KIBRIS HAREKATI 1974 VE GELDİĞİMİZ NOKTA, BÖLÜM 7

 KIBRIS HAREKATI 1974 VE GELDİĞİMİZ NOKTA,  BÖLÜM 7

DERKENAR: KUZEY KIBRIS TÜRK CUMHURİYETİ

OĞUZ ÇETİNOĞLU &
ATİLLA ÇİLİNGİR
Kıbrıs Gazisi, Emekli Yarbay ve Yazar                                        
Röportajın 7. ve Son Bölümünde,

1959 yılındaki Zürih ve Londra antlaşmalarından sonra 16 Ağustos 1960’ta Kıbrıs Cumhuriyeti kuruldu. Makarios Cumhurbaşkanı, Fâzıl Küçük yardımcısı oldu. Türklerin can ve mal güvenliği sağlanamadığından 20 Temmuz 1974 tarihinde Türkiye Kıbrıs’a asker çıkardı. 15 Kasım 1983’te Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti kuruldu. Cumhuriyet Ada’nın % 36’sını kapsar. Yüzölçümü 3.355 Km2’dir. 2014 yılındaki nüfusu yaklaşık 300.000’dir. Avrupa’nın demokrasi ölçülerine uygun 50 üyelik Millet Meclisi vardır. Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş, 4’er yıllık 5 dönem hâlinde 2005 yılına kadar görev yaptı. 2005 yılında yapılan seçimde Türkiye yönetiminin üstü kapalı isteği üzerine aday olmadı. Bir dönem Mehmet Ali Talat Cumhurbaşkanı olduktan sonra, hâlen Rauf Denktaş döneminin başbakanlarından Dr. Derviş Erol bu makamdadır.

Nârenciye ve diğer tarım ürünleri ile turizm ve maden gelirlerinden oluşan bütçesi, Türkiye’den takviye edilmektedir.

KKTC’ye hava ve deniz yoluyla gidilir. Nüfus cüzdanı ile giriş yapılabilmektedir. Görülecek başlıca yerler: Lefkoşa’da Venedik Sütunu, Girne Kapısı, Selimiye Cami, Yeşil Hat. Girne’de Eski Liman , Girne Kalesi, Bellapais Manastırı, St. Hilarion Kalesi. Mağusa’da St. Barnabas Manastırı, Kertikli Hamamı, Namık Kemal Müzesi. Salamis Harabeleri, Othello Kalesi, Lala Mustafa Paşa Camii, Karpaz.

KKTC’de Türk Lirası tedâvüldedir. Resmi dil Türkçedir. Yaygın olarak İngilizce konuşulabilmektedir.

Yavru Vatan KIBRIS Üzerine Oynanan Oyunları Anlatıyor.

Oğuz Çetinoğlu: Emperyalist ülkeler, aynı soydan geliyor ve aynı kültürü paylaşıyor olmalarına rağmen, Irak ve Suriye’yi parçalara ayırmak ve her birinde 2 – 3 ayrı devlet kurmak için çalışıyorlar. Kıbrıs’ta farklı kökene ve kültüre mensup insanları bir devlet çatısı altında yaşamaya zorlamalarının sebepleri sizce nedir?                                                                                                                                                                  
 Emekli Yarbay Atilla Çilingir: Öncelikle şu gerçeğin altını çizmek gerekir! Başını Amerika’nın çektiği emperyalist ülkeler ‘Arap Baharı’ adı altında Ortadoğu’da başlattıkları bölge halklarına daha çok özgürlük, demokrasi adı altında bu bölgedeki ülkelere karşı başlattıkları işgal operasyonlarının tek bir maksadı vardır: Bölgedeki petrol ve hidrokarbon yataklarına sâhip olmak, kendilerine biat etmiş parça devletçikler oluşturmak. Zâten bu sebeplerden dolayı Irak ve Libya işgal edilmiş, liderleri Saddam ve Kaddafi idam edilmiş, Suriye’deki diktatör Esad’a karşı yürütülen operasyonlar bugünkü noktaya gelmiştir.                                                                                                                     

