri yapmalarını sağlama yetisi” olarak 
tanımlamıştır.104 
Bir başka ifadeyle güç; başkalarının davranışlarını belirleme ve kontrol edebilme kapasitesidir.105 Bu kapasite, başkalarının değişen davranışları ve güçleri üzerinden ölçülebilmesi ve ayrıca durum ve şartlara göre anlam kazanması nedeniyle bağıl ve değişkendir. Bu iki özellik gücün ölçülebilirliğini ve güç mukayesesini neredeyse imkânsız bir hale getirir. Bu nedenle, gücü kaynaklar temelinde düşündüğümüzde “güç tahvili” sorunuyla karşılaşırız. Örneğin 1940’ta Fransa ve İngiltere’nin Almanya’dan daha çok tanka sahip olmaları, daha iyi askeri stratejiler uygulayan Alman ordusunun Fransa’yı ele geçirmesine engel olmadığı gibi, Vietnam’da sık ormanlık bölgede, daha çok gayrinizamî harp koşullarında muharebe eden ABD ordusunun mukayese edilemez ölçüdeki tank üstünlüğü bir anlam ifade etmemiştir. Güç kavramı, kuvvet kullanımını veya kuvvet kullanma tehdidini içeren “sert güç”ten ibaret değildir. Ayrıca gücün istenilen davranış değişikliğinin cazibe yaratma ve gündemi belirleyebilme yeteneğiyle sağlanan “yumuşak güç” ve duruma bağlı olarak sert ve yumuşak gücün bir arada kullanıldığı “akıllı güç” boyutları da vardır.106 

Ulusal güç, güvenliğin sağlanması ve sürdürülmesi için bir devletin kullanabileceği maddi ve manevi kaynakların toplamıdır. 

Kaynaklar temelinde ulusal güç unsurları; 

1) Politik ve idari güç 
2) Askerî güç 
3) Ekonomik güç 
4) İnsan gücü 
5) Coğrafi güç 
6) Bilimsel ve teknolojik güç 
7) Psiko-sosyal ve kültürel güç olmak üzere sınıflandırılabilir. 

Ulusal güç unsurları sabit ve değişken nitelikler göstermektedir. Sabit veriler, yüz ölçümü, yeryüzü şekilleri, doğal kaynaklar, tarih gibi kısa ve orta erimde değişmeyeceği farz ve kabul edilenlerdir. Nüfus, silahlı kuvvetler, ekonomik durum, teknolojik seviye gibi hususlar değişken veriler arasında yer almaktadır. Ancak bu ayrım çok belirgin değildir. 
Nitekim sabit nitelikli bir unsur olan coğrafi gücün, değişmeyen unsurlarına karşın ülkenin jeopolitik değeri dönemsel özelliklere göre farklılık gösterebilir. Örneğin Soğuk Savaş döneminde Varşova Paktı’nın yönelttiği tehdide karşı NATO ittifakının güney-doğusunda bir “kanat ülkesi” olan Türkiye’nin, günümüzde, Orta Doğu, Balkanlar ve Kafkasya arasındaki merkezi konumu nedeniyle jeopolitik gücünün değişime uğradığını söylemek mümkündür.107 
Ulusal güç unsurlarının sabit ve değişken nitelikleri, belirli genel konular dışında değerlendirme yapmaya imkân vermez. Çünkü bunlardan bir kısmı henüz harekete geçirilmemiş (pasif/potansiyel) unsurlardan oluşurken diğer bir kısmı ise hali hazırda hareket geçirilmiş (aktif/kinetik) durumdadır. Örneğin bir ülkenin dünyanın en büyük bor rezervine sahip olması önemli bir özelliktir ancak, bu kaynak çıkarılamıyorsa veya çıkarıp hammadde olarak ihraç edildikten sonra işlenmiş haliyle daha pahalıya ithal ediliyorsa stratejik bir üstünlük sağlamaz. 
Ulusal güç unsurlarında bir diğer belirleyici değişken, kalitedir; nitelik üstünlüğü dür. Nitekim büyük bir nüfusa sahip olmak askeri ve ekonomik güce önemli katkı sağlar. Ancak nüfusun yaşlılık, eğitim, işsizlik, sağlık, temel insani değerlere bağlılık gibi nitelik özellikleri ulusal güç unsurlarını doğrudan etkiler. 