Emperyalizmin dünya imparatoru ABD’nin Ortadoğu’ya yeniden şekil vermesi, yıllar öncesinden planlamış olduğu BOP’nin (Büyük Ortadoğu Projesi) gereğidir. Bu projeye göre Balkanlardan, Afrika’ya, Avrasya platosuna ve Ortadoğu’ya 22 ülkenin sınırları ve yönetimleri değişecektir.                                                                                    

Irak’ta, Suriye’de yapılan da budur. Onun için aynı soydan gelen, aynı kültürü paylaşan insanlar şu anda birbirlerini boğazlamaktadırlar!                                                                                                                                                   
Kıbrıs’ta ki duruma gelince;                                                                                                                                        
Burada aslında emperyalist ülkeler yine kendi menfaatlerine uygun senaryoları uygulamak istemektedirler! Onlara göre Kıbrıs’ta hiçbir şekilde Kıbrıs Türk Halkı, ayrı bir devletin sâhibi olmamalıdır! Bu adada Türkiye’nin ne kendisi olmalı, ne de garantörlük hakkı bulunmalıdır. Çünkü adanın stratejik konumu itibariyle, Ortadoğu petrollerini ve Akdeniz’i kontrol altında bulundurması gibi sebeplerle Kıbrıs’ta tek bir devlet olmalı; bu devlet de, emperyalist çıkarlara biat etmiş ve Hıristiyan âleminin içinde olan Rumlar olmalıdır.                                                                                          
Sonuç olarak; adada Kıbrıs Türk Halkı’nın ve Türkiye’nin varlığı emperyalist çıkarlar önündeki en önemli engeldir. O sebeple Kıbrıs’ta; tek devlet, tek egemenlik ve tek millet olmalıdır.                                                                               
Bugün BMT’nin, AB’nin desteğinde Rum tarafının ve tabii ki Yunanistan’ın savunmuş olduğu ‘Birleşik Kıbrıs’ modeli; emperyalist ülkelerin bölge hâkimiyetlerine en uygun olanıdır. Bu da Kıbrıs’ta yaşayan insanları tek devlet çatısı altında yaşamalarıyla gerçekleşebilecektir. Ama burada unutulmaması gereken en önemli husus; böyle bir devlet yapısında Kıbrıs Türk Halkı’na tanınan haklar, sadece azınlık hakları ile sınırlı olabilecektir.                                                                              
Çetinoğlu: Kıbrıs’ta tek devlet oluşturmanın sebebiyet vereceği tehlikeler hakkındaki düşüncelerinizi detaylandırır mısınız?                                                                                                                                                                   
Çilingir: 1968 yılından beri devam eden Kıbrıs probleminin çözüm müzâkerelerinde; bir gün gelir de, adada tek bir devlet yapısı üzerinde anlaşma olursa! Adada Kıbrıs Türk Halkı’nın da sonu olacaktır. Çünkü böylesi bir mutâbakatta, AB’ye üye olan bir devlet’in garantörlük şemsiyesi de AB’ye ait olacağından, Türkiye’nin ada üzerindeki garantörlük hakkı da olamayacaktır. Böyle bir son Kıbrıs Türk Halkı’nın adadaki güvenliğini ortadan kaldıracaktır. Ayrıca, kısa bir süre sonra Rum tarafının ekonomik gücü, nüfus fazlalığı ve politik uygulamaları sonucunda; Kıbrıs Türk Halkı, yıllar öncesinde olduğu gibi bütün kazanılmış haklarını kaybedecektir.

Adanın Rum kesiminde son dönemde yaşanan ekonomik kriz kimseyi aldatmasın. Zira AB, Amerika ve hatta Rusya hiçbir zaman Rumların ekonomik yönden güçsüz kalmalarını istemezler. Zaten bu kriz de bu ülkelerin yapmış oldukları yardımlarla aşılmıştır.                                                                                                                                         
En nihayetinde Türkler, adada azınlık konumuna düşürülecek, ezilecek, katledilecek, canını kurtarabilenler adayı terk edecek ve Kıbrıs tam anlamıyla Hıristiyan batıya kalacaktır. Annan Planı bu neticeye ulaşmak için hazırlanmıştı.

Çetinoğlu: Bu mahzurlara rağmen nasıl oldu da Kıbrıs Türkleri Annan Planı’na ‘Evet’ oyu verdiler?                                                                                                                                                     
Çilingir: 24 Nisan 2004 tarihinde Adada eş zamanlı olarak gerçekleştirilen Annan Planı Referandumu’nda Kıbrıs Türk Halkı plana, % 65 Evet, Rumlar ise; %75 oranında Hayır demiştir. Aslında Rumların Hayır demesi şaşırtıcı olmamıştır! Çünkü onların Kıbrıs konusunda maksatları çok açıktır: Devam eden müzâkerelerde ciddî bir taahhüde girmeden çözümü sürüncemede bırakarak, bu süreci zamana yaymak, bu arada âdil ve kalıcı bir barışa ilişkin parametreleri ortadan kaldırarak, Kıbrıs Türk halkını azınlık statüsüne düşürmektir.                                                                                Bunun yoldu da ‘Osmosis’den geçmektedir. Osmosis kelimesinin anlamı; ‘karşılıklı iletişim’ demektir. Rum tarafının bundan anladığı bir süre sonra Kıbrıs Türk Halkı’nın asimilasyonudur.                                                                       
Hâlen devam eden müzâkereler sürecinde de Kıbrıs Rum kesimi, Kıbrıs devletinin ortaklık yapısında, ‘Kurucu Devlet’ terimini kabul etmemekte; ‘Oluşturucu Eyalet’ tanımında ısrar etmektedirler. Rum tarafının bu dayatması dahi, gelecekte Kıbrıs Türk Halkı’nın hangi akıbetin beklediğini ortaya koymaktadır.                                                                                                                   
Rumlar Annan Planı’na ‘Hayır’ demişlerdir. Çünkü bu plan onların adanın tek sâhibi olmaları yönünde, önlerine uzun bir süreç getirmişti. Onların böyle bir zamanı beklemeye tahammülleri yoktu.                                                                                                                                                        
Kıbrıs Türk Halkı’nın Annan Planı’na neden ‘Evet’ demesinin sebeplerine gelince:                                                                     
O süreçte K.K.T.C.’de öylesine bir hava oluşturulmuş, öylesine bir algı operasyonu gerçekleştirilmiştir ki! Eğer Kıbrıs Türk’ü bu plana ‘evet’ derse; Öncelikle yıllardır kendi kaderlerine terk edilmiş bu insanlara uygulanan her türlü insanlık dışı ambargolar kalkacak. AB’ye üye olacaklarından herkesin cebinde AB pasaportu bulunacak. K.K.T.C.’ye milletlerarası uçuşlar serbest olacak, adeta gökyüzünden yabancı turist yağacak… Bu arada ilk planda K.K.T.C.’ye AB tarafından 283.000.000 Euro yardım yapılacak. Kıbrıs Türk Halkı bu planı onayladıktan sonra AB’ye üye olacağından, milletlerarası arenada AB vatandaşı olarak muamele görecekti.                                                                                     
O dönemde bu pembe hayaller, aslında emperyal yalanları içeren söylemler; K.K.T.C. sokaklarını öyle bir hâle getirdi ki, sanki bütün bu vaatler gerçekleşmiş gibi her taraf AB Bayrakları ile ne idüğü belirsiz flamalarla süslendi. Şehitlerimizin isimlerini taşıyan cadde ve sokaklar; ‘Yes Be Annem’, ‘Her yol AB’ye çıkar’, ‘Barra (Rumca defol) Denktaş’ pankartlarıyla donanmıştı!                                                                                                                      
(Bakınız: ‘Elveda Kıbrıs Ama Bir Gün Mutlaka’ isimli kitabım – 2006 Toplumsal Dönüşüm Yayınları)                                                  