Bu kapsamda HIV virüsünün Orta Afrika ülkelerinin, alkolizmin bazı Avrupa ülkelerinin, biat kültürü, iltimas ve yolsuzluğun üçüncü dünya ülkelerinin ordularını ve ekonomilerini zayıflattığı bilinmektedir. 

Ulusal güç unsurları arasında birbirini tamamlayan, iç içe geçmiş yoğun ilişkiler mevcuttur. Örneğin, nitelikli insan gücü olmayan bir ulusun, ekonomik gücünün; yeterli ekonomik gücü olmayan bir ulusun teknolojik gücünün; teknolojik gücü olmayan bir ulusun askeri gücünün yeterli olması beklenemez. Ulusal güç unsurları arasında önem ve öncelik sırası durumun özelliklerine göre değişir.Ulusal hedeflere ulaşmada güç unsurlarının eş güdümlü olarak kullanılması önem arz eder. 

Yukarıda sunulan nedenlerden ötürü ulusal güç, unsurlarının girift ilişkilerinden oluşan bir alanı ifade eder; sabit (s) ve değişken (d), potansiyel (p) ve kinetik (k) ulusal güç unsurlarının nitelik (n) çarpanı ile oluşturduğu bir entegral denklemidir. 

Ulusal Güç = ∫n [(s + d) (p + k)] a 

Güvenlik Yönetimi ,

Güvenlik yönetimi, güvenliğin sağlanması ve sürdürülmesine yönelik karar, tercih ve eylemlerde kullanılan ilke, yöntem ve süreçlerdir. 
Güvenlik yönetimi, sonuçları itibariyle; tehdit değerlendirmesi, kriz yönetimi, güvenlik ortamının şekillendirilmesi, harbin ve askeri harekâtın yönetimi 
gibi stratejik, operatif, taktik ve teknik uzmanlıkları kapsasa da esasen devletin sahip olduğu güvenlik anlayışına işaret eder. 
Güvenlik yönetimi; devlet ve ulus olma, kültür yaratabilme, ülkü sahibi olma ve ileri görüşlülük (vizyon) gibi tarihsel birikim ve kazanımların, devlet aygıtının ve siyasi otoritenin yapısına ve çalışmasına aktarılan kısmıdır. Devlet aygıtı (bürokrasi) ulusal güvenlik yönetiminin ehliyet boyutunu, siyasi otorite 
ise meşruiyet boyutunu oluşturur. 

Güvenlik yönetimi, tehdit, fırsat ve çıkarların tanımlanmasında, ulusal gücün yapılandırılması, geliştirilmesi ve uyumlaştırılmasında, politika ve stratejilerin belirlenmesinde başlıca etkendir. Bu nedenle ulusal güvenlik kapasitesinin bir kuvvet çarpanıdır. 
Ulusal Güvenlik Kapasitesi = (Güvenlik Yönetimi) x (Ulusal Güç)a 

Sonuç 

Ulusal güvenlik: “Devletin bekasının ve refahının sağlanması, bunlara yönelik tehdit ve risklere karşı gerekli tedbirlerin alınması, ortak kimlik ve değerlerin 
korunması suretiyle ulusal çıkarların gerçekleştirilmesi hali”dir. İlk kez 1943’de Walter Lippmann, tarafından; bir devletin savaşmak zorunda kalmaması, 
mecbur kalması durumunda savaşmaya muktedir olması ve savaş esnasında da haklarından mahrum kalmaması hali 108 olarak tanımlanan kavram pek çok bilimsel disiplinin ilgi alanına girmesi nedeniyle karmaşık bir yapı arz eder. Ne şekilde tanımlanırsa tanımlansın ulusal güvenlik kavramının temel belirleyenleri; kuvvet, beka, refah, kimlik, tehdit, çıkar ve değerlerdir. 
Ulusal güvenlik kavramı, toplumlara, zamana ve coğrafyaya göre değişir. Gücün bağıl ve değişken doğası, tehdit ve çıkarların algıya dayanan yapısı, ulusal 
güvenlik kavramı değişkenliğinin ve göreceliğinin diğer sebepleridir. 
Geçmişi, örgütlü ilk insan topluluklarına kadar dayanan ulusal güvenlik kavramı, zaman içerisinde yeni boyutlar kazanmakla beraber özü itibariyle aynı kalmıştır. Bu durum, kavrama ilişkin kuramsal değerlendirmelerin tarihsel gelişimle birlikte yapılmasını zorunlu kılar. Özellikle II. Dünya Savaşından sonra bugünkü anlamıyla kullanılmaya başlayan ulusal güvenlik kavramının geliştirilmesine, Sun Tzu, Tükidies, Makyavel, Hobbes, More, Clausewtiz ve Liddel Hart gibi asker ve düşünürlerin önemli katkısı olmuştur. Kavramın temel belirleyenleri siyasal gerçekçi kuramın değerler dizinine dayanır. Bununla beraber, liberalist, davranışçı, çoğulcu ve eleştirel kuramlar ile İnşacı Kuram, Uluslararası Politik Ekonomi, 
Liberal Realizm, Karmaşık Karşılıklı Bağımlılık Kuramı, Kopenhag Okulu ve Feminizm gibi ara kuramların kavramın gelişimine önemli katkısı olmuştur. 
Günümüzün küreselleşme ortamı, tehdit ve çıkarların sayı ve niteliklerinde köklü değişiklikler yaratmıştır. Savunmadan güvenlik ortamının şekillendirilmesine yönelik ihtiyaçları karşılamaya doğru kayan ulusal güvenlik kavramı, çok boyutlu ve karmaşık bir mahiyet almıştır. Bu ortamda ulusal güvenlik kavramı geleneksel askeri boyutuna ilave olarak, ekonomi, çevre, sağlık, cinsiyet, kültür, refah, kimlik vb. yeni boyutlar kazanmış, küresel ve bölgesel kimliklerden bireye kadar inen çeşitli kademeleri içerecek şekilde derinlik kazanmıştır. Kavramın genişleyen ve derinleşen bu yapısı onun devlet, uluslararası ortam ve kimlik düzeylerinde değerlendirilmesini zorunlu kılmıştır. 
Devlet bakış açısından ulusal güvenlik kavramı, başlıca iki temel mesele etrafında şekillenmiştir. Bunlar; güvenliğin devletin en önemli ve öncelikli konusu olduğunu 
vurgulayan, “devletin yüce çıkarı” ve devletlerin kendi güvenliklerini başka devletlerin güvenlikleri aleyhine tesis ettikleri savını ortaya koyan “güvenlik çıkmazı” düşünceleridir. 
Uluslararası ortam bakımından güvenlik kavramı, bütünüyle ayrışık bir mahiyet arz etmekte olup, devletlerin devletlerle ve devletlerin uluslararası ortamın diğer aktörleriyle olan ilişkilerini kapsar. Günümüzün ulusal güvenlik yaklaşımı savaştan önce barışı kazanmaya yönelik olduğundan, devletler arasındaki ilişkiler çatışma ile sınırlı olmayıp işbirliğini de zorunlu kılmaktadır. Devletlerin uluslararası ortamdaki faaliyetleri, devletler arasındaki ilişkilere ilave olarak; devlet dışı aktörler ile etkileşim ve güvenlik sistemleri ekseninde gerçekleşmektedir. 
Kimlik düzeyinde, ulusal güvenliğin sağlanmasındaki başarı, enik, dini, feodal vb. farklı özelliklerin ulus olma seviyesine çıkarılabilmesine bağlıdır. Toplumun ulus olma becerisi, yurttaşlık ilişkisi ve devletin demokratik meşruiyeti ulusal güvenliği doğrudan etkiler. 
Ulusal güvenliğin temel belirleyenlerinden olan tehdit ve çıkarların kıymetlen dirilmesi uzmanlık alanlarının, tespiti ise siyasi iradenin sorumluluğu kapsamındadır. Neyin tehdit olduğu ve ulusal çıkarın tanımlanmasında toplumun hangi kesiminin belirleyici olduğu, siyaset biliminin, uluslararası ilişkilerin ve stratejinin başlıca tartışma alanlarıdır. Son küreselleşme evresi, tehditlerin mahiyetinde köklü değişikliklere neden olmuştur. Buna bağlı olarak tehdit değerlendirmesinde; riskler, potansiyel ve mevcut tehditler ayrımına gidilmiş, bu durum benzer şekilde ulusal çıkarların değerlendirilmesinde önem ve öncelik sıralamasını zorunlu kılmıştır. 
Tehditler ve çıkarlar, ulusal hedeflerin, stratejilerin ve politikaların belirlenmesinde temel hareket noktasını ve bunların genel çerçevesini oluştururlar. Ulusal hedefler, elde edilmeleri halinde ulusal çıkarların gerçekleştirilmesini sağlayan sonuçlardır. Ulusal hedeflerin gerçekleştirilmesi maksadıyla genel hareket tarzlarını ve kaynak tahsisini ortaya koyan ulusal politikalar uzun vadeli ve geniş kapsamlı eylem planlarıdır. Ulusal politikaların gerçekleştirilmesi için yürürlüğe konan stratejiler ise, kısa-orta-uzun erimli faaliyetleri ve kaynakların nasıl kullanılacağına ilişkin hususları kapsarlar. Tehdit, çıkar ve hedeflerin tanımlanmasında ve bunlara yönelik politika ve stratejilerin belirlenmesinde, devletin güvenliğe yönelik; algı, tercih ve karaları ile mevcut imkan ve kabiliyetlerinin bileşkesi olarak ortaya çıkan güvenlik kimliği başlıca etkendir. 
Ulusal güvenliğin sağlanması ve sürdürülmesi güvenlik kapasitesinin seviyesine bağlıdır. Ulusal güvenlik kapasitesi; ulusal güç ve güvenlik yönetimi olmak üzere iki unsurdan oluşur. 
Ulusal güç; maddi ve manevi kaynak ve yeteneklerin toplamı olup, sabit, değişken, potansiyel ve kinetik unsurları kapsar. Nitelik üstünlüğü ulusal gücün kalitesini belirler. Ulusal güvenlik yönetimi ise gücün kullanılmasına ilişkin yeterlilik seviyesini ortaya koyan;stratejik, operatif, taktik ve teknik imkân ve kabiliyetlerden ve tarihsel, siyasal, toplumsal birikimin yönetime aktarılabilen unsurlardan oluşur. Devlet aygıtı (bürokrasi) ulusal güvenlik yönetiminin ehliyet boyutunu, siyasi otorite ise meşruiyet boyutunu oluşturur. 