Böylesi bir tablonun oluşmasında, gerek yurt dışından adaya gelerek, Annan Planı’na ‘evet’ denmesi yönünde yaptıkları propagandalarla Kıbrıs Türk’ünün aklını çelen AB komiserleri, Karen Fog çocukları, o sırada K.K.T.C.’de iktidarda bulunan parti yönetimin de bu plana verdiği destek önemli rol oynamıştır.                                                                                                                       
Yine bu dönemde, Kıbrıs Türk Halkının yapılacak referandumda, ‘Annan Planına’ evet demesi için Anavatan Türkiye’den adaya gelenlerin yapmış olduğu çalışmalar da bir hayli etkili olmuştur! Sonuçta Rumlar ‘Hayır’, Türkler ‘Evet’ demiş, hayır diyen taraf kazanmış, evet diyen taraf kaybetmiştir!                                                                                                                                         
Aslında bu sonuç hiç de yadırganacak bir durum değildir. Çünkü Kıbrıs’ta yapılan müzâkereler sürecinde, Rum tarafı ne dediyse öyle olmuş; bugüne kadar adada yapılan 8 müzakere süreci öncesinde ve devam süresince; Kıbrıs Türk Halkı’na ‘sen ne istiyorsun?’ diye sorulmamıştır!                                                                                                    
Bu husus bence vatan topraklarında kanı ve canı pahasına direnmiş, Rum’a hiçbir dönemde diz çökmemiş Kıbrıs Türk’ünün; adadaki hür ve bağımsız yaşama hakkı için yapılması gereken önemli bir tercih olmalıdır.                                                                                                                          
Çetinoğlu: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin Kurucu Cumhurbaşkanı Merhum Rauf Denktaş ile uzun süren derin dostluklarınız oldu. Rahmetle anılmasına vesile olur düşüncesiyle; şahsiyeti ve fikriyatı ile ilgili özet bilgiler lütfetmeniz mümkün mü?                                                                                                                                                             
Çilingir: K.K.T.C’nin Kurucu Cumhurbaşkanı, Kıbrıs Millî Dâvâmızın Lideri, Kendisini Türk Milletinin Yüksek Menfaatlerine Adamış Mükemmel Bir Devlet Adamı, İyi Bir Hukukçu, Fotoğraf Sanatkârı, Mücâhit Gazi ve Can Liderim Sayın Rauf Raif Denktaş…  

Öncelikle benim için çok önemli olan şu hususun altını çizmeliyim. Böylesine yüce bir kişiyi 1974’den beri tanıyorum. Özellikle Cumhurbaşkanlığı döneminden sonra aynı düşünce ve duygu birlikteliği içerisinde zat-ı devletlerinin yanında, daha yakınında olabilmek benim için büyük bir onur ve gurur kaynağı olmuştur.                                                               
Sayın Denktaş ile yaşanmış o kadar çok hâtıram; O’nun düşüncelerini, yüreğindeki vatan ve bayrak aşkını, Atatürk’e olan hayranlığını, inancını, iman gücünü, insan ve tabiat sevgisini anlatacak o kadar çok hâdise var ki… Bunların anlatılması için ciltlerce kitap yazılabilir, yazılmıştır ve yazılacaktır da…                                                                                                                                  
Kıbrıs konusunda, 2002-2005 yılları arasında yaşananları anlatan; ‘ELVADA KIBRIS Ama Bir Gün Mutlaka’ isimli kitabımı yayınlamadan önce kitabımın taslağını rahmetli Denktaş’a sunmuş, arka kapak yazısını da, kendisinden istirham etmiştim.                                                                                                                                                         
Ancak, uzun süre yanıtlamadı! Lefkoşa’daki, çalışma ofisini arayarak yaverinden ne olduğunu öğrenmek istedim.                                                                                                                             
Tahmin ettiğim gibi kitabımın adına takılmış, çok kızmıştı!                                                                                        
Evet, kitabımın kapak resmi, adı, son sayfasında anlattıklarım; Türkiye’nin, Türk Askerinin adadan vedasını çağrıştırıyor, hüzünlü bir senaryoyu anlatıyordu!                                                                                                                    
Fakat kitabımda dikkat çektiğim hususlar, 1878 yılında yaşanmış tarihî gerçeklerdi.                                                    