Kaynakça 

Adler Emanuel ve Barnett Michael, Security Communities, Cambridge University Press, 1998, s. 59. 
Attali Jacques, Geleceğin Kısa Tarihi, (Çev. T. Ilgaz), Ankara, İmge, 2007, s. 57. 
Bilgin Pınar, “Güvenlik Çalışmalarında Yeni Açılımlar: Yeni Güvenlik Çalışmaları”, SAREM Stratejik Araştırmalar Dergisi, Sayı.14 (Ocak) 2010, s. 69-96. 
Brown Lester, “Redefining National Security”, Washington D.C., World Wach Paper 14 Kasım 1977. 
Buzan Barry, People, States and Fear: The National Security Problem in Internetional Relations, İngiltere, Wheatsheaf Books, 1983, s. 105-115. 
Buzan Barry, Ole Wæer ve Jaap de Wilde, Security: A New Framework For Analysis. Colarado, Lynne Rienner Publisher, 1998, s. 9-17. 
Buzan Barry ve Wæver Ole, Regionsand Powers: The Structure of International Security. Cambridge University Press, 2003, s. 11-13. 
Booth Keen, “Security and Self: Reflections of a Fallen Realist”, K. Krause. ve M.C. Williams (Ed.) Critical Security Studies: Concepts and Cases, Minneapolis, University of 
Minnesota Press, 1997, s. 83-119. 
Booth Keen, “Security and Emancipation”, Review of International Studies, Cilt 17, No. 4, 1991, s. 313-326. 
Cantekin Aytekin. Carl von Clausewitz: Savaş Üzerine, A.B. Varlık (Ed.), Strateji, Harp ve Askeri Harekât Üzerine Dünya Klasikleri Öz İncelemeler Dizini, Ankara, KHO 
Basımevi, 2012, s. 227-300. 
Chris Brown ve Ainley Kirsten, Understanding International Relations, Çin: Palgra ve Macmillan, 2005, s. 40. 
Clausewitz von Carl, On War, P. Paret (Ed.), New York, Alfed A. Knopf, 1993, s. 99. 
Davutoğlu Ahmet, Stratejik Derinlik, İstanbul, Küre Yayınları, 2002, s. 18. 
Dedeoğlu Beril, Uluslararası Güvenlik ve Strateji. İstanbul, Derin Yayınları, 2003, s. 15. 
Deibel L. Terry, Foreign Affairs Strategy: Logic for American Statecraft, New York, Cambiridge University Press, 2007, s. 144. 
Desch Michael, “Culture Clash: Assessing the Importance of Ideas in Security Studies”, International Security, Cilt 23, No. 1, 1998, s. 141-170. 
Deutsch W. Karl, Political Communityandthe North Atlantic Area, Princeton University Press, 1957, s. 58. 
Duru Cenap ve Hoşder Mehmet, Millî Güvenlik Siyasetinin Oluşturulması, İstanbul, Harp Akademileri Yayınevi, 1994, s. 34. 
Enloe Cynthia, Bananas, Beaches and Bases: Making Feminist Sense of International Politics, Berkeley, University of California Press, 1990. 
Gilpin Robert, Uluslararası İlişkilerin Ekonomi Politiği. Ankara, Kripto, 2011, s. 26-28. 
Hertz John, “Idealist Internationalism and the Security Dilemma”, World Politics, Cilt 2, No. 2, 1950, s. 171-201. 
Hobbes Thomas, Leviathan or the Matter, Forme, &Power of a Common-wealth Ecclesiasticall and Civill, Londra, Andrew Crooke, 1651, s. 77. 
Hoffmann Stanley, “In Defence of Mother Teresa: Morality in Foreign Policy”, Foreign Affairs, Cilt 75 (Mart-Nisan), 1996, s. 172-175. 
Huntington P. Samuel, “America’s Changing Strategic Interests”, Survival, 33 (Ocak/Şubat), 1991, s. 5-9. 
Morales Q. Waltraud, “The War on Drugs: A new National Securitiy Doctrine?” Third World Quarterly, Cilt 11 (Haziran 1989), s. 155. 
MultipleFeatures Project, Navigation Towards 2030, Finding and Recommendations, Norfolk, ACT, 2009. http://www.iris-france.org/docs/pdf/up_docs_bdd/20090511-112315.pdf 
(5 Ağustos 2012). 
James E. Dougherty ve Robert L. Pfaltzgraff, Contending Theories of International Relations, New York, Longman, 1997, s. 11. 
Jones Richard Wyn, Security, Strategy, and Critical Theory, Lynne Rienner Publishers,1999, 
http://library.northsouth.edu (10 Eylül 2012), s. 8. 
Jordan Amos A., Taylor Jr William J., Mazar Michael J., American National Security. Baltimore, The John Hopkins University Press, 1999, s. 6. 
Kaplan A. Morton, “Variants of Six Models of the International System”, International Politics and Foreign Policy, Rosenau N. James (Ed.), 
   New York, Free Press, 1969, s. 291-303. 
Kapstein B. Ethan, The Political Economy of National Security: A Global Perspective. New York, McGraw-Hill, 1992. 
Keohane O.Robert, & Nye Jr S. Joseph, “Interdependence in World Politics”, The Theoretical evolution of international political economy: a reader. New York, Oxford University 
Press, 1997. 
Kirshner Jonathan (Ed.), Globalization and National Security, New York, Routledge. 2006, s. 3-25. 
Krause Keith ve Williams Michael (Ed.), Critical Security Studies, Minneapolis, University of Minnesota Press. 1997. 
Kreisler Harry, Nye Jr S. Joseph, ile Mülakat konulu televizyon söyleşisi, 
http://www.youtube.com/watch?v=AMqvDEQBCAs, 2011 (12 Mart 2012). 
Lasswell D. Harold, National Security and Individual Freedom, New York, McGraw-Hill, 1950, s. 75. 
MacFarlane S. Neil ve Khong Yuen Foong, Human security and the UN: a critical history, Bloomington, Indiana University Press, 2006, s. 25. 
Mahnken G. Thomas, “Strategic Theory”, J.Baylis vd. (Ed.), Strategy in the Contemporary World: An Introduction to Strategic Studies, Oxford UniversityPress, 2010, s.67-83. 
Mangold Peter, National Security and International Relations, New York, Routledge, 1990, s.4. 
Marius R., Thomas More: A Biography, Londra, Collins, 1986, s. 407. 
McSweeney Bill, “Identity and Security: Buzan and the Copenhagen School”, Review of International Studies, Cilt 22, No. 1, 1996, s. 81-93. 
Mearsheimer John, “Anarchy and the Struggle for Power”, K.A. Mingst ve J.L. Snyder (Ed.), Essential Readings in World Politics, Londra, Norton Series, 2008, s. 60-79. 
More Thomas, Utopia, (Çev. M. Okuyucu), İstanbul, Beda Yayınları, 2009, s. 89-94. 
Morgenthau J. Hans, Uluslararası Politika. (Çev. Ünsal Oskay), Ankara, Sevinç Matbaası, 1970, s. 140-211. 
Morgenthau J. Hans, “A Realist Theory of International Politics”. K. A. Mingst ve J.L. Snyder (Ed.), Essential Readings in World Politics, New York, W.W. North & Company, 2008, s. 56-60. 
Northedge F.S., The International PoliticalSystem. Londra, Faber&Faber, 1976, s. 224. 
Nye Jr. Joseph S., Soft Power: The Meansto Success in World Politics. New York, Public Affairs, 2005, s. 4. 
Nye Jr, S. Joseph Küresel Çatışmayı ve İşbirliğini Anlamak. İstanbul, İş Bankası Yayınları, 2011, s. 47. 
Parker Geoffery, The Times Atlas of World History, Londra, Times, 1997, s. 19 
Pierson Christopher, Modern Devlet, (Çev. D.Hattatoğlu), İstanbul, Çiviyazıları, 2000, s. 24. 
Poggi Gianfranco, Devlet: Doğası, Gelişimi ve Geleceği. İstanbul, Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2007, s. 115. 