Kaldı ki, Sayın Denktaş pek çok konferansında, benim de vurgulamış olduğum o senaryoyu, dedesinin kendi ağzından dinlediğini de anlatırdı…                                                                                                                                                 Sonuçta kitabım yayınlandı. İlk işim; Kıbrıs’a giderek, kitabımı dâvânın liderine sunmak oldu.                      

O gün beni kabul ettiğinde; ‘Söyle bakayım bana, bu kitabın adını neden öyle koydun? Nereye vedâ ediyorsun?’ Dedi. Gerçekten de kızgındı.                                                                                                                                   
Kendilerine cevaben: ‘Sayın Cumhurbaşkanım, bu sorunuzu bekliyordum. Cevabını, size dedenizin anlattığı, sizin de çok kereler konferanslarında bahsettiğiniz hâtırânızla, sorunuzu cevaplandırmak isterim.’ Dediğimde, çok şaşırmıştı!                                                                                                        
Denktaş Bey’in hâfızasına kazınmış olan, hiç unutamadığı çocukluk hâtırâsı şuydu: 1878 yılında son Osmanlı Kıbrıs’ı terk ederken, adada kalan yaşlı Türkler, torunlarının kulaklarına şöyle fısıldamışlardı: ‘Gittiler fakat bir gün dönecekler. O günleri bizler göremeyeceğiz fakat sizler mutlaka göreceksiniz.’                                                                                    
Bu hâtırâsını anlattığımda; gözleri uzaklara dalmış, göz pınarlarından süzülen yaşlar, o anlamlı ortamı taçlandırırken; kendisinden O’nun neler hissettiğini çok iyi anlatan şu cümleleri duymuştum:                                                                      
  ‘Bizler; dedelerimizin 1878’de söyledikleri gibi Türk Askerini, Şanlı Sancağımızı 1960’da gördük. 1974’te ise bir daha inmemecesine Ay Yıldızlı Bayrakları göndere çektik. Bir gün gelir de, Türkiye ve Mehmetçik adadan ayrılacak olursa; böylesi bir son Kıbrıs Türk Halkının adada ki ölüm fermanı olacaktır. Allah bana böyle bir sonu göstermesin, öleyim daha iyi…’                                                                                                   
  Son cümlesi ise; şu olmuştu:                                                                                                                                                  
‘Kıbrıs adası, Türk Milleti ve Türkiye için hiçbir sebep uğruna fedâ edilemeyecek kadar önemlidir.’                                                                                                                                                
Ruhu şad olsun. Vatan ona minnettardır.                                                                                                                        
  Sayın. Rauf Raif Denktaş’ı tanıdığım, yakınında bulanabilmek şansına ulaştığım için çok bahtiyarım. Kendisini bir defa daha rahmetle anıyor, aziz hâtırâsı önünde saygıyla eğiliyorum. Kıbrıs’ta yakmış olduğu hürriyet ve Türklük ateşinin sonsuza kadar yanacağını, tâze kalacağını, emâneti olan K.K.T.C. devletine daima sâhip çıkılacağını ifâde etmek istiyorum.                                                                                                                                                                     
  Bu vesileyle; K.K.T.C.’nin 31’nci kuruluş yıl dönümünü kutluyor. Adaya atalarımızın ayak izlerini bıraktıkları ilk günden bu yana ve KKTC. Devleti’nin kuruluşu safhasında hayatlarını seve, seve fedâ eden bütün şehitlerimizi minnet ve şükran duygularımla anıyor, aziz hâtırâları önünde saygıyla eğiliyor, ebediyete intikal eden dâvâ ve gazi arkadaşlarımı rahmetle anıyorum. Hayatta olan Gazi ve Mücahit Gazi arkadaşlarımı sevgi ve saygıyla selamlıyorum.

  ‘Vatan, onlara minnettardır.’
  ‘Andımız Olsun ki Bu Topraklar Bizim’

 (ÖNCE VATAN GAZETESİ, 16 KASIM 2014 Cuma)      

http://www.atillacilingir.com/kibris/

İSTİKLÂLİMİZİ TAÇLANDIRAN NİCE 30 AĞUSTOSLARIN ANISINA


  ‘’ Bu memleket tarihte Türk’tü; bugün Türk’tür ve Türk kalacaktır.’’

Gazi Mustafa Kemal Atatürk, 1923

(Malazgirt’i, Çaldıran’ı, Çanakkale’yi, Sakarya’yı, Lozan’ı bizlere yaşatan aziz şehitlerimizle, bizi ‘Ümmetlikten’ kurtararak, ‘Millet’ yapan Büyük Önderimiz Gazi Mustafa Kemal Atatürk ile kahraman silah arkadaşlarının; ‘İsimsiz Yiğitlerin’, fedakâr analarımızın’ ve istiklalimizi taçlandıran nice 30 Ağustosların anısına.)

‘’ Ey uğruna yüzyıllar savaştığımız sancak,

         Türk’ün dileği seni yaşatmak ancak…

                Senden gayrı kimseye gönül verir mi zafer?

                         Tarihler tanır seni, hep cenklerde muzaffer.’’

 30 Ağustos tarihinin milletimiz ve ülkemiz için çok özel bir anlamı vardır. Her 30 Ağustos’ta; Türk Milleti’nin istiklal mücadelesinin taçlandırıldığı o zafer anını hatırlar, bu kurtuluş ve özgürlük tarihine önderlik eden, Türkiye Cumhuriyeti Devletinin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü, kahraman silah arkadaşlarını ve bu büyük zaferde; vatan toprakları için ay yıldızlı şanlı bayrağımızın gölgesinde seve, seve hayatlarını feda eden aziz şehitlerimizi, bir kez daha minnet ve şükran duyguları ile anarız.

 Her 30 Ağustos gelince çok önemli bir an daha canlanır gözümüzde, kalbimiz heyecanla çarpar onları görünce.

 O gün, mazisi zaferlerle dolu Türk Silahlı Kuvvetlerine nasp edilecek olan subayların ve yakınlarının gurur günüdür.

 Aynı zamanda da yüce Türk Milleti’nin; sinesinden çıkardığı Teğmenlerine, bu aziz vatanı emanet ettikleri ilk gündür o gün.

  Türk Milleti’nin göz bebeği olan Harp Okullarımızdan mezun olan binlerce vatan evladı taktıkları ‘ Teğmen ‘ rütbesinin onuru ile ‘Ata’ yadigârı ve savaş meydanlarının sembolü olan kılıçlarını kuşanarak ‘Türk Milleti’nin’ huzuruna çıkarlar.

 ‘Vatan ve vazife uğruna gerektiğinde seve, seve hayatlarını feda edeceklerine‘ dair ettikleri yeminin onurunu ve takmış oldukları ilk yıdızın gururunu; ‘Ulusu’ ve ‘Devleti’ ile paylaşırlar.

    47 yıl önce ‘Evrenin Sonsuzluğundan’ gelen ilk yıldızımı taktığım o çok önemli anı hala dünmüş gibi hatırlıyor, Yüce Türk Milleti’nin bir mensubu olduğum için Allaha şükrediyorum.

 Ama ondan da önemlisi öyle bir anı daha hatırlıyorum ki! İşte o anın görüntüsü ve bu görüntünün yiğit sesi; milletimizi ve devletimizi bölmek ve ayrıştırmak isteyenlere; türlü açılımlarla ortaya konulan bilinen çözümlerin, dönüşümlerin ne anlama geldiğini anlayamayacağımızı düşünerek âlemi enayi, bu teslimiyetleri görmez sananlara en iyi cevap olacaktır diye düşünüyorum.