Romm J. Joseph, Defining National Security: The Nonmilitary Aspects, New York, Council on Foreign Relations Press, 1993, s. 3-5. 
Singer J. David, “The Level of Analysis Problem in International Relations”, World Politics, Cilt 14, No. 1, The International System: Theoretical Essays, (Kasım 1961), s. 77-92. 
http://sitemaker.umich.edu/jdsinger/files/the_level_of_analysis_problem_in_international_politics.pdf (10 Eylül 2012). 
Smit Reus Christian, “Realist and Resistance Utopias: Community, Security and Political Action in the New Europe”, Millennium: Journal of International Studies, Cilt 21, No. 
1, 1992, s. 1-28. 
Smith Steve, “The Concept of Security on a Globalizing World”, R.G. Patman (Ed.), Globalization and Conflict: National Security in a ‘New’ Strategic Era, Londra, 
Routledge, 2006, s. 33-55 
Sonderman A. Fred, “The Concept of the National Interest”, Orbis, Cilt 22(Bahar), 1977, s. 121-138. 
Tanrısever F. Oktay, “Güvenlik”, Atilla Eralp (Ed.), Devlet ve Ötesi: Uluslararası İlişkilerde Temel Kavramlar İstanbul, İletişim Yayınları, 2005, s. 107-124. 
Taylor Maxwell D., “The Legitimate Claims of National Security”, Foreign Affairs, Cilt 52 (Nisan), 1974, s. 592-594. 
Tilly Charles, The Formation of National States in Western Europe, Princeton University Press, 1975, s. 70). 
Trachtenberg Marc, A Constructed Peace: The Making of European Settlement, 1945-1963, Princeton University Press, 1999, s. 36. 
Ullman H. Richard, “Redefining Security”, International Security, Cilt 8(Yaz), 1983, s. 129-153. 
Uzgel İlhan, Ulusal Çıkar ve Dış Politika, Ankara, İmge, 2004, s. 11 
Varlık Ali Bilgin, “Sun Tzu: Savaş Sanatı”, A.B. Varlık (Ed.), Strateji, Harp ve Askeri Harekât Üzerine Dünya Klasikleri Öz İncelemeler Dizini, Ankara, KHO Basımevi, 2012, s. 1-72. 
Varlık Ali Bilgin, “Niccolo Machiavelli: Prens”, A.B. Varlık (Ed.), Strateji, Harp ve Askeri Harekât Üzerine Dünya Klasikleri Öz İncelemeler Dizini, Ankara, KHO Basımevi, 
2012, s. 125-226. 
Varlık Ali Bilgin, Askeri ve Ekonomik Veriler Işığında NATO’nun Esnekliği”, Savunma Bilimleri Dergisi, Cilt 12, No. 20, s. 1-47. 
Waltz N. Kenneth, Man the State and War, New York, Columbia University Press, 1959. 
Weber Max, “Politics as a Vocation”, H.H. Gerth ve C.W. Mills (Ed.) From Max Weber, New York: Oxford University Press, 1972, s. 78 
Weldes J. ve Saco D., “Making State Action Possible: The United States and theDiscursive Construction of the Cuban Problem, 1960-1994”, Millennium-Journal of International Studies, Cilt 25, 1996, s. 361-395. 
Wendt Alexander, “Anarchy Is Wha tStates Make of It: The Social Construction of Power Politics”, International Organization, Cilt 46, No. 2, 1992, s. 391-425. 
Wight Martin, Power Politics, Hedley Bull ve Carsten Holbraad (Ed.), New York, Leicester University Press Royal Institute of International Affairs, 1995. 
Wolfers Arnold, “National Security as an Ambiguous Symbol”, Discord and Collaboration: Essays on International Politics, Baltimore: Johns Hopkins 
 University Press, 1962, s. 147-164. (Orijinali, Political Science Quarterly, Cilt 67, 1952). 
Yalçınkaya Haldun, “Savaşın Değişimi ve Savaş Çalışmalarında Farklı Disiplinler”, H. Yalçınkaya (Ed.), Savaş: Farklı Disiplinlerde Yeni Yaklaşımlar, Ankara: Siyasal Kitabevi, 2010, s.13-30. 
 