 O da; binlerce Teğmen’in, Türk Milleti’nin onur ve gurur timsali ‘’Ay Yıldızlı Şanlı Sancağımızın’’devir teslim töreninde, etmiş oldukları yemindir.

 Bu yemin; bizi, biz yapan birlik ve beraberliğimizi, şehitlerimizin kanları ile sulanarak yoğrulan toprak ana’nın nasıl vatan olduğunu anlatır…

   Bu yeminin her kelimesi,’Türk Milletinin’ mührünü taşır. Bu yemini; milletinin huzurunda, ‘Bayrak, Silah ve Kader Arkadaşlığı’ birlikteliğiyle yapanlar, ülkemizin iç ve dış tehdit odaklarına ve onların işbirlikçilerine, korkusuzca seslenirler.

  Çünkü bu edilen yeminin içinde gerektiğinde, vatan ve vazife uğruna seve, seve ölüme gitmek de vardır; tıpkı kendilerinden önce ki yiğitlerin yaptığı gibi.

 Günümüzde, ülkemizin üniter yapısını ve yüce Türk Milleti’nin birlik ve beraberliğini tehdit eden ve bu tehditi değişik isimlerle etiketlemeye çalışan dış ve iç güçlere, kimi siyasetçilere! Dayatılmaya çalışılan ve ABD patentli olduğu artık herkesçe bilinen senaryolara, bu senaryolara güvenen kimi aktörlerin, İmralı canisinin, yılanın başının ve de meclisteki uzantılarının; ülkemizin milletiyle bölünmez bütünlüğünü, neden bozamayacaklarının cevabı; aşağıdaki yeminin içeriğinde mevcut olup;

 Bu yemini yapanların ne demek istediğini, Türk Milletine nasıl bir söz vermiş olduklarını herkesin bilmesini ve bir kez daha okumasını öneririm.

 İşte, milletimizin sinesinden çıkan o genç Teğmenlerin sesi:

 ‘’ Harbiyelim:

    Mukaddes ‘Alay Sancağının’ nöbet sırası sende. Rengi, mübarek ecdat kanının rengidir. Kumaşı, ‘Şehit’ tenidir. Pırıltısı, zaferin ışıltısıdır. Ay Yıldızı, hürriyet ve istiklaldir. Yazısı, kahramanlık ve fazilettir. Gönderi milli iradedir. Sırması, şeref ve mesuliyettir. Bütün bunlar, ‘Türk Milletinden’ sana emanettir. Bu büyük emaneti sana teslim ediyorum. Demir bileğinle onu sımsıkı kavra. Kanının son damlasına kadar daima yükseklerde tut. Onu, senden sonra sağ kalana teslim etmedikçe son nefesini vermeyeceksin. Bu sancak, nesiller boyunca ve ebediyyen elden ele verilerek daima göklerde dalgalanacaktır. Sancak nöbetçiliği, nöbet hizmetlerinin en şereflisi ve en kutsalıdır. Bu şanlı sancağı, teslim aldığım gibi lekesiz, tertemiz sana teslim ettiğimin işareti olarak öpüyor ve teslim ediyorum. Kutlu ve uğurlu olsun.

  Teğmen’im:

  Namusum üzerine ant içerim ki, Bu mukaddes nöbetimin devamınca gözümü, bir saniye olsun ondan ayırmayacağım. Sancağımı canımdan aziz bilip onu daima yükseklerde tutacağım. Renginin bedeli, kanım olsun. Pırıltısının bedeli, canım olsun. Ay Yıldızına, varlığım feda olsun. Yazısını, vicdanımda tertemiz saklayacağım. Gönderini, milli imanımla sımsıkı tutacağım. Sırması iman dolu göğsümde namus, çökmez omuzlarımda en şerefli sorumluluk olarak kalacaktır. Bu sancağı benden sonra sağ kalana teslim etmeden ölmek bana haram olsun. Nöbetimi bir ibadet vecdi içinde tutacağım. İçtiğim bu ant’a bağlı kalacağımın işareti olarak onu öpüyor ve teslim alıyorum…’’