(E) Kur.Alb. Dr. Ali Bilgin VARLIK, Öz Geçmiş:

 
(E) Kur.Alb. Dr. Ali Bilgin VARLIK, 1983'de Kara Harp Okulundan mezun olmuş, otuz yıl süren askerlik hizmetinden Ocak 2013'de ayrılmıştır. 

Silahlı Kuvvetlerdeki hizmeti esnasında, 1988'de ABD İstihkâm Okulunda eğitim görmüş; 1996-1999 yılları arasında Belçika'da Avrupa Müttefik Kuvvetler Komutanlığı Karargahında (SHAPE) görev yapmış; 1995'de Irak'ın kuzeyinde Huzuru Sağlama Harekâtına (Operation Provide Comfort), 2002'de Bosna-Hersek'te İstikrar Harekâtına (SFOR) ve 2010'da Afganistan'da Uluslararası Güvenlik Yardım Kuvveti Harekâtına (ISAF) katılmıştır. 

Lisans üstü eğitimini, Silahlı Kuvvetler Akademisinde ve Chadwich Üniversitesinde tamamlamıştır. Doktorasını Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Uluslararası İlişkiler Bölümünde "Küreselleşme ve Küreselleşmenin Orta Doğu'ya Etkileri" konulu tezi ile 2009 yılında tamamlamıştır. 

Muvazzaflık hizmeti esnasında, Kara Harp Okulunda ve Savunma Bilimleri Enstitüsünde; güvenlik ve strateji konularında dersler ve Harp Akademileri, 
Milli Güvenlik Akademisi, Eğitim ve Doktrin Komutanlığı, Barış İçin Eğitim Merkezi, Afganistan Komuta Kurmay Kolejinde konferanslar vermiştir. 

Halen İstanbul Esenyurt Üniversitesi, İşletme ve Yönetim Bilimleri Fakültesi, Siyaset Bilimi Bölümü'ne Yrd.Doç.Dr. olarak kadrolandırılmıştır. 

Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karşılaştırmalı Siyaset Anabilim Dalında yarı zamanlı öğretim üyesi olarak yüksek lisans dersleri vermektedir. 
Millî Güvenlik ve Askerî Bilimler Akademik Dergisi editörü ve Merkez Strateji Enstitüsü koordinatörüdür. 

BU BÖLÜM DİPNOTLARI;

104 Harry Kreisler, Joseph S. NYE Jr, ile Mülakat konulu televizyon söyleşisi, 
       http://www.youtube.com/watch?v=AMqvDEQBCAs, 2011 (12 Mart 2012). 
105 Morgenthau, 2008, op. cit., s. 59. 
106 Nye, 2011, op. cit., s. 55-57. 
107 Ahmet Davutoğlu, Stratejik Derinlik, İstanbul, Küre Yayınları, 2002, s. 18. 
108 Joseph J. Romm, Defining National Security: The Nonmilitary Aspects, New York, Council on Foreign Relations Press, 1993, s. 3-5. 

 
***