  Şimdi bu satırlar aracılığı ile bu vatan topraklarının bütünlüğüne, milletimizin birliğine, beraberliğine göz dikerek türlü çözümlere bel bağlayan ve bu değerleri yok etmek adına türlü odaklardan medet umanlara seslenmek istiyorum:

 Siz nasıl bir muazzama ile karşı karşıya olduğunuzu görmez ve bilmez misiniz? ’’Diyarbakırlı, Vanlı, Erzurumlu, İstanbullu, Trakyalı, Makedonyalı, hep bir ırkın evlatları hep aynı cevherin damarlarıdır.’’ (4. Ekim.1932) diyen; Büyük Önder Atatürk’ün, bu veciz ifadesinden de mi bir şey anlamazsınız?

  Ya da:

  Hadis-i Kutsi’nin şu mukaddes ayeti de mi bir şey ifade etmez sizin için? ’’ Yüce Allah Buyurdu ki: Benim Bir Ordum Vardır, Onlara Türk Adını Verdim, Doğuya Yerleştirdim, Âleme Düzen Ve Adalet Sağlamaya Memur Kıldım.’’( Divanı Lügat-it. Türk sayfa 292 İstanbul 1333.)

    Hala anlamadınız mı? O zaman yaşadığınız bu toprakları vatan yapan Şehitlerimizin ve Cumhuriyetimizin Kurucusu Atatürk’ümüzün sesi ile bir kez daha dinleyin:

 ‘’ Türkiye Cumhuriyetini kuran Türkiye halkına Türk Milleti denir. Bu memleket tarihte Türk’tü, bugün Türk’tür ve ebediyyen Türk olarak yaşayacaktır. (1923) ‘’ Memleket mütesait ( gelişen, yükselen ) bir birliğe muhtaçtır. Alelade politikacılıkla milleti parçalamak hıyanettir’’( 1925)

  Eğer Büyük Önder Atatürk’ün bu söyleminden de bir şey anlamadınız, ya da anlamamazlığa geliyorsanız!

 O zaman tarih sayfalarına bir kez daha bakınız, Türk Milletinin vatan ve bayrak sevdasının ne demek olduğunu; birlik ve beraberlik içinde tüm güçlükleri nasıl aştığını daha iyi anlarsınız.

 Her 30 Ağustos’ta, tören alanından geçen ‘sancağım boyun eğmez’ sadece selam verir. Özlemi giderek artan, her geçen gün biraz daha aradığımız: ‘’O Gök Gözlü Sarı Yeleli Bozkurt’a.’’

Tarihine, milletine olan sadakati, onuru, gururu ve etmiş olduğu yeminin kutsallığıyla.

  30 Ağustos. Zaferimizin 92’inci yıl dönümünü en içten duygularımla kutlar, istiklalimizi taçlandırmak adına hayatlarını feda eden şehitlerimizin aziz hatıraları önünde minnet ve şükran duygularıyla eğilirken;

 Bu zafer günümüzün anısına hazırlamış olduğum yazımı, Yüce Türk Ulusunun sinesinden çıkan Kahraman Türk Silahlı Kuvvetlerinin; yani o mukaddes ‘Peygamber Ocağının’, bir zamanlar kışla kapısından verilen bir mesaj ile bitirmek istiyorum:

                                       ‘’     Üzerimize kılıç çekilmedikçe,

                                             Vatanımıza girilmedikçe,

                                             Milletimiz cefa çekmedikçe,

                                             Bizden kimseye zarar gelmez…’’


                         ‘’ Korkma Sönmez Bu Şafaklarda Yüzen Al Sancak’’


                                           ‘’  Ne Mutlu Türk’üm Diyene’’


Atilla ÇİLİNGİR.
29 Ağustos 2014
Kıbrıs Gazisi


http://www.atillacilingir.com/istiklalimizi-taclandiran-nice-30-agustoslarin-anisina/

http://www.atillacilingir.com/fotograflar/

http://www.atillacilingir.com/

